“What can you say about my granddaughter, hijo?” Tipid na ngumiti si Luke habang iniabot kay Claire ang kamay upang gamutin niya iyon. “Hindi po ako interesado.” Ni hindi nito sinulyapan ang larawan ni Veena sa cellphone na pinapakita kay Luke.“Why? Maganda naman ang apo ko. She looks like Claire, too. Kung gusto mo ay mag-set ako ng date para magkita kayong dalawa,” pamimilit pa ni Mr. Campbell.Tahimik lang na nakikinig si Claire sa usapan nina Luke at Mr. Campbell. Pero sa loob-loob niya ay naiinis siya dahil sa pagbanggit sa pangalan ni Veena, lalo pa at ikinukumpara ang kagandahan nito sa kanya. Kahit si Manson ay sinasabi nitong magkahawig sila ni Veena. Pero wala siyang magagawa dahil apo ito ni Mr. Campbell. “I’m sorry, Mr. Campbell. Pero hindi ho ako interesado. Saka, pasensya na rin, dahil mas maganda si Claire keysa sa apo niyo. Huwag niyo ho sanang masamain ang sinabi ko.”Mahinang napatawa si Claire samantalang napapailing na lang si Mr. Campbell at inilihis ang usapa
“Ano ang masasabi mo ngayon, Manson?” ulit pa ni Veena. Her face was full of cockiness as she stared at Manson provocatively. “Naniniwala ka na ba sa sinasabi ko?”Napatiim ang bagang ni Manson sa narinig at pigil ang galit na lumapit sa harapan ni Claire. Maayos na itong nakatayo habang namumutla ang mukha na nakatingin sa kanya. “I’m here to pick you up. Tapos ka na ba sa ginagawa mo?” mababa ang boses na tanong niya habang pigil ang galit. Ni hindi siya tumingin kay Veena at hindi binigyang-pansin si Lucas. Inilahad niya ang palad sa nakatulalang mukha ng asawa. “Manson… walang katotohanan ang nakita mo. Tinulungan lang ako ni Luke,” ani Claire. There was hesitance in her action and she contemplated whether to take his hand, but it only took a few seconds before she held his waiting palm. Ngumiti si Manson pero wala iyong buhay at alam niyang alam ng asawa na hindi siya natutuwa sa naabutan niyang tagpo. “I know,” sagot niya. Pinagsalikop niya ang palad nilang dalawa. “Ayos ka
Hindi mapakali si Claire dahil dis-oras na ng gabi ay wala pa ang asawa. Nangako ito kanina na babalik ito kaagad pagkatapos ng meeting nito kaya’t naghanda siya ng hapunan. Pero maghahatinggabi na ay wala pa rin ito na labis niyang ikinakabahala. Hindi rin niya makontak ang cellphone nito kahit ilang beses na siyang nagtangkang tumawag. Nakagat niya ang kuko sa sobrang pag-aalala at hindi mapakaling naglakad-lakad sa harap ng foyer. “Manson, saan ka na ba? May masama bang nangyari sa ‘yo?” puno nang pag-aalala na bulong niya habang nakatitig sa cellphone. Umaasa siya na tatawagan siya ng asawa para sabihin na ayos lang ito. Hindi alam ni Claire kung ano ang gagawin sa sarili kapag may nangyari kay Manson. Masiyado nang nahulog ang loob niya rito para makita ito sa miserableng kalagayan. Ayaw niyang bumalik ito sa pagkakalumpo. They have a happy life now. Isa pa, nagbabalak pa silang magkaroon ng baby. “Stop the negativity, Claire!” saway niya sa sarili. “Hindi ka dapat nag-iisip
Huminto ang sinasakyan nilang elevator sa 16th floor at hawak pa rin si Claire ng kanyang biyenan sa braso nang lumabas sila. Tahimik na naglakad ang dalawa sa kahabaan ng hallway. Dahil madaling-araw na ay payapa ang paligid at wala ring tao na umaaligid pero pagdating nila sa pinakadulong kuwarto ay nakita ni Claire ang ilang tauhan ni Manson na nakabantay sa labas ng pinto. Nagtatakang nilingon ni Claire ang biyenan. “Ma, ano’ng nangyayari?” paos pa rin ang boses na tanong niya. Biglang dumilim ang mukha ni Morsheire at hindi sumagot, bagkus ay iginiya siya nito papasok sa loob matapos silang pagbuksan ng tauhan ni Manson ng pinto. Ang tumambad kay Claire pagkapasok ay ang babaeng lumandi sa asawa niya na magulo ang buhok at luhaan na nakaupo sa pang-isahang sofa. Wala itong suot na damit kundi tanging kumot na nakabalot sa katawan nito. Claire has been expecting to see Veena inside the room once she stepped inside. Pero kahit pa inaasahan na niya na makita ito ay tila tinatarak
