Kaagad na sinugod sa ospital si Manson dahil sa agarang pagdating ng ambulansya na kinontak ng driver. Dahil pamilyar ito sa lugar ay ito na ang nag-asikaso ng lahat. Habang nasa loob ng ambulansya ay hindi mabigilang mapaiyak ni Claire habang yakap si Manson. “Claire, tahan na. Huwag kang mag-alala dahil daplis lang ito. Naiwasan ko ang bala na dapat ay tumama sa kritikal na bahagi ng katawan ko.” Upang ipakita na ayos lang ito ay idinipa pa ni Manson ang katawan para ipakita kay Claire kung saan dumaplis ang bala. Nadaplisan ito sa gilid ng beywang saka sa kanang braso pero parehong daplis dahil mabilis na nakaiwas si Manson. Hindi na rin nagpaputok kung sino man ang bumaril kay Manson dahil pinaharurot na ng mga ito ang sasakyan matapos marinig ang sirena ng paparating na pulis.“May ideya ka ba kung sino ang may gawa sa ‘yo nito? Ang sabi ng bodyguard, ang taong bumaril sa ‘yo ay mukhang hindi kasama sa holdapping,” nag-aalalang wika ni Claire kapagkuwan. Matapos masigurong mala
“Alam mo na kung ano ang isasagot mo sa ama ni Luke, pero bakit hindi ka nakapagsalita? Are you reconsidering it?”Nahinto sa akmang pag-inom ng tubig si Claire nang marinig ang tanong ni Manson. Kakabalik lang nila sa ward matapos i-check ng doktor ang sugat nito. Dahil hindi naman malubha ang tama ay maari na itong lumabas kinabukasan. “Of course not! Hindi ako nakasagot dahil biglang tumawag si Mr. Padroncillio at tinatanong ang kalagayan mo. Binigyan niya rin ako ng day-off upang alagaan ka. Sa tingin mo ba, ngayong nagpapakahirap ako sa ‘yo ay magpapakasal pa ako sa iba?” Nakapameywang na katwiran niya. Dahil sa sinabi ay nakita niya ang pagsilay ng malambing na ngiti sa labi ni Manson. Inilahad nito ang kamay sa kanya upang ayain siyang umupo sa kama habang ito ay nakahiga at nagpapahinga. “Alam kong hindi mo gagawin iyon. Kung ano ang kaya niyang ibigay ay kaya ko ring ibigay sa ‘yo. Money, property, protection. Lahat ng iyan ay ibibigay ko sa ‘yo, Claire. At ang pagmamahal n
Nang makalabas sa ospital si Manson ay hindi agad sila bumalik sa villa ni Mr. Padroncillio bagkus ay nag-check in sila sa isang hotel. Ngunit hindi para magpalipas ng init ng katawan kundi magpahinga dahil ang rason ni Manson kay Claire, kapag nasa villa na sila ni Mr. Padroncillio ay hindi makapagpahinga si Claire at magtatrabaho lamang.“Ang sabi ko naman sa ‘yo ay hindi ako magtatrabaho pagdating doon. Bakit kailangan pa nating pumunta sa hotel?” ulit na tanong ni Claire pagkapasok na pagkapasok pa lang nila sa kuwarto. “Hangga’t hindi pa naiimbestigahan nang mabuti kung sino ang namaril sa atin ay hindi ako sigurado kung safe na ba tayo. At ayaw ko ring madamay si Mr. Padroncillio kung tayo talaga ang target ng kaaway.” Ibinaba ni Manson ang bitbit na haversack sa sofa saka pabagsak itong umupo. Hinila nito ang braso ni Claire para mapaupo siya sa tabi ng asawa. Sumeryoso ang mata ni Claire at hinayaan ang asawa sa naging desisyon nito. “Sige, ikaw ang bahala. Pero kailangan na
