Madaling-araw na nang makalabas sa police station ang grupo ni Claire. Madilim pa rin ang mukha ni Luke at tila galit pa rin. Hindi alam ni Claire kung ano ang nangyari sa loob ng interrogation room, pero nang lumabas si Luke ay duguan ang kamay nito ngunit wala naman itong sugat. Buong biyahe ay wala silang imik. Isa sa mga bodyguard ang nagmamaneho habang ang isa ay nakaupo sa front seat kaya silang dalawa ni Luke ang nakaupo sa likuran. “Thank you for saving me, Mr. Luke.” Sumulyap siya sa binata na malayo ang tingin sa labas ng bintana. Nang marinig siyang nagsalita ay nilingon siya nito pero madilim pa rin ang mukha. “It’s Luke, Claire.” Napalunok si Claire. Hindi pa rin siya sanay na tawagin ito sa pangalan nito pero habang nakatingin sa madilim nitong mukha ay walang nagawa si Claire kundi ang tumango. She felt like a dog cowering because of fear. Naramdaman iyon ni Luke kaya lumambot ang ekspresyon ng mukha nito at malumanay na nagsalita. “Did I scare you with this?” Itin
Inaasahan na ni Claire ang galit ni Manson pero hindi niya inaasahan na muli na namang makatikim ng suntok ang bodyguards niya. Naawa siya sa mga ito kaya bago pa ito mapuruhan ng asawa ay kaagad siyang umawat. “Manson, stop! Nangyari na ang dapat mangyari at nandito ako. I’m safe.” Mahigpit niyang niyakap niya sa beywang ang asawa upang pakalmahin ito. Manson waved his hand to send the bodyguards away. Kaagad naman ang mga itong nagsipulasan at nagkukumahog na umalis. Nang sila na lamang dalawa ang natira sa guesthouse ay kumalas sa pagkakayakap si Claire pero hindi siya pinayagan ni Manson. Lalo nitong hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya. “Claire…” he buried his head at the crook of her neck and sniffed her smell. Malalim itong humugot ng hangin saka marahas iyong ibinuga at nagsalita. “Hindi mo alam kung gaano ako nag-alala nang makita kong walang tao sa kuwarto mo. Pagkatapos ko sa trabaho ay dito ako dumiretso para lang makita ka, pero ano ‘yung naabutan ko? Magkasama kayo ng
Nang magising si Claire kinaumagahan ay wala na sa tabi niya si Manson. Nakaramdam siya ng pagkadismaya dahil hindi man lang siya nito ginising bago ito umalis. Walang lakas na bumangon siya sa kama at inaantok na tumungo sa maliit na banyo upang maligo. Libre na ang breakfast nila doon sa site kung saan sila nagtatrabaho kaya ang kailangan lang ni Claire ay ang magbihis at tumungo roon. Pagkabukas niya ng pinto ay muntikan na niyang mabitawan ang hawak na tuwalya nang mabungaran na nasa loob ng banyo si Manson. Nakapikit ito at nakasandal sa lababo habang nakapikit at nakakrus ang braso sa harap ng dibdib. Nang maramdaman na pumasok siya ay bigla itong nagmulat at galit na tumingin sa kanya. Napatda sa kinatatayuan si Claire at hindi makapagsalita nang makita ang galit sa mga mata ng asawa. Nangunot ang kanyang noo dahil wala siyang ideya kung bakit nagagalit na naman ito sa kanya. “Manson?” aniya at naglakad palapit rito. Itinaas niya ang kamay upang haplusin ang mukha nito pe
