Matapos ang tawag ni Claire ay napagpasyahan ni Manson na lumabas upang manigarilyo para alisin ang antok na nararamdaman. Wala pa siyang tulog pero dahil sa pamimilit ng kanyang ama at magulang ni Claire ay hindi siya makauwi para magpahinga. “Manson, ikaw ang dahilan kung bakit nasa ospital si Claire. Pababayaan mo na lang ba siya at hindi man lang aasikasuhin?”Napapailing na lang si Manson nang maalala ang sinabi ng ina ni Veena.. “Huwag mo nang pansinin ang aking madrasta. Pagdating kay Veena ay walang tama sa paningin niya.”Nilingon ni Manson si Vincent na hindi niya alam na nakasunod na pala sa kanya. Mahina niyang ibinuga ang usok ng sigarilyo at saka tumingin sa malayo. Nasa labas sila ng ospital kung saan ang designated smoking area para sa mga bisita. Ang totoo, hindi ang sinabi ng ina ni Veena ang iniisip niya kundi si Claire. Nag-aalala siya na baka kung ano-ano na naman ang iniisip nito lalo na at tumawag pa ito kay Vincent para lang makausap siya at alamin kung ano a
Dumating ang araw ng sabado at biglang inimbitahan ni Nana sina Claire at Manson na pumunta sa mansyon ng mga ito para mananghalian. Claire felt conflicted. Ang huling pagkikita nila ni Nana ay nasaktan niya ito dahil sa divorce agreement na pinilit ni Mr. Pherie. At ngayon nga ay bumalik siya, bagama’t nahihiya ay walang pagsidlan ng tuwa ang kanyang puso. “At sino naman itong magandang babaeng bisita natin? Ang alam ko ay wala ng asawa ang apo ko.” Napangiti si Claire at napakamot sa batok dahil sa pabirong pagbati sa kanya ni Nana. Kaagad siyang lumapit dito at nagmano. “Nana…” mahinang tawag niya. Nakaupo ang matanda sa pang-isahan upuan sa hardin kasama ang asawa nito, ang lolo ni Manson. “Ako lang po ang nag-iisang magandang asawa ng apo ninyo.” Malawak ang ngiti ni Claire habag nakatayo sa harap ng matanda. Yumuko siya ng inabot nito ang magkabilang pisngi niya at marahan iyong hinaplos. “Claire, iha. Salamat naman at bumalik ka. Hindi mo alam kung gaano ako nasaktan noong
Tumaas ang sulok ng labi ni Manson at puno ng pananakot ang mata habang nakatingin sa namumutlang si Veena. Ni hindi nito maituloy ang pagkain dahil nanginginig ang kamay na nakapatong sa mesa. “Wala ka bang sasabihin, Veena?” malamig ang boses na tanong niya rito. Hindi niya gusto ang ginawa ng mag-ama na paglaruan siya kaya lalaruin din niya ito. Manson is not a petty man, but when you mess with his feelings, he will never back down until he gets his revenge. Tila naging estatwa ang katawan ni Veena dahil hindi ito nagsalita. Nanlalaki lang ang mata nito habang nakatingin kay Manson. Biglang sumabad ang kanyang ama at tiningnan siya nang masama. Kumalampang ang kutsara nang malakas nitong inilapag iyon sa mesa. “Ano’ng bang gusto mong palabasin, Manson? Are there things that Veena needs to say that I ought to know? Tingnan mo ang kababata mo at nanginginig na ‘yan dahil sa pananakot mo.”Sarkastikong ngumisi si Manson. “Kung hindi ka magsasalita ako na mismo ang magsasalita para
“Boss, tama nga ang hinala mo. Pinabugbog ni Miss Veena ang worker na kinausap mo. Nahuli na sila ng mga pulis at nasa kulungan.” Napaangat ang sulok ng labi ni Manson saka tumango-tango bilang pagsang-ayon na tila ba kaharap ang kausap. “Mag-utos ka ng tao para kontakin kung sino man ang nasa likod ng pambubogbog sa kanya at huwag kamong maging bias sa batas.” Matapos ang tawag ay bumalik sa pagkakaupo si Manson sa tabi ni Claire sa hapagkainan. Misteryoso siyang ngumiti. “Nag-utos ng tao si Veena para ipabugbog ang worker na pumunta rito. Acting guilty of her act and now she was caught by the police.” Malakas na tumawa si Nana. “Mabuti nga sa kanya. Akala mo kung sinong santa manamit pero ang kalooban naman ay puno ng kademonyohan.” “Salamat sa magandang palabas na pinakita mo, Manson,” sabi ni Claire. Nakangiti siya habang nakatingin sa asawa. Marahang itinaas ni Manson ang kilay. “Galit ka pa rin ba sa akin?” Naalala ni Claire ang araw kung saan buhat-buhat ni Manson si Ve
Bago siya pinayagan ni Manson ay katakot-takot na bilin ang hinabilin nito sa kanya. Nagpasama pa ito ng dalawang bodyguards para bantayan siya. Napapailing na lang si Claire habang tinitingnan ang hindi maipintang mukha ng asawa. Halos wala silang tulog dahil magdamag silang nagtalik pero habang nakatingin siya sa asawa ay fresh na fresh pa rin ito samantalang si Claire ay halos hindi na maimulat ang mata sa antok. “Huwag mong kalimutan ang bilin ko, Claire. Kapag may problema ay tumawag ka kaagad at iwasan mo ang mga kalalakihan sa team mo lalo na kung magpapakita ng motibo.”Tumango si Claire habang nakapikit. Gusto na niyang pumasok sa eroplano para kahit papaano ay makabawi siya ng tulong. Kinabig siya ni Manson at mahigpit na niyakap saka mariing hinalikan sa noo. Sakto namang tinawag na ang mga pasahero ng eroplanong sasakyan nila kaya mabilis na bumitaw si Claire at naglakad patungo sa boarding area. Nang lingunin niya si Manson ay malungkot ang mukha nito. Kumaway siya saka
Mabilis na bumangon si Claire nang magkaroon ng pagkakataon at hinablot ang jacket na nakasabit sa uluhan ng kama at agad na isinuot upang takpan ang sarili saka ini-on ang ilaw. Bumaha ang liwanag sa kuwarto at malinaw na nakita ni Claire ang hitsura ng lalaking gustong mansamantala sa kanya at ang lalaking nagligtas sa kanya. Umupo siya sa upuan sa isang sulok habang nanginginig sa takot. Mabigat pa rin ang paghinga niya at hindi mapigilan ang pangingilid ng luha habang nakatitig sa lalaking gusto siyang pagsamantalahan. Kayumanggi ang kulay nito at mukhang lokal ng probinsiya. Namumutla ang gusot nitong mukha dahil sa nakatutok na baril sa sentido nito. Samantalang ang lalaking nagligtas sa kanya ay pamilyar na pamilyar kay Claire.Nakasuot ito ng maong na pantalon at puting t-shirt na napapatungan ng itim na jacket. Hindi maikakaila ang kaguwapuhan ng lalaki sa simple nitong suot at lalo pa itong gumuwapo sa paningin ni Claire dahil sa hawak nitong baril. It was Luke. Mabilis n
Madaling-araw na nang makalabas sa police station ang grupo ni Claire. Madilim pa rin ang mukha ni Luke at tila galit pa rin. Hindi alam ni Claire kung ano ang nangyari sa loob ng interrogation room, pero nang lumabas si Luke ay duguan ang kamay nito ngunit wala naman itong sugat. Buong biyahe ay wala silang imik. Isa sa mga bodyguard ang nagmamaneho habang ang isa ay nakaupo sa front seat kaya silang dalawa ni Luke ang nakaupo sa likuran. “Thank you for saving me, Mr. Luke.” Sumulyap siya sa binata na malayo ang tingin sa labas ng bintana. Nang marinig siyang nagsalita ay nilingon siya nito pero madilim pa rin ang mukha. “It’s Luke, Claire.” Napalunok si Claire. Hindi pa rin siya sanay na tawagin ito sa pangalan nito pero habang nakatingin sa madilim nitong mukha ay walang nagawa si Claire kundi ang tumango. She felt like a dog cowering because of fear. Naramdaman iyon ni Luke kaya lumambot ang ekspresyon ng mukha nito at malumanay na nagsalita. “Did I scare you with this?” Itin
