Madaling-araw na nang makalabas sa police station ang grupo ni Claire. Madilim pa rin ang mukha ni Luke at tila galit pa rin. Hindi alam ni Claire kung ano ang nangyari sa loob ng interrogation room, pero nang lumabas si Luke ay duguan ang kamay nito ngunit wala naman itong sugat. Buong biyahe ay wala silang imik. Isa sa mga bodyguard ang nagmamaneho habang ang isa ay nakaupo sa front seat kaya silang dalawa ni Luke ang nakaupo sa likuran. “Thank you for saving me, Mr. Luke.” Sumulyap siya sa binata na malayo ang tingin sa labas ng bintana. Nang marinig siyang nagsalita ay nilingon siya nito pero madilim pa rin ang mukha. “It’s Luke, Claire.” Napalunok si Claire. Hindi pa rin siya sanay na tawagin ito sa pangalan nito pero habang nakatingin sa madilim nitong mukha ay walang nagawa si Claire kundi ang tumango. She felt like a dog cowering because of fear. Naramdaman iyon ni Luke kaya lumambot ang ekspresyon ng mukha nito at malumanay na nagsalita. “Did I scare you with this?” Itin
Inaasahan na ni Claire ang galit ni Manson pero hindi niya inaasahan na muli na namang makatikim ng suntok ang bodyguards niya. Naawa siya sa mga ito kaya bago pa ito mapuruhan ng asawa ay kaagad siyang umawat. “Manson, stop! Nangyari na ang dapat mangyari at nandito ako. I’m safe.” Mahigpit niyang niyakap niya sa beywang ang asawa upang pakalmahin ito. Manson waved his hand to send the bodyguards away. Kaagad naman ang mga itong nagsipulasan at nagkukumahog na umalis. Nang sila na lamang dalawa ang natira sa guesthouse ay kumalas sa pagkakayakap si Claire pero hindi siya pinayagan ni Manson. Lalo nitong hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya. “Claire…” he buried his head at the crook of her neck and sniffed her smell. Malalim itong humugot ng hangin saka marahas iyong ibinuga at nagsalita. “Hindi mo alam kung gaano ako nag-alala nang makita kong walang tao sa kuwarto mo. Pagkatapos ko sa trabaho ay dito ako dumiretso para lang makita ka, pero ano ‘yung naabutan ko? Magkasama kayo ng
Nang magising si Claire kinaumagahan ay wala na sa tabi niya si Manson. Nakaramdam siya ng pagkadismaya dahil hindi man lang siya nito ginising bago ito umalis. Walang lakas na bumangon siya sa kama at inaantok na tumungo sa maliit na banyo upang maligo. Libre na ang breakfast nila doon sa site kung saan sila nagtatrabaho kaya ang kailangan lang ni Claire ay ang magbihis at tumungo roon. Pagkabukas niya ng pinto ay muntikan na niyang mabitawan ang hawak na tuwalya nang mabungaran na nasa loob ng banyo si Manson. Nakapikit ito at nakasandal sa lababo habang nakapikit at nakakrus ang braso sa harap ng dibdib. Nang maramdaman na pumasok siya ay bigla itong nagmulat at galit na tumingin sa kanya. Napatda sa kinatatayuan si Claire at hindi makapagsalita nang makita ang galit sa mga mata ng asawa. Nangunot ang kanyang noo dahil wala siyang ideya kung bakit nagagalit na naman ito sa kanya. “Manson?” aniya at naglakad palapit rito. Itinaas niya ang kamay upang haplusin ang mukha nito pe
Malalim na ang gabi pero hindi pa rin makatulog si Claire. Kahit anong gawin niyang pabiling-biling sa higaan ay hindi siya dinadalaw ng antok. Nang bigla siyang makarinig ng tugtog ng plauta sa hindi kalayuan. Mahina iyon pero sakto lang na marinig niya ang tugtog. Imbes na masiyahan dahil paborito niyang makinig ng plauta ay lalo siyang nalumbay dahil bigla naman niyang naalala si Lucas. Mahilig din itong tmugtog ng plauta na laging libangan nito noon. Mabigat ang loob na bumangon sa hinihigaan si Claire at nagsuot ng jacket na nakasampay sa uluhan ng kama saka nagpasyang lumabas upang hanapin kung saan naggagaling ang tunog ng plauta. Nang mapansin siya ng dalawang guard na nakatokang magbantay ngayong gabi ay kaagad siya ng mga itong pinigilan. “Miss Claire? Gabi na po, saan kayo pupunta?”“Hindi ako makatulog. Maglalakad-lakad lang. Puwede kayong sumunod. Hindi naman ako lalayo.”“Sige po.” Sang-ayon ng bodyguard at sumunod ang mga ito kay Claire pero may ilang dipa ang agwat m