Malalim na ang gabi pero hindi pa rin makatulog si Claire. Kahit anong gawin niyang pabiling-biling sa higaan ay hindi siya dinadalaw ng antok. Nang bigla siyang makarinig ng tugtog ng plauta sa hindi kalayuan. Mahina iyon pero sakto lang na marinig niya ang tugtog. Imbes na masiyahan dahil paborito niyang makinig ng plauta ay lalo siyang nalumbay dahil bigla naman niyang naalala si Lucas. Mahilig din itong tmugtog ng plauta na laging libangan nito noon. Mabigat ang loob na bumangon sa hinihigaan si Claire at nagsuot ng jacket na nakasampay sa uluhan ng kama saka nagpasyang lumabas upang hanapin kung saan naggagaling ang tunog ng plauta. Nang mapansin siya ng dalawang guard na nakatokang magbantay ngayong gabi ay kaagad siya ng mga itong pinigilan. “Miss Claire? Gabi na po, saan kayo pupunta?”“Hindi ako makatulog. Maglalakad-lakad lang. Puwede kayong sumunod. Hindi naman ako lalayo.”“Sige po.” Sang-ayon ng bodyguard at sumunod ang mga ito kay Claire pero may ilang dipa ang agwat m
Kinarga ni Manson si Claire hanggang makabalik sila sa guesthouse at idineretso ito ng higa sa kama. “Ayos ka lang ba, Claire?” nag-aalalang tanong niya. Kinuha niya ang kamay nito saka ininspeksyon ang palad kung saan nagasgasan nang madapa ito. Nakaramdam naman siya ng pagkakonsensya. Kung hindi sana niya pinahabol si Claire ay hindi ito madadapa. Pero hindi rin niya kayang pigilan ang selos na nararamdaman niya para kay Lucas. Kahit sinong asawa ay magagalit kapag makita mo ang asawa mong may katagpong ibang lalaki. Alam niyang wala namang ginagawa si Claire at ang lalaking iyon pero hindi pa rin niya maiwasang magselos lalo na at alam niyang may nakaraan ang dalawa. Ang problema lang hanggang ngayon ay hindi pa rin alam ni Claire na si Luke at Lucas ay iisa. Ngayon pa lang ay nag-aalala na si Manson sa maaring mangyari kapag bumalik si Claire kay Lucas. Hindi na niya kayang mahiwalay sa asawa. Matapos ihatid ng tauhan ang first-aid kit ay tinulungan niya ang asawa na linisin a
Dahil sa superbisyon ni Manson ay mabilis na natapos ni Claire ang trabaho sa kuweba. Hindi na rin sila nagkita ni Luke. Nakaramdam man nang paghihinayang si Claire ay hindi niya iyon ipinaalam kay Manson at baka muli lang silang magkagulo. Bago sila bumalik ng Maynila ay kinausap si Claire ni Mr. Campbell, ang matandang restorer na sinabihan siyang may kamukha siya. Nais nitong gawin siyang aprentis sa pagre-restore at paggawa ng mga ceramics. Natuwa naman si Claire lalo na at nalaman niyang sa Maynila rin pala nakatira si Mr. Campbell at madali para sa kanya ang pumunta sa bahay nito.Sa una ay hindi agad pumayag si Manson pero napilit ito ni Claire. Ayaw niyang palalampasin ang pagkakataon na maging isang master ang henyong katulad ni Mr. Campbell na kilala sa mundo ng mga restorer. Nang makarating sila sa kanilang apartment ay nakatanggap ng tawag si Manson mula sa assistant nito. Ang buong akala ni Claire ay lalabas ang asawa o pupunta sa study room upang doon kausapin ang assis
Nakarating na ang mag-asawa sa apartment nila ay hindi pa rin mawala sa isip ni Claire ang reaksyon ni Claude nang inamin ni Manson na mag-asawa sila. Sa kabila niyon ay nabunutan siya ng tinik sa dibdib dahil hindi na niya kailangang mag-isip ng dahilan kung sakaling magkita-kita uli silang tatlo. Lumipas ang tatlong araw ay nagsimula nang maging aprentis ni Mr. Campbell si Claire. Mr. Campbell is an American who grew up in the states but went to the Philippines when he was in his teens because of his mother. Pilipina ang ina nito at dahil nagustuhan nito ang pamumuhay sa Pilipinas ay dito na ito nagtayo ng negosyo hanggang sa magtanda ito. Pati ang pananalita nito ng tagalog ay tuwid na tuwid na rin at walang accent ng isang banyaga. Isa na roon ay ang antique shops kung saan ito mismo ang nangangalaga lalo na sa mga gawa nitong restored ceramics na nagkakahalaga nang malaki kapag nilalagay sa auction. “Claire, halika. Tuturuan kita ngayon kung paano tumingin at kumilatis ng toto