Halos isang buwan ang inabot at sa wakas ay natapos na ni Claire ang lahat ng pinapa-restore ni Mr. Padroncillio. At bago sila bumalik ng Pilipinas ay ni-restore na rin niya ang painting na gustong ipaayos ng ama ni Luke. Taos-puso ang pasasalamat ni Claire kay Mr. Padroncillio sa oportunidad na ibinigay nito sa kanya dahil hindi lang pag-aasikaso sa painting nito ang ginawa niya sa loob ng mga araw na pamamalagi niya sa villa. Ilang beses din siya nitong inimbitahan na dumayo sa mga auction houses at ilang tao rin ang nakilala ni Claire at nais na magpagawa sa kanya. Hindi lang painting, kundi pati na rin mga sinaunang vases, ceramics at mga antique na alahas. Sa dami nang nagpa-book sa kanya na magpagawa, punong-puno na ang schedule niya pagkauwi ng Pilipinas. Ngayong araw nga ang nakatakdang flight nila ni Manson pauwi ng Pilipinas. Bakas na bakas sa mukha ni Claire ang excitement dahil matagal-tagal na rin niyang hindi nakikita ang ina. Nagpapasalamat din si Claire at halos puro
“Manson!?” Gulat na bulalas ni Claire pero dahil nasa bulwagan pa sila ay kontrolado ang boses niya. Pero sa kabila niyon ay halatang-halata pa rin ang tuwa na bumakas sa kanyang mukha. Hindi siya marunong sumayaw pero pinaunlakan niya ito. “Parehong kaliwa ang paa ko. Baka maapakan lang kita.”Malapad na ngumiti si Manson. Ang mapuputi nitong ngipin ay tila kumikinang sa ilalim ng ilaw. “Huwag kang mag-alala. Tuturuan kita.”Dahil ito ang unang anibersaryo ng kasal ng Earl at asawa nito ay marami-rami rin ang bisitang dumalo. Pero karamihan sa mga iyon ay kaibigan at kakilala ng Earl at ilang mga kasosyo sa negosyo. Bukod sa mga kamag-anakan ng Earl, at sila na grupo ng gumawa ng paintings ay wala nang ibang puwedeng makapasok unless may imbitasyon galing sa palasyo. Kaya labis na ipinagtaka ni Claire kung paano nakapasok ang asawa. “Hindi mo pa sinasabi sa akin kung bakit ka nandito at kung paano ka nakapasok? Ang alam ko ay kailangan ng imbitasyon galing sa kamahalan?” Inabot niya
Sa harap ng nagkikislapang kamera, sa halos hindi magkamayaw na fans, at sa ingay ng paligid na halos hindi na sila magkarinigan ni Manson, ay tinanong siya nitong muli tungkol sa kasal. Nakagat niya ang pang-ibabang labi saka napabulong sa sarili. Malapit na, Manson. Malapit na. Dahil sa siksikan ang mga tao ay muntikan na silang maghiwalay ni Manson at kung hindi maagap ang bodyguard na pumoprotekta sa kanya ay naptumba na siya at dinumog ng mga tao para magpa-picture. Kahit papaano ay nakarating sila sa kotse at nakasakay nang maayos. Habang nasa daan ay masuyong ginagap ni Claire ang kamay ni Manson at marahan iyong pinisil. Alam niyang naghihintay ito sa magiging sagot niya nang maraming beses. “Alam kong gustong-gusto mo na akong pakasalan ulit. At sa pagkakataong ito ay hindi ako hihindi pero uunahan na kita. Tatanggapin ko ang kasal kapag tuluyan na akong matanggap ng papa mo. Sa estado ko ngayon, you know that I earned enough para maging kapantay ninyo, alam kong malapit n
“Manson, hindi iyon ang dahilan!” Mabilis na sansala ni Devorah. Sinubukan nitong hawakan sa braso si Manson upang paamuin ang galit nito pero bigla itong itinulak ng lalaki. “Hindi ko kailangan ng opinyon mo. Kahit tanungin mo pa ang iyong ama ay pumayag na siya na si Claire ang kukuning modelo.” Malakas ang pagkakatulak ni Manson kay Devorah kaya napasubsob ang dalaga sa sulok ng mesa. Dahil malapit lang ang kinatatayuan nilang dalawa, kung may ibang taong makakita sa posisyon nila ay siguradong iisipin ng mga ito na may ginagawa silang hindi maganda. Lalo na at halos nakatuwad si Devorah habang si Manson ay nakatayo sa gilid nito. Nilingon nito ang lalaki habang nanatili sa pagkakatuwad na tila ba sinasadyang ipakita ang katawan kay Manson. “Ano ba ang meron sa Claire na iyon at gustong-gusto mo siya samantalang ako ay tinuturing mo na parang basahan? Mas bagay tayo, Manson. PAreho tayong mayaman at magkasosyo pa sa negosyo ang pamilya natin.”Hindi siya sinagot ni Manson. Ni hi
