Page 3

Page 3

Eclair's P.O.V

Narating na namin 'yung classroom at bilang nakasanayan but at the same time, hindi. Na sa akin 'yung tingin ng mga kababaihan-- hindi dahil sa maganda ako. Pero dahil kasama ko 'yung gustong-gusto nilang makasama o makausap. 

Na sa kanan ko si Richard, na sa kaliwa ko naman si Kyle, at na sa likuran ko naman si Arvin 

Kumbaga nagliliwanag sila sa paningin ng iba samantalang parang panira lang ako sa kumikislap nilang prinsipe. Kung ihahalimbawa ako sa isang nilalang, sa paningin nila para akong bangaw na dikit nang dikit sa apat kahit ang totoo, ako nga ‘yung panay layo.

Naglabas ako ng hangin sa ilong. Talaga nga namang nabubulag tayo sa katotohanan kapag tinitingnan lang natin 'yung bagay na gustong makita ng mata. 

Dumiretsyo na nga ako sa upuan ko pero hindi ibig sabihin ay natatapos na ‘yung pambabato nila sa akin ng masasamang tingin. Dahil kahit sa seating arrangement, kasama ko pa rin ‘yung tatlo. Katabi ko ‘yung pader sa kaliwa, si Kyle sa kanan. Ta’s katabi niya si Richard habang na sa harapan ko naman si Arvin.

Sumalong baba ako na nagdekwatro. “Buwisit.” Naiirita kong bulong sa sarili. “Bakit kailangan ako palagi?” Dagdag ko pa at pumikit tutal wala pa naman ‘yung professor namin.  

“Hoy, Eclair! Ibaba mo nga ‘yang paa mo! Makita pa ‘yang panty mo, eh!” Pabulong lang talaga na sinabi ‘yan ni Richard sa akin kaya pinunit ko ‘yung isang pirasong papel mula sa kwaderno kong nakalabas para I-crumple at ibato sa mukha niya.  

“Ulol! Nakasuot ako ng short!” Mura ko sa kanya kaya naibaba ko tuloy ‘yung paa kong naka-dekwatro.

Humawak si Arvin sa dibdib niya matapos niyang iharap sa akin ‘yung upuan niya. “Eclair, panay na lang ‘yung mura mo. Ang dami mo ng kasalanan sa taas. Kailangan na nating magsimba sa linggo nang mabasbasan ka ni father ng holy water.”

“Shut it, assh*le. Huwag mong idamay ‘yung na sa taas.” Suway ko.

Ipinatong ni Arvin ang likurang palad niya sa kanyang noo nang makatingala siya na animo’y umaaktong hihimatyin. “Wala ka ng pag-asa maging babae.”

“I’m wearing a skirt for f*ck sake.” Tugon ko tsaka napatingin kay Kyle noong bigla niyang iangat ang sketchpad niyang may guhit na isang babae. Marunong kasi talaga siyang mag drawing, ginagawa niya ang sketching kapagka bored siya sa klase. Pero siya rin ‘yung tipong estudyante na panay tulog pero mataaas ang nakukuhang grado.  

Tinitigan naming tatlo ‘yung ginuhit niya nang ma-realize ko kung sino ‘yung nandoon sa malinis na pahina kaya namilog ang mata ko.

Ako iyon na nakasuot ng mabulaklak na bestida at ngiting nakatingin sa malayo habang hawak-hawak ang hinahangin kong buhok.

Is this how he sees me?

“P’re, sino ‘yan?” Tanong ni Richard kaya bumalik din ako sa wisyo ko.

“May nililigawan ka na?” Mas namilog ang mata ko sa naging tanong ni Arvin kaya pumaharap kaagad ako ng tingin. “Ang ganda, ah? Pakilala mo naman sa ‘min.” Dagdag pa niya habang nakikinig lang ako sa kanila.

M-Mali ba? Hindi ba ako iyon? Ang assuming ko pala.

