Habang naghihintay kay Luke ay patindi nang patindi ang kaba at excitement na nararamdaman ni Claire. Sa tanang buhay niya ay ngayon lang siya nakaramdam ng ganito. Dahil pinauwi niya rin si Manang Silva ay siya lang ang mag-isa sa bahay at kahit si Manson ay kinumpirma niyang hindi pupunta. Hindi sa ayaw niyang malaman nito pero napakaseloso nito pagdating kay Luke o Lucas kung ito nga ang Lucas na kababata niya. Madilim na nang makarating si Luke at nang mag-doorbell ito ay nagkukumahog sa pagbukas ng pinto si Claire. Nang makita ito, imbes na batiin, ay isang tanong ang isinalubong niya. “Ikaw ba talaga si Lucas? Si Lucas na kababata ko?”Bahagyang nagsalubong ang kilay ni Luke pero ang mata nito ay malamlam na nakatitig sa kanya. Kung paano siya nito titigan noon. Ang titig nito na puno ng pagmamahal. “Oo, ako ito, Claire. Ako ‘to, si Lucas ang kababata mo sa probinsya.”Kahit excited siya na makita muli si Lucas at kahit na nalaman niya na buhay pa pala ito ay pinigilan niya a
Dumating ang araw na nakatakda sana silang mag-dinner ni Lucas pero nang tinawagan niya si Manson ay bigla itong umayaw at sinabing may iba raw itong importanteng lakad. Bahagyang nangunot ang noo ni Claire dahil doon. Weekend naman at walang trabaho si Manson. Bakit ito abala? Nitong nakaraang araw ay napansin niyang hindi siya tinatawagan o tini-text man lang ni Manson. Pakiramdam niya ay naging matabang ito sa kanya. “May problema ba tayo, Manson?” hindi na siya nakatiis at kinompromta ito sa tawag. “Bakit? Gusto mo bang magkaproblema tayo?” malamig na sagot nito. Lalong nangunot ang noo ni Claire sa narinig. Pakiramdam niya ay may ginawa siyang mali pero hindi iyon sinasabi sa kanya ni Manson. Nakita ba siya nito na kausap si Lucas?“Nakita mo ba kami ni Luke na magkausap sa bahay? Kaya ba malamig na ang pagtrato mo sa akin? Manson, si Luke ay si Lucas ang kababata ko.” Sinubukan niyang magpaliwanag pero malamig na boses pa rin ni Manson ang sumagot sa kanya. Kasunod niyon ay a
Isang buwan ang mabilis na lumipas at sa loob ng mga araw na iyon ay hindi nakatanggap ng kumusta si Claire mula kay Manson. Ni hindi ito tumawag upang alamin ang kalagayan niya. Ginugol niya ang mga araw na abala sa pag-aayos ng mga painting at ancient ceramics. Gaano man niya pinanabikan na marinig ang boses ni Manson ay tinikis niya ang sarili kahit pa nasasaktan siya. Kinagabihan ay sinundo siya ni Lucas dahil may pupuntahan silang award. She was nominated after restoring relics in the Earl’s palace. Hindi niya na kailangan dumaan sa salon para mag-ayos dahil may pinadala si Lucas na mga staff para ayusan siya. May damit na ring dala ang mga ito para susuotin niya sa awarding. Pagkatapos nga noon ay si Lucas rin ang nagmaneho papunta sa hotel na pagdarausan ng awarding. “Kinakabahan ka ba?” tanong sa kanya ni Lucas noong nasa venue at nakaupo sa upuan na nakalaan para sa kanya at sa kasama niyang guest. Inabutan siya nito ng mineral water matapos nito iyong buksan. Inabot ni Cl
Tatlong araw ang nakalipas ay muli na namang paalis si Claire upang pumunta sa isang resort sa Palawan dahil mayroon siyang cameo sa isang movie na ginagawa ng isang sikat na direktor. matagal na niyang kausap ang direktor na ito pero ngayon lang siya nagkaroon ng oras, at ngayon lang din puwedeng i-shoot ang mga eksena niya. Ang sabi ng direktor ay hindi namang gaanong mahaba ang magiging eksena niya kaya’t makakabalik din siya kaagad. Kasama niya si Aurora na umalis at ito ang tagabitbit ng gamit niya. Talagang pinangatawanan na talaga nito ang pagiging assistant niya. Ito ang unang beses na makita ng harapan ni Claire ang direktor at bahagya siyang kinakabahan at baka masiyado itong istrikto. Pero nang magkita sila sa set ay natakot si Claire dahil sa klase ng tingin nito sa kanya. Para bang isa ito sa mga matatandang nakaengkwentro niya na tila gusto siyang…“Ikaw si Claire?” biglang tanong ng direktor na malagkit ang titig sa kanya. Nang marinig ang malumanay at malambing na b
Next:Kinabukasan ang huling araw ng taping ni Claire at after lunch nga ay naghanda na siya at si Aurora para bumalik ng Maynila. Naunang bumalik si Lucas kaninang umaga sa Maynila dahil may susunduin itong kaibigan galing America. “Claire, sandali!”Napalingon si Claire nang marinig ang boses ni Manson na tinatawag siya. Kasama nito ang tauhan at assistant na bitbit ang gamit nito. Nasa lobby na sila ng hotel at naghihintay ng taxi patungo sa airport. “May kailangan ka?” walang emosyong tanong niya. Mabilis lang niya itong tinapunan ng tingin bago ibinalik sa pagbabasa ng librong hawak. It is a book about self reflection and healing, and she puts her focus on it, totally ignoring her annoying ex-husband. “Claire, narinig ko sa direktor na tapos na ang eksena mo at pabalik ka na ng Manila. Kung hindi mo mamasamain ay puwede kang sumabay sa akin dahil dala ko ang chopper. Isama mo na rin ang assistant mo dahil may space pa naman sa loob.”Nang marinig ang paanyaya ni Manson ay naw
Pagkatapos niyang maghilamos ay lumabas siya ng banyo para nagpaalam sa dalawa. Hindi na niya kaya ang sarili kung mananatili pa siya rito dahil kakaibang init ang nararamdaman niya.“Uuwi ka na? Pero hindi pa tayo nakapag-cut ng cake?” Umiikot ang paningin na umiling si Claire. “Pasensya na, Luke… hindi ko na kaya ang sarili ko. Gusto ko nang umuwi,” tila habol ang hininga na sabi niya. Tumayo si Lucas. Kahit ito ay namumula na rin ang mukha at tila lasing na. “Kung ganu’n ay ihahatid na kita, Claire. Alam ko kung ano ang nararamdaman mo. Inamin sa akin ni Zhia na pinaglaruan niya ang inumin natin at nilagyan niya ng gamot na may halong aphrodisiacs.”Nagkasalubong ang kilay ni Claire sa narinig. Kahit lumalabo man ang mata niya at tila nabalot ng init ng katawan ang pag-iisip ay alam pa rin niya kung ano ang ibig sabihin ni Lucas. Kaya pala iba ang pakiramdam niya. Kahit halos mabuwal na dahil sa umiikot na paningin ay hindi pa rin niya napigi
“Ihinto mo ang sasakyan!” matalim na utos ni Manson sa driver. “Pasensya na, boss! Biglang huminto ang sasakyan sa unahan kaya—” “Stop explaining! You are so noisy!” Habang pinapagalitan ang driver ay kumilos naman ang kamay niya at mabilis na kumuha ng wet tissue na nasa gilid ng pintuan saka pinunasan ang damit niya na nasukahan ni Claire. Hindi niya kayang tiisin ang amoy at dumi na ginawa ni Claire kaya’t hinubad niya ang mamahaling jacket na suot saka iyon ang ipinunas. Pagkatapos ay pinunasan niya ang bibig ni Claire dahil sa naiwang laway. Mabuti na lang at hindi ganoon karami ang naisuka nito.Nang sa tingin niya ay ayos na ang lahat ay bumaba siya ng sasakyan at binuhat si Claire saka lumipat sa kotse na sinasakyan ng tauhan. Hindi iyon magara tulad ng sasakyan niya pero pwede na para makauwi sila. Nang makapasok sa kotse ay pinaupo niya ito sa kabilang side ng upuan pero kahit nakasuot ng seatbelt ay nagpupumilit pa rin si Claire na lumapit sa kanya para halikan siya. “