Kakapasok pa lang ni Claire sa studio matapos ibigay kay Luke ang painting nang biglang tumunog ang cellphone niya. Nang makita na ang kapitbahay niya iyon, katabi ng bahay ng kanyang ina, ay mabilis niya iyong sinagot sa pag-aakalang isa iyong importanteng tawag. At hindi nga siya nagkakamali. “Manang Rose, bakit po kayo napatawag? May problema po ba?” tanong niya at umupo sa bakanteng upuan malapit sa kanyang mesa habang naghihintay sa kanyang mentor. May importanteng taong kausap si Mr. Campbell kaya wala pa ngayong ginagawa si Claire dahil hinihintay niya ang instructions nito. Sumandal siya at napapikit habang nakikinig kay Manang Rose.“Claire, hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa ‘yo ito, eh. Pero hindi kasi ako mapalagay. Kanina pa kasi ako nakakarinig ng kalabog sa loob ng bahay n’yo at tila dalawang taong nag-aargumento. Pero sa pagkakaalam ko, mag-isa lang namang nakatira roon ang iyong ina.”Biglang nagmulat ng mata si Claire at namutla ang mukha dahil sa narinig a
“Ma!” muling sigaw ni Claire pero mas nangibabaw ang tawa ni Ronaldo. Ang bag na naglalaman ng pera ay matagal nang nakuha ng anak nito. “Pareho lang kayo ng iyong ina, Claire. Parehong hibang at hindi nag-iisip!” lalo pa itong tumawa nang malakas na sinabayan ng anak nito. Napatungo si Claire at tahimik na napangisi. May ilang metro ang layo niya sa mag-ama. Upang kunwari ay nasaktan siya sa ‘paghulog’ kuno ng kanyang ina ay napaluhod siya sa semento at umiyak. Pero iyon ay isang hudyat para kumilos ang kasamahan niya na hindi alam ng mag-ama na kasama pala niya. Dalawang magkasabay na putok mula sa sniper ang umalingawngaw sa kalaliman ng gabi at kasunod niyon ay ang pagbagsak ng mag-ama. Natamaan ang mga ito sa parehong braso at ang kutsilyo na hawak nito bilang panakot sa kanya. Kasunod nang pagbagsak ng dalawa ay agad na lumabas sa pinagtataguan ang mga pulis na kasama ni Claire pati na rin si Manson. Nang makalapit ito sa kanya ay agad siya nitong niyakap nang mahigpit. “A
Habang lumilipas ang minuto na kasama ng kanyang ina ang kanyang ama y hindi mapakali si Claire. Pabalik-balik ang kanyang lakad sa salas upang pakalmahin ang sarili pero kahit ano’ng gawin niya ay hindi siya mapakali. Mahigpit na habilin ng kanyang ina na ‘wag siyang sumunod rito dahil kaya na nito ang sarili pero hindi siya basta magpapaniwala sa sinabi nito. Kahit ilang beses pa lang niyang naka-engkwentro ang ama ay alam na niya ang likaw ng bituka nito. Sigurado siyang may masama itong tangka sa kanyang ina. “Claire, relax. Walang mangyayaring masama sa iyong ina. Kasama niya ang tatlong bodyguards na itinalaga ko sa kanya.”Nilingon ni Claire si Manson na nakaupo sa sofa at kanina pa nababahala dahil sa labis niyang pag-aalala. “Hindi mo kilala si Rolando, Manson. Kahit siya man ang asawa ni mama, ay hindi niya kailanman itinuring na asawa ang aking ina. At kahit may bodyguards siyang kasama alam kong kung gagawa nang masama si Rolando ay hindi sila magiging sapat.”Tumayo si
