IKAPITONG KABANATA

Tama nga ang naisip niya kahapon na hindi magtatagal ang mga magulang sa mansiyon nila. Umaga pa lang ay dalawa na lamang silang makapatid na magkaharap sa upuan sa kanilang malawak na kusina.

Si Bella ay nakauniform samantalang siya ay nakadamit pantulog pa rin.

“Don’t go outside, Hya. Hindi pa nga tayo tapos kumain pero alam ko na iyang kinang sa mata mo.” Saway sa kanya ng kapatid.

Patuloy siya sumubo sa hotdog bago niya sagutin ang kambal. “Walang mangyayaring masama sa’kin. Baka sa kanila meron,” ngumisi lamang siya nang pagtingala niya ay nakita niyang nakasimangot ang kambal.

Sila ang tipikal na magkambal.

Magkamukhang-magkamukha sila. Parang pinagbiyak na niyog. Kung pagsusuotin sila ng kapareha na damit ay hindi malalaman ng ibang tao kung sino si sino.

Pero kahit na magkamukha sila, kilala pa rin ng kanilang mga magulang ang bawat isa. Hindi nila ito kaya utuin para lang hindi siya mapagalitan at makaiwas sa sermon. Isang araw ay naisipan nilang magpalit ng damit pero