Mahigit isang linggo ang lumipas at nag-umpisa na nga si Claire sa photoshoot niya para sa pagiging modelo ng bagong building na ipapatayo ng kumpanya ni Manson. Nasa isang sikat na studio siya ngayon na pagmamay-ari ng kumpanya sa ilalim ng pamamalakad ng advertising department. Habang walang tigil sa pag-click ang camera ay sumasabay sa pag-pose si Claire kaya naman puring-puri siya ng photographer. “Perfect, Ms. Claire. Mukhang hindi ka first timer sa pagiging modelo. Sigurado akong kapag ipinagpatuloy mo ang pagiging modelo ay sigurado akong maraming ahensya ang kukuha sa ‘yo.” Nakapilantik ang daliring wika ng baklang photographer habang ang daliri ay walang tigil sa pagpindot ng camera at patuloy sa pagkuha ng larawan kay Claire. Ito ang kinuha ni Manson dahil kung tunay na lalaki anng photographer ay pagseselosan lang ito ng kanyang dating asawa.Ngumiti siya nang matamis dahil sa papuri nito. Hindi man ito ang unang beses na humarap siya sa camera, pero ito ang unang beses n
Ilang araw ang lumipas nang mabalitaan ni Claire na pinamanahan siya ni Mr. Campbell nang malaking mana na labis niyang ikinabigla. Alam niyang tunay siya nitong apo pero sino ang mag-aakala na halos lahat ng yaman ay ipapamana nito sa kanya!? Ang rason nito ay dahil binigyan niya ito ng isa pang pagkakataon na mabuhay muli. Kahit ang kapatid niyang si Vincent ay agree sa lolo nito pero hindi si Claire kaya naman agad siyang sumugod sa ospital upang komprontahin ang matanda. Pero naabutan niya roon si Lucas. “Lucas, nandito ka…” Tinanguan siya ng binata bago nilapitan saka mahigpit na niyakap. Claire patted him on the back. Agad rin namang kumalas si Lucas at baka magselos na naman si Manson kung may magsumbong dito.“I heard what happened. Ayos ka lang ba? Nandito ako para bisitahin si Mr. Campbell bago puntahan ka pero hindi ko akalain na makikita kita rito.” Umatras ito ng dalawang beses saka mataman siyang pinagmasdan mula ulo hanggang paa. “Why do you look so haggard? Bakit ang
Ang buong akala ni Claire ay makikilanlan ng kanyang ina ang pangalang Onyxie, pero isa iyong pagkakamali dahil ang sumunod na sandali ay bigla siyang hinampas nito ng unan. “No! Umalis kayo! Umalis kayo! Huwag niyong kunin ang anak ko!” Dahil hindi agad nakatayo si Claire sa kama ay nahablot siya ng kanyang ina sa braso at kahit nangangayat ito ay pwersado pa rin ito. Hinila siya nito patayo sa kama saka itinulak sa sahig. dahil nagulat ang lahat sa bayolenteng kilos ni Odette ay hindi agad nakahuma si Manson at hindi niya napigilan ang pagbalibag ng katawan ni Claire. “Claire!” Mabilis siyang nilapitan ni Manson at inalalayan na makatayo. Kahit naging bayolente ang kanyang ina ay walang sumigaw at nanatiling kalmado ang lahat para hindi ito ma-aggravate. “Mom, mom, stop. It’s Onyxie. Hindi siya lalayo sa ‘yo. Hindi ka niya iiwan.” Lumapit si Vincent sa ina at inalo ito habang ang isang kamay ay pinindot ang bell para tumawag ng nurse. Dahil hindi pa rin tumitigil sa pagwawala