Inaasahan na ni Claire ang galit ni Manson pero hindi niya inaasahan na muli na namang makatikim ng suntok ang bodyguards niya. Naawa siya sa mga ito kaya bago pa ito mapuruhan ng asawa ay kaagad siyang umawat. “Manson, stop! Nangyari na ang dapat mangyari at nandito ako. I’m safe.” Mahigpit niyang niyakap niya sa beywang ang asawa upang pakalmahin ito. Manson waved his hand to send the bodyguards away. Kaagad naman ang mga itong nagsipulasan at nagkukumahog na umalis. Nang sila na lamang dalawa ang natira sa guesthouse ay kumalas sa pagkakayakap si Claire pero hindi siya pinayagan ni Manson. Lalo nitong hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya. “Claire…” he buried his head at the crook of her neck and sniffed her smell. Malalim itong humugot ng hangin saka marahas iyong ibinuga at nagsalita. “Hindi mo alam kung gaano ako nag-alala nang makita kong walang tao sa kuwarto mo. Pagkatapos ko sa trabaho ay dito ako dumiretso para lang makita ka, pero ano ‘yung naabutan ko? Magkasama kayo ng
Habang lumilipas ang minuto na kasama ng kanyang ina ang kanyang ama y hindi mapakali si Claire. Pabalik-balik ang kanyang lakad sa salas upang pakalmahin ang sarili pero kahit ano’ng gawin niya ay hindi siya mapakali. Mahigpit na habilin ng kanyang ina na ‘wag siyang sumunod rito dahil kaya na nito ang sarili pero hindi siya basta magpapaniwala sa sinabi nito. Kahit ilang beses pa lang niyang naka-engkwentro ang ama ay alam na niya ang likaw ng bituka nito. Sigurado siyang may masama itong tangka sa kanyang ina. “Claire, relax. Walang mangyayaring masama sa iyong ina. Kasama niya ang tatlong bodyguards na itinalaga ko sa kanya.”Nilingon ni Claire si Manson na nakaupo sa sofa at kanina pa nababahala dahil sa labis niyang pag-aalala. “Hindi mo kilala si Rolando, Manson. Kahit siya man ang asawa ni mama, ay hindi niya kailanman itinuring na asawa ang aking ina. At kahit may bodyguards siyang kasama alam kong kung gagawa nang masama si Rolando ay hindi sila magiging sapat.”Tumayo si
Nagsisimula na ang selebrasyon nang makapasok ang dalawa sa loob. Veena and Bruce walked table by table to toast to the guests. At dahil ayaw iwanan ni Manson si Claire na mag-isa ay umupo siya sa table nito upang samahan ito kagit pa ang table na dapat para sa kanya ay nasa harapan banda. Nang lumapit sa mesa nila sina Veena ay imposibleng hindi mag-iwan ng salita ang babae kahit pa tahimik lang si Claire.“Claire, mukhang ikaw ang star ng selebrasyon dahil mas lumilitaw ang awra mo kaysa sa akin. Are you trying to steal my limelight?” Veena said. Sinadya nitong palakasin ang boses para marami ang makarinig. Hahayaan na lang sana niya na si Manson ang bumati sa dalawa pero nang marinig ang sinabi ni Veena ay mahina siyang napatawa. This girl, even in her fabulous day, acted pathetic. “Veena, this is a happy occasion. Dapat ay magsaya ka at ‘wag gumawa ng negatibo. Isa pa, kapag kasal na kayo ni Bruce magiging magkapamilya na tayo.” Kinindatan niya si Veena saka kumapit ang kamay
