19

Gusto kong sampalin ang sarili ko dahil sa ginagawa ko. Halata naman na pero ayaw ko pa ring tumigil. Alam kong talo na naman ako pero ayaw pa ring makinig ng sarili ko sa sinasabi ng isip ko. Kapag talaga ang puso ang kalaban talo ang isip. Bakit talo na naman ako sa labang hindi pa nga nasisimulan?

Kapag puso ang dumikta talo ang isip. Talo na naman ako dahil mas pinili kong sundin ang puso kaysa sa isip ko. Talo na lang ako lagi, kailan ba ako mananalo? Lagi na lang bang kasawian? Walang kasiyahan? Walang kapayapaan?

Wala akong ginawa kundi ang umiyak ng umiyak, pinipilit kong huwag umiyak pero kusang tumutulo ang luha ko sa mata. Tinatraydor na naman ako ng sarili ko. Naghintay ako sa labas ng kwarto habang naririnig ko ang kababalaghan nilang ginagawa. Napaupo na lang ako sa sahig habang umiiyak. Ayaw magpapigil ng luha ko. Ayaw niyang tumigil.

"Self, ano ba?!" naiinis kong anas at marahas kong pinupunasan ang luha ko. "Stop na, please!"

Pilit kong kinakalma ang sarili ko. Napayu