Nalaman ni Claire na may opisina rin pala roon si Mosheire dahil kaibigan nito ang may-ari ng building kung saan ang restaurant na kinainan nila. Malawak ang opisina at maraming naka-display na mga samples at mga bagong disenyo ng damit na gawa ni Mosheire kaya naman pinayuhan nito ang assistant na igala si Claire upang mamili ng damit na magugustuhan nito habang si Manson ay sinama ng kanyang ina sa loob ng opisina. Umupo si Manson sa sofa habang ang kanyang ina ay abala sa pagtitimpla ng kape at ibinigay iyon sa kanya saka lang ito umupo sa kanyang harapan. Seryoso ang mukha nito habang nakatingin sa kanya. “Kilala mo kung sino ang lalaking ‘yon?” walang emosyon na mababasa sa mukha nito kundi kaunting pag-aalala.Sumimsim ng kape si Manson at inilapag iyon sa mesa saka umagot habang nakasandal sa upuan. Katulad ng kanyang ina ay wala ring emosyon ang kanyang mukha. Hindi niya maintindihan kung bakit ganoon na lang ang reaksyon nito nang makita si Lucas. “Hmm…” mahina siyang tuma
“Ma!” muling sigaw ni Claire pero mas nangibabaw ang tawa ni Ronaldo. Ang bag na naglalaman ng pera ay matagal nang nakuha ng anak nito. “Pareho lang kayo ng iyong ina, Claire. Parehong hibang at hindi nag-iisip!” lalo pa itong tumawa nang malakas na sinabayan ng anak nito. Napatungo si Claire at tahimik na napangisi. May ilang metro ang layo niya sa mag-ama. Upang kunwari ay nasaktan siya sa ‘paghulog’ kuno ng kanyang ina ay napaluhod siya sa semento at umiyak. Pero iyon ay isang hudyat para kumilos ang kasamahan niya na hindi alam ng mag-ama na kasama pala niya. Dalawang magkasabay na putok mula sa sniper ang umalingawngaw sa kalaliman ng gabi at kasunod niyon ay ang pagbagsak ng mag-ama. Natamaan ang mga ito sa parehong braso at ang kutsilyo na hawak nito bilang panakot sa kanya. Kasunod nang pagbagsak ng dalawa ay agad na lumabas sa pinagtataguan ang mga pulis na kasama ni Claire pati na rin si Manson. Nang makalapit ito sa kanya ay agad siya nitong niyakap nang mahigpit. “A
Habang lumilipas ang minuto na kasama ng kanyang ina ang kanyang ama y hindi mapakali si Claire. Pabalik-balik ang kanyang lakad sa salas upang pakalmahin ang sarili pero kahit ano’ng gawin niya ay hindi siya mapakali. Mahigpit na habilin ng kanyang ina na ‘wag siyang sumunod rito dahil kaya na nito ang sarili pero hindi siya basta magpapaniwala sa sinabi nito. Kahit ilang beses pa lang niyang naka-engkwentro ang ama ay alam na niya ang likaw ng bituka nito. Sigurado siyang may masama itong tangka sa kanyang ina. “Claire, relax. Walang mangyayaring masama sa iyong ina. Kasama niya ang tatlong bodyguards na itinalaga ko sa kanya.”Nilingon ni Claire si Manson na nakaupo sa sofa at kanina pa nababahala dahil sa labis niyang pag-aalala. “Hindi mo kilala si Rolando, Manson. Kahit siya man ang asawa ni mama, ay hindi niya kailanman itinuring na asawa ang aking ina. At kahit may bodyguards siyang kasama alam kong kung gagawa nang masama si Rolando ay hindi sila magiging sapat.”Tumayo si
