BUKAS at sagad ang aircon sa kotse. Pero ang mga sakay ay pawang mainit ang ulo.Kahit tahimik na magkatabi sina Shiela at Chris sa backseat ay ramdam ni Jeric na tahimik na nagmamaneho ang tensyon sa dalawa.Nang makarating nga sa hotel ay nagmamadali si Chris na sumakay sa elevator at kinalimutan si Shiela.Kaya ang naiwan na lamang ay ang dalawa."Sa'ng floor ka?" tanong ni Shiela para hindi naman awkward sa kanilang dalawa ni Jeric habang nasa loob ng elevator."Sa ibabang floor niyo po, Ma'am."Tumango-tango si Shiela. Nasa presidential suite kasi siya katabi ng kay Chris. E, ayaw niyang bumalik doon at baka mag-ayaw lang ulit sila. "Pwedeng palit tayo? Sa suite ko na lang ikaw matulog."Napakurap si Jeric saka napakamot sa batok. "Baka po magalit si Sir.""Akong bahala," saka muling nakiusap.Muling napakamot sa batok si Jeric pero pumayag din kalaunan. "Kunin ko lang po ang gamit ko, Ma'am."At ganoon din ang ginawa ni Shiela. Mabilis niyang kinuha ang gamit saka lumabas sa pre
NANLIIT, nagtataka at may halong pagdududa ang tingin ni Chris. "Magpapakasal ka ulit sa'kin, bakit?"Kumurap si Shiela. Gustuhin man mag-iwas ng tingin ay hindi maaari kung nais niya itong papaniwalain. "Dahil mahal pa rin kita sa kabila ng lahat. Akala ko, kaya kong mawala ka sa buhay ko, pero hindi pala lalo't may ibang babae. Hindi ko maiwasang magselos. Gusto ko, ako lang," sa haba ng sinabi. Himalang hindi siya nabulol o nautal man lamang. Talagang pumapanig sa kanya ang pagkakataon."Talaga?"Tumango siya. "Saka... kahit na hiwalay tayo ay hindi mo pa rin ako hahayaan. Mananatili ako sa'yo hanggang kailan mo gusto."Tumango-tango si Chris na bahagyang nangiti. Lumapit ito at hinaplos ang bewang ni Shiela. "Akin ka hanggang sa magsawa ako."Tumingala at tumitig nang matagal si Shiela sa mga mata nito. Pagkatapos ay dinantay niya ang ulo sa dibdib nito, pinakikinggan ang puso na kung maaari lang ay dudukutin at pipigain niya hanggang sa tumigil sa pagtibok."Iyong-iyong lang ako,
BAKAS ang pagkabigla sa mukha ng babae. Hindi ito makapaniwala sa narinig."Imposible, kahihiwalay lang ni Chris sa asawa niya kaya anong sinasabi mo?!" anito."Yes, pero magpapakasal ulit kami," saad ni Shiela.Muling nagpalipat-lipat ang tingin ng babae sa dalawa. "Chris, ano 'to?""I'm sorry, Camille pero totoo ang sinasabi niya. She's my ex wife at ikakasal ulit kami.""Ang how about me?!""What do you mean how about you? Wala naman tayong relasyon. 'Di ba nga, ikaw pa ang nag-set na walang seryosohan, laro-laro lang? Kaya ginagawa ko lang ang gusto mo," ani Chris.Sa isang iglap ay pinadapo ni Camille ang palad sa mukha nito. "Walangh*ya ka, Chris! Pinaasa mo lang ako!" Matapos ay saka nag-walk out.Si Shiela na nabigla sa ginawa ng babae ay muntik pang matawa, mabuti na lamang at nakontrol niya ang sariling emosyon. Deserve na deserve ni Chris ang natanggap nitong sampal. Kung pwede nga lang ay sisegundahan niya ang ginawa ni Camille pero hindi pwede."Ayos ka lang ba?" kunwarin