“Manson…” mahinang tawag ni Claire sa asawa. Nakatayo ito sa veranda ng bahay niya habang naninigarilyo. Hindi niya alam kung pang-ilang stick na nito iyon pero hindi pa rin ito tumigil. Isang linggo na ang makalipas magmula ang komprontahan nila ni Marriotte. Nakalabas na rin sa ospital si Lucas at nakauwi na ang mga ito sa America. Labis ang lungkot ni Claire dahil hindi man lang ito nagpaalam sa kanya pero alam niyang umiiwas lang ito marahil ay sinabi rito ng ina na ang tungkol sa kondisyon na hinihingi nito kay Mr. Perie, sa ama nito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na magkapatid nga ang asawa at kababata niya. “Gusto kong pumunta tayo sa probinsya n’yo at imbestigahan ang nangyaring sunog. Kung totoo man ang sinabi ni Marriotte na may kinalaman ang aking ama’t ina sa nangyari sa inyo ni Lucas ay kailangan ko silang panagutin. Pero gusto kong kumbinsihin ang sarili ko na walang kinalaman dito si mama. I don’t care if it was my father’s doing to cover his crim
Hindi agad nakasagot si Claire dahil sa sinabi ni Mosheire. Nakamata lang siya rito habang naglalakad ito papalapit sa kanila ni Manson. Kasunod nito sa likuran si Mr. Perie na katulad ni Manson ay madilim ang mukha na nakatingin kay Marriotte. Ngunit kahit mag-isa lang ang babae habang pinagtutulungan ito ng tatlo ay hindi ito nagpakita ng takot.Claire was different. Hindi siya agad naniwala sa sinabi ni Mosheire at ni Manson hangga’t hindi niya naririnig ang side nito. Tulad nga ng sabi nila, may dalawang panig ang istorya. Nang lumapit sa tabi niya si Mosheirre at hinawakan siya sa braso ay isang tipid na ngiti lang ang iginawad niya rito bago tumingin kay Marriotte na naninibugho pa rin ang tingin pero ngayon, lahat ng galit nito ay ibinunton kay Mr. Perie. “At iyan ang ipinagkakalat niyo? Na isa akong kabet?” Itinuro nito ang sarili. Wala itong pakialam kahit pinagtitinginan ito ng ibang dumadaang tao dahil sa bulgar na sinabi nito. Malakas itong napaismid saka idinuro si Mr. P
Nagpatuloy si Marriotte sa mahigpit na paghawak sa kuwelyo ni Manson. Habang si Claire na nakikinig at nakatingin sa tabi nito ay hindi halos makakilos dahil sa nangyayari. Magkakilala ba sina Marriotte at Manson? Bakit galit na galit ito sa dati niyang asawa niya?“Dalawa kayo ng ina mo ang may dugong demonyo. Mga masasama ang loob! Hindi na kayo nakuntento noon na ipapatay si Lucas, at ngayong nalaman niyong buhay pa rin siya ay gusto niyo siyang patayin ulit? Kapag may nangyari masama sa anak ko ay siguraduhin kong lalabas ang baho ng pamilya ninyo!”Hinawakan ni Manson si Marriotte sa braso nito at pilit na tinanggal ang kamay nito sa pagkakahawak sa braso niya. “Huwag kang basta-basta mambintang at baka makasuhan kita,” malamig na banta ni Manson. “Wala akong ginawang masama sa anak mo.”Hinawakan ni Claire sa braso si Manson at pinisil iyon upang pakalmahin ito. Bagama’t sumunod ay nagpatuloy pa rin ito sa pagsasalita. “Pardon me for being blunt, but I have nothing to do with yo
Next:Limang araw na ang nakalipas pero wala pang balita si Claire tungkol kay Lucas. Ang eroplanong sinasakyan nga nito ang nabalitang nag-crash kaya’t agad silang dumayo sa Batanes dahil doon napabalitang nakita ang debris ng eroplanong bumagsak. Tumuloy sila sa isang hotel doon. Kasama niya si Manson at ang ilang tauhan nito.Bukod sa mga search and rescue team ng gobyerno ay nagdala rin si Manson ng sarili nitong rescuer team para maabilis ang paghahanap. Sa loob ng limang araw na wala siyang balita kay Lucas ay halos hindi rin makakain si Claire nang maayos dahil labis ang kanyang pag-aalala. Hindi niya kayang tanggapin kung may mangyaring masama kay Lucas. Hindi pa sila nito nagkakasama nang matagal.“Claire,” tawag sa kanya ni Manson. Kagagaling na nila sa karagatan upang suyurin ang lugar kung saan nag-crash ang eroplano. “Kumain ka muna. Ilang araw ka ng walang ayos na kain. Alagaan mo ang sarili mo, puwede ba? Sa tingin mo ba magugustuhan ni Lucas kung malaman niya na pinaba
