Tumaas ang sulok ng labi ni Manson at puno ng pananakot ang mata habang nakatingin sa namumutlang si Veena. Ni hindi nito maituloy ang pagkain dahil nanginginig ang kamay na nakapatong sa mesa. “Wala ka bang sasabihin, Veena?” malamig ang boses na tanong niya rito. Hindi niya gusto ang ginawa ng mag-ama na paglaruan siya kaya lalaruin din niya ito. Manson is not a petty man, but when you mess with his feelings, he will never back down until he gets his revenge. Tila naging estatwa ang katawan ni Veena dahil hindi ito nagsalita. Nanlalaki lang ang mata nito habang nakatingin kay Manson. Biglang sumabad ang kanyang ama at tiningnan siya nang masama. Kumalampang ang kutsara nang malakas nitong inilapag iyon sa mesa. “Ano’ng bang gusto mong palabasin, Manson? Are there things that Veena needs to say that I ought to know? Tingnan mo ang kababata mo at nanginginig na ‘yan dahil sa pananakot mo.”Sarkastikong ngumisi si Manson. “Kung hindi ka magsasalita ako na mismo ang magsasalita para
“Boss, tama nga ang hinala mo. Pinabugbog ni Miss Veena ang worker na kinausap mo. Nahuli na sila ng mga pulis at nasa kulungan.” Napaangat ang sulok ng labi ni Manson saka tumango-tango bilang pagsang-ayon na tila ba kaharap ang kausap. “Mag-utos ka ng tao para kontakin kung sino man ang nasa likod ng pambubogbog sa kanya at huwag kamong maging bias sa batas.” Matapos ang tawag ay bumalik sa pagkakaupo si Manson sa tabi ni Claire sa hapagkainan. Misteryoso siyang ngumiti. “Nag-utos ng tao si Veena para ipabugbog ang worker na pumunta rito. Acting guilty of her act and now she was caught by the police.” Malakas na tumawa si Nana. “Mabuti nga sa kanya. Akala mo kung sinong santa manamit pero ang kalooban naman ay puno ng kademonyohan.” “Salamat sa magandang palabas na pinakita mo, Manson,” sabi ni Claire. Nakangiti siya habang nakatingin sa asawa. Marahang itinaas ni Manson ang kilay. “Galit ka pa rin ba sa akin?” Naalala ni Claire ang araw kung saan buhat-buhat ni Manson si Ve
Bago siya pinayagan ni Manson ay katakot-takot na bilin ang hinabilin nito sa kanya. Nagpasama pa ito ng dalawang bodyguards para bantayan siya. Napapailing na lang si Claire habang tinitingnan ang hindi maipintang mukha ng asawa. Halos wala silang tulog dahil magdamag silang nagtalik pero habang nakatingin siya sa asawa ay fresh na fresh pa rin ito samantalang si Claire ay halos hindi na maimulat ang mata sa antok. “Huwag mong kalimutan ang bilin ko, Claire. Kapag may problema ay tumawag ka kaagad at iwasan mo ang mga kalalakihan sa team mo lalo na kung magpapakita ng motibo.”Tumango si Claire habang nakapikit. Gusto na niyang pumasok sa eroplano para kahit papaano ay makabawi siya ng tulong. Kinabig siya ni Manson at mahigpit na niyakap saka mariing hinalikan sa noo. Sakto namang tinawag na ang mga pasahero ng eroplanong sasakyan nila kaya mabilis na bumitaw si Claire at naglakad patungo sa boarding area. Nang lingunin niya si Manson ay malungkot ang mukha nito. Kumaway siya saka
Mabilis na bumangon si Claire nang magkaroon ng pagkakataon at hinablot ang jacket na nakasabit sa uluhan ng kama at agad na isinuot upang takpan ang sarili saka ini-on ang ilaw. Bumaha ang liwanag sa kuwarto at malinaw na nakita ni Claire ang hitsura ng lalaking gustong mansamantala sa kanya at ang lalaking nagligtas sa kanya. Umupo siya sa upuan sa isang sulok habang nanginginig sa takot. Mabigat pa rin ang paghinga niya at hindi mapigilan ang pangingilid ng luha habang nakatitig sa lalaking gusto siyang pagsamantalahan. Kayumanggi ang kulay nito at mukhang lokal ng probinsiya. Namumutla ang gusot nitong mukha dahil sa nakatutok na baril sa sentido nito. Samantalang ang lalaking nagligtas sa kanya ay pamilyar na pamilyar kay Claire.Nakasuot ito ng maong na pantalon at puting t-shirt na napapatungan ng itim na jacket. Hindi maikakaila ang kaguwapuhan ng lalaki sa simple nitong suot at lalo pa itong gumuwapo sa paningin ni Claire dahil sa hawak nitong baril. It was Luke. Mabilis n