“Ano’ng ibig sabihin nito, Doc?” Magkahalong tuwa at pagtataka ang nababadha sa mukha ni Claire habang nakatingin sa doktora. “Sigurado ho ako sa check-up na ginawa ko noong nakaraan na positibo akong buntis pero bakit sa ultrasound ay lumalabas na hindi ako buntis?”Nauunawang nginitian siya ng doktor saka nag-umpisang magpaliwanag. “May cases na ganito, iha. It is called blighted ovum or anembryonic pregnancy. It means, an early miscarriage pero hindi mo malalaman hangga’t hindi nau-ultrasound.” Itinuro ng doktora ang synogram at binilogan ang tila itim na bilog doon. “Mayroon na-develop na gestational sac sa matris mo pero ang bata na mabubuo ay hindi na-develop kahit na fertilized egg pa ang pumasok sa ‘yo. So, even if the embryo fails to develop, the gestational sac will continue to grow. Kaya napagkamalan kang buntis dahil sa bahay-bata.”“Pero bakit ho nakaramdam ako ng pagkahilo at pagsusuka na tulad ng ibang babaeng buntis?”Nanatili ang ngiti sa mukha ng doktora at malumana
“I am sorry to say, pero sa ngayon ay hindi pa stable ang kalagayan ni Aunty Odette. Nakita mo naman ang kagayan niya ‘di ba? Kahit si Vincent ay hindi niya nakikilala. Let’s wait a little bit more, okay?” nakikiusap ang boses ni Manson para lang paniwalaan siya ni Claire. Walang nagawa si Claire kundi tumango gaano man kalungkot ang puso niya. Upang pagaanin ang loob niya ay niyakap siya ni Manson at nanatili sila sa ganoong posisyon sa loob ng ilang segundo bago siya bumitaw. Ngayong alam na niya ang totoo tungkol sa tunay niyang pagkatao ay labis-labis na pananabik ang nararamdaman niya para sa ina. Kailangan niyang kumalma ngayon at pilitin ang sarili na mag-isip ng tama kaya naisipan niyang bisitahin ang ina ni Manson, si Morsheire. Sa pagkakatanda niya ay may naikuwento ito sa kanya noon tungkol sa pagdo-donate nito habang buntis ito kaya gusto niyang makahingi ng advice rito. Hinatid siya ni Manson sa opisina ng kanyang ina na dalawampung minuto ang layo mula sa opisina nito
Pagtapos ng tanghalian ay pinigilan ni Claire ang antok at nagpasyang bumisita sa ospital. Habang nasa sasakyan na minamaneho ng tauhan ni Manson ay tinawagan niya ang lalaki.“May balita na ba kayo tungkol kay Veena?”“Wala pa. Mukhang may kasabwat siya sa ospital dahil pati ang CCTV ay mayroong nagmanipula. ‘Wag kang mag-alala, ginagawa ng ng kapulisan ang lahat para mahanap ang babaeng iyon.”“Hmn…” tanging sagot niya. “Pupunta ako ngayon sa ospital parabisitahin ang aking guro,” pagbibigay alam niya. “Claire…” Manson softly whispered. “Manson, ‘wag kang mag-alala. Bibisitahin ko lang siya. Your father already reminded me na hindi ko pwedeng ipahamak ang anak natin,” mabilis na paliwanag niya. Habang naliligo kanina ay ay napag-isip-isip ni Claire na tama naman ang sinabi ni Mr. Perie. Minsan ay dapat maging selfish din siya katulad ni Veena. “Thank you, Claire. At huwag ka ring mag-alala dahil gagawi ko ang lahat mahanap lang ang babaeng iyon, oka
Imbes na sa bahay ni Claire dumiretso ay sa ospital ang kanilang tungo. Naghihintay na sa kanila ang doktor na mag-oopera sana kay Mr. Campbell. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala dahil sa kalagayan ni Mr. Campbell. “Ano’ng nangyari? Paano kayo natakasan ng babaeng ‘yon?” madilim ang mukhang tanong ni Manson. Pigil ang galit nito na ‘wag sigawan ang doktor. Nasa tabi niya si Claire na hindi mapakali dahil sa ginawa ni Veena. Napakasama talaga ng ugali ng babaeng ‘yon! Sinadya nitong ilagay sa alanganin ang buhay ng lolo nito para walang magawa si Claire kundi ang mag-donate. “Naghahanda na kaming lahat pero biglang nagpaalam si Miss Veena na magsi-CR daw muna dahil nininerbyus siya pero hindi na ito bumalik,” may takot sa boses na paliwanag ng doktor. “Hindi porke’t tinawagan mo si Claire at pinapunta rito ay papayag na akong mag-donate siya. Isang beses na siyang nakunan at kapag mawala ulit ang anak namin ay malabo na ang susunod niyang pagbubuntis,” matigas ang boses ni Manson a