KUMURAP ng makailang beses Shiela. Kailangan niyang panindigan ang binitawang salita."Kung nagsisinungaling ako, sa'n ko naman gagamitin ang mga 'to? Iniisip mo bang may sakit ako? Edi, sana dumiretso ako sa ospital, nagpa-check up saka humingi ng reseta para sa gamot. Pero hindi, binili ko lang 'to sa drugs store, ito 'yung pinaka-mild at hindi na kailangan ng reseta."Matagal ang titig ni Chris saka napatango-tango, kumbinsido sa sinabi nito. "Kung gano'n ay magpahinga na tayo. Sandali, sa'n ka nga pala galing?""Kay Archie, tiningnan ko lang kung tulog na siya."Pagtalikod ni Chris ay mariing naipikit ni Shiela ang mata saka marahang nagbuga ng hangin. Nakahinga siya nang maluwag dahil napaniwala niya ito.Nang makitang sumampa na ito sa kama ay sumunod siya upang matulog kahit hindi pa inaantok, upang hindi lang ito muling magtanong sa kanya.~*~NGALAY na ngalay na ang labi ni Shiela sa kakangiti upang ipakita na masaya siyang ikakasal muli kay Chris.Narito sila ngayon sa munis
MABIGAT na paghinga ni Chris ang maririnig sa private lounge saka ang malaswang tunog ng ginagawa nito.Sa galing ay halos magulo at masabunutan niya ang buhok ni Irene.Ilang sandali pa ang lumipas ay nailabas niya sa loob ng bibig nito saraling kat*s.Nang tingnan niya ang magandang mukha ni Irene ay nakita niyang nilunok nito lahat at walang sinayang. Nagtagpo ang tingin nila at malagkit naman itong tumingin sabay kuha ng tissue para punasan ang labi.Pagkatapos ay saka na ito tumayo at inayos ang medyo nagulong buhok. Habang si Chris naman ay inaayos ang sarili maging ang zipper ng pantalon at sinturon.Nasa ganoon tagpo ang dalawa nang buksan ni Jeric ang pinto at mahuli sila sa akto.Sa halip na mahiya ay ngumiti lang si Irene pagkatapos ay lumabas na.Nang maiwan ang dalawang lalake ay pinaalalahanan naman ni Chris ang assistant, "Wala kang pagsasabihan kahit sino ng ano mang nakita mo ngayon."Tumango si Jeric saka nagtanong, "Babalik pa po ba kayo sa event?""Babalik pa 'ko p
Nanlilisik ang mga mata ni Shiela sa galit habang nakatingin kay Chris. "Nakakasuka kayong dalawa, lalo ka na!" hiyaw niya at dinuru-duro pa ito."Napakatagal na ng video na 'to!" Pagdedepensa pa ni Chris sa sarili.Alam ni Shiela na nagsisinungaling ito pero pinagmukha niyang naniniwala siya para hindi na mauwi sa pag-aaway ang lahat. Masiyado siyang pagod para makipagtalo. "Talaga?" aniyang nagbaba ng tono ng boses.Sinikap irehistro sa mga mata na naniniwala siya ngunit hindi niya talaga kayang lokohin ang sarili. Sa isang iglap ay biglang bumaliktad ang sikmura niya. Bago pa magkalat ay mabilis nang tumakbo patungo sa banyo si Shiela. Lumuhod siya sa harap ng inidoro at doon ay nilabas lahat ng kinain kanina.Sumunod naman si Chris. "Anong nangyayari sa'yo?" nagtataka nitong tanong.Umiling-iling si Shiela, nang matapos ay nagmumog siya at humarap sa salamin para ipaalala sa sariling hindi dapat siya magpaapekto.Ang sarili at ang anak ang dapat niyang isipin sa mga oras na iyon a
MARAHAS na binawi ni Chris ang sariling kamay mula sa pagkakahawak ni Shiela. "Ano bang kalokohan 'to?!""Wasak na wasak na 'ko na kulang na lang ay ikabaliw ko!" Saka pinukpok ang sariling dibdib. "Ang sakit-sakit na, Chris! Ilang beses kong kinukumbinsi ang sarili na magbabago ka, na maiisip mo rin ako, kami ni Archie pero hindi! Patuloy ka pa ring nakikipagkita kay Irene!"Sa halip na maawa ay mas lalo lang nagalit si Chris. "Alam ko'ng kung anong ginagawa ko kaya 'wag mo kong dinidiktahan at papipiliin dahil wala ka naman sa option.""Chris naman! Hindi ka ba naawa sa'kin? Kahit 'yun na lang? Nagkakasakit na 'ko sa ginagawa mo!" daing ni Shiela."Wala akong pakialam. Kung hindi mo 'to ititigil ay mapipilitan akong puwersahin ka," babala ni Chris.Tuluyan nang napahikbi si Shiela. Unti-unting nanghina ang tuhod niya at tuluyang napaluhod sa sahig. "Pa'no kung bigla akong mawala?""Ano na naman 'tong pinagsasasabi mo?!" iritadong tanong ni Chris. Inisip kung anong ibig nitong sabihi