Nakita ko sa peripheral eye view ko ang pagsara ni Kyle ng sketchpad niya bago inilapag sa desk niya. “Portrait lang. Fine-flex ko lang, baka ma-appreciate n’yo.”

Pasimple akong umismid. Bakit ko nga ba iniisip na ako iyon? Eh, mula pagkabata hindi naman ako nagsusuot ng pambabaeng damit at hindi naman nila ako madalas makitaan na magsuot ng mga iyon. Kung mayroon man, dahil kailangan sa eskwelahan o kaya siguro may event kaming ina-attend-an.

However, they don’t see me as a girl or woman.

“Magpa commission ka na kasi.” Suhestiyon ni Richard kay Kyle kaya kinukulit na rin siya ni Arvin. Hinahayaan ko lang sila na mag-ingay nang biglang I-rocking chair ni Arvin ‘yung upuan niya para lang silipin ang mukha ko mula sa ibabaw ng desk ko na siya namang nagpaangat sandali sa mga kilay ko dahil sa gulat. “Ecl--” Bigla siyang bumagsak sa simento kaya mabilis kong ini-slide paatras ang upuan ko para hindi niya makita ang bandang ilalim ng skirt ko.

Tumawa ang lahat sa ka-clumsy-han ni Arvin pero nanatili lamang ‘yung mokong na nakabagsak ang katawan sa simento kasama ang upuan niya nang hindi inaalis ang tingin sa akin. Para siyang namamangha habang walang gana na nakatingin sa kanya.

Binigyan niya ako ng thumbs up. “Hello Kit--” Pinakain ko sa bunganga niya ‘yung crumpled scratched paper.

Dumating na ang professor namin kaya umayos na ang lahat sa kanilang pag-upo.

Nakatingin lang kami sa professor naming babae na ngayo’y walang gana lamang na nakatingin sa aming lahat.

"Oh? What are you waiting for?" Taas-kilya nitong tanong. Ang ibig sabihin lang niya sa kanyang sinabi ay ang aming pagbati, kaya tumayo kami at binati siya habang walang gana lamang akong nakatingin sa kanya at hindi na nag sayang ng oras na batiin siya. Hindi naman niya ako nakikita kasi MATATANGKAD ang mga tao sa harapan ko. Tsaka ano ba tingin niya sa amin? High school? Why bother na batiin pa siya? May maganda ba sa umaga?

Umupo na kaming lahat matapos siyang batiin, pagkatapos ay napaangat na lang ang ulo nang hanapin ng professor ko ang president which is... AKO.

Maniwala kayo o sa hindi, but I'm the president of the class. At nakakainis isipin na kaya ako ang tumatayong class president is because they want me to take all the responsibilities that I don’t even want in the first place.

Paraan ng mga blockmates ko para ipasa lahat ng mga requirements ta’s sa akin isisisi kapag may kaunting mali. That’s how they get their revenge.

Noong araw ng botohan. Hindi ako binoto ng tatlo dahil alam naman nilang wala akong pakielam sa mga ganyan ganito, wala rin naman akong masyadong alam sa pag organize ng mga school projects. Pero noong ako ang naging class president, I slowly got better at forcing myself to do and accept things.

Is it for the better? I don’t know, but maybe.

Hindi ako sigurado dahil halimbawa,  

Kinakailangan ko pang suwayin ang mga kapwa estudyante ko kapag matitigas ang ulo. Eh, ilang taon na ba sila? Nanay ba ako na kailangang I-check check sila?

Tahimik akong estudyante pero marami akong rants pagdating sa skwelahan.

Hindi lang halata pero kung pwede ko lang sunugin ‘tong lugar na ‘to, gagawin ko. Pero ano’ng magagawa ko? Eh, pinili kong mag-aral. Tiisin ko na hanggang sa maka graduate-- iyon nga lang kung hindi ako tatatanga tanga sa mga subjects ko’t di maging repeater.

