CHAPTER 6: Heir

Nakahilig si Rana sa front desk habang madilim ang ekspresyon na nakatingin sa pagbukas ng private elevator.

Samantala, ang dalawang babaeng nakatao sa front desk ay walang pakundangang nag-tsi-tsismisan.

“Hay, ang mga babae ngayon, kahit ibenta na ang sarili, makaangat lang sa lusak. Hindi man lang nila tinitingnan ang sarili nila kung kagusto-gutso ba sila.”

“Kaya nga! Araw-araw, may mga naghahanap kay President Vern mula sa elevator hanggang sa pintuan ng kumpanya. Nakakainis na!”

“May iba namang nag-aakalang espesyal sila, pero pare-pareho lang naman! Ang aasim! Makakita lang ng gwapo at mayamang lalaki, hahabulin hanggang opisina. Wala na bang kahihiyan?”

Kinagat ni Rana ang kanyang labi sa inis.

"Tapos ihahanay niyo ko dyan." irap niya sa hangin.

Biglang bumukas ang elevator at lumabas ang isang lalaking nakasuot ng three piece suit at sa likod niya ang ilang empleyadong may hawak na mga dokumento at laptop.

“President Vern, hindi pa tapos ang meeting, pero paki-check na po ang planong ito.”

“President, hindi puwedeng basta itigil ang proyekto! Bilyon-bilyon ang halaga niyan!” habol ng isa dito.

“Ah! Vernon!”

Bago pa makahabang ang lalaki ng ilang hakbang ay biglang sumugod ang mga babaeng nakaupo sa sofa at pinalibutan siya nang husto.

Ang mga empleyadong nasa likod ng lalaki ay napatalsik sa gilid.

Tila idol na kalalabas lang ng dressing room.

“Lumayas kayo!”

“Guard, paalisin ang mga ‘yan!”

Narinig ng front desk ang sigawan at agad na umaksyon.

Dinala nila ang security guard upang itaboy ang mga babaeng nagkukumpulan at humahablot kay Vern.

Ang babaeng receptionist kanina ay nakitang nakatayo pa rin si Rana sa lugar nito, kaya’t napailing ito at nagsalita nang may diin,

“Bakit nakatayo ka pa diyan? Gusto mong pilitin pa kaming alisin ka?”

Nilingon ito ni Rana at tinaasan ng kilay, sabay.. "Vern!" malakas na sigaw nito para marinig siya.

“Hoy, ang kapal din ng mukha mo! Guard, meron pang isa dito!” sigaw at turo nito kay Rana.

Sa gitna ng kaguluhan, sa wakas ay napansin rin ni Vernon si Rana.

Ang pamilyar na mukha at ang kagandahan nitong hindi naman nawala kahit ilang taon na ang lumipas, bagkus ay mas lalo pa nga itong naging bata tignan.

Ang matatapang ngunit kaakit-akit nitong mga mata ay puno ng galit, dahilan upang agad siyang kumalas sa mga babaeng nakapalibot sa kanya.

Rana has soft features but her eyes are very expressive.

Once it caught you, it's hard to look away.

Nagmadaling lumapit si Vern, may bahid ng pagpapakumbaba sa kanyang mukha.

“Your Highness! Nagbalik ka na pala!" tawa nito.

Natigilan ang mga babae.

Si President Vern ay kilala bilang isang lalaking hindi madaling mahulog sa sinuman, biglang nagpakita ng ganitong kababaang-loob sa isang babae.

Maging ang mga lalaki ay nagulat.

Si President Vern na itinuturing na isang “hari” sa kumpanya, ay marunong palang magpakumbaba sa iba?

Tumingin si Rana sa kanya nang malamig, ngunit nangingiti na rin sa kalokohan nito.

"Plastik!" salubong niya rito.

Mabilis silang nagyakapan.

Narinig ni Rana ang singhapan ng mga tao sa paligid. Tinapik niya ang likod nito.

“Wala man ako, pero ang galing mong pamahalaan ang kumpanya, ha.”

Umiling si Vern at hinawi ang buhok nito.

Nakita ni Rana sa gilid ang mga babae nitong halos mangisay sa kilig sa ginawa ng lalaki.

"Ganito talaga kapag masyadong hot."

"Sa sobrang hot mo, itutulak talaga kita sa bunganga ng bulkan kapag hindi mo linisin ang lobby na ito! Baka akalain ng iba na ginawa mong club ang RR Group!" turo nito sa mga babae. "Parang recruiting agency tayo ng mga japayuki!"

Napabungisngis ang lalaki. Nilingon ang mga guard na naka-stand by. “Security! Paalisin ang lahat ng ‘yan! Itapon din ang mga sofa!”

Dahil galing sa itaas ang utos, mabilis na kumilos ang security.

Hindi nagtagal, nawala na ang mga babaeng maingay sa lobby.