ISA... DALAWA... TATLO...Hanggang naging apat. Ganoon katagal naghintay ang pamilya Cruz, maging si Shiela. Ngunit kahit anino man lang ni Chris ay wala.Nagsimula ang birthday party ni Archie na missing-in-action ang ama. Kahit makailang-beses tawagan ay hindi sumasagot hanggang sa cannot be reach na ang numero. Magkaganoon man ay hindi sila nagpaapekto lalo na si Shiela.Gaya ng gustong mangyari. Nais niyang maging perpekto ang lahat kahit wala si Chris. Tinuloy ang birthday party at nag-enjoy ang lahat kahit may pagkakataong nagtatanong ang mga bisita kung nasaan ang ama ng bata.Nagdadahilan na lamang sila o hindi kaya ay tipid na ngumingiti. Nang matapos ang selebrasyon ay saka lang naglabas ng sama ng loob si Maricar. Dismayado talaga siya sa hindi pagsipot ni Chris sa unang kaarawan ng anak.Habang nagliligpit ng dekorasyon ay hindi na talaga napigilan ang magtanong, "Shiela... umamin ka nga, talaga bang tungkol lang sa trabaho kaya umalis si Chris at hanggang ngayon ay wala p
SA PAG-IWAS ng tingin ni Mario ay mas lalo lang nitong pinatunayan na totoo ang ibinibintang sa kanya."Ba't hindi kayo magsalita, 'Lo?" may halong tampo sa tono ng boses ni Shiela.Nang mga sandaling iyon ay lumapit na ang mag-asawa. "Anong nangyayari, ba't ka nagagalit?" ani Rolan sa anak.Taas-baba ang dibdib ni Shiela dahil emosyonal na siya ng mga sandaling iyon. Sa huli ay tumayo siya at umatras. "Kung hindi niyo sasabihin sa'kin ngayon ang totoo ay kay Chris ko tatanungin lahat." Pagkatapos ay nag-walk-out na siya na kahit ilang beses tinawag ng ama at tuloy-tuloy lang siya sa paglayo.Nakabalik agad si Shiela sa parking lot at pagkasakay sa kotse ay tinanong ng driver, "Uuwi na po ba agad tayo, Miss?"Ang daming gumugulo sa isip ni Shiela ng mga oras na iyon. Hindi na niya alam kung sino ang paniniwalaan dahil ramdam niya naman na totoo ang ipinapakitang kabutihan ng Abuelo. Saksi ito sa pinagdaanan niya. Ito rin ang tumulong na tuluyan siyang maka-move on at muling magpatuloy
SA LAKAS ng sampal na pinadapo ni Shiela ay napaling sa ibang direksyon ang mukha ni Chris. May parang tusok-tusok itong naramdaman sa pisnging nakatikim ng palad nito. Medyo may kaunting tinis na tunog din siyang naririnig sa kaliwang tenga.Pero sa halip na magalit sa ginawang pananakit ni Shiela ay napaismid lang si Chris. "Oppss, nabisto agad ako." Saka hinimas-himas ang pisngi na nasaktan. "Ito ba ang pang-welcome mo sa'kin?" sarkasmo niyang tanong.Nanlisik naman ang mga mata ni Shiela saka ito pinagsususuntok sa dibdib. "Walanghiya ka! Anong kasalanang ginawa ni Lolo para gawin mo 'to?!"Nang una ay tinitiis lang ni Chris ang natatamong suntok nito hanggang sa tuluyan na niyang pigilan at mahigpit na hinawakan ang magkabila nitong braso. "Tumigil ka na! Tinatanong mo kung anong nagawa niyang mali?! 'Wag mo sabihing lumipas lang ang isang taon ay nakalimot ka na sa mga ginawa niya sa'kin, sa'tin?!"Sa narinig ay natauhan si Shiela. Napagtanto niya ang mga maling nagawa ng Abuelo
PARANG nakakita ng multo si Shiela sa sinabi nito. Hindi siya makapaniwala--mali. Hindi niya talaga mapaniwalaan dahil napaka-imposible iyong mangyari sa kanyang Abuelo."Sinong nagsabi sa'yo niyan?""Tinawagan po kami ng secretary at sinabing 'wag magpapapasok ng kahit sino, utos ni Senior. Wala rin pong pinapayagan na lumabas.""Pa'no ko mapupuntahan si Lolo kung hindi--" Natigilan si Shiela nang tumunog ang phone. Sa pag-aakalang emergency ay agad niyang kinuha sa bulsa para lang mag-alangan na sagutin ang tawag mula sa ama.Huminga muna siya nang malalim saka ito sinagot, "Hello, 'Pa?""Papunta pa lang kami sa hotel ng makatanggap ng tawag na hinuli ng pulis si Papa?" tukoy ni Rolan sa ama."Hindi ako pumunta kaya ngayon ko lang din po nalaman. Ang sabi ay sinugod siya sa ospital matapos atakihin, puntahan niyo po siya ngayon, 'Pa. Hindi rin po kasi ako makalabas dito dahil inutos ni Lolo na walang magpapapasok at lalabas--" Saka muling tiningnan ang gate. "Nakaharang po ang mga t
KALANSING ng kubyertos ang maririnig sa hapagkainan. Kanina pa kumakain si Shiela at ganoon din si Mario. Matatapos na nga sana ang matanda dahil kaunti lang naman itong kumain kaya sinamantala na niya ang pagkakataon bago pa ito umalis. "'Lo, advance happy birthday po." "Salamat," tipid na sagot ni Mario. "Gusto ko sanang pumunta bukas sa celebration." Nag-angat ng tingin si Mario. "Pupunta ka? Akala ko ba'y ayaw mo?" Asiwang napangiti si Shiela. "Wala na rin pong rason para iwasan ko si Chris dahil nagkita na kami." Mataman ang tingin ni Mario saka muling binalingan ang pagkain. "Gusto mong pumunta? Walang problema sasabihan ko si Cedric na sunduin ka rito." Napakurap si Shiela. "Ba't siya, 'Lo? Hindi ba pwedeng sa'yo na lang ako sumama?" "Mas mainam na makita kayo ng mga bisita bukas na magkasama." Parang wala lang kay Mario ang sinabi nito pero hindi para kay Shiela. Hindi niya nagustuhan ang ideya na kailangan niyang pumunta sa celebration na kasama ng binata. Pa
HININTAY muna ni Shiela na magising ang anak saka sila bumaba para makakain ng almusal. Nakaharap na rin niya ang bagong Nanny ng anak na naghihintay sa sala at mukha naman itong mabait. Galing sa isang kilalang agency kaya panatag siya.Nagpakilala si Aileen na mas matanda ng sampung taon kay Shiela. Ayon dito ay isang dekada na rin nagtatrabaho bilang Yaya."Katatapos lang po ng kontrata ko sa dating amo, Ma'am. Dalawang taon din ako sa kanilang nanilbihan," kuwento pa nito."Anong rason at ba't hindi ka na nagtatrabaho ro'n?" tanong naman ni Shiela saka binaba ang anak sa upuan."Hindi na po nila ni-renew, Ma'am at nagbabawas sila ng tao. Malaki na rin po kasi ang inaalagaan ko, five years old."Tumango-tango naman si Shiela saka kinausap ang isang katulong. "Ate, kakain na po kami ni Archie. Pakikuha ng cereal niya at pakakainin ko.""Okay po, Miss." Na bahagya pang yumukod.Nakasunod ang tingin ni Aileen sa katulong. "Miss pala po ang tawag nila sa'yo rito, Ma'am. Kung gano'n ay
MATAGAL tinitigan ni Shiela ang Abuelo saka nagsalita, "Sigurado po ba kayong gusto niyong malaman kung anong napag-usapan namin?"Nagbaba ng tingin si Mario sa pagkain na animo ay walang narinig. "Hindi na pala kailangan." Saka humigpit ang hawak sa kubyertos matapos mapagtanto na nawala siya sa sarili at nasabi iyon. Nagmumkha siyang desperado kung ano man ang napag-usapan ng dalawa. "Baka lang kasi may sinabi na naman siyang hindi totoo.""Wala pong nangyaring gano'n. Kinarga lang niya ang bata at pagkatapos ay umalis na. Natagalan lang kami dahil iyak nang iyak si Archie pagkaalis nito," paliwanag ni Shiela saka pinagpatuloy ang pagkain.Pero kahit anong gawin niya ay ayaw ng kumain ang anak, nagtatampo. Hanggang sa matapos na silang maghapunan. Lumipat silang muli sa sala kung saan ay nag-usap pa sina Janette at Mario. Habang si Shiela ay napagpasiyahan na iakyat ang anak dahil aborido na talaga ito.Pero sa hagdan pa lang ay natigilan na sila dahil sa tauhan na nagbabantay sa la
