“Ulitin mo nga ang sinabi mo, Claire? Pinagbibintangan mo ako na ako ang nagpahamak sa ‘yo?”Napaismid si Claire at sumandal sa hamba ng pintuan. Hindi niya ito inanyayahang makapasok kaya’t sa pintuan sila nito nag-usap at kahit naiinitan ito dahil katanghaliang tapat ay hindi siya nakaramdam ng awa. Noong minamata siya nito at noong ginagawan siya nito nang masama ay wala itong awa. Kaya’t habang tinitingnan niya ito na nangangati ang duguang mukha ay hindi niya agad ibinigay ang antidote. “Hindi ka aamin? Hindi ba’t ang lalaki mo ang inutusan mo para banggain ang sinasakyan namin? Sa tingin mo ba dahil patay na ang taong inutusan mo ay hindi ko na mahukay ang katotohanan?” mababa ang boses na tanong niya. Tumalim ang kanyang mata habang nakatingin dito. Mariing napailing si Mrs. Coltre. “Hindi. Hindi totoo ‘yan! Walang katotohanan ang sinabi mo, Claire. Wala akong alam!” naghihysterikal na depensa nito. Nanatili ang talim sa mga mata ni Claire nang muling magsalita. Kung dati ay
Kinabukasan kahit maagang nagising si Claire ay mas maaga pa rin si Manson. Wala na ito sa kanyang tabi nang magising s’ya. Ang sabi sa kanya ni Manang Silva ay maaga raw itong umalis dahil may dadaanan pa ito bago pumasok sa trabaho. Gusto sana itong tawagan ni Claire pero ayaw niya itong istorbohin kaya bumalik siya sa kuwarto matapos mag-almusal saka naghanda para sa panibagong araw na pagtatrabaho. Marami siyang ire-restore na painting ngayon pero bago pa niya magawa iyon ay may natanggap siyang e-mail mula sa bangko na mayroong nagdeposito ng pera na nagkakahalaga ng limang milyong piso sa account niya.Nagulo na ang isip niya sa kakaisip kung sino pero wala pa rin siyang ideya kung sino. Karamihan kasi sa mga kustomer niya kapag nagpapadala ito ng bayad ay binibigyan siya nito ng notice. Bago pa tuluyang sumakit ang ulo niya sa pag-iisip ay tumunog ang cellphone niya at nang makita na si Luke ang nasa caller ID ay bumakas ang tuwa sa kanyang mukha dahil naalala na niya na humi
Naipikit ni Claire ang mata dahil sa baril na nakatutok sa kanya. Hindi siya makakilos at kahit ang paghinga ay pigil na pigil sa takot na barilin siya ng lalaki. “Kung ayaw mong sumabog ‘yang bungo mo, ibaba mo ang baril mo!”Ang malamig at galit na boses ni Luke ang nagpamulat sa mga mata ni Claire. At ang malakas na suntok ng baril sa batok ng lalaking nanutok ng baril ang namulatan niya. Nakaramdam siya ng kaginhawaan dahil may taong magliligtas sa kanya. Nang pinaikot niya ang tingin ay lalong nawala ang kanyang takot nang makitang lahat ng kasama ng kanyang ama ay nakaluhod sa lupa habang duguan Kang mga mukha. Tanging ang kanyang ama ang nawawala. Wala siyang ideya kung paano napatumba ni Luke at ng kasama nito ang grupo ng kanyang ama. Kahit ang lalaking tumutok sa kanya ng baril ay mabilis rin nitong napatumba. “Luke, maraming salamat at dumating ka,” pasasalamat dito ni Claire at napasandal sa puno na sinisilungan upang pakalmahin ang sarili. “Hindi ko alam kung paano nila
