“Ah!” Mahinang napatawa si Mr. Del Vega dahil sa tanong ni Claire. Iwinasiwas nito ang kamay sa kanyang harapan upang i-deny ang sinabi nito. “Hindi iyon ang ibig kong sabihin, iha. Ang gusto kong sabihin ay gusto kanni Luke dahil isa kang nakakabilib na tao.”Magalang na ngiti ang isinagot ni Claire. “‘Yun nga rin po ang sabi niya. Sige po, sa susunod na araw kapag wala akong masyadong ginagawa ay bibisita ako sa inyo.”“Aasahan ko iyan, iha. Sigurado ako na matutuwa nito si Luke.”Isang manipis na ngiti ang isinagot ni Claire saka nagpaalam dito at sumunod kay Mr. Padroncillio. Nang makabalik sila sa villia ay agad na ipinagpatuloy ni Claire ang pagre-restore sa natitirang paintings. Kaunti na lang ang gagawin niya dahil sa bilis niyang magtrabaho kaya’t malapit na rin siyang makauwi ng Pilipinas. Iyon ang buong akala niya. Tatlong araw ang lumipas, habang day-off ni Claire, pinagbigyan siya ni Mr. Padroncillio dahil aalis ito patungong Washington D.C, ay inaya niya ang bodyguard n
Kaagad na sinugod sa ospital si Manson dahil sa agarang pagdating ng ambulansya na kinontak ng driver. Dahil pamilyar ito sa lugar ay ito na ang nag-asikaso ng lahat. Habang nasa loob ng ambulansya ay hindi mabigilang mapaiyak ni Claire habang yakap si Manson. “Claire, tahan na. Huwag kang mag-alala dahil daplis lang ito. Naiwasan ko ang bala na dapat ay tumama sa kritikal na bahagi ng katawan ko.” Upang ipakita na ayos lang ito ay idinipa pa ni Manson ang katawan para ipakita kay Claire kung saan dumaplis ang bala. Nadaplisan ito sa gilid ng beywang saka sa kanang braso pero parehong daplis dahil mabilis na nakaiwas si Manson. Hindi na rin nagpaputok kung sino man ang bumaril kay Manson dahil pinaharurot na ng mga ito ang sasakyan matapos marinig ang sirena ng paparating na pulis.“May ideya ka ba kung sino ang may gawa sa ‘yo nito? Ang sabi ng bodyguard, ang taong bumaril sa ‘yo ay mukhang hindi kasama sa holdapping,” nag-aalalang wika ni Claire kapagkuwan. Matapos masigurong mala
“Alam mo na kung ano ang isasagot mo sa ama ni Luke, pero bakit hindi ka nakapagsalita? Are you reconsidering it?”Nahinto sa akmang pag-inom ng tubig si Claire nang marinig ang tanong ni Manson. Kakabalik lang nila sa ward matapos i-check ng doktor ang sugat nito. Dahil hindi naman malubha ang tama ay maari na itong lumabas kinabukasan. “Of course not! Hindi ako nakasagot dahil biglang tumawag si Mr. Padroncillio at tinatanong ang kalagayan mo. Binigyan niya rin ako ng day-off upang alagaan ka. Sa tingin mo ba, ngayong nagpapakahirap ako sa ‘yo ay magpapakasal pa ako sa iba?” Nakapameywang na katwiran niya. Dahil sa sinabi ay nakita niya ang pagsilay ng malambing na ngiti sa labi ni Manson. Inilahad nito ang kamay sa kanya upang ayain siyang umupo sa kama habang ito ay nakahiga at nagpapahinga. “Alam kong hindi mo gagawin iyon. Kung ano ang kaya niyang ibigay ay kaya ko ring ibigay sa ‘yo. Money, property, protection. Lahat ng iyan ay ibibigay ko sa ‘yo, Claire. At ang pagmamahal n