Nagsisimula na ang selebrasyon nang makapasok ang dalawa sa loob. Veena and Bruce walked table by table to toast to the guests. At dahil ayaw iwanan ni Manson si Claire na mag-isa ay umupo siya sa table nito upang samahan ito kagit pa ang table na dapat para sa kanya ay nasa harapan banda. Nang lumapit sa mesa nila sina Veena ay imposibleng hindi mag-iwan ng salita ang babae kahit pa tahimik lang si Claire.“Claire, mukhang ikaw ang star ng selebrasyon dahil mas lumilitaw ang awra mo kaysa sa akin. Are you trying to steal my limelight?” Veena said. Sinadya nitong palakasin ang boses para marami ang makarinig. Hahayaan na lang sana niya na si Manson ang bumati sa dalawa pero nang marinig ang sinabi ni Veena ay mahina siyang napatawa. This girl, even in her fabulous day, acted pathetic. “Veena, this is a happy occasion. Dapat ay magsaya ka at ‘wag gumawa ng negatibo. Isa pa, kapag kasal na kayo ni Bruce magiging magkapamilya na tayo.” Kinindatan niya si Veena saka kumapit ang kamay
“Manson…” mahinang tawag ni Claire sa asawa. Nakatayo ito sa veranda ng bahay niya habang naninigarilyo. Hindi niya alam kung pang-ilang stick na nito iyon pero hindi pa rin ito tumigil. Isang linggo na ang makalipas magmula ang komprontahan nila ni Marriotte. Nakalabas na rin sa ospital si Lucas at nakauwi na ang mga ito sa America. Labis ang lungkot ni Claire dahil hindi man lang ito nagpaalam sa kanya pero alam niyang umiiwas lang ito marahil ay sinabi rito ng ina na ang tungkol sa kondisyon na hinihingi nito kay Mr. Perie, sa ama nito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na magkapatid nga ang asawa at kababata niya. “Gusto kong pumunta tayo sa probinsya n’yo at imbestigahan ang nangyaring sunog. Kung totoo man ang sinabi ni Marriotte na may kinalaman ang aking ama’t ina sa nangyari sa inyo ni Lucas ay kailangan ko silang panagutin. Pero gusto kong kumbinsihin ang sarili ko na walang kinalaman dito si mama. I don’t care if it was my father’s doing to cover his crim
Hindi agad nakasagot si Claire dahil sa sinabi ni Mosheire. Nakamata lang siya rito habang naglalakad ito papalapit sa kanila ni Manson. Kasunod nito sa likuran si Mr. Perie na katulad ni Manson ay madilim ang mukha na nakatingin kay Marriotte. Ngunit kahit mag-isa lang ang babae habang pinagtutulungan ito ng tatlo ay hindi ito nagpakita ng takot.Claire was different. Hindi siya agad naniwala sa sinabi ni Mosheire at ni Manson hangga’t hindi niya naririnig ang side nito. Tulad nga ng sabi nila, may dalawang panig ang istorya. Nang lumapit sa tabi niya si Mosheirre at hinawakan siya sa braso ay isang tipid na ngiti lang ang iginawad niya rito bago tumingin kay Marriotte na naninibugho pa rin ang tingin pero ngayon, lahat ng galit nito ay ibinunton kay Mr. Perie. “At iyan ang ipinagkakalat niyo? Na isa akong kabet?” Itinuro nito ang sarili. Wala itong pakialam kahit pinagtitinginan ito ng ibang dumadaang tao dahil sa bulgar na sinabi nito. Malakas itong napaismid saka idinuro si Mr. P
Nagpatuloy si Marriotte sa mahigpit na paghawak sa kuwelyo ni Manson. Habang si Claire na nakikinig at nakatingin sa tabi nito ay hindi halos makakilos dahil sa nangyayari. Magkakilala ba sina Marriotte at Manson? Bakit galit na galit ito sa dati niyang asawa niya?“Dalawa kayo ng ina mo ang may dugong demonyo. Mga masasama ang loob! Hindi na kayo nakuntento noon na ipapatay si Lucas, at ngayong nalaman niyong buhay pa rin siya ay gusto niyo siyang patayin ulit? Kapag may nangyari masama sa anak ko ay siguraduhin kong lalabas ang baho ng pamilya ninyo!”Hinawakan ni Manson si Marriotte sa braso nito at pilit na tinanggal ang kamay nito sa pagkakahawak sa braso niya. “Huwag kang basta-basta mambintang at baka makasuhan kita,” malamig na banta ni Manson. “Wala akong ginawang masama sa anak mo.”Hinawakan ni Claire sa braso si Manson at pinisil iyon upang pakalmahin ito. Bagama’t sumunod ay nagpatuloy pa rin ito sa pagsasalita. “Pardon me for being blunt, but I have nothing to do with yo
