CHAPTER 4: Paper

Pigil na pigil ang galit ni Ruan habang nanlilisik ang mga matang nakatingin sa kapatid.

Maagang binawian ng buhay ang kanilang mga magulang, kaya't siya ang nag-alaga kay Rana mula pagkabata.

Hindi niya kailanman hinayaang magdusa ang kapatid.

Kung hindi lang dahil sa pangako niyang hindi ibubunyag ang tunay na pagkatao ni Rana ay hindi niya palalampasin ang Deogracia na iyon nang ganoon na lang.

Pagod na sa kakaiyak, mahina at paos na nagsalita si Rana.

“Kuya, gusto ko nang makipaghiwalay sa kanya.”

Napagtanto na itong lahat ni Ruan pagkatapak na pagkatapak palang ng kapatid sa kanilang pintuan.

Para sa tinatawag na ‘pag-ibig’, ibinaba ni Rana ang sarili.

Tiniis ang lahat, at pinutol ang ugnayan sa kanyang pamilya at mga kaibigan.

Ginawa na niya ang lahat para sa batang Deogracia na iyon.

Kumuyom ang kamao ni Ruan at nagtagis ang panga. Umuusbong ang galit para kay Bryson.

Lumapit siya sa kapatid at hinaplos ang buhok nito nang may lambing. “Sige.”

“Katulad ng napag-usapan, ako ang magpapatakbo ng sariling negosyo ko, at ang iniwan ni Mama at Papa ay ikaw na ang magpapatuloy. At ngayong makikipag-divorce ka na, siguro naman ay babalik ka na at ipagpapatuloy ang buhay mo kung saan ka nararapat?"

Tumango si Rana. Mas lalong naging determinado.

“Yes, kuya. Salamat.”

Ngumiti si Ruan. “Bakit mo pa sinasabi ‘yan sa akin? Simula ngayon, hayaan mong si Vern ang gumabay sa iyo sa negosyo. Anuman ang hindi mo maintindihan o mahirap para sa iyo, sabihin mo lang."

Tumango si Rana.

"Ang tanging prinsesa ng pamilya Esquivel ay bumalik na. Karapat-dapat kang magkaroon ng lahat.”

May init na naramdaman sa kanyang puso si Rana. Niyakap niya ang kanyang kuya.

This was her life before Bryson.

This was her.

No.

It should be, 'this is her'. Kung may magbabago man dapat sa buhay niya ay dapat mas higit sa buhay niya bago siya mag-asawa.

Ngunit kabaligtaran ang nangyari.

"Imbis na glow up, glow down ang ginawa mo sa sarili mo, Rana." iling niya sa sarili nang titigan ang kanyang repleksyon sa salamin ng kanyang sariling silid noon.

Walang binago ang kuya niya rito. Pero sigurado siyang pinapalinisan ito.

"See that, Rana? Dapat katulad ng kuya mo ang standard mo sa lalaki!" naisaboses niya ang naiisip.

Binuksan niya ang walk-in closet niya. Napangiti siya.

Her designer clothes still hanged neatly. Her bags and shoes on the other side, shone. Napabilib siya dahil hindi niya inasahang pati ang mga ito ay aalagaan ng kanyang kuya.

Beside here is another door, leading to her dressing room and make-up studio.

Binuksan niya iyon at muli na naman siyang namangha dahil talagang walang agiw o alikabok manlang ang mga gamit at make-ups niya rito.

When she's done making her herself presentable, napangisi siya sa nakita sa salamin. Namiss niya ito. Ibang-iba sa Rana Deogracia.

"You are not forgotten, Ranayah Esquivel. Show them who you really are."

Mabilis siyang nakarating sa bahay ng mga Deogracias. Nasa kamay niya ang divorce papers nila ni Bryson. Wala nang atrasan.

Tinanggal niya ang sunglass na suot pagkababa sa sasakyan.

Tiningala niya ang bahay na tatlong taon niyang tiniis.

"It's showtime."

Nang makapasok sa loob ay wala roon si Bryson. Si Bryenne ang sumalubong sa kanya.

Pagkakita ni Bryenne kay Rana ay agad nag-init ang dugo niya rito.

Ilang buwan siyang pinagkaitan ng allowance ni Bryson dahil sa insidenteng nangyari.

“Oh, hindi ka na ba mabubuhay sa labas kaya bumalik ka? Akala ko ba matigas ang ulo mo? Pero bumalik ka rin para gastusin ang pera ng kuya ko.” 

Hinagis ni Rana ang hawak na folder sa center table. Hindi na siya nag-abalang umupo sa sofa.

“Divorce papers 'yan. Kapag bumalik ang kuya mo, pakisabi na pirmahan niya ito. Nandyan sa likod ang email ko kung saan niya ipapadala."