Nang makalabas sa ospital si Manson ay hindi agad sila bumalik sa villa ni Mr. Padroncillio bagkus ay nag-check in sila sa isang hotel. Ngunit hindi para magpalipas ng init ng katawan kundi magpahinga dahil ang rason ni Manson kay Claire, kapag nasa villa na sila ni Mr. Padroncillio ay hindi makapagpahinga si Claire at magtatrabaho lamang.“Ang sabi ko naman sa ‘yo ay hindi ako magtatrabaho pagdating doon. Bakit kailangan pa nating pumunta sa hotel?” ulit na tanong ni Claire pagkapasok na pagkapasok pa lang nila sa kuwarto. “Hangga’t hindi pa naiimbestigahan nang mabuti kung sino ang namaril sa atin ay hindi ako sigurado kung safe na ba tayo. At ayaw ko ring madamay si Mr. Padroncillio kung tayo talaga ang target ng kaaway.” Ibinaba ni Manson ang bitbit na haversack sa sofa saka pabagsak itong umupo. Hinila nito ang braso ni Claire para mapaupo siya sa tabi ng asawa. Sumeryoso ang mata ni Claire at hinayaan ang asawa sa naging desisyon nito. “Sige, ikaw ang bahala. Pero kailangan na
Halos isang buwan ang inabot at sa wakas ay natapos na ni Claire ang lahat ng pinapa-restore ni Mr. Padroncillio. At bago sila bumalik ng Pilipinas ay ni-restore na rin niya ang painting na gustong ipaayos ng ama ni Luke. Taos-puso ang pasasalamat ni Claire kay Mr. Padroncillio sa oportunidad na ibinigay nito sa kanya dahil hindi lang pag-aasikaso sa painting nito ang ginawa niya sa loob ng mga araw na pamamalagi niya sa villa. Ilang beses din siya nitong inimbitahan na dumayo sa mga auction houses at ilang tao rin ang nakilala ni Claire at nais na magpagawa sa kanya. Hindi lang painting, kundi pati na rin mga sinaunang vases, ceramics at mga antique na alahas. Sa dami nang nagpa-book sa kanya na magpagawa, punong-puno na ang schedule niya pagkauwi ng Pilipinas. Ngayong araw nga ang nakatakdang flight nila ni Manson pauwi ng Pilipinas. Bakas na bakas sa mukha ni Claire ang excitement dahil matagal-tagal na rin niyang hindi nakikita ang ina. Nagpapasalamat din si Claire at halos puro
“Manson!?” Gulat na bulalas ni Claire pero dahil nasa bulwagan pa sila ay kontrolado ang boses niya. Pero sa kabila niyon ay halatang-halata pa rin ang tuwa na bumakas sa kanyang mukha. Hindi siya marunong sumayaw pero pinaunlakan niya ito. “Parehong kaliwa ang paa ko. Baka maapakan lang kita.”Malapad na ngumiti si Manson. Ang mapuputi nitong ngipin ay tila kumikinang sa ilalim ng ilaw. “Huwag kang mag-alala. Tuturuan kita.”Dahil ito ang unang anibersaryo ng kasal ng Earl at asawa nito ay marami-rami rin ang bisitang dumalo. Pero karamihan sa mga iyon ay kaibigan at kakilala ng Earl at ilang mga kasosyo sa negosyo. Bukod sa mga kamag-anakan ng Earl, at sila na grupo ng gumawa ng paintings ay wala nang ibang puwedeng makapasok unless may imbitasyon galing sa palasyo. Kaya labis na ipinagtaka ni Claire kung paano nakapasok ang asawa. “Hindi mo pa sinasabi sa akin kung bakit ka nandito at kung paano ka nakapasok? Ang alam ko ay kailangan ng imbitasyon galing sa kamahalan?” Inabot niya
Sa harap ng nagkikislapang kamera, sa halos hindi magkamayaw na fans, at sa ingay ng paligid na halos hindi na sila magkarinigan ni Manson, ay tinanong siya nitong muli tungkol sa kasal. Nakagat niya ang pang-ibabang labi saka napabulong sa sarili. Malapit na, Manson. Malapit na. Dahil sa siksikan ang mga tao ay muntikan na silang maghiwalay ni Manson at kung hindi maagap ang bodyguard na pumoprotekta sa kanya ay naptumba na siya at dinumog ng mga tao para magpa-picture. Kahit papaano ay nakarating sila sa kotse at nakasakay nang maayos. Habang nasa daan ay masuyong ginagap ni Claire ang kamay ni Manson at marahan iyong pinisil. Alam niyang naghihintay ito sa magiging sagot niya nang maraming beses. “Alam kong gustong-gusto mo na akong pakasalan ulit. At sa pagkakataong ito ay hindi ako hihindi pero uunahan na kita. Tatanggapin ko ang kasal kapag tuluyan na akong matanggap ng papa mo. Sa estado ko ngayon, you know that I earned enough para maging kapantay ninyo, alam kong malapit n