Tumayo ako, "Yes, Miss?” Tugon ko habang tuwid na nakatayo.

Pabagsak niyang inilapag ang isang libro sa lamesa. "Ikaw ang magsulat sa whiteboard ng lectures natin." May pumitik sa bandang sintido ko. Ako?

Ngayon ako ang magsusulat? Bakit? Wala ba siyang kamay para gawin ‘yon? Tinatamad ka, gurl?

Huminga ako nang malalim bago ako patango na ngumiti. “Yes, Miss.”

Naglakad ako palapit sa teacher's table tsaka kinuha ang nakabukas na libro para sa pagko-kopyahan ko para maisulat sa board. Kinuha ko ang libro at hinintay ang instructions niya.

Sinabi niya sa akin ang mga isusulat ko kaya tumapat na ako sa whiteboard at tsaka nagsimulang magsulat. Ngunit hindi pa nga ako nakakapagsulat ay nag reklamo na kaagad itong professor ko.

"Taasan mo nang kaunti ‘yong pagsusulat mo, Miss Lockwood. Ang baba nung mga letra, kasing liit mo." Tumawa ang lahat kaya huminga ako nang malalim. Sadyang mainit ba ang dugo nito sa akin o ako lang 'tong nag iisip na para niya akong pinapahiya?

Pasimple kong tiningnan ‘yung professor namin na may malaking nunal sa itaas ng kanyang kanang labi. Sabihin ko kaya sa kanya na may bangaw sa labi niya, ano?

Muli akong bumuntong-hininga tsaka sinilip ‘yung tatlo kong kaibigan.

Ayokong magmukhang katawa-tawa kay Richard pero ayoko na rin namang mapagalitan kaya wala akong choice kundi ang tumingkayad para maisulat sa taas ang sulatin.

I don't want to admit it but I'm not that tall, hindi ako nabiyayaan sa height. Napag-iwanan na ako ng mga kaibigan ko. 

Kumbaga ang tangkad tangkad ko noon kumpara sa tatlo-- maliban kay Vince pero ngayon…

I let out a sigh. Seriously, It's hard to write like this. Hindi ba puwedeng iutos ito sa matangkad? Mukha na akong katawa tawa rito, eh.

Palihim kong tiningnan ang professor ko, nakangisi ito. Tila natutuwa sa kanyang nakikita.

Ibinalik ko na lang ulit ang tingin sa white board. "B*tch." Bulong ko.

May taong kumuha sa white board marker kaya namilog ang mata kong napatingin sa kumuha niyon.

Unang tumambad sa akin ‘yung walang gana niyang ekspresiyon, malamig na tingin at ang blanko niyang mata. Ibinaba niya ‘yung tingin niya sa akin. "Bumalik ka na sa upuan mo" Sabi ni Kyle sabay kuha ng librong hawak ko at nagsimulang magsulat. Nakatitig lang ako sa kanyang seryosong mukha.

May ganito siyang klaseng ekspresiyon pero talagang mabait itong lalaking ito. Kahit na sinong babae, puwedeng ma-inlove sa kanya. Maliban nga lang sa akin.

Tumango ako at bumalik na nga sa aking upuan. Nang makaupo, nakikita ko na ang mga reaksiyong ng mga estudyante sa classroom na ito. Tuwang tuwa sila na si Kyle ang nagsusulat sa white board. 

“Tingnan n’yo ‘yung likod niya. Ang lapad.”

“Nakita n’yo ba ‘yung muscles niya kapag nagsu-swimming?”

“Ang puti!”

Napailing na lang ako at napasalong-baba. "Great."

Lumipat si Arvin sa tabi ko-- sa upuan ni Kyle. "Chillax, para kang nagagalit na pumpkin, eh.”

Pinaltukan ko siya. “Akala mo hindi kita nakitang tumatawa kanina, p*ta ka?”  

Tinawanan ako ni Richard kaya siya naman itong binigyan ko ng masamang tingin. “T*ngina mo. Huwag kang tumawa masyado diyan. Naiinis ako.”