“Anong—?!”

Napatigil si Bryenne nang mapansin ang suot ni Rana. Hindi niya nakita ito kanina dahil naunahan siya ng inis.

Ngunit ang makita ito ng malapitan ay hindi siya makapaniwala. Isang bagong labas na disenyo mula sa Paris Fashion Week noong nakaraang linggo na mahirap makuha sa bansa!

Tinuro niya ang damit. “Ang suot mong ‘yan… peke ‘yan, ‘di ba?" tumawa ito.

Tumaas ang kilay ni Rana.

"Patawa ka talaga, 'no? Huwag mong isipin na dahil hinanap ka ng kuya ko ng dalawang araw, may ipagmamalaki ka na! Bilisan mo at magluto ka na! Wala si ate Helen ngayon, ayokong kumain ng takeout.”

Tinitigan ito ni Rana. "Sana sinabi mo agad. Para dinala ko 'yung tira-tira ko kanina."

Pinulot niya ulit ang papel sa lamesa at binato sa mukha ng babaeng Deogracia. Tapos na siya sa pagtitiis sa ugali nito.

“At hindi ka ba nakikinig sa akin? Ito na ang divorce papers namin ng kuya mong walang bayag! Kaya 'wag mo kong mautus-utusan!" sigaw niya rito. "Alam ba ng mga ‘socialite’ mong kaibigan kung gaano kagaspang ang ugali mo? It runs in the blood. 'no? Ginawa niyo akong katulong kahit mas mukha ka pang ulila kaysa sakin!"

“Anong sabi mo?! Tumatapang ka na, ha?!” nauutal pang sita ni Bryenne. Gulat na gulat ito sa inasta ni Rana sa kanya.

Sa loob ng maraming taon, pagiging sarkastiko lang ang nasasabi nito sa kanya.

Kahit kailan ay hindi siya sinagot ng asawa ng kuya niya. Kaya ngayon lang niya nakita itong magalit.

“Bakit gulat na gulat kang mas mukhang akong matino sa'yo? Kung ako ikaw, magsisimula na akong gumamit ng utak. Hindi 'yan display, Bryenne. Wala ka na ngang ganda, di mo pa magamit 'yang utak mo? Di ka naaawa sa kuya mo?" tawa nito.

Halos magpalpitate ang mga ugat sa sentido ni Bryenne.

Alam ni Rana na hanggang asta lang naman ito at wala talagang buntot kapag pinalagan na. Nakaalis nalang si Rana sa bahay bago ito nakabalik ng sagot.

“Maghintay kang impakta ka! Sasabihin ko ‘to kay kuya!” angil nito.

Padarag na binuksan ni Bryenne ang pinto ng opisina ni Bryson.

Nagpupuyos pa rin siya sa sagutan nila ni Rana kanina. Kaya, dali-dali na siyang pumunta sa office ng kuya Bryson niya para magsumbong.

Ibinagsak niya ang divorce papers sa lamesa nito. Malamig na ekspresyon ang iginawad sa kanya ni Bryson.

“Kuya!" tili nito. "Napakayabang talaga ng Rana na 'yan! Ang kapal ng mukha na sabihing mas maganda siya sa akin?! HA!”

Mula sa patay na ekspresyon ay nagliwanag ang mga mata nito.

He's been waiting for how many days. He wants her to come back.

“Bumalik siya?” tumayo sa swivel chair at bahagyang inangat ang folder na itinapon ng kapatid sa kanyang lamesa.

Binuksan niya ito.

“Oo, ang kapal ng mukha 'diba. Sabi niya makikipag-divorce na siya. As if naman gusto mo pa siyang maging asawa.”

Habang naglilitanya ang kapatid ay kunot na kunot na ang noo niyang binasa ang papel.

Title palang ay halos itapon na niya ang papel.

"JOINT COMPLAINT, PETITION OR DECLARATION FOR DIVORCE DECREE."

Malalaki at itim na sulat sa taas ng papel. At sa ibaba ay may pirma na ni Rana.

“Wala na siyang makain sa labas pero gusto pa rin niyang makipaghiwalay. Siguradong nagpapakipot lang ‘yan, kuya! Pustahan tayo-”

“Tumahimik ka.” putol niya rito.

Napaupo siya at napasapo sa ulo.

Masakit na ang ulo niya sa mga nangyayari pagkatapos ay dumadagdag pa ang kapatid.

Hawak niya ito nang mahigpit.

Nayuyupi ang papel. Namumuti na rin ang kanyang kamay dahil sa higpit ng pagkakakuyom niya sa kanyang kamao.

Sa mababang boses ay nagsalita siya. Nagtagis ang kanyang panga.

"She will still push this, huh?"