Dalawang araw ang lumipas mula nang mangyari ang insidente kay Manson at Veena at hanggang ngayon ay hindi pa rin iyon nawawala sa isip ni Claire. Hindi man niya iyon inuulit sa asawa dahil ayaw nitong alalahanin, napapansin pa rin ni Manson ang minsang pagtulala niya at nang tinanong siya nito ay mahigpit na umiiwas si Claire. Nang umagang iyon ay nasa harap sila ng isang mental institution dahil pinapunta sila dito ni Morsheire upang bisitahin ang kakilala ni Manson, bestfriend daw ito ng kanyang ina. “Manson, ayos lang ba talaga na sumama ako sa ‘yo?” Kinakabahang tanong ni Claire habang magkahawak-kamay silang naglalakad papasok sa loob ng institution.Nilingon siya ni Manson saka buong pusong nginitian. “Huwag kang mag-alala, Claire. Mabait si Tita Odette. Saka lagi siyang tahimik at laging nakatulala kaya hindi ka niya mapapansin.” Pinisil ni Manson ang palad niya saka bumuga nang malungkot na hininga dahil sa huling sinabi nito. Ramdam ni Claire ang bigat sa puso ni Manson h
Ang mga sumunod na araw ay iginugol ni Claire sa pagre-restore ng family portrait ni Luke. Hindi siya tumigil at halos konti na lang ang pahinga para lang matapos iyon kaagad. Napagalitan na siya ni Manson dahil sa kakulangan niya ng pahinga pero ang totoo ay alam ni Claire na nagseselos lang ito. But Claire is a very hardworking person. Hindi siya mapakali hangga't hindi niya natatapos ang isang proyekto na iniatang sa kanya. Lalo na at kapag naumpisahan niya ang isang bagay ay gusto niya iyong tapusin at ayaw niyang magsimula sa iba. She needs to go with the flow of her imagination and concentration. If this painting were stopped halfway, she would have difficulty finishing it again. “Is that painting in a rush to finish? Hindi ka na makatulog nang maayos dahil dyan,” may iritasyon sa boses ni Manson nang binisita siya nito sa art room ng kanilang apartment kung saan niya ginagawa ang pagre-repair. Kumuha ito ng upuan at itinabi sa kanya saka umupo sa tabi niya at nagmamasid sa k
Mabilis na lumipas ang araw at dumating na nga ang pinakahihintay ni Claire na kaarawan ni Mr. Campbell. Wala siyang maisip na ibang regalo kundi ang gawaan ito ng painting na katulad sa isa nitong pinakapaboritong artist. It was a lotus pond with lots of growing and flowering lotuses. Sa pagkakaalam ni Claire ay hindi lang paborito ni Mr. Campbell ang lotuses, pero may sentimental value sa matanda, na kahit ang mansion nito ay may malawak na pond at may malalagong lotus na nakatanim. Nang pinakita niya sa asawa ang painting, kahit ito ay hindi makapaniwala at napabilib nang husto sa kanya. Paano naman kasi ang painting na ginawa niya ay buhay na buhay. Ang mga bulaklak ng lotus ay tila gumagalaw habang sinasayaw ng hangin. Kapag tinitigan nang husto ay nakakagaan iyon ng mabigat na nararamdaman at nakakatanggal ng stress. Isa ito sa expertise ni Claire. Lahat ng painting niya ay may buhay at nakakantig ng damdamin. “Sigurado akong magugustuhan ni Mr. Campbell ang regalo mo. He is o
Kahit pilit na iahon ni Claire ang sarili ay hindi siya pinapayagan ni Veena at pilit siya nitong hinihila palubog sa tubig. Ilang beses na siyang nakalunok ng tubig at nahihirapan na rin siyang huminga. Habang ito ay nagkukunwaring nalulunod at sumisigaw ng tulong. Ngunit dahil maingay ang paligid at may kalayuan sila sa garden ay walang may nakakarinig sa kanila. Pilit na ikinampay ni Claire ang magkabilang kamay upang pilitin ang sarili na lumutang sa tubig at makakuha ng hangin. Kahit papaano ay nagawa niya iyon pero hindi rin nagtagal dahil muli hinila ni Veena ang braso niya pababa. Nang walang ano-ano ay biglang may nag-splash sa pond at muling may tumalon. Hindi alam ni Claire kung sino dahil nakalubog ang mukha niya sa tubig pero nang hinawakan nito ang braso niya at umangat ang mukha niya ay nakita niyang si Mr. Campbell ang dumating upang sumaklolo sa kanila. Hinawakan ni Mr. Campbell ang dalawa sa magkabilang braso ay lumangoy palapit sa pangpang pero matanda na siya. Pa