(Monina POV)
“Nasa digmaan ngayon si Master Cedrick, kaya wag na wag mo uubusin pasensya ko.” Sa makulit nga ako. Retreat na tayo baby. Pikon na si Auntie Rhoa sa atin.
“Eh? Digmaan? Naging medic ba si Cedrick?” Umismid lang ito sa akin saka inilapag ang hinihingi kong laptop. Saka nilayasan ako.
Meaning nga bawal lumabas at hindi dahil sa utos ni Cedrick kundi sa nangyayari.
Kung nagkaroon man ng zombie apocalypse, tapos ito lang na bahay nila ang safe? Seryosong bagay to!
Hahaha. Joke lang.
Nang makita ko nga sa internet ang nangyayari. Ayan Rhoa, alam ko na din. Isang pandemic.
Dalawang linggo di nagpakita sa akin si Cedrick. Tumatawag lang ito minsan sa akin. Kinakamusta ang kalagayan ko. At si ako, di ko parin masabi sa kanya ang totoo kong kalagayan. Okey lang para makapag focus ito sa ginagawa nila. Kailangan sila ng mundong to.
(Monina POV)“Yung Pandemic. Okey lang din na kayo ang kumuha ng inorder ko.”“At saka bawal kayo umorder ng…”“Napa-order ako eh.”“Halos andito naman sa pamamahay ang kailangan niyo Miss. Magsabi lang kayo ng kailangan niyo.”“Hindi. Alam ko wala noon dito.”Impossible. Anong wala? Halos merong pharmacy sa pamamahay na ito. Bakit naisipan ko pa mag-order?Ahh… inisip ko pala, paano ako makakakuha ng ganoon? Sabihin kong buntis si Rhoa?Opss! Speaking of Rhoa, may nangyari sa kanila ni Secretary Lee.Kaya ba mainit ang ulo niya sa akin. Walang pasensya? Nagbubuntis din?Di yun impossible!“Kahit na miss, hindi maari.”“Okey. Madali akong kausap.”Wehhh? Kulit mo din kanina.Hahaha. Kasi ngayon may naisip ako. Si Rhoa ang gagamitin ko.
(Monina POV)Nang tumakbo palabas si Rhoa na siyang ikinasunod ko.Sh*t! Agad niyang kinuha yung telephono. Sabay harap sa akin.“Sino ang gusto mong mag balita, ako o ikaw?” Si Rhoa na nilalagay ako sa choice na alam naman nito ang masasagot ko. Pakiki-usapan ko pa nga siya na wag ito sabihin eh.(Secretary Lee POV)Naging abala kami ni Master Cedrick dahil nga sa pandemya na nangyayari sa boung mundo. Di na makapagsalita si Master Cedrick sa mga sunod-sunod na sinagawang test dahil siya ang namumuno sa pag gawa ng lunas.Di rin kami maaring lumabas ng hospital dahil yun ang protocol ngayon ng gobyerno. Maari din naman ito isawalang bahala ni Master Cedrick, ngunit alam ko na di niya matitiis na di tumulong.Good. Heto ata ang pagkataong nawala niya noon. Mabuti at bumalik na sa kanya.Habang abala sa ginagawa
(Secretary Lee POV)“At bakit umorder si Monina ng ganyan? Obvious Mike! Baka pinaghihinalaan ang sarili na nagdadalang tao siya.”“Or siguro dahil may nangyari sa atin. Gusto niyang malaman kung bakit uminit ang ulo mo.”“Mike!”“Check her. Then send me a message. Don't call me. Pupunta na kami ngayon sa conference.”“Okey. Ano na naman ba kasi ang pumapasok sa isip ng babaing yun? Tsk.”Inihanda na namin ang lugar kung saan nga gaganapin ang conference. Nagsipasok na din ang ilang official. Na-iconnect ko na din ang phone ni Master Cedrick kung nasaan ang file na binigay ng kanyang kapatid sa kanya.Nagsilingunan kami ng dumating si Master Cedrick. No shake hands since nasa kalagitnaan ng pandemic at wala naman talagang ugali si Master Cedrick na makikamay. Sa angas pa naman nito.Halata sa kanyang mukha an
Authr Plug In:Hello readers! This is death Wish. There might occur confusion in your side, let me clear it. Due to re-edit happend in the manuscript, there were some adjusment happend. Pa-check na lang po natin yung previous chapter kung saan po kayo nawala.Pasensya na po. Ginagawa lang namin ang pag-edit para sa part ng readers. Meron po kasing wrong grammar at kailangan ipulido ang mga salita. Thank you sa pag-uunawa.(Monina POV)“Pi-pinatay niya.” Sabi ko na lang kay Rhoa na medyo ako natameme. Dahil… Bakit niya pinatay yung tawag? Di ba siya natutuwa sa ibinalita ko sa kanya?“Rhoa, di siya natuwa.”Di rin alam ni Rhoa ang sasabihin. Nang biglang may kumatok na parang gusto atang sirain ang pinto ng silid.Binuksan ito ni Rhoa.Si Butler Cheng na napatitig sa akin…