“Manson, hindi iyon ang dahilan!” Mabilis na sansala ni Devorah. Sinubukan nitong hawakan sa braso si Manson upang paamuin ang galit nito pero bigla itong itinulak ng lalaki. “Hindi ko kailangan ng opinyon mo. Kahit tanungin mo pa ang iyong ama ay pumayag na siya na si Claire ang kukuning modelo.” Malakas ang pagkakatulak ni Manson kay Devorah kaya napasubsob ang dalaga sa sulok ng mesa. Dahil malapit lang ang kinatatayuan nilang dalawa, kung may ibang taong makakita sa posisyon nila ay siguradong iisipin ng mga ito na may ginagawa silang hindi maganda. Lalo na at halos nakatuwad si Devorah habang si Manson ay nakatayo sa gilid nito. Nilingon nito ang lalaki habang nanatili sa pagkakatuwad na tila ba sinasadyang ipakita ang katawan kay Manson. “Ano ba ang meron sa Claire na iyon at gustong-gusto mo siya samantalang ako ay tinuturing mo na parang basahan? Mas bagay tayo, Manson. PAreho tayong mayaman at magkasosyo pa sa negosyo ang pamilya natin.”Hindi siya sinagot ni Manson. Ni hi
“Ma!” muling sigaw ni Claire pero mas nangibabaw ang tawa ni Ronaldo. Ang bag na naglalaman ng pera ay matagal nang nakuha ng anak nito. “Pareho lang kayo ng iyong ina, Claire. Parehong hibang at hindi nag-iisip!” lalo pa itong tumawa nang malakas na sinabayan ng anak nito. Napatungo si Claire at tahimik na napangisi. May ilang metro ang layo niya sa mag-ama. Upang kunwari ay nasaktan siya sa ‘paghulog’ kuno ng kanyang ina ay napaluhod siya sa semento at umiyak. Pero iyon ay isang hudyat para kumilos ang kasamahan niya na hindi alam ng mag-ama na kasama pala niya. Dalawang magkasabay na putok mula sa sniper ang umalingawngaw sa kalaliman ng gabi at kasunod niyon ay ang pagbagsak ng mag-ama. Natamaan ang mga ito sa parehong braso at ang kutsilyo na hawak nito bilang panakot sa kanya. Kasunod nang pagbagsak ng dalawa ay agad na lumabas sa pinagtataguan ang mga pulis na kasama ni Claire pati na rin si Manson. Nang makalapit ito sa kanya ay agad siya nitong niyakap nang mahigpit. “A
Habang lumilipas ang minuto na kasama ng kanyang ina ang kanyang ama y hindi mapakali si Claire. Pabalik-balik ang kanyang lakad sa salas upang pakalmahin ang sarili pero kahit ano’ng gawin niya ay hindi siya mapakali. Mahigpit na habilin ng kanyang ina na ‘wag siyang sumunod rito dahil kaya na nito ang sarili pero hindi siya basta magpapaniwala sa sinabi nito. Kahit ilang beses pa lang niyang naka-engkwentro ang ama ay alam na niya ang likaw ng bituka nito. Sigurado siyang may masama itong tangka sa kanyang ina. “Claire, relax. Walang mangyayaring masama sa iyong ina. Kasama niya ang tatlong bodyguards na itinalaga ko sa kanya.”Nilingon ni Claire si Manson na nakaupo sa sofa at kanina pa nababahala dahil sa labis niyang pag-aalala. “Hindi mo kilala si Rolando, Manson. Kahit siya man ang asawa ni mama, ay hindi niya kailanman itinuring na asawa ang aking ina. At kahit may bodyguards siyang kasama alam kong kung gagawa nang masama si Rolando ay hindi sila magiging sapat.”Tumayo si
Nagsisimula na ang selebrasyon nang makapasok ang dalawa sa loob. Veena and Bruce walked table by table to toast to the guests. At dahil ayaw iwanan ni Manson si Claire na mag-isa ay umupo siya sa table nito upang samahan ito kagit pa ang table na dapat para sa kanya ay nasa harapan banda. Nang lumapit sa mesa nila sina Veena ay imposibleng hindi mag-iwan ng salita ang babae kahit pa tahimik lang si Claire.“Claire, mukhang ikaw ang star ng selebrasyon dahil mas lumilitaw ang awra mo kaysa sa akin. Are you trying to steal my limelight?” Veena said. Sinadya nitong palakasin ang boses para marami ang makarinig. Hahayaan na lang sana niya na si Manson ang bumati sa dalawa pero nang marinig ang sinabi ni Veena ay mahina siyang napatawa. This girl, even in her fabulous day, acted pathetic. “Veena, this is a happy occasion. Dapat ay magsaya ka at ‘wag gumawa ng negatibo. Isa pa, kapag kasal na kayo ni Bruce magiging magkapamilya na tayo.” Kinindatan niya si Veena saka kumapit ang kamay
“Manson…” mahinang tawag ni Claire sa asawa. Nakatayo ito sa veranda ng bahay niya habang naninigarilyo. Hindi niya alam kung pang-ilang stick na nito iyon pero hindi pa rin ito tumigil. Isang linggo na ang makalipas magmula ang komprontahan nila ni Marriotte. Nakalabas na rin sa ospital si Lucas at nakauwi na ang mga ito sa America. Labis ang lungkot ni Claire dahil hindi man lang ito nagpaalam sa kanya pero alam niyang umiiwas lang ito marahil ay sinabi rito ng ina na ang tungkol sa kondisyon na hinihingi nito kay Mr. Perie, sa ama nito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na magkapatid nga ang asawa at kababata niya. “Gusto kong pumunta tayo sa probinsya n’yo at imbestigahan ang nangyaring sunog. Kung totoo man ang sinabi ni Marriotte na may kinalaman ang aking ama’t ina sa nangyari sa inyo ni Lucas ay kailangan ko silang panagutin. Pero gusto kong kumbinsihin ang sarili ko na walang kinalaman dito si mama. I don’t care if it was my father’s doing to cover his crim
Hindi agad nakasagot si Claire dahil sa sinabi ni Mosheire. Nakamata lang siya rito habang naglalakad ito papalapit sa kanila ni Manson. Kasunod nito sa likuran si Mr. Perie na katulad ni Manson ay madilim ang mukha na nakatingin kay Marriotte. Ngunit kahit mag-isa lang ang babae habang pinagtutulungan ito ng tatlo ay hindi ito nagpakita ng takot.Claire was different. Hindi siya agad naniwala sa sinabi ni Mosheire at ni Manson hangga’t hindi niya naririnig ang side nito. Tulad nga ng sabi nila, may dalawang panig ang istorya. Nang lumapit sa tabi niya si Mosheirre at hinawakan siya sa braso ay isang tipid na ngiti lang ang iginawad niya rito bago tumingin kay Marriotte na naninibugho pa rin ang tingin pero ngayon, lahat ng galit nito ay ibinunton kay Mr. Perie. “At iyan ang ipinagkakalat niyo? Na isa akong kabet?” Itinuro nito ang sarili. Wala itong pakialam kahit pinagtitinginan ito ng ibang dumadaang tao dahil sa bulgar na sinabi nito. Malakas itong napaismid saka idinuro si Mr. P
Nagpatuloy si Marriotte sa mahigpit na paghawak sa kuwelyo ni Manson. Habang si Claire na nakikinig at nakatingin sa tabi nito ay hindi halos makakilos dahil sa nangyayari. Magkakilala ba sina Marriotte at Manson? Bakit galit na galit ito sa dati niyang asawa niya?“Dalawa kayo ng ina mo ang may dugong demonyo. Mga masasama ang loob! Hindi na kayo nakuntento noon na ipapatay si Lucas, at ngayong nalaman niyong buhay pa rin siya ay gusto niyo siyang patayin ulit? Kapag may nangyari masama sa anak ko ay siguraduhin kong lalabas ang baho ng pamilya ninyo!”Hinawakan ni Manson si Marriotte sa braso nito at pilit na tinanggal ang kamay nito sa pagkakahawak sa braso niya. “Huwag kang basta-basta mambintang at baka makasuhan kita,” malamig na banta ni Manson. “Wala akong ginawang masama sa anak mo.”Hinawakan ni Claire sa braso si Manson at pinisil iyon upang pakalmahin ito. Bagama’t sumunod ay nagpatuloy pa rin ito sa pagsasalita. “Pardon me for being blunt, but I have nothing to do with yo
Next:Limang araw na ang nakalipas pero wala pang balita si Claire tungkol kay Lucas. Ang eroplanong sinasakyan nga nito ang nabalitang nag-crash kaya’t agad silang dumayo sa Batanes dahil doon napabalitang nakita ang debris ng eroplanong bumagsak. Tumuloy sila sa isang hotel doon. Kasama niya si Manson at ang ilang tauhan nito.Bukod sa mga search and rescue team ng gobyerno ay nagdala rin si Manson ng sarili nitong rescuer team para maabilis ang paghahanap. Sa loob ng limang araw na wala siyang balita kay Lucas ay halos hindi rin makakain si Claire nang maayos dahil labis ang kanyang pag-aalala. Hindi niya kayang tanggapin kung may mangyaring masama kay Lucas. Hindi pa sila nito nagkakasama nang matagal.“Claire,” tawag sa kanya ni Manson. Kagagaling na nila sa karagatan upang suyurin ang lugar kung saan nag-crash ang eroplano. “Kumain ka muna. Ilang araw ka ng walang ayos na kain. Alagaan mo ang sarili mo, puwede ba? Sa tingin mo ba magugustuhan ni Lucas kung malaman niya na pinaba
Ang halik na nasimulan sa salas ay dumiretso hanggang sa kuwarto. At kahit hindi pa lumulubog ang araw ay gumagawa na ang dalawa ng gawain na kadalasan ay sa gabi lamang ginagawa. Ramdam na ni Claire ang pagod dahil ilang oras na silang nag-e-ehersisyo sa kama ni Manson pero wala pa ring balak tumigil ang lalaki. Naiintindihan niya ito. Matagal na simula nang huling may mangyari sa kanila ni Manson at inaamin ni Claire na kahit siya ay sabik na sabik sa katawan ng asawa. Kung hindi lamang siya nakaramdam ng gutom ay hindi pa tumigil si Manson. Alas-diyes na ng gabi at halos hindi na niya kayang igalaw ang katawan kaya hinayaan niya si Manson na asikasuhin siya. Mula sa pagpapaligo sa kanya at pagpalit ng damit ay inasikaso siya nito. Sa sobrang pagod at antok ay halos ipikit na niya ang mga mata kaya naman sinubuan na lang siya ni Manson para lang magkalaman ang sikmura niya. Nagpautos ito sa tauhan na bumili ng pagkain sa pinakamalapit na restaurant at agad ring pinauwi ang mga
Matapos lisanin ang opisina ng kanyang ina ay dumiretso siya sa bahay ni Claire. Naghihintay na ito sa kanya nang makarating siya habang hindi maipinta ang mukha dahil sa pag-aalala. Gustong tumawa ni Manson nang malakas pero kailangan niyang panindigan ang pagkukunwari kaya habang pababa ng kotse ay paika-ika siya ta gad naman siyang inalalayan ni Claire. “Ang tigas talaga ng ulo mo, Manson. Bakit kailangang dito ka pa dumiretso keysa sa ospital?” pangaral ni Claire habang inalalayan siya nitong maglakad papasok sa loob. Nakatanga lamang ang assistant at driver niyang kasama dahil sa inakto niya pero kinawayan niya ang mga ito na maghintay sa kotse at ‘wag siyang istorbohin.Pinaupo siya ni Claire sa sofa at agad na inirolyo pataas ang suot niyang pantalon at yumuko upang makita kung saan ang sumasakit. “Saang banda ang sumasakit? Ito ba?” Hinawakan nito ang kaliwa niyang tuhod at bahagyang pinisil.Umiling si Manson. “No.”Hinawakan nito ang kanan niyang tuhod at marahan uling pin