Kinabukasan kahit maagang nagising si Claire ay mas maaga pa rin si Manson. Wala na ito sa kanyang tabi nang magising s’ya. Ang sabi sa kanya ni Manang Silva ay maaga raw itong umalis dahil may dadaanan pa ito bago pumasok sa trabaho. Gusto sana itong tawagan ni Claire pero ayaw niya itong istorbohin kaya bumalik siya sa kuwarto matapos mag-almusal saka naghanda para sa panibagong araw na pagtatrabaho. Marami siyang ire-restore na painting ngayon pero bago pa niya magawa iyon ay may natanggap siyang e-mail mula sa bangko na mayroong nagdeposito ng pera na nagkakahalaga ng limang milyong piso sa account niya.Nagulo na ang isip niya sa kakaisip kung sino pero wala pa rin siyang ideya kung sino. Karamihan kasi sa mga kustomer niya kapag nagpapadala ito ng bayad ay binibigyan siya nito ng notice. Bago pa tuluyang sumakit ang ulo niya sa pag-iisip ay tumunog ang cellphone niya at nang makita na si Luke ang nasa caller ID ay bumakas ang tuwa sa kanyang mukha dahil naalala na niya na humi
Naipikit ni Claire ang mata dahil sa baril na nakatutok sa kanya. Hindi siya makakilos at kahit ang paghinga ay pigil na pigil sa takot na barilin siya ng lalaki. “Kung ayaw mong sumabog ‘yang bungo mo, ibaba mo ang baril mo!”Ang malamig at galit na boses ni Luke ang nagpamulat sa mga mata ni Claire. At ang malakas na suntok ng baril sa batok ng lalaking nanutok ng baril ang namulatan niya. Nakaramdam siya ng kaginhawaan dahil may taong magliligtas sa kanya. Nang pinaikot niya ang tingin ay lalong nawala ang kanyang takot nang makitang lahat ng kasama ng kanyang ama ay nakaluhod sa lupa habang duguan Kang mga mukha. Tanging ang kanyang ama ang nawawala. Wala siyang ideya kung paano napatumba ni Luke at ng kasama nito ang grupo ng kanyang ama. Kahit ang lalaking tumutok sa kanya ng baril ay mabilis rin nitong napatumba. “Luke, maraming salamat at dumating ka,” pasasalamat dito ni Claire at napasandal sa puno na sinisilungan upang pakalmahin ang sarili. “Hindi ko alam kung paano nila
Nang marinig ang sunabi ng ina ay natahimik si Luke at hindi kaagad makasagot. Humigpit ang pagkakahawak niya sa manibela at kitang-kita ang nag-uumbukang ugat doon. Napuno ng galit ang kanyang puso na hindi niya alam kung paano pahupain.“Bakit hindi ka makasagot, Luke?”Dumilim ang kanyang mukha. Kung may ibang tao man na makakita sa kanya ngayon ay siguradong matatakot ang mga ito dahil sa galit na makikita sa mukha niya. Taas-baba ang kanyang dibdib at pilit na kinakalma ang sarili pero kahit anong gawin niya ay para pa ring malakas na agos ng tubig at hindi kayang pigilan ang kanyang galit. Rumaragasa iyon na kayang lamunin ang taong may kasalanan sa kanya. Mahinang napabuntong-hininga ang kanyang ina sa kabilang linya bago nagpatuloy sa pagsasalita. “Upang itago ang kasalanan ni Mosheire ay binayaran ni Perrie ang lahat ng taong nakatira at nakakita nang nangyari. Tinakpan niya ang kasalanan ng babaeng iyon para proteksyunan ang pangalan nito. At kahit sino ang gustong magtanon