Nang marinig ang sunabi ng ina ay natahimik si Luke at hindi kaagad makasagot. Humigpit ang pagkakahawak niya sa manibela at kitang-kita ang nag-uumbukang ugat doon. Napuno ng galit ang kanyang puso na hindi niya alam kung paano pahupain.“Bakit hindi ka makasagot, Luke?”Dumilim ang kanyang mukha. Kung may ibang tao man na makakita sa kanya ngayon ay siguradong matatakot ang mga ito dahil sa galit na makikita sa mukha niya. Taas-baba ang kanyang dibdib at pilit na kinakalma ang sarili pero kahit anong gawin niya ay para pa ring malakas na agos ng tubig at hindi kayang pigilan ang kanyang galit. Rumaragasa iyon na kayang lamunin ang taong may kasalanan sa kanya. Mahinang napabuntong-hininga ang kanyang ina sa kabilang linya bago nagpatuloy sa pagsasalita. “Upang itago ang kasalanan ni Mosheire ay binayaran ni Perrie ang lahat ng taong nakatira at nakakita nang nangyari. Tinakpan niya ang kasalanan ng babaeng iyon para proteksyunan ang pangalan nito. At kahit sino ang gustong magtanon
Nakahanda na si Luke na pindutin ang trigger ng hawak na riffle, pero sa hindi malamang pagkakataon ay biglang tumunog ang cellphone niya. Kinuha niya iyon sa bulsa ng suot na pantalon habang ang mata ay nanatiling nakatutok sa scope ng baril. Nakita niya si Mosheire na nakatayo pa rin sa entrance ng factory at may kausap. Saka lang inalis ni Luke ang tingin dito upang tingnan kung sino ang tumatawag. Mapait siyang napatawa dahil nakita ang pangalan ni Claire. Mukhang sa huling sandali ay ayaw pa rin siya nitong maging masamang tao. Sinagot niya ang tawag saka muling sumilip sa scope ng baril pero nakitang papasakay na ng sasakyan si Morsheire at ang lalaking kasama nito. Ibinaba niya ang hawak na baril saka sumandal sa pader sa gilid ng rooftop. “Claire, napatawag ka?” tanong niya. Pilit niyang kinontrol ang boses upang hindi nito mabasa ang galit na nararamdaman niya. “Luke, pasensya na kung naistorbo kita. Gusto lang sana kitang tanungin kung free ka ba ngayong linggo? Gusto sa
Habang naghihintay kay Luke ay patindi nang patindi ang kaba at excitement na nararamdaman ni Claire. Sa tanang buhay niya ay ngayon lang siya nakaramdam ng ganito. Dahil pinauwi niya rin si Manang Silva ay siya lang ang mag-isa sa bahay at kahit si Manson ay kinumpirma niyang hindi pupunta. Hindi sa ayaw niyang malaman nito pero napakaseloso nito pagdating kay Luke o Lucas kung ito nga ang Lucas na kababata niya. Madilim na nang makarating si Luke at nang mag-doorbell ito ay nagkukumahog sa pagbukas ng pinto si Claire. Nang makita ito, imbes na batiin, ay isang tanong ang isinalubong niya. “Ikaw ba talaga si Lucas? Si Lucas na kababata ko?”Bahagyang nagsalubong ang kilay ni Luke pero ang mata nito ay malamlam na nakatitig sa kanya. Kung paano siya nito titigan noon. Ang titig nito na puno ng pagmamahal. “Oo, ako ito, Claire. Ako ‘to, si Lucas ang kababata mo sa probinsya.”Kahit excited siya na makita muli si Lucas at kahit na nalaman niya na buhay pa pala ito ay pinigilan niya a
Dumating ang araw na nakatakda sana silang mag-dinner ni Lucas pero nang tinawagan niya si Manson ay bigla itong umayaw at sinabing may iba raw itong importanteng lakad. Bahagyang nangunot ang noo ni Claire dahil doon. Weekend naman at walang trabaho si Manson. Bakit ito abala? Nitong nakaraang araw ay napansin niyang hindi siya tinatawagan o tini-text man lang ni Manson. Pakiramdam niya ay naging matabang ito sa kanya. “May problema ba tayo, Manson?” hindi na siya nakatiis at kinompromta ito sa tawag. “Bakit? Gusto mo bang magkaproblema tayo?” malamig na sagot nito. Lalong nangunot ang noo ni Claire sa narinig. Pakiramdam niya ay may ginawa siyang mali pero hindi iyon sinasabi sa kanya ni Manson. Nakita ba siya nito na kausap si Lucas?“Nakita mo ba kami ni Luke na magkausap sa bahay? Kaya ba malamig na ang pagtrato mo sa akin? Manson, si Luke ay si Lucas ang kababata ko.” Sinubukan niyang magpaliwanag pero malamig na boses pa rin ni Manson ang sumagot sa kanya. Kasunod niyon ay a
Isang buwan ang mabilis na lumipas at sa loob ng mga araw na iyon ay hindi nakatanggap ng kumusta si Claire mula kay Manson. Ni hindi ito tumawag upang alamin ang kalagayan niya. Ginugol niya ang mga araw na abala sa pag-aayos ng mga painting at ancient ceramics. Gaano man niya pinanabikan na marinig ang boses ni Manson ay tinikis niya ang sarili kahit pa nasasaktan siya. Kinagabihan ay sinundo siya ni Lucas dahil may pupuntahan silang award. She was nominated after restoring relics in the Earl’s palace. Hindi niya na kailangan dumaan sa salon para mag-ayos dahil may pinadala si Lucas na mga staff para ayusan siya. May damit na ring dala ang mga ito para susuotin niya sa awarding. Pagkatapos nga noon ay si Lucas rin ang nagmaneho papunta sa hotel na pagdarausan ng awarding. “Kinakabahan ka ba?” tanong sa kanya ni Lucas noong nasa venue at nakaupo sa upuan na nakalaan para sa kanya at sa kasama niyang guest. Inabutan siya nito ng mineral water matapos nito iyong buksan. Inabot ni Cl
“Lucas, sinasabi ko sa ‘yo, pero wala akong kinalaman sa nangyari kay Leonora. Kung ano man ang naging kasalanan ko sa inyong mag-ina ay nabayaran na iyon ng pagkaaksidente ko.”Tumikwas ang sulok ng labi ni Lucas at tinalikuran ito bago pinindot ang elevator button para makababa. Nilingon niya si Mr. Perie. “We’re clear of each other’s debt, as long as you don’t hurt people I care about. Wala na tayong dapat pag-usapan pa kaya sana hindi na tayo magkita pa.” Nang bumukas ang elevator ay agad na pumasok si Lucas pero mabilis na pinagulong ni Mr. Perie ang wheelchair para sundan siya. “Sandali, may sasabihin pa ako sa ‘yo, Lucas,” hinihingal na pigil nito. Papasara na ang elevator kaya muntikan itong maipit sa gitna pero hindi nakaramdam ng awa si Lucas at hinayaan ito. He hates rapist people the most. Mga kalalakihang pinagsasamantalahan ang kahinaan ng babae para magawang ilabas ang libido ng katawan ng mga ito. Kaya ganoon na lang ang galit niya kay Mr. Perie. Ilang tao na rin ang
Hindi alam ni Manson kung bakit kakaiba ang tingin ng kanyang ina kay Khaleed. Tila may ibang kahulugan iyon pero dahil solo na nila ni Claire ang kuwarto ay napunta na sa kasulok-sulukan ng isip ang isiping iyon. “Claire—”Biglang bumukas ang pinto at bumungad ang kanyang ama na nakaupo sa wheelchair habang tulak-tulak ng alalay nito. Nang makita ang kalagayan niya ay lumitaw ang pag-aalala sa mukha nito. “Manson, paanong nangyari sa ‘yo ang ganito? Who could’ve done this to you?”Napaismid si Manson at bumakas ang inis sa mukha dahil sa biglang pag-istorbo nito sa kanila. “Bakit ka narito?”Naihilot ni Mr. Perie ang sentido dahil biglang sumakit ang ulo niya sa sagot ng anak. “Manson, you are my son. My heir. Sa tingin mo ba ay hindi ako nag-aalala sa ‘yo kahit may nangyari sa ‘yong masama? Anak kita. Natural lang na mag-aalala ako sa ‘yo.”Marahas na bumuga ng hangin si Manson. Kung kaya niya lang batuhin ng unan ang ama para palayasin ito sa loob ng ward ay nagawa na niya. Tahim