Inurong niya ang ulo niya tapos winagayway ang kamay sa tapat ng dibdib. "Hindi ‘yong sinabi mo ang tinatawanan ko!" defensive masyado.

Nag lean ako sa upuan at tinaasan siya ng kilay. "Then, what?" Maangas kong tanong.

"Iyong malutong mong mura" Sagot niya. Sinipa ko ng takong ko ang binti niya kaya napahawak siya roon. Hindi rin sadya na bumagsak ang mukha niya sa sariling desk dahilan para malakas na mauntog ang noo niya.

Napahawak kaagad ako sa bibig ko sa gulat.

“Are you hurt, man?” Sarkastiko kong tanong pero iniangat lang kaagad ni Richard ang ulo niya. Pulang pula na tiningnan ako sa inis.

"What are you doing, woman?!" Medyo napalakas ang pagkakasabi niya kaya bumaling ang tingin ng guro sa amin.

Tinuro kami ng professor namin na kasalukuyang nandoon sa tabi ng bintana na nasa kaliwa namin.

"Kayong tatlo diyan sa likod! Kung manggugulo lang kayo sa klase ko, pwede na kayong lumabas!" Masungit nitong babala.

Humingi naman kami nang paumanhin kaya muli niyang tiningnan si Kyle na ngayon ay patuloy pa rin sa pagsusulat sa white board.

Tumawa si Arvin kaya pasimple ko siyang sinuntok sa braso. "Kapag tayo pinalabas, uupakan ko talaga kayong dalawa" Banta ko sa kanila kaya tumahimik sila.

Iling akong nagsulat sa sinusulat sa white board ni Kyle, mahirap na kung wala akong notes.

Sa kalagitnaan ng pagsusulat, napahinto ako nang maramdaman ko na parang may nakatingin sa akin. Lumingon-lingon ako hanggang sa huminto iyon sa isang babae na naroon sa gilid. Na sa may kanang bahagi siya, nakatingin ito sa akin nang manlaki ang mata niya noong makita niya na nakatingin ako sa kanya.

Tinabingi ko nang kaunti ang aking ulo samantalang inialis kaagad niya ‘yung tingin sa akin. “Hmm?”

"Miss, si President hindi nagsusulat, oh?" Sumbong ng isa kong blockmate for me to looked at her in disbelief. Ano ka?! Elementary?!

"Nakatitig lang po s'ya kay Kyle" sabi pa no'ng isa. Luh!

Inilipat ng professor ang tingin niya sa akin, isinuot ang eye glasses niya at tumikhim. "Miss Lockwood?"

"H-hindi po! Nagsusulat ako, oh?" Natawa naman ang mga ka-blockmate ko sa hindi ko malamang kadahilanan. Tiningnan tingnan ko sila na parang tanga.

Hinampas ng professor namin ang lamesa gamit ang dalawang kamay niya kaya biglang tumahimik ang klase. Tiningnan niya kaming lahat pagkatapos ay nagbasa na ulit ng dala niyang pocketbook. Kumurap kurap na muna ako bago napataas ang kilay.

Iyon lang 'yon? Hindi na niya ako papagalitan?

Wow. Expected mapagalitan? Nagiging martyr na ba tayo niyan? Masokista?

Napahawak ako sa noo ko, pagkatapos ay asar na tiningnan iyong dalawang babae na gumagawa nang maling kwento. Nakangisi lang sila tapos sumalong-baba na tumingin kay Kyle. 

Sila kaya pagawan ko ng script sa susunod na maging kagrupo ko sila?

Sinilip ako ni Arvin na may pag-aalala sa kanyang mukha. “Are you sure you don’t want me to talk?” Tanong nito kaya umirap ako’t nag heads down.

“Don’t.” Sagot ko at inangat nang kaunti ang ulo ko para tingnan ang na sa harapan. “It will only add fuel to the fire.”

***** 

*****