Nakahanda na si Luke na pindutin ang trigger ng hawak na riffle, pero sa hindi malamang pagkakataon ay biglang tumunog ang cellphone niya. Kinuha niya iyon sa bulsa ng suot na pantalon habang ang mata ay nanatiling nakatutok sa scope ng baril. Nakita niya si Mosheire na nakatayo pa rin sa entrance ng factory at may kausap. Saka lang inalis ni Luke ang tingin dito upang tingnan kung sino ang tumatawag. Mapait siyang napatawa dahil nakita ang pangalan ni Claire. Mukhang sa huling sandali ay ayaw pa rin siya nitong maging masamang tao. Sinagot niya ang tawag saka muling sumilip sa scope ng baril pero nakitang papasakay na ng sasakyan si Morsheire at ang lalaking kasama nito. Ibinaba niya ang hawak na baril saka sumandal sa pader sa gilid ng rooftop. “Claire, napatawag ka?” tanong niya. Pilit niyang kinontrol ang boses upang hindi nito mabasa ang galit na nararamdaman niya. “Luke, pasensya na kung naistorbo kita. Gusto lang sana kitang tanungin kung free ka ba ngayong linggo? Gusto sa
Habang naghihintay kay Luke ay patindi nang patindi ang kaba at excitement na nararamdaman ni Claire. Sa tanang buhay niya ay ngayon lang siya nakaramdam ng ganito. Dahil pinauwi niya rin si Manang Silva ay siya lang ang mag-isa sa bahay at kahit si Manson ay kinumpirma niyang hindi pupunta. Hindi sa ayaw niyang malaman nito pero napakaseloso nito pagdating kay Luke o Lucas kung ito nga ang Lucas na kababata niya. Madilim na nang makarating si Luke at nang mag-doorbell ito ay nagkukumahog sa pagbukas ng pinto si Claire. Nang makita ito, imbes na batiin, ay isang tanong ang isinalubong niya. “Ikaw ba talaga si Lucas? Si Lucas na kababata ko?”Bahagyang nagsalubong ang kilay ni Luke pero ang mata nito ay malamlam na nakatitig sa kanya. Kung paano siya nito titigan noon. Ang titig nito na puno ng pagmamahal. “Oo, ako ito, Claire. Ako ‘to, si Lucas ang kababata mo sa probinsya.”Kahit excited siya na makita muli si Lucas at kahit na nalaman niya na buhay pa pala ito ay pinigilan niya a
Dumating ang araw na nakatakda sana silang mag-dinner ni Lucas pero nang tinawagan niya si Manson ay bigla itong umayaw at sinabing may iba raw itong importanteng lakad. Bahagyang nangunot ang noo ni Claire dahil doon. Weekend naman at walang trabaho si Manson. Bakit ito abala? Nitong nakaraang araw ay napansin niyang hindi siya tinatawagan o tini-text man lang ni Manson. Pakiramdam niya ay naging matabang ito sa kanya. “May problema ba tayo, Manson?” hindi na siya nakatiis at kinompromta ito sa tawag. “Bakit? Gusto mo bang magkaproblema tayo?” malamig na sagot nito. Lalong nangunot ang noo ni Claire sa narinig. Pakiramdam niya ay may ginawa siyang mali pero hindi iyon sinasabi sa kanya ni Manson. Nakita ba siya nito na kausap si Lucas?“Nakita mo ba kami ni Luke na magkausap sa bahay? Kaya ba malamig na ang pagtrato mo sa akin? Manson, si Luke ay si Lucas ang kababata ko.” Sinubukan niyang magpaliwanag pero malamig na boses pa rin ni Manson ang sumagot sa kanya. Kasunod niyon ay a
Isang buwan ang mabilis na lumipas at sa loob ng mga araw na iyon ay hindi nakatanggap ng kumusta si Claire mula kay Manson. Ni hindi ito tumawag upang alamin ang kalagayan niya. Ginugol niya ang mga araw na abala sa pag-aayos ng mga painting at ancient ceramics. Gaano man niya pinanabikan na marinig ang boses ni Manson ay tinikis niya ang sarili kahit pa nasasaktan siya. Kinagabihan ay sinundo siya ni Lucas dahil may pupuntahan silang award. She was nominated after restoring relics in the Earl’s palace. Hindi niya na kailangan dumaan sa salon para mag-ayos dahil may pinadala si Lucas na mga staff para ayusan siya. May damit na ring dala ang mga ito para susuotin niya sa awarding. Pagkatapos nga noon ay si Lucas rin ang nagmaneho papunta sa hotel na pagdarausan ng awarding. “Kinakabahan ka ba?” tanong sa kanya ni Lucas noong nasa venue at nakaupo sa upuan na nakalaan para sa kanya at sa kasama niyang guest. Inabutan siya nito ng mineral water matapos nito iyong buksan. Inabot ni Cl
