LOGINShare
Chapter 52
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
DESPERATE MOVE Chapter 53
“Kanina pa ako nakatulala sa mukha ng aking anak habang isa-isang inaalisa ang bawat parte ng mukha nito. Ang hugis ng kanyang mga kilay… tukso naman na lumitaw mula sa balintataw ko ang mukha ng aking asawa. Ang mga mata ni Aiden na sa biglang tingin ay iisipin mo na katulad ito ng mga mata ko pero kung iyong susuriing mabuti ay tila pinagsamang mata namin ni Alistair. Bumaba ang tingin ko sa ilong ng aking anak at ngayon ko lang napansin ang pagkakahawig nito mula sa matangos na ilong ng aking asawa. Maging ang mga labi nito, baba at hugis ng mukha. Habang isa-isang sinusuri ang lahat sa aking anak ay tila mas lalong bumibigat ang dibdib ko. “Ma’am, are you okay?” Nag-aalala na tanong sa akin ng aking assistant, bigla, nabalik sa reyalidad ang isipan ko. Saka ko lang napagtanto na pinoproseso na pala ang bidding at ngayon ay nasa kalagitnaan na ito. Napako ang tingin ko sa malaking screen ng projector dahil kasalukuyang nakasalang ang strategic plan ng kumpanya ni Mrs. Cynthia
DESPERATE MOVE Chapter 54
“Kasalukuyan kaming lulan ng isang magarang sasakyan. Ilang sandali pa ay humimpil ito sa tapat ng mansion. Nanatiling seryoso ang ekspresyon ng mukha ko habang nakatitig lamang sa i-isang direksyon. Hindi nakaligtas sa malakas na pakiramdam ng aking asawa ang pananahimik ko sa buong biyahe. Narinig ko na nagpakawala siya ng isang marahas na buntong hininga. Ginagap niya ang palad ko habang sa kanang bisig nito ay karga ang anak kong si Aiden na kasalukuyang tulog sa kanyang balikat. “Sweetheart, is there anything wrong?” Nag-aalala na tanong nito, imbes na sumagot ay walang gana kong piniksǐ ang kamay nitong nakahawak sa kanang braso ko. Muli, isang mabigat na buntong hininga ang narinig ko mula sa kanya, subalit, hindi ko na ito pinansin pa. Iniwan ko siya at diretso na pumanhik ng hagdan. Pagdating sa ikalawang palapag ng bahay, kaagad akong pumasok sa loob ng silid ng aking mga anak. Pagkatapos na mag-spray ng alcohol sa kamay ay nilapitan ko ang aming mga anak na mahimbing ng
DESPERATE MOVE Chaparral 55
“What happened to you, Denice!? Hinayaan mo na mapunta sa babaeng iyon ang malaking proyekto!?” Hindi makapaniwala na pahayag ni Cynthia. Kapapasok pa lang niya mula sa pintuan ng opisina nito ay ito kaagad ang bungad niya sa kanyang anak. Dalawang araw na ang lumipas simula ng manalo si Louise mula sa bidding. At hanggang ngayon ay hindi pa rin niya matanggap na nakuha nito ang lahat ng mga malalaking investor. Mas lalo siyang sumabog sa galit ng tuluyang umatras ang ilang investor na bumoto sa kanya. Natigil sa paghakbang ang mga paa ni Cynthia ng napansin niya na hindi gumagalaw mula sa kanyang kinauupuan si Denice. Ni hindi man lang ito nag-effort na lumingon sa kanya, para itong walang narinig. Isang marahas na buntong hininga ang pinakawalan ni Cynthia. Ibinabâ niya ang bag sa isang upuan na malapit sa kanya saka maingat na humakbang palapit sa kanyang anak. Humakbang si Cynthia at dumaan sa harap ng kanyang anak, subalit, ni ang kumurap ay hindi nito ginawa. Lagpasan ang tin
DESPERATE MOVE Chapter 56
“Kumuha ka ng bagong appointment sa LTC company, