Daisy His Remedy 6 "Date"

DAISY

Matapos ang ilang linggong walang tulog at puro iyak, sa wakas, nabuksan na rin ang isip ko. Natauhan na ako. It was time to stop waiting for someone who would never love me. Time to stop living in the shadows of a love that was never mine to begin with. Masaya na siya kasama ang mahal niya, kaya ako, bukas na bukas na rin ang puso para sa iba at maging masaya kagaya niya.

For the first time, I agreed to go on a date with Vincent. It was a small step, para sa tuluyang pagbubukas ng puso ko. Ngayon nga ay nakatayo ako sa harap ng salamin, getting ready for our first official date, and I couldn’t help but feel a mix of emotions. There was excitement, takot, at may pangamba.

Oo, handa na nga akong buksan ang puso ko para kay Vincent, but no matter how hard I tried to push Sir Onse out of my mind, he remained there—like an uninvited guest who refused to leave.

I sighed, shaking my head at my reflection. Tinapik-tapik ko ang noo ko para tuluyang mawala sa utak ko si Sir Onse. "It’s time to let go, Daisy," I whispered to myself. "Vincent deserves a chance. I deserve a chance."

Ilang ulit akong bumuga ng hangin, pinapakalma ang sarili, binubura ang kung anong kakaibang nararamdaman sa loob ko.

Hanggang sa makarinig ako ng bosina sa labas na agad namang nagpangiti sa akin. Nadaig ang takot at pangamba sa excitement na nararamdaman ko. Kaagad akong dumungaw sa bintana, sinigurado kung si Vincent ba talaga ang dumating, at hindi nga ako nagkamali, siya na nga ang dumating.

Ang tamis ng ngiti niya nang makita ako, agad pang kumaway na ginantihan ko naman. Sabay senyas na bababa na ako.

“Good evening, Daisy,” sabi niya sabay abot ng bouquet of red roses na agad ko namang tinanggap.

“Good evening, Vincent. Thank you for this,” sagot ko, sabay ngiti at inamoy ang bulaklak.

Gusto kong maging masaya at memorable ang unang date namin, kahit paminsan-minsan ay ginugulo pa rin ni Sir Onse ang utak at puso ko.

"Shall we?" tanong niya, habang ang titig ay nakapako pa rin sa akin—titig na parang tumatagos hanggang kaluluwa ko.

Tumango-tango ako. Nagmamadali naman niyang binuksan ang pinto ng kotse na para bang takot na magbago ang isip ko. Being a gentleman, tinulungan niya ako na ikabit ang seatbelt na ikinatuwa ko naman.

Ngayon ay patakbo naman siyang nagpunta sa driver seat. Napapangiti na rin lang ako habang pinagmamasdan siya; kitang-kita kasi sa mga galaw at ngiti niya ang sayang nararamdaman—saya na nakakahawa.

The evening went smoothly. Vincent took me to a charming little restaurant by the bay, a place that felt both intimate and lively at the same time. The soft glow of candlelight illuminated our table, casting a warm hue over his face. He was charming, attentive, and made me laugh in a way that felt easy and natural.

For a brief moment, I allowed myself to enjoy his company without the weight of Sir Onse’s presence looming over me.

ONSE

For weeks, I poured all my time into Althea. After everything we’d been through, after the months apart, gusto kong ibigay sa kanya ang buong oras ko, at makalimutan ang nangyari sa amin. I wanted to make sure she felt secure, at maalis na ang pagdududa niya tungkol sa amin ni Daisy. Kaya nga kahit miss ko na si Daisy, tinitiis ko. I avoided calling or texting her. Ayaw kong bigyan pa ng sama ng loob si Althea. Lagi ko rin pinapaalala sa kanya, that Daisy was nothing more than a younger sister to me. That’s all. At gusto ko na iyon ang tumatak sa utak niya.

Si Althea naman, kagaya ko ay ginagawa rin ang lahat para ibalik ang dati naming closeness. Kapag napansin niyang malalim ang iniisip ko o down ako, gumagawa siya ng paraan na bumalik ang sigla ko. Nilalambing niya ako, at madalas nilalandi. She was more affectionate than ever, more playful in bed, exploring new ways to keep our excitement alive. I enjoyed it, I won’t lie. It felt good—exciting even.

Naputol ang pag-iisip ko nang magbukas ang pinto ng opisina. Si Althea ang dumating na agad nagpangiti sa akin. Niligpit ko na rin ang mga documents na pinag-aaralan ko; bagong kaso na hinahawakan ko.

“How’s your day, babe?” tanong niya kasabay ng halik sa labi ko na tinugon ko naman ng buong puso.

“Tiring, but now that you’re here, lahat ng pagod ko nawala,” sabi ko sa pagitan ng halik namin. Kamay ko, marahan nang pumisil-pisil sa baywang niya at humagod pataas sa buong likod niya.

"Oh, enough...Hindi ka naman mahamon, 'e" higikhik ni Althea na nakikiliti dahil sa labi kong bumaba na sa leeg niya. "Dinner muna tayo, later na ang desert, okay?"