Madaling-araw na nang makalabas sa police station ang grupo ni Claire. Madilim pa rin ang mukha ni Luke at tila galit pa rin. Hindi alam ni Claire kung ano ang nangyari sa loob ng interrogation room, pero nang lumabas si Luke ay duguan ang kamay nito ngunit wala naman itong sugat. Buong biyahe ay wala silang imik. Isa sa mga bodyguard ang nagmamaneho habang ang isa ay nakaupo sa front seat kaya silang dalawa ni Luke ang nakaupo sa likuran. “Thank you for saving me, Mr. Luke.” Sumulyap siya sa binata na malayo ang tingin sa labas ng bintana. Nang marinig siyang nagsalita ay nilingon siya nito pero madilim pa rin ang mukha. “It’s Luke, Claire.” Napalunok si Claire. Hindi pa rin siya sanay na tawagin ito sa pangalan nito pero habang nakatingin sa madilim nitong mukha ay walang nagawa si Claire kundi ang tumango. She felt like a dog cowering because of fear. Naramdaman iyon ni Luke kaya lumambot ang ekspresyon ng mukha nito at malumanay na nagsalita. “Did I scare you with this?” Itin
Inaasahan na ni Claire ang galit ni Manson pero hindi niya inaasahan na muli na namang makatikim ng suntok ang bodyguards niya. Naawa siya sa mga ito kaya bago pa ito mapuruhan ng asawa ay kaagad siyang umawat. “Manson, stop! Nangyari na ang dapat mangyari at nandito ako. I’m safe.” Mahigpit niyang niyakap niya sa beywang ang asawa upang pakalmahin ito. Manson waved his hand to send the bodyguards away. Kaagad naman ang mga itong nagsipulasan at nagkukumahog na umalis. Nang sila na lamang dalawa ang natira sa guesthouse ay kumalas sa pagkakayakap si Claire pero hindi siya pinayagan ni Manson. Lalo nitong hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya. “Claire…” he buried his head at the crook of her neck and sniffed her smell. Malalim itong humugot ng hangin saka marahas iyong ibinuga at nagsalita. “Hindi mo alam kung gaano ako nag-alala nang makita kong walang tao sa kuwarto mo. Pagkatapos ko sa trabaho ay dito ako dumiretso para lang makita ka, pero ano ‘yung naabutan ko? Magkasama kayo ng
Nang magising si Claire kinaumagahan ay wala na sa tabi niya si Manson. Nakaramdam siya ng pagkadismaya dahil hindi man lang siya nito ginising bago ito umalis. Walang lakas na bumangon siya sa kama at inaantok na tumungo sa maliit na banyo upang maligo. Libre na ang breakfast nila doon sa site kung saan sila nagtatrabaho kaya ang kailangan lang ni Claire ay ang magbihis at tumungo roon. Pagkabukas niya ng pinto ay muntikan na niyang mabitawan ang hawak na tuwalya nang mabungaran na nasa loob ng banyo si Manson. Nakapikit ito at nakasandal sa lababo habang nakapikit at nakakrus ang braso sa harap ng dibdib. Nang maramdaman na pumasok siya ay bigla itong nagmulat at galit na tumingin sa kanya. Napatda sa kinatatayuan si Claire at hindi makapagsalita nang makita ang galit sa mga mata ng asawa. Nangunot ang kanyang noo dahil wala siyang ideya kung bakit nagagalit na naman ito sa kanya. “Manson?” aniya at naglakad palapit rito. Itinaas niya ang kamay upang haplusin ang mukha nito pe
Malalim na ang gabi pero hindi pa rin makatulog si Claire. Kahit anong gawin niyang pabiling-biling sa higaan ay hindi siya dinadalaw ng antok. Nang bigla siyang makarinig ng tugtog ng plauta sa hindi kalayuan. Mahina iyon pero sakto lang na marinig niya ang tugtog. Imbes na masiyahan dahil paborito niyang makinig ng plauta ay lalo siyang nalumbay dahil bigla naman niyang naalala si Lucas. Mahilig din itong tmugtog ng plauta na laging libangan nito noon. Mabigat ang loob na bumangon sa hinihigaan si Claire at nagsuot ng jacket na nakasampay sa uluhan ng kama saka nagpasyang lumabas upang hanapin kung saan naggagaling ang tunog ng plauta. Nang mapansin siya ng dalawang guard na nakatokang magbantay ngayong gabi ay kaagad siya ng mga itong pinigilan. “Miss Claire? Gabi na po, saan kayo pupunta?”“Hindi ako makatulog. Maglalakad-lakad lang. Puwede kayong sumunod. Hindi naman ako lalayo.”“Sige po.” Sang-ayon ng bodyguard at sumunod ang mga ito kay Claire pero may ilang dipa ang agwat m