Kinarga ni Manson si Claire hanggang makabalik sila sa guesthouse at idineretso ito ng higa sa kama. “Ayos ka lang ba, Claire?” nag-aalalang tanong niya. Kinuha niya ang kamay nito saka ininspeksyon ang palad kung saan nagasgasan nang madapa ito. Nakaramdam naman siya ng pagkakonsensya. Kung hindi sana niya pinahabol si Claire ay hindi ito madadapa. Pero hindi rin niya kayang pigilan ang selos na nararamdaman niya para kay Lucas. Kahit sinong asawa ay magagalit kapag makita mo ang asawa mong may katagpong ibang lalaki. Alam niyang wala namang ginagawa si Claire at ang lalaking iyon pero hindi pa rin niya maiwasang magselos lalo na at alam niyang may nakaraan ang dalawa. Ang problema lang hanggang ngayon ay hindi pa rin alam ni Claire na si Luke at Lucas ay iisa. Ngayon pa lang ay nag-aalala na si Manson sa maaring mangyari kapag bumalik si Claire kay Lucas. Hindi na niya kayang mahiwalay sa asawa. Matapos ihatid ng tauhan ang first-aid kit ay tinulungan niya ang asawa na linisin a
Dahil sa superbisyon ni Manson ay mabilis na natapos ni Claire ang trabaho sa kuweba. Hindi na rin sila nagkita ni Luke. Nakaramdam man nang paghihinayang si Claire ay hindi niya iyon ipinaalam kay Manson at baka muli lang silang magkagulo. Bago sila bumalik ng Maynila ay kinausap si Claire ni Mr. Campbell, ang matandang restorer na sinabihan siyang may kamukha siya. Nais nitong gawin siyang aprentis sa pagre-restore at paggawa ng mga ceramics. Natuwa naman si Claire lalo na at nalaman niyang sa Maynila rin pala nakatira si Mr. Campbell at madali para sa kanya ang pumunta sa bahay nito.Sa una ay hindi agad pumayag si Manson pero napilit ito ni Claire. Ayaw niyang palalampasin ang pagkakataon na maging isang master ang henyong katulad ni Mr. Campbell na kilala sa mundo ng mga restorer. Nang makarating sila sa kanilang apartment ay nakatanggap ng tawag si Manson mula sa assistant nito. Ang buong akala ni Claire ay lalabas ang asawa o pupunta sa study room upang doon kausapin ang assis
Nakarating na ang mag-asawa sa apartment nila ay hindi pa rin mawala sa isip ni Claire ang reaksyon ni Claude nang inamin ni Manson na mag-asawa sila. Sa kabila niyon ay nabunutan siya ng tinik sa dibdib dahil hindi na niya kailangang mag-isip ng dahilan kung sakaling magkita-kita uli silang tatlo. Lumipas ang tatlong araw ay nagsimula nang maging aprentis ni Mr. Campbell si Claire. Mr. Campbell is an American who grew up in the states but went to the Philippines when he was in his teens because of his mother. Pilipina ang ina nito at dahil nagustuhan nito ang pamumuhay sa Pilipinas ay dito na ito nagtayo ng negosyo hanggang sa magtanda ito. Pati ang pananalita nito ng tagalog ay tuwid na tuwid na rin at walang accent ng isang banyaga. Isa na roon ay ang antique shops kung saan ito mismo ang nangangalaga lalo na sa mga gawa nitong restored ceramics na nagkakahalaga nang malaki kapag nilalagay sa auction. “Claire, halika. Tuturuan kita ngayon kung paano tumingin at kumilatis ng toto
Kakapasok pa lang ni Claire sa studio matapos ibigay kay Luke ang painting nang biglang tumunog ang cellphone niya. Nang makita na ang kapitbahay niya iyon, katabi ng bahay ng kanyang ina, ay mabilis niya iyong sinagot sa pag-aakalang isa iyong importanteng tawag. At hindi nga siya nagkakamali. “Manang Rose, bakit po kayo napatawag? May problema po ba?” tanong niya at umupo sa bakanteng upuan malapit sa kanyang mesa habang naghihintay sa kanyang mentor. May importanteng taong kausap si Mr. Campbell kaya wala pa ngayong ginagawa si Claire dahil hinihintay niya ang instructions nito. Sumandal siya at napapikit habang nakikinig kay Manang Rose.“Claire, hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa ‘yo ito, eh. Pero hindi kasi ako mapalagay. Kanina pa kasi ako nakakarinig ng kalabog sa loob ng bahay n’yo at tila dalawang taong nag-aargumento. Pero sa pagkakaalam ko, mag-isa lang namang nakatira roon ang iyong ina.”Biglang nagmulat ng mata si Claire at namutla ang mukha dahil sa narinig a