(Monina POV)Pumasok na nga sa tarangkahan yung sasakyan na ata ni Cedrick. Lalong kumabog ang puso ko. Bakit ganito ang nararamdaman ko? Para akong pinaliguan ng malamig na tubig. Puso ko na lang ang tumatakbo para nga manatili akong buhay.Ano ba kasi ang iniisip ko?Sisipain ako ni Cedrick?Walang rason para kaibahan ako o matakot diba? Nabigla lang yun kanina. Di makapagsalita. Ngayon nga, bigla na lang uuwi diba? Ah… Yung mukha ko.Kahit paano nagmumukha na ding Monina ulit.Sorry na Cedrick.Nakita ko sa ibaba na pumasok na nga si Cedrick. Tipong nataranta ako kung saan ako magtatago. Kaya yung kurtina na ang hahaba… doon ako parang tanga na sumiksik.I-flat ang tiyan. Di naman ata ako makikita niya diba? Ewan kung bakit ako nagkakaganito. Siguro nahihiya ako sa kanya.Huhuhu. Ano bang pakiramdam to?! Ang gulo!
(Monina POV)“Kailan ako manganganak?” Sa doctor siya diba? Hahaha.“Honestly, you're six weeks pregnant. This previous make love we had… I am not aware na buntis ka na pala.” na ikinanlaki ng mga mata ko.“Teka…” Hinalikan niya ako sa ulo ulit. Hinila pabalik sa kanya para di ako makabangon.“Yung pagpaparetoke ko? Sa tingin mo maaring magkaroon ng…”“Yun din iniisip ko. At isasagawa ko ang pagbabalik ng mukha mo tomorrow. But I need to perform first a blood test and ultrasound. To make sure na everything is fine. Yet, I am positive na ang anak ko, di papatalo sa nanay niyang sakit sa ulo.”“Cedrick…” Siyang ikinatameme ko.Kaya naman niyakap na lamang ako nito ng mahigpit.Nanahimik na kaming dalawa. Napapakingan ko ang tibok ng puso niya. Hangang sa nilamon ako tuluyan ng katahimikan upan
(Monina POV)Speaking ng taong yun…Opsss. Heto siya nakatayo sa may pinto na agad nilapitan ng Dietarian ko. Ipinakita yung hawak niyang papel. Oo, lahat ng kilos ko recorded dapat.Nakakabanas din.Dinaanan ko na lang sila.Nang hilain ang kamay ko nito pabalik at pinaharap ako sa kanya.“Ayaw mo bang sumunod sa sinasabi nila?” Napatango at iling ako. Ganoon po talaga ako kagulo.“Anong problema doon Cedrick? Importante busog ako. Burppp.” Di ko sinasadya. Napapikit ito sa akin sabay hilot ng leeg niya. Sus. OA na naman ang lalaking to.“Umayos ka nga Cedrick.” Hila ko ng aking kamay sa kanya.Nakawala naman ako ngunit…“Siguradong may baboy akong bride nito.” Napalingon ako.“Seryoso? Hoy sumeryoso ka. Kasi, ilang beses na itong nangyayari pero di natutuloy.”Tum
(Monina POV)“Cedrick, itong marriage contract. Kontrata na ba ito na ibig sabihin, magiging asawa na kita?”“Legally Monina.” kumpirma niya. Yung puso ko naman parang tinamaan ng kung ano para lalong kumabog sa sagot niya.“Si-sigurado ka?”“Bakit parang ako ang tinatanong mo Monina?” Natatawa nga sa akin.“Seryoso Cedrick.”Napabitaw sa akin si Cedrick. Nawala ang paglalandi nito sa akin. Ahem. Isinandal ang likuran. Napahilot ng sintido niya.Yan. Sinira ko na naman ang mood niya.“It not easily na maniwala na wala na kami Monina. I understand.”Merong inilatag sa harapan ko ulit si Mike. Yung divorcement nila ni Vanessa.“Kahit na nga yang papel, di ka parin makukumbinsi na talagang may nararamdaman na ako sayo.”Ako na ang humahaba ang buhok dito bigla.Uma
(Cedrick POV's)“Is it your will thar Monica and Bianca, should be baptized in the faith of the Church, which we have all professed with you?” tanong ng pari sa amin ni Monina.Sa likuran namin ang mga ninong at ninang nito. Syempre di na mawawala ang mga kapatid namin ni Monina na nagpapaligsahan kung sino na naman ba ang magiging paboritong Uncle ng anak namin.Haist. Nang dahil sa kanila, nagiging spoiled ang mga anak ko.Monica and Bianca?Yeah, you heard it right, after several months ipinanganak na ni Monina ang dalawa naming princessa. At wag niyo na akong tatanungin kung sino ba ang nagpangalan sa kanila.“It is.” sagot namin ni Monina sa pari.“Monica and Bianca, I baptized both of you in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy spirit.”Nakangiti kami ni Monina sa isat-isa.“You were God's Work of Art.”