Muling tumingin si Rana sa dalawang babaeng nasa front desk at sinabing may halong panlalamig.

Kita na niya ang takot sa mga mukha nito. Hindi rin siya matignan sa mata.

Hindi katulad kanina na parang mga tagapagmana kung umasta.

“Ang front desk ang mukha ng kumpanya. Kung hindi niyo kayang hawakan nang maayos ang mga bisita, paano kayo natanggap sa trabaho?” katok niya sa lamesa ng mga ito.

Itinuro ni Vern ang isang lalaki sa grupo ng mga empleyado.

“HR, tanggalin ang dalawang ‘yan at mag-hire ng mas may kakayahan. Simula ngayon, istriktong ipatutupad ang appointment system sa kumpanya. Walang sinumang makakapagtambay sa lobby nang basta-basta.”

Mabilis na tumango ang HR manager.

“Copy, President.”

“B-Bakit kami tinatanggal? Sino ka ba?!” Tanong ng isang babae sa front desk, naglalakas loob magsalita.

Ngumiti si Vern, ngunit seryoso ang tono.

“Let me introduce her properly." anito.

Hinawakan niya ang balikat ni Rana at iniharap sa mga nakapilang empleyado sa harapan nila.

"This is Ranayah Esquivel, ang nag-iisang anak na babae ni Mr. Russo at Mrs. Rean Esquivel. Siya ang nag-iisang tagapagmana ng RR Group.”

Natigilan ang mga empleyado, lalo na ang front desk.

Umugong ang mga bulong-bulungan sa paligid pagkatapos ay sinundan ng palakpakan galing sa mga empleyado.

"Welcome back, Ms. Esquivel!" ani ng isang matandang lalaki.

Naka-uniporme ito ng pang maintenance at marahil ay matagal na ito sa kumpanya at kilala ang mga magulang ni Rana.

Ang dalawang babae sa front desk ay lalong hindi nakatingin sa kanya.

Hindi nila akalain na nakabangga na pala sila ng isang bigating tao!

Pagkatapos maipakilala si Rana sa ground floor ng kompanya ay inaya siya ni Vern na sumakay sa private elevator upang maipakilala naman siya sa mga board of directors na kasalukuyang nasa conference room pa rin.

Ngumiti sa kanya ang lalaki nang makapasok sila sa elevator.

"Are you okay?"

Tipid lang na ngumiti si Rana. Tila naramdaman ni Vern ang panlalamig niya.

Kinakabahan pa rin siya kahit wala pa naman siyang tatrabahuhin. Tumunog ang elevator, hudyat na nasa tamang palapag nasa sila.

Pagkabukas ng pinto ay agad na bumungad sa kanya ang isang buong floor na buong salamin lang.

Napakaliwanag nito. Walang mga cubicle, walang maraming computer katulad ng nasa isip niya.

Kitang kita ang mga tao sa loob na sabay-sabay na lumingon sa kanila. Pare-parehong mga naka suit.

Bumagal ang lakad niya kaya napunta siya sa likuran ni Vern. Kinagat niya ang labi sa kaba. 

"Shucks, ano ba naman, Rana! Bonjing ka ba?! Sana nagsuot ka manlang ng mas maayos na damit. Mukha kang teenager na gagala sa mall! Kaya ka namamata ng receptionist e!"

Dire-diretsong naglakad si Vern.

Kinuha ang keycard sa bulsa at iti-nap sa gilid ng pinto saka ito kusang bumukas.

"Hi, everyone! It's good that you are all still here. I came back because I have something important to announce." habang pumupunta sa harap ay sinasabi niya ito.

Hinila nito ang upuan sa kabisera ng napakalawak na lamesang pabilog na iyon.

May butas sa gitna niyon. Nanatili si Rana sa gilid hindi sumunod kay Vern.

Hanggang sa tinignan ng lalaki si Rana at nakangising inanyayahan para lumapit sa harap.

Sa nanginginig na binti ay lumapit si Rana. Ramdam niya ang tingin ng lahat.

Nang makalapit ay pinaupo siya ni Vern sa upuang hinila nito.

Dahan-dahan siyang umupo doon. Kitang kita niya ang mukha ng lahat. 

Hinawakan muli ni Vern ang dalawang balikat niya.

"Everyone, I present to you, Ranayah Esquivel, the real President of this company. The only daughter of the late Russo and Rean Esquivel."

"I was just an acting President. And now na nagbalik na siya ay unti-unti na niyang pamamahalaan ang kompanya." ngiti nito. "Are we clear?"

Katahimikan ang lang naririnig ni Rana ng mga sandaling iyon.

"Talagang kagalang-galang si Vern dito, ha."

“Lahat ng ipinahintong proyekto ay hindi gagalawin hangga’t hindi natatapos ang transition. Lahat ng desisyon ay manggagaling na sa kanya.”