Next:Limang araw na ang nakalipas pero wala pang balita si Claire tungkol kay Lucas. Ang eroplanong sinasakyan nga nito ang nabalitang nag-crash kaya’t agad silang dumayo sa Batanes dahil doon napabalitang nakita ang debris ng eroplanong bumagsak. Tumuloy sila sa isang hotel doon. Kasama niya si Manson at ang ilang tauhan nito.Bukod sa mga search and rescue team ng gobyerno ay nagdala rin si Manson ng sarili nitong rescuer team para maabilis ang paghahanap. Sa loob ng limang araw na wala siyang balita kay Lucas ay halos hindi rin makakain si Claire nang maayos dahil labis ang kanyang pag-aalala. Hindi niya kayang tanggapin kung may mangyaring masama kay Lucas. Hindi pa sila nito nagkakasama nang matagal.“Claire,” tawag sa kanya ni Manson. Kagagaling na nila sa karagatan upang suyurin ang lugar kung saan nag-crash ang eroplano. “Kumain ka muna. Ilang araw ka ng walang ayos na kain. Alagaan mo ang sarili mo, puwede ba? Sa tingin mo ba magugustuhan ni Lucas kung malaman niya na pinaba
Ang halik na nasimulan sa salas ay dumiretso hanggang sa kuwarto. At kahit hindi pa lumulubog ang araw ay gumagawa na ang dalawa ng gawain na kadalasan ay sa gabi lamang ginagawa. Ramdam na ni Claire ang pagod dahil ilang oras na silang nag-e-ehersisyo sa kama ni Manson pero wala pa ring balak tumigil ang lalaki. Naiintindihan niya ito. Matagal na simula nang huling may mangyari sa kanila ni Manson at inaamin ni Claire na kahit siya ay sabik na sabik sa katawan ng asawa. Kung hindi lamang siya nakaramdam ng gutom ay hindi pa tumigil si Manson. Alas-diyes na ng gabi at halos hindi na niya kayang igalaw ang katawan kaya hinayaan niya si Manson na asikasuhin siya. Mula sa pagpapaligo sa kanya at pagpalit ng damit ay inasikaso siya nito. Sa sobrang pagod at antok ay halos ipikit na niya ang mga mata kaya naman sinubuan na lang siya ni Manson para lang magkalaman ang sikmura niya. Nagpautos ito sa tauhan na bumili ng pagkain sa pinakamalapit na restaurant at agad ring pinauwi ang mga
Matapos lisanin ang opisina ng kanyang ina ay dumiretso siya sa bahay ni Claire. Naghihintay na ito sa kanya nang makarating siya habang hindi maipinta ang mukha dahil sa pag-aalala. Gustong tumawa ni Manson nang malakas pero kailangan niyang panindigan ang pagkukunwari kaya habang pababa ng kotse ay paika-ika siya ta gad naman siyang inalalayan ni Claire. “Ang tigas talaga ng ulo mo, Manson. Bakit kailangang dito ka pa dumiretso keysa sa ospital?” pangaral ni Claire habang inalalayan siya nitong maglakad papasok sa loob. Nakatanga lamang ang assistant at driver niyang kasama dahil sa inakto niya pero kinawayan niya ang mga ito na maghintay sa kotse at ‘wag siyang istorbohin.Pinaupo siya ni Claire sa sofa at agad na inirolyo pataas ang suot niyang pantalon at yumuko upang makita kung saan ang sumasakit. “Saang banda ang sumasakit? Ito ba?” Hinawakan nito ang kaliwa niyang tuhod at bahagyang pinisil.Umiling si Manson. “No.”Hinawakan nito ang kanan niyang tuhod at marahan uling pin