(Vanessa POV)Nabitiwan ko ang isang pingan, ng marinig ko nga sa aking kasamahan na buntis na naman si Monina.Limang taon na ang nakalipas. Sinusubukan ko hanapin ang kaligayahan ko, ngunit talagang nakatali ako sa kanila. Gusto ko man kalimutan na silang lahat ngunit ginugulo parin ako ng isipan ko na ako dapat ang nasa katayuan ni Monina.“Anong nangyari Vivian?” pati pangalan ko binago ko.Tinalikuran ko lamang sa akin ang nagtatanong. Hinubad ang apron, saka pinalipad ito sa manager na puputak sana ang bibig.“Vivian!” sigaw nito sa akin. At sa inis ko kinuha ko ang kutsilyo.Nagsi-abante sila. Ngumiti ako. Sa loob ng limang taon nakakamiss din pala ang manakot. Ang pagkatao ko na kaya ko din itago sa mahabang panahon.“Bruha ka talaga!” saka ko itinusok sa mesa ang kutsilyo. Ngumisi sa kanila at dumiretso sa locker room at hinablot ko lah
(Monina POV)“Can we take Daddy's share?”“At yun kung ayaw mong ma-diabetes nito ang mga anak natin.” Lapag ko ng cake niya sa harapan.“Ever since babies di pa nakatikim ng cake si Daddy.”“It's delicious Dad.”“Whatever. Wag niyo laging kinakampihan ang Mommy niyo. Traydor din yan.” Ngumiti nga ako dito na medyo nasusupend ako dahil ang tagal tikman ni Cedrick. O kahit man lang itusok yung tinidor niya.“Ang laki ng hating yan Monina.”“Di mo naman uubusin.”“Di mo na ako kilala?” ang taong ayaw magsayang ng pagkain.“Just dig it Daddy! Mom, have a treasure with it.”Yun lang napatitig ako sa pinakamakulit na si Aaron. Batang to… kakampi ng Daddy niya.“Opsss. Sorry Mommy.”“Treasure? A ring
(Monina POV)Nagdalawang isip pa si Papa. Tumango ako sa kanya sabay ngiti dito. Atleast kung kapatid ko nga si Haiden, meron akong kapatid na sasapak kay Cedrick. Pero alam ko na di naman yun mangyayari.Saka minsan okey lang bigyan ng pagkakataon na magbago ang isang tao. Nasa processo sila ng buhay nila na kailangan natin gabayan para maging isang mabuti. Dahil habang meron pa tayong hininga, sinasabi ko nga meron pa tayong pag-asa.Hinayaan ni Papa na alalayan siya ni Haiden. Lahat kami nakatitig sa kanya pwera lang sa mga babies namin ni Cedrick na ang gagaslaw. Hahaha.“Relaxs di ko papatayin ang tatay ni Monina.” napansin ata ni Haiden.”But I want to know anong ginagawa ng Daddy ko sa picture?”Naka pause ang larawan ng apat na magkakaibigan. Ibig sabihin yung isang lalaking nakaupo sa likuran ni Mama na ang aura nito parang si Haiden. Sabi nga niya, tatay niya ito.&nbs
(Haiden POV)Aither bring me a bouquet of Tulips. Such a gay, but kung galing sa kapatid ko, sure I accept it.“Uncle Haiden, Mom and Dad once said to me that you are a bad guy.”Napabuntong hininga na lamang ako. It hurt me somehow, pero totoo naman talaga yun. I hope di ko yun ginawa.“But we don't believe them. You're the best uncle than Uncle Dominic because you gave us a lot of toys.”Napangiti ako.“This bouquet of Tulips, according to our Mom. It represents rebirth and charity. Rebirth because according to our parents, you change a lot for good. Charity because you learn how to give love. And we receive a plenty of toys.”Kid, toys are nothing for me, but if it can uplift a child heart, walang halaga ng salapi ang makakatapat ng kaligayahan na nakikita sa mga mata nila.“Thank you, Uncle Haiden.”'Cause w