Habang pwersahang pinapalabas ng guards sina Veena at Benjamin ay bigla namang dumating sina Manson at Khaleed. “What is happening here?” malakas ang boses na tanong ni Manson. Gad na dumiretso ang tingin nito kina Benjamin at Veena. “Manson, we came here in a peaceful way. Gusto lang namin pakiusapan si Claire na tulungan si Lolo na mag-donate. Pero pinagtatabuyan niya kami!” Hindi pinansin ni Manson si Veena at dumiretso siya kay Claire. Samantala si Khaleed ay huminto sa tapat ni Benjamin. “Why are you here forcing someone to donate when you know she is not capable? Buntis ang anak ko at pinipilit niyo na mag-donate siya? Ano namang silbi niyang anak mo na wala namang karamdaman sa katawan? Siya ang apo ni Mr. Campbell kaya siya ang karapat-dapat na mag-donate!” Dumilim ang mukha ni Benjamin dahil sa sinabi ni Khaleed. Mataas siyang tao, nirerespeto kaya hindi siya papayag na basta-basta na lang pagsasabihan ng ibang tao. “Sino ka para pagsabihan ako ng ganyan? Nasaan ang u
Natigilan si Claire sa sinabi ng doktor. Saka lang niya naalala na halos isang linggo nang delay ang menstruation niya. Kahit hindi sigurado kung buntis siya o hindi ay tinanong niya ang doktor. “Puwede pa rin ba akong mag-donate kung buntis nga ako?”“No. Imposible ‘yon, iha. Ikakamatay ng bata kung magdo-donate ka pa.”“Hindi ba at kukuhanan lang naman ako ng dugo saka stem cells?” pamimilit niya. “Iha, hindi ganoon kadali ang sinasabi mo. Bago ka kuhaan niyon ay kailangan ka pang turukan ng anesthestia at mobilization agent para i-stimulate ang paggalaw ng hematopoietic stem cells at delikado iyon sa fetus,” paliwanag ng doktor. Hindi nakaimik si Claire. Pinasalamatan niya ang doktor at lumabas ng opisina nito at hinayaan si Veena kahit tinatawag ang pangalan niya para pigilan siya. Dumiretso siya sa OB-gyne department ng hospital para magpa-check up kung tama nga ang hinala niya at hindi nagtagal ay nakuha din niya ang resulta. She was pregnant indeed…“Oh, bakit sambakol ang m
Agad-agad na pinuntahan nina Manson at Claire si Mr. Campbell sa ospital kung saan ito nakaratay. Kahit hindi pinayagan ni Claire si Manson ay nagpumilit ito dahil sa maganda rin ang samahan nito sa kanyang guro. Ilang buwan pa lang ang nakakalipas pero ibang-iba na ang mukha na nakikita ngayon ni Claire. Humpak ang pisngi ni Mr. Campbell at ang laki ng ipinayat ng katawan nito. Agad siyang nakaramdam ng awa sa guro. Nilapitan niya ang matanda at maingat itong hinawakan sa braso. “Master…” pnigilan niya ang mapaluha dahil sa bigat ng nararamdaman niya. Maraming naitulong sa kanya si Mr. Campbell at hinding-hindi niya makakalimutan ang lahat ng aral na nakuha niya rito. Hindi man ganoon katagal ang naging pagsasama nila bilang guro at estudyante nila ay malalim pa rin ang pinagsamahan nila para balewalain ni Claire ang matanda. Pahirapang nagmulat si Mr. Campbell at pilit na ngumiti kahit nahihirapan. “Claire, iha. Wala kang dapat na ikabahala. Nasa cycle na ako ng buhay ko na handa