Chapter 34.2

Bumaba ako para malaman ang sagot. Naabutan ko sa pinto si mama, katulad ko ay naguguluhan din siya. Sa labas ay naroon sina Kyrous at Androus na nag-uusap. Mukhang iyong bata lang ang pinayagang makapasok at makalapit kay ate.

"Sorry, baby. Hindi na p'wede, e," sagot ni ate at pinunasan ang madungis na mukha ng bata. Naghalo na kasi ang luha at sipon nito. Sayang, ang cute pa naman!

"Ate," hindi ko na napigilang sumingit. "Anak mo?" hindi naniniwalang tanong ko. Nang tumango si ate ay nanlaki ang mga mata ko.

"Totoo ba, anak?!" gulantang na tanong ni mama, lumapit na rin pala siya.

"Spill your lies, kuya," si Kyrous naman ang nagsalita habang napamulsa. Kung gano'n, alam na niya?

Lumapit si Androus sa batang si Ace at lumuhod rin para maabot ito. Napalayo naman ng kaunti si ate at tumango habang nagpapaliwanag si Androus kung paano naging anak ni ate si Ace. Iyong bata naman ay umiiyak pa rin. Ewan ko kung naiintindihan niya ang paliwanag ng tatay niya o nag-iinarte lang talaga.