Nagsisimula na ang selebrasyon nang makapasok ang dalawa sa loob. Veena and Bruce walked table by table to toast to the guests. At dahil ayaw iwanan ni Manson si Claire na mag-isa ay umupo siya sa table nito upang samahan ito kagit pa ang table na dapat para sa kanya ay nasa harapan banda. Nang lumapit sa mesa nila sina Veena ay imposibleng hindi mag-iwan ng salita ang babae kahit pa tahimik lang si Claire.“Claire, mukhang ikaw ang star ng selebrasyon dahil mas lumilitaw ang awra mo kaysa sa akin. Are you trying to steal my limelight?” Veena said. Sinadya nitong palakasin ang boses para marami ang makarinig. Hahayaan na lang sana niya na si Manson ang bumati sa dalawa pero nang marinig ang sinabi ni Veena ay mahina siyang napatawa. This girl, even in her fabulous day, acted pathetic. “Veena, this is a happy occasion. Dapat ay magsaya ka at ‘wag gumawa ng negatibo. Isa pa, kapag kasal na kayo ni Bruce magiging magkapamilya na tayo.” Kinindatan niya si Veena saka kumapit ang kamay
“Manson…” mahinang tawag ni Claire sa asawa. Nakatayo ito sa veranda ng bahay niya habang naninigarilyo. Hindi niya alam kung pang-ilang stick na nito iyon pero hindi pa rin ito tumigil. Isang linggo na ang makalipas magmula ang komprontahan nila ni Marriotte. Nakalabas na rin sa ospital si Lucas at nakauwi na ang mga ito sa America. Labis ang lungkot ni Claire dahil hindi man lang ito nagpaalam sa kanya pero alam niyang umiiwas lang ito marahil ay sinabi rito ng ina na ang tungkol sa kondisyon na hinihingi nito kay Mr. Perie, sa ama nito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na magkapatid nga ang asawa at kababata niya. “Gusto kong pumunta tayo sa probinsya n’yo at imbestigahan ang nangyaring sunog. Kung totoo man ang sinabi ni Marriotte na may kinalaman ang aking ama’t ina sa nangyari sa inyo ni Lucas ay kailangan ko silang panagutin. Pero gusto kong kumbinsihin ang sarili ko na walang kinalaman dito si mama. I don’t care if it was my father’s doing to cover his crim
Hindi agad nakasagot si Claire dahil sa sinabi ni Mosheire. Nakamata lang siya rito habang naglalakad ito papalapit sa kanila ni Manson. Kasunod nito sa likuran si Mr. Perie na katulad ni Manson ay madilim ang mukha na nakatingin kay Marriotte. Ngunit kahit mag-isa lang ang babae habang pinagtutulungan ito ng tatlo ay hindi ito nagpakita ng takot.Claire was different. Hindi siya agad naniwala sa sinabi ni Mosheire at ni Manson hangga’t hindi niya naririnig ang side nito. Tulad nga ng sabi nila, may dalawang panig ang istorya. Nang lumapit sa tabi niya si Mosheirre at hinawakan siya sa braso ay isang tipid na ngiti lang ang iginawad niya rito bago tumingin kay Marriotte na naninibugho pa rin ang tingin pero ngayon, lahat ng galit nito ay ibinunton kay Mr. Perie. “At iyan ang ipinagkakalat niyo? Na isa akong kabet?” Itinuro nito ang sarili. Wala itong pakialam kahit pinagtitinginan ito ng ibang dumadaang tao dahil sa bulgar na sinabi nito. Malakas itong napaismid saka idinuro si Mr. P
Nagpatuloy si Marriotte sa mahigpit na paghawak sa kuwelyo ni Manson. Habang si Claire na nakikinig at nakatingin sa tabi nito ay hindi halos makakilos dahil sa nangyayari. Magkakilala ba sina Marriotte at Manson? Bakit galit na galit ito sa dati niyang asawa niya?“Dalawa kayo ng ina mo ang may dugong demonyo. Mga masasama ang loob! Hindi na kayo nakuntento noon na ipapatay si Lucas, at ngayong nalaman niyong buhay pa rin siya ay gusto niyo siyang patayin ulit? Kapag may nangyari masama sa anak ko ay siguraduhin kong lalabas ang baho ng pamilya ninyo!”Hinawakan ni Manson si Marriotte sa braso nito at pilit na tinanggal ang kamay nito sa pagkakahawak sa braso niya. “Huwag kang basta-basta mambintang at baka makasuhan kita,” malamig na banta ni Manson. “Wala akong ginawang masama sa anak mo.”Hinawakan ni Claire sa braso si Manson at pinisil iyon upang pakalmahin ito. Bagama’t sumunod ay nagpatuloy pa rin ito sa pagsasalita. “Pardon me for being blunt, but I have nothing to do with yo
Next:Limang araw na ang nakalipas pero wala pang balita si Claire tungkol kay Lucas. Ang eroplanong sinasakyan nga nito ang nabalitang nag-crash kaya’t agad silang dumayo sa Batanes dahil doon napabalitang nakita ang debris ng eroplanong bumagsak. Tumuloy sila sa isang hotel doon. Kasama niya si Manson at ang ilang tauhan nito.Bukod sa mga search and rescue team ng gobyerno ay nagdala rin si Manson ng sarili nitong rescuer team para maabilis ang paghahanap. Sa loob ng limang araw na wala siyang balita kay Lucas ay halos hindi rin makakain si Claire nang maayos dahil labis ang kanyang pag-aalala. Hindi niya kayang tanggapin kung may mangyaring masama kay Lucas. Hindi pa sila nito nagkakasama nang matagal.“Claire,” tawag sa kanya ni Manson. Kagagaling na nila sa karagatan upang suyurin ang lugar kung saan nag-crash ang eroplano. “Kumain ka muna. Ilang araw ka ng walang ayos na kain. Alagaan mo ang sarili mo, puwede ba? Sa tingin mo ba magugustuhan ni Lucas kung malaman niya na pinaba
Ang halik na nasimulan sa salas ay dumiretso hanggang sa kuwarto. At kahit hindi pa lumulubog ang araw ay gumagawa na ang dalawa ng gawain na kadalasan ay sa gabi lamang ginagawa. Ramdam na ni Claire ang pagod dahil ilang oras na silang nag-e-ehersisyo sa kama ni Manson pero wala pa ring balak tumigil ang lalaki. Naiintindihan niya ito. Matagal na simula nang huling may mangyari sa kanila ni Manson at inaamin ni Claire na kahit siya ay sabik na sabik sa katawan ng asawa. Kung hindi lamang siya nakaramdam ng gutom ay hindi pa tumigil si Manson. Alas-diyes na ng gabi at halos hindi na niya kayang igalaw ang katawan kaya hinayaan niya si Manson na asikasuhin siya. Mula sa pagpapaligo sa kanya at pagpalit ng damit ay inasikaso siya nito. Sa sobrang pagod at antok ay halos ipikit na niya ang mga mata kaya naman sinubuan na lang siya ni Manson para lang magkalaman ang sikmura niya. Nagpautos ito sa tauhan na bumili ng pagkain sa pinakamalapit na restaurant at agad ring pinauwi ang mga
Matapos lisanin ang opisina ng kanyang ina ay dumiretso siya sa bahay ni Claire. Naghihintay na ito sa kanya nang makarating siya habang hindi maipinta ang mukha dahil sa pag-aalala. Gustong tumawa ni Manson nang malakas pero kailangan niyang panindigan ang pagkukunwari kaya habang pababa ng kotse ay paika-ika siya ta gad naman siyang inalalayan ni Claire. “Ang tigas talaga ng ulo mo, Manson. Bakit kailangang dito ka pa dumiretso keysa sa ospital?” pangaral ni Claire habang inalalayan siya nitong maglakad papasok sa loob. Nakatanga lamang ang assistant at driver niyang kasama dahil sa inakto niya pero kinawayan niya ang mga ito na maghintay sa kotse at ‘wag siyang istorbohin.Pinaupo siya ni Claire sa sofa at agad na inirolyo pataas ang suot niyang pantalon at yumuko upang makita kung saan ang sumasakit. “Saang banda ang sumasakit? Ito ba?” Hinawakan nito ang kaliwa niyang tuhod at bahagyang pinisil.Umiling si Manson. “No.”Hinawakan nito ang kanan niyang tuhod at marahan uling pin