Tatlong araw ang nakalipas ay muli na namang paalis si Claire upang pumunta sa isang resort sa Palawan dahil mayroon siyang cameo sa isang movie na ginagawa ng isang sikat na direktor. matagal na niyang kausap ang direktor na ito pero ngayon lang siya nagkaroon ng oras, at ngayon lang din puwedeng i-shoot ang mga eksena niya. Ang sabi ng direktor ay hindi namang gaanong mahaba ang magiging eksena niya kaya’t makakabalik din siya kaagad. Kasama niya si Aurora na umalis at ito ang tagabitbit ng gamit niya. Talagang pinangatawanan na talaga nito ang pagiging assistant niya. Ito ang unang beses na makita ng harapan ni Claire ang direktor at bahagya siyang kinakabahan at baka masiyado itong istrikto. Pero nang magkita sila sa set ay natakot si Claire dahil sa klase ng tingin nito sa kanya. Para bang isa ito sa mga matatandang nakaengkwentro niya na tila gusto siyang…“Ikaw si Claire?” biglang tanong ng direktor na malagkit ang titig sa kanya. Nang marinig ang malumanay at malambing na b
Ilang araw ang lumipas nang mabalitaan ni Claire na pinamanahan siya ni Mr. Campbell nang malaking mana na labis niyang ikinabigla. Alam niyang tunay siya nitong apo pero sino ang mag-aakala na halos lahat ng yaman ay ipapamana nito sa kanya!? Ang rason nito ay dahil binigyan niya ito ng isa pang pagkakataon na mabuhay muli. Kahit ang kapatid niyang si Vincent ay agree sa lolo nito pero hindi si Claire kaya naman agad siyang sumugod sa ospital upang komprontahin ang matanda. Pero naabutan niya roon si Lucas. “Lucas, nandito ka…” Tinanguan siya ng binata bago nilapitan saka mahigpit na niyakap. Claire patted him on the back. Agad rin namang kumalas si Lucas at baka magselos na naman si Manson kung may magsumbong dito.“I heard what happened. Ayos ka lang ba? Nandito ako para bisitahin si Mr. Campbell bago puntahan ka pero hindi ko akalain na makikita kita rito.” Umatras ito ng dalawang beses saka mataman siyang pinagmasdan mula ulo hanggang paa. “Why do you look so haggard? Bakit ang
Ang buong akala ni Claire ay makikilanlan ng kanyang ina ang pangalang Onyxie, pero isa iyong pagkakamali dahil ang sumunod na sandali ay bigla siyang hinampas nito ng unan. “No! Umalis kayo! Umalis kayo! Huwag niyong kunin ang anak ko!” Dahil hindi agad nakatayo si Claire sa kama ay nahablot siya ng kanyang ina sa braso at kahit nangangayat ito ay pwersado pa rin ito. Hinila siya nito patayo sa kama saka itinulak sa sahig. dahil nagulat ang lahat sa bayolenteng kilos ni Odette ay hindi agad nakahuma si Manson at hindi niya napigilan ang pagbalibag ng katawan ni Claire. “Claire!” Mabilis siyang nilapitan ni Manson at inalalayan na makatayo. Kahit naging bayolente ang kanyang ina ay walang sumigaw at nanatiling kalmado ang lahat para hindi ito ma-aggravate. “Mom, mom, stop. It’s Onyxie. Hindi siya lalayo sa ‘yo. Hindi ka niya iiwan.” Lumapit si Vincent sa ina at inalo ito habang ang isang kamay ay pinindot ang bell para tumawag ng nurse. Dahil hindi pa rin tumitigil sa pagwawala
“Ano’ng ibig sabihin nito, Doc?” Magkahalong tuwa at pagtataka ang nababadha sa mukha ni Claire habang nakatingin sa doktora. “Sigurado ho ako sa check-up na ginawa ko noong nakaraan na positibo akong buntis pero bakit sa ultrasound ay lumalabas na hindi ako buntis?”Nauunawang nginitian siya ng doktor saka nag-umpisang magpaliwanag. “May cases na ganito, iha. It is called blighted ovum or anembryonic pregnancy. It means, an early miscarriage pero hindi mo malalaman hangga’t hindi nau-ultrasound.” Itinuro ng doktora ang synogram at binilogan ang tila itim na bilog doon. “Mayroon na-develop na gestational sac sa matris mo pero ang bata na mabubuo ay hindi na-develop kahit na fertilized egg pa ang pumasok sa ‘yo. So, even if the embryo fails to develop, the gestational sac will continue to grow. Kaya napagkamalan kang buntis dahil sa bahay-bata.”“Pero bakit ho nakaramdam ako ng pagkahilo at pagsusuka na tulad ng ibang babaeng buntis?”Nanatili ang ngiti sa mukha ng doktora at malumana
“I am sorry to say, pero sa ngayon ay hindi pa stable ang kalagayan ni Aunty Odette. Nakita mo naman ang kagayan niya ‘di ba? Kahit si Vincent ay hindi niya nakikilala. Let’s wait a little bit more, okay?” nakikiusap ang boses ni Manson para lang paniwalaan siya ni Claire. Walang nagawa si Claire kundi tumango gaano man kalungkot ang puso niya. Upang pagaanin ang loob niya ay niyakap siya ni Manson at nanatili sila sa ganoong posisyon sa loob ng ilang segundo bago siya bumitaw. Ngayong alam na niya ang totoo tungkol sa tunay niyang pagkatao ay labis-labis na pananabik ang nararamdaman niya para sa ina. Kailangan niyang kumalma ngayon at pilitin ang sarili na mag-isip ng tama kaya naisipan niyang bisitahin ang ina ni Manson, si Morsheire. Sa pagkakatanda niya ay may naikuwento ito sa kanya noon tungkol sa pagdo-donate nito habang buntis ito kaya gusto niyang makahingi ng advice rito. Hinatid siya ni Manson sa opisina ng kanyang ina na dalawampung minuto ang layo mula sa opisina nito
Pagtapos ng tanghalian ay pinigilan ni Claire ang antok at nagpasyang bumisita sa ospital. Habang nasa sasakyan na minamaneho ng tauhan ni Manson ay tinawagan niya ang lalaki.“May balita na ba kayo tungkol kay Veena?”“Wala pa. Mukhang may kasabwat siya sa ospital dahil pati ang CCTV ay mayroong nagmanipula. ‘Wag kang mag-alala, ginagawa ng ng kapulisan ang lahat para mahanap ang babaeng iyon.”“Hmn…” tanging sagot niya. “Pupunta ako ngayon sa ospital parabisitahin ang aking guro,” pagbibigay alam niya. “Claire…” Manson softly whispered. “Manson, ‘wag kang mag-alala. Bibisitahin ko lang siya. Your father already reminded me na hindi ko pwedeng ipahamak ang anak natin,” mabilis na paliwanag niya. Habang naliligo kanina ay ay napag-isip-isip ni Claire na tama naman ang sinabi ni Mr. Perie. Minsan ay dapat maging selfish din siya katulad ni Veena. “Thank you, Claire. At huwag ka ring mag-alala dahil gagawi ko ang lahat mahanap lang ang babaeng iyon, oka
Imbes na sa bahay ni Claire dumiretso ay sa ospital ang kanilang tungo. Naghihintay na sa kanila ang doktor na mag-oopera sana kay Mr. Campbell. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala dahil sa kalagayan ni Mr. Campbell. “Ano’ng nangyari? Paano kayo natakasan ng babaeng ‘yon?” madilim ang mukhang tanong ni Manson. Pigil ang galit nito na ‘wag sigawan ang doktor. Nasa tabi niya si Claire na hindi mapakali dahil sa ginawa ni Veena. Napakasama talaga ng ugali ng babaeng ‘yon! Sinadya nitong ilagay sa alanganin ang buhay ng lolo nito para walang magawa si Claire kundi ang mag-donate. “Naghahanda na kaming lahat pero biglang nagpaalam si Miss Veena na magsi-CR daw muna dahil nininerbyus siya pero hindi na ito bumalik,” may takot sa boses na paliwanag ng doktor. “Hindi porke’t tinawagan mo si Claire at pinapunta rito ay papayag na akong mag-donate siya. Isang beses na siyang nakunan at kapag mawala ulit ang anak namin ay malabo na ang susunod niyang pagbubuntis,” matigas ang boses ni Manson a
Habang pwersahang pinapalabas ng guards sina Veena at Benjamin ay bigla namang dumating sina Manson at Khaleed. “What is happening here?” malakas ang boses na tanong ni Manson. Gad na dumiretso ang tingin nito kina Benjamin at Veena. “Manson, we came here in a peaceful way. Gusto lang namin pakiusapan si Claire na tulungan si Lolo na mag-donate. Pero pinagtatabuyan niya kami!” Hindi pinansin ni Manson si Veena at dumiretso siya kay Claire. Samantala si Khaleed ay huminto sa tapat ni Benjamin. “Why are you here forcing someone to donate when you know she is not capable? Buntis ang anak ko at pinipilit niyo na mag-donate siya? Ano namang silbi niyang anak mo na wala namang karamdaman sa katawan? Siya ang apo ni Mr. Campbell kaya siya ang karapat-dapat na mag-donate!” Dumilim ang mukha ni Benjamin dahil sa sinabi ni Khaleed. Mataas siyang tao, nirerespeto kaya hindi siya papayag na basta-basta na lang pagsasabihan ng ibang tao. “Sino ka para pagsabihan ako ng ganyan? Nasaan ang u
Natigilan si Claire sa sinabi ng doktor. Saka lang niya naalala na halos isang linggo nang delay ang menstruation niya. Kahit hindi sigurado kung buntis siya o hindi ay tinanong niya ang doktor. “Puwede pa rin ba akong mag-donate kung buntis nga ako?”“No. Imposible ‘yon, iha. Ikakamatay ng bata kung magdo-donate ka pa.”“Hindi ba at kukuhanan lang naman ako ng dugo saka stem cells?” pamimilit niya. “Iha, hindi ganoon kadali ang sinasabi mo. Bago ka kuhaan niyon ay kailangan ka pang turukan ng anesthestia at mobilization agent para i-stimulate ang paggalaw ng hematopoietic stem cells at delikado iyon sa fetus,” paliwanag ng doktor. Hindi nakaimik si Claire. Pinasalamatan niya ang doktor at lumabas ng opisina nito at hinayaan si Veena kahit tinatawag ang pangalan niya para pigilan siya. Dumiretso siya sa OB-gyne department ng hospital para magpa-check up kung tama nga ang hinala niya at hindi nagtagal ay nakuha din niya ang resulta. She was pregnant indeed…“Oh, bakit sambakol ang m
Agad-agad na pinuntahan nina Manson at Claire si Mr. Campbell sa ospital kung saan ito nakaratay. Kahit hindi pinayagan ni Claire si Manson ay nagpumilit ito dahil sa maganda rin ang samahan nito sa kanyang guro. Ilang buwan pa lang ang nakakalipas pero ibang-iba na ang mukha na nakikita ngayon ni Claire. Humpak ang pisngi ni Mr. Campbell at ang laki ng ipinayat ng katawan nito. Agad siyang nakaramdam ng awa sa guro. Nilapitan niya ang matanda at maingat itong hinawakan sa braso. “Master…” pnigilan niya ang mapaluha dahil sa bigat ng nararamdaman niya. Maraming naitulong sa kanya si Mr. Campbell at hinding-hindi niya makakalimutan ang lahat ng aral na nakuha niya rito. Hindi man ganoon katagal ang naging pagsasama nila bilang guro at estudyante nila ay malalim pa rin ang pinagsamahan nila para balewalain ni Claire ang matanda. Pahirapang nagmulat si Mr. Campbell at pilit na ngumiti kahit nahihirapan. “Claire, iha. Wala kang dapat na ikabahala. Nasa cycle na ako ng buhay ko na handa