Kaagad nilang dinala sa pinakamalapit na ospital si Manson dahil sa biglang pagkawala nito ng malay. Bago ito pumunta sa villa nina Lucas ay pinagbawalan na pala ito ng doctor na lumabas ng ospital pero nagpumilit ito dahil gustong makita si Claire. Ang sabi ng assistant, ang findings ng doktor, ay may ugat daw sa utak nito na napunit dahil sa pagkabagok ng ulo nito noong mabangga ang taxi na sinasakyan nito. Maari siyang humantong sa koma ngunit nagising ito agad kaya dali-dali siya nitong pinuntahan. Napapailing si Claire sa narinig saka hinaplos ang nakabendang mukha ni Manson. “Why did you do that?” mahina niyang saway rito kahit alam niyang ‘di siya nito naririnig. “Miss Claire, ang mabuti pa ay maligo na kayo at magbihis. Eto,” iniabot sa kanya ng assistant ni Manson ang isang paper bag na naglalaman ng damit. Kinuha ito ni Claire at tumayo. “Salamat. Ikaw na muna ang bahala sa kanya.”Madungis na ang bestida na suot niya kaya inutusan niya ang assistant ni Manson na ikuha s
Habang hawak ni Claire ang relo na binigay ni Lucas ay hindi matigil sa pagtulo ang kanyang luha. Hindi niya kayang tanggapin ang pagkamatay ni Manson. “Lucas, please… sabihin mo sa akin na hindi siya patay. Manson can’t be dead.”Kahit si Lucas ay hindi mapigilan ang mamasa ang mata dahil sa pinipigilang luha. “Claire…” gusto siya nitong yakapin pero pinigilan nito ang sarili lalo pa at nasa lugar na ng aksidente ang assistant ni Manson at ilang bodyguards nito na tulad nila ay nanlulumo din sa nangyaring pagkawala ni Manson. “I found this watch beside that burnt body inside the car,” dagdag pa ni Lucas. Patuloy sa pag-iling si Claire at sa pagluha. She felt that something was squeezing her heart until she couldn't bear the pain. Pinagsisihan niya na pinagtabuyan niya ito. Ni hindi man lang niya ito nakausap bago ito mawala. Kahit ano’ng pagsisisi ang gagawin niya ay alam niyang hindi na maibabalik ang buhay nito kaya naman lalo siyang napahagulhol. Mas nanaisin niyang mabuhay ito n
Nang mga oras na iyon ay mag-isang nakaupo si Claire sa mesa, malayo sa bagong kasal, at matamang nagmamasid. May ngiti sa kanyang labi habang pinagmamasdan ang kababata na minsan ay naging karamay niya rin. Hindi man totohanan ang kasal ng mga ito ay masaya pa rin siya para rito dahil kahit papaano ay napasaya nila si Lola Rosa. At kaya siya mag-isang nakaupo sa sulok ay para iwasang makita ni Lola Rosa na siyang ikakasira ng lahat kung sakali. Kaya nang biglang dumating si Zhia at muntik nang manggulo ay ganoon na lang ang kaba niya dahil baka makita siya nito at masabi na hindi naman siya ang ikinasal kay Lucas. Kapag malaman iyon ni Lola Rosa ay baka mapahamak ito at imbes na mabuhay pa ito ng ilang araw ay matitigok agad ito na ayaw nilang mangyari. Hindi alam ni Claire kung saan kinuha ni Lucas ang babaeng pinakasalan nito pero kahawig niya ito pati pangangatawan ay magkapareho sila. Kaya naman kaunting make-up na lang ang ginawa nila para maging kamukha siya nito nang sa gay
Habang nagbabantay sa kanyang ina ay pabalik-balik sa isip ni Claire ang sinabi ng kanyang ina tungkol kay Manson. Paano kung huli na nga ang lahat at hindi na sila tuluyang magkabalikan nito? Kakayanin ba niya? Upang kahit papaano ay maibsan ang pananabik niya sa lalaki ay pinanood niya lahat ng recent interviews nito nang paulit-ulit hanggang sa nakatulugan niya iyon. Hindi niya namalayan na pumasok sa loob si Lucas at nang makita siyang natutulog ay kinumutan siya nito saka itinabi ang cellphone niyang nahulog sa sahig na patuloy pa rin sa pagpi-play ng video. Bahagyang dumilim ang mukha ni Lucas nang makita iyon pero agad ring nawala nang tingnan niya si Claire. Nilapitan niya ang nakaratay na si Leonora saka marahang hinaplos ang buhok nito at mahinang nagsalita. “Aunt Leonora, kailangan niyo na hong magising. Nangangayayat na si Claire dahil hindi makakain nang ayos sa sobrang pag-aalala sa inyo. Kahit ang pagmamahalan nila ni Manson ay isinakripisyo niya kahit alam kong nasas