Napakagat labi na lang ako, at napapikit na lang dahil sa kamay niyang maharan na humimas sa alaga kong nag-aalburoto na.

Binigyan niya ako ng mabilis na halik sa labi na sumabay sa paglingkis ng mga kamay niya sa braso ko, at agad na akong hinila palabas ng opisina. Nagpaubaya na lang din ako.

We arrived at one of our favorite restaurants by the bay, with candlelight, soft music, and just the right amount of intimacy. Panay pa ang palitan namin ng tingin ni Althea habang papasok sa restaurant at parehong hindi mawala ang ngiti sa labi.

But then I saw them—Daisy and Vincent. Awtomatikong nawala ang ngiti ko. Nag-init ang batok ko. Hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko, ang alam ko lang, hindi ko gusto ang nakikita ko.

They were seated at a table across the room, laughing. Para sila lang ang tao sa loob ng restaurant. Humigpit ang paghawak ko sa baywang ni Althea. She didn’t mind; she leaned into me, oblivious to the sudden shift in my mood.

“Table for two,” sabi niya sa waitress, habang ako naman ay nakatulala na lang. Lahat ng galaw ni Daisy ay binabantayan ko. Kung paano siya ngumiti, kung paano niya tingnan si Vincent. At sa nakikita ko, masaya siya kasama ito.

Something about it made my chest tighten. I tried to focus on Althea. Pinipilit ang sarili na ngumiti. Nag-order ng food, but my eyes kept drifting back to Daisy and Vincent na parehong hindi mawala ang ngiti sa labi.

Muntik na akong tumayo at pupunta sa direksyon nila nang bahagyang inilapit ni Vincent ang mukha niya at hinawakan ang kamay nito.

A surge of jealousy hit me hard. Naging marahas ang paghinga ko. Sandali ko na lang ipinikit ang mga mata ko, pero agad namang dumilat dahil sa kamay ni Althea na banayad na hinaplos ang kamay ko. "Anong problema? Pagod ka ba? Inaantok?"

Umiling-iling ako at ngumiti. "I'm fine, medyo pagod lang, pero kaya ko pa naman mag-desert mamaya."

Mahina niyang hinampas ang kamay ko at ngumiti ng matamis.

Sa kabila ng magulong nararamdaman ko ngayon, ayaw ko namang masira ang gabi namin ni Althea, kaya kahit nag-aalburuto ang kalooban ko, sinubukan ko pa ring maging masaya.

I excused myself, telling Althea I was heading to the restroom. Pero ang totoo, gusto kong sundan si Daisy na alam kong pupunta ng restroom.

I found myself standing near the restroom, waiting for her. I didn’t even know what I was going to say. Ang alam ko lang, ayaw ko sa nakikita ko kanina na ginagawa nila ni Vincent.

“Daisy!” I grabbed her arm, pulling her to the side.

Nanlaki ang mga mata niya sa gulat. “S-sir Onse?” Sinubukan niya na kalasin ang kamay ko na mahigpit na humawak sa braso niya.

Imbes na bitiwan ko siya, my grip tightened na para bang ayaw ko na siyang pakawalan. “What the hell are you doing with Vincent?” I asked, my voice harsher than I intended.

Daisy blinked, bakas ang pagkalito sa hitsura niya. “Hindi pa po ba obvious, sir? We’re on a date,” sagot niya, at sinubukan na naman kalasin ang kamay ko na lalong humigpit ang paghawak sa braso niya dahil sa sagot niya na hindi ko nagustuhan.

“Date? Kailan pa kayo naging close? Kailan ka pa nagpaligaw?” Ang tigas ng boses ko. Parang hindi ko na magawang kontrolin ang galit ko na nga siyang iuwi at ilayo kay Vincent.

She raised an eyebrow, her expression hardening. “Why do you care, Sir Onse? Hindi na ako bata na kailangang magpaalam sa kuya ko na makipag-date.”

"Kuya?" Her words were like a slap in the face, and for a moment, I had no response.

Hindi na sana ako nagulat sa sagot niya, dahil ako naman ang palaging nagsasabi that she's like a sister to me. Pero ngayon ko lang nalaman, hindi ko pala gusto na tratuhin niya bilang kapatid. “I just... I don’t like seeing you with him.”

“Bakit, sir? Vincent is kind. Mabuti siyang tao at he’s good for me,” mahinahon niyang sabi. "Hindi naman siguro masama kung gustuhin ko siya."

I released her arm, stepping back as the realization hit me. "Ano nga bang pakialam ko sa kung sinong lalaki ang gustuhin niya.

“Kasama mo ba si Ms. Althea, sir? Bumalik ka na sa kanya. Focus on her. 'Wag kang gagawa ng dahilan na magalit siya,” sabi niya na parang tinataboy ako.

Before I could respond, Vincent appeared, wrapping an arm around her waist na nagpakuyom sa mga kamay ko at pagtagis ng bagang ko. Gusto kong hilahin si Daisy palayo sa kanya at bigyan siya ng isang sapak.