(Secretary Lee POV)I never thought na, nang dahil sa kanila makikilala ko din si Cedrick. Sila ang nag-recommenda sa akin bilang secretarya sa buhay nito.Tiwalang-tiwala sa mga kakayanan ko. Kahit wala ngang ibubuga ang katawan ko. Magaling lang sa putukan ng baril, pero kung sparing na, wala ako riyan.Ngumiti si Rhoa sa akin. Si Rhio na natiling nakasandal sa dingding. Wala na siyang paki-alam sa pag-sasama naming dalawa at sa huli napatunayan ko din kahit paano na kaya kong ipaglaban si Rhoa.At sa ningning ng mga mata ngayon ng boss namin at asawa nitong si Monina, nagagalak ako na meron nga akong nai-ambag para maging ganito kasaya ang pagsasama nila.Miss Monina and Master Cedrick, alam kong naging inspirasyon kayo ng mga taong nakakakilala sa inyo. Ipagpatuloy lang ninyo ang walang katapusan na pagmamahalan.Sometimes the world was on our side, Sometimes it wasn't fair
(Cedrick POV)Nang dumating ang isang sasakyan, at ang inilabas ang ama ni Monina. Agad akong lumapit at tumulong sa pag-alalay dito.Napa-mano ang anak namin sa lolo nila, at kasama na doon ang kapatid ko.Monina, ano pa ang ginagawa niyo riyan? Andito na ang tatay mo.Napatitig ako kay Mike na inilayo ang paningin sa akin. Saka napalingon na lamang ako ng may mga yapak akong narinig. Agad nagsitakbuhan ang mga anak ko dahil…“Uncle Haiden!” siyang napasenyas ako sa tauhan ko na ano ang iniisip ng asawa ko sa tatay niya at Haiden? Di ba niya alam na…Ngunit napayuko na lamang ako ng nagkatitigan silang dalawa.Napaatras dito ang ama ni Monina. Ako na mismo ang tumitig kay Haiden.Kung ano man ang binabalak ng kapatid niya sana naman hindi masira dito.Ngumisi na lamang na parang demonyo ulit si Haiden sa tatay ni Monina.Di talaga mapagsabih
(Dominic POV)After five years…Nang makalabas ako sa sasakyan ko. Sa labas pa lang ng bahay ng kapatid ko, maririnig mo na ang hagikhik ng mga pamangkin ko.Inilabas ko ang mga pasalubong ko dito. Nang may dumating na sasakyan at napangisi ako dahil sinalubong siya ng kanyang mga tauhan. Sino pa ba? Si Cedrick.“Makakatulog ka ba niyan?” Dahil halatang nagsagawa na naman ito ng magdamagang operasyon.“Kailan ka dumating?” Balik na tanong nito sa akin. Saka nailabas ko na ang mahabang kahon na isa sa mga pasalubong ko nga sa mga anak niya.At ayan sa wakas nagkusa ang mga tauhan niya na tulungan ako. Tss.“Kung ako sayo, tangapin mo na ang trabaho na maging director ng kompanya natin!”Yun napipikon siya sa akin tungkol sa bagay na yan.Ngumiti lamang ako dito.“Kaya mo na yan bro.” Tapik ko
(Rhoa POV)Nagkukubli pa ako sa likuran ng mga doctor ni Mike. Nagkunwaring nurse sa tabi nito para di ako mapansin.At ang gago nakangiti pa sa mga doctor habang ipinapaliwanag sa kanya na isang buwan siyang mabubulok dito sa hospital.“It's fine as soon na ang future bride ko ang mag-aalaga sa akin dito.” Na namalayan ko na lang nakatitig na siya sa aking mga mata. Nakilala niya ako?Nagkunwari akong snub lang siya sa sinabi nito. Saka taas kilay kong sinabi sa kanya bilang nurse nito na…“Walang future bride na maaring bumisita sayo dito.”“Dahil siya ang mag-aalaga sa akin diba Rhoa?” Inalis ko na ang face mask ko.“Bakit ako ang mag-aalaga sayo?! Kasalanan mo yan. Pasucidal effect ka.”Ngumiti siya sa akin. Baliw ang lalaking to. Kahit na ang amo nga niya terror. He can manage to smile parin. Sarap sikuhin.&n