“Sigurado ka ba sa ginawa mo, Lucas? Paano kung malaman nila na ikaw ang maysala at panagutin ka ng batas? Paano kung makulong ka?”Mahinang napatawa si Lucas dahil sa pag-aalala sa boses ni Claire. “Huwag kang mag-alala. Hindi malala ang kalagayan niya dahil kilay niya lang ang pumutok. Maraming dugo lang ang nawala sa kanya kaya kailangan niyang manatili sa ospital ng ilang araw. But besides that, there were no serious injuries. Don’t worry too much, Claire. Hindi ko ito ginagawa para sa ‘yo kundi para sa aking ina. Alam mo kung gaano kalalim ang galit ko sa lalaking iyon.”Napayuko si Claire. Alam niyang may inosenteng tao na naman ang nadamay sa hidwaan ng dalawang pamilyang ito. Dahil doon ay binalot siya ng konsensya. Kahit ibahin pa ni Lucas ang rason sa nangyari kay Perie ay alam naman niyang ginawa nito iyon upang paghigantihan siya. Dahil hindi siya agad nakasagot ay tila nababasa ni Lucas kung ano ang nasa isip niya. “Don’t overthink about it, Claire. Walang nadamay na ino
Halos sumikip ang dibdib ni Claire nang makita ang kalagayan ng kanyang ina. Nasa ICU ito at may tubong nakakabit sa bunganga upang tulungan itong huminga. Ligtas na ito sa kapahamakan pero dahil malubha ang lagay ay nasa coma pa rin ito. “‘Wag kang mag-aalala, Claire. Malalampasan ito ni Auntie Leonora. Magiging ayos siya.” Nilingon ni Claire si Lucas at mapait na ngumiti. Hindi niya kasama si Manson dahil bago siya pumunta ng ospital ay hindi niya ito hinayaang sumama sa kanya at nagtalo sila. She also blamed him for bringing danger to her life. Alam niyang masasaktan na naman niya si Manson dahil sa pagtataboy niya rito pero nang maisip niya na ang ama nito ang gustong manakit sa kanyang ina ay hindi niya maiwasang sumama ang loob. Kaya’t tulad ng dati, itinaboy niya ito para wala nang magpapahamak sa relasyon nila. Pero kahit sinabihan niya itong bumalik sa Pilipinas ay hindi siya nito sinunod. “Sana nga, Luke. Sana nga. Dahil hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may mangyar
Ang mga sumunod na araw ay parang normal na kay Claire. Kahit nalaman niyang hindi niya tunay na ama si Mr. Khaleed ay hindi pa rin siya nalungkot nang labis dahil hindi nagbago ang relasyon nila. Tinuturing pa rin siya nitong tunay na anak. Noong kinompronta niya si Manson tungkol dito ay inamin nito na alam na ang totoo pero dahil ayaw nitong pangunahan ang desisyon ni Mr. Khaleed kaya hindi ito nagsalita. Ang tanging gumugulo na lang sa kanya ngayon ay walang iba kundi si Mr. Perie.Magmula nang malaman nitong hindi niya tunay na ama si Mr. Khaleed ay muling bumalik sa dati ang trato nito sa kanya. Tulad na lang ngayong araw. Binisita siya nito sa kanyang bahay na may dala-dalang iisang rason. Ang hiwalayan niya si Manson. “Ilang beses ko ho bang sasabihin sa inyo na hindi ko hihiwalayan si Manson? I already gave him up once. Hindi ko a ulit gagawin iyon.”Tumalim ang tingin sa kanya ni Perie at inilapag ang cellphone sa harapan niya kung saan nagpe-play ang isang recording. Sa b