NAPATINGIN si Shiela sa Abuelo matapos iyong sabihin ng katulong. Mabilis siyang tumayo pero bago umalis ay nagtanong ito."Anong nangyayari, Shiela? Sa'n ka pupunta?""M-May kukunin lang po ako, 'Lo," palusot niya pa kahit alam naman niyang sasabihin ng katulong ang totoo. Matapos ay naglakad na siya patungo sa bukana ng mansion.Saglit siyang tumigil upang pagmasdan mula sa malayo ang gate. Pansin niyang may nakaparadang sasakyan sa labas ng gate at doon nagsimulang kumabog ang kanyang dibdib, hindi sa excitement na muling makita ang dating asawa. Alam niyang malabong iyon ang nararamdaman niya ng mga sandaling iyon ngunit hindi niya lamang mapangalanan.Naglakad siya palapit hanggang sa unti-unti niyang nakikita ang lalakeng nakasandal sa itim na kotse, nakatalikod ito kaya hindi niya makita ang mukha pero nasisiguro niyang si Chris. Wakang duda kahit matagal na niya itong hindi nakikita.Umungot ang gate ng buksan niya kaya napalingon si Chris na may subo-subo pa sa bibig. Kumunot
NATIGILAN si Shiela at napakurap pa ng mata. "H-Hindi ko alam na ganito pala kayo mag-celebrate. Sorry."Mabigat ang ginawang pagbuntong-hininga ni Mario. "Ano pang magagawa ko kung nandito ka na... Gusto mo bang um-attend?"Umiling si Shiela. "Hindi pa 'ko ready na makaharap sila ate Zia."Sandaling katahimikan ang namayani sa dalawa hanggang sa muling nagsalita si Mario, "Ang mas mabuti pa'y magpahinga ka na muna. Ngayong nandito ka na'y may gusto akong ipakilala sa'yo.""Sino po?""Malalaman mo rin mamaya sa dinner."Gusto pa sanang magtanong ni Shiela ngunit halata naman na abala ito sa trabaho kahit nasa bahay lang. "Okay po, 'Lo," aniya saka nagpaalam ng aalis. Bumalik siya sa kwarto at tinabihan ang anak sa pagtulog.Nang magising ay palubog na ang araw. Paglingon ay bigla na lamang siyang napabangon dahil wala na sa kanyang tabi si Archie."A-Anak?" Bumaba siya sa kama saka naghanap sa buong kwarto ngunit hindi niya ito makita. Sa huli ay lumabas siya at bumaba.Wala siyang na
SANDALING katahimikan ang namayani sa dalawa. Gustong magsalita ni Shiela pero pinangunahan siya ng sariling emosyon. Sobrang unfair sa kanya ng sitwasyon."Sa tingin ko, mas mabuti na rin sigurong ganito ang kinalabasan ng relasyon natin dalawa. Kasi, napagtanto ko na baka... hindi talaga tayo para sa isa't isa. Na kahit anong gawin na'tin, darating at darating tayo sa puntong 'to," matapos iyong sabihin ay tumalikod na siya bago pa tuluyang umiyak sa harap nito. Si Chris naman ay napalingon at tinangka itong hawakan ngunit hindi niya maabot ang kamay ng asawa. Malayo-layo ang distansya nilang dalawa mula sa kama. Akmang babangon pa nga sana siya ngunit nahihirapan ng gumalaw, walang lakas sa katawan."Magpagaling ka at hangad ko ang kaligayahan ninyong dalawa," dagdag pa ni Shiela saka mabilis na naglakad palabas ng kwarto."S-Shiela! Sandali lang!" ani Chris, nakataas ang kamay at pilit itong inaabot. "Sandali lang, 'wag kang umalis..."Ngunit huli na para roon dahil nakalabas na