Ang halik na nasimulan sa salas ay dumiretso hanggang sa kuwarto. At kahit hindi pa lumulubog ang araw ay gumagawa na ang dalawa ng gawain na kadalasan ay sa gabi lamang ginagawa. Ramdam na ni Claire ang pagod dahil ilang oras na silang nag-e-ehersisyo sa kama ni Manson pero wala pa ring balak tumigil ang lalaki. Naiintindihan niya ito. Matagal na simula nang huling may mangyari sa kanila ni Manson at inaamin ni Claire na kahit siya ay sabik na sabik sa katawan ng asawa. Kung hindi lamang siya nakaramdam ng gutom ay hindi pa tumigil si Manson. Alas-diyes na ng gabi at halos hindi na niya kayang igalaw ang katawan kaya hinayaan niya si Manson na asikasuhin siya. Mula sa pagpapaligo sa kanya at pagpalit ng damit ay inasikaso siya nito. Sa sobrang pagod at antok ay halos ipikit na niya ang mga mata kaya naman sinubuan na lang siya ni Manson para lang magkalaman ang sikmura niya. Nagpautos ito sa tauhan na bumili ng pagkain sa pinakamalapit na restaurant at agad ring pinauwi ang mga
Matapos lisanin ang opisina ng kanyang ina ay dumiretso siya sa bahay ni Claire. Naghihintay na ito sa kanya nang makarating siya habang hindi maipinta ang mukha dahil sa pag-aalala. Gustong tumawa ni Manson nang malakas pero kailangan niyang panindigan ang pagkukunwari kaya habang pababa ng kotse ay paika-ika siya ta gad naman siyang inalalayan ni Claire. “Ang tigas talaga ng ulo mo, Manson. Bakit kailangang dito ka pa dumiretso keysa sa ospital?” pangaral ni Claire habang inalalayan siya nitong maglakad papasok sa loob. Nakatanga lamang ang assistant at driver niyang kasama dahil sa inakto niya pero kinawayan niya ang mga ito na maghintay sa kotse at ‘wag siyang istorbohin.Pinaupo siya ni Claire sa sofa at agad na inirolyo pataas ang suot niyang pantalon at yumuko upang makita kung saan ang sumasakit. “Saang banda ang sumasakit? Ito ba?” Hinawakan nito ang kaliwa niyang tuhod at bahagyang pinisil.Umiling si Manson. “No.”Hinawakan nito ang kanan niyang tuhod at marahan uling pin
Hinaplos ni Manson ang buhok ni Claire saka masuyo iyong hinalikan. “Masiyado akong marahas at pabigla-bigla sa mga kilos ko nitong nakaraan, Claire. I’m sorry.”Tumingala si Claire at tiningnan ito nang malamlam saka umiling. “No. Ako ang masiyadong padalos-dalos sa kilos ko at hindi ko kinonsidera ang nararamdaman mo.”Hindi agad makasagot si Manson. Patuloy siya sa marahang paghaplos ng buhok nito. “Let’s continue being calm down for a while. Kapag hindi ko pa rin matanggap si Lucas ay hindi kita pipilitin. Siguro ay tama si mama. Kayo siguro talaga ang nakatakda.”Nakagat ni Claire ang labi at hindi makasagot. Ibinaba niya ang tingin sa kanyang kamay na nakapatong sa kanyang hita. Siguro nga kung hindi nangyari ang sunog ay sila ni Lucas ang magkasama ngayon at hindi sana niya nakilala si Manson. Pero kahit ganoon ay hindi niya pinagsisihan na pinakasalan niya ito. Naging magulo man ang pagsasama nila, sa loob ng tatlong taon na iyon ay naging masaya siya. Tunay na masaya. Dahil