Chapter 32.2

Binalewala ko ang tanong at muling napatingin sa orasan. Nauuna ang Pilipinas ng thirteen hours. Kung tama ang pagkalkula ko sa oras ng alis namin bukas, makakarating kami sa Pilipinas ng ala-una. Tangina, nasa biyahe ako kapag sinend ang e-mail! Baka hindi ko maabutan. Shit! Kailangan na naming umalis ngayon.

Tinakbo ko ang kwarto ni kuya at kinatok ito ng maraming beses. Nang pagbuksan niya ako ay iritado ang mukha nito. "What?!"

"We need to leave now! Come on, put your things onㅡ"

"I already did last night," pagputol niya sa akin.

Tumango ako at tinapik ang balikat niya. "Good! Book our flight now. Mag-iimpake na rin ako!" utos ko rito kahit labag sa kalooban niya.

Habang nag-iimpake ay tinawagan ko si mom at nagdahilang may emergency sa LDIAA kaya kailangan na ako roon. Alam kong makakarating sa kanila ang pagsisinungaling ko pero ang mahalaga ay makauwi na ako. Tsaka na ako hihingi ng tawad. Kailangan ko na talagang makita si Serenity!

"What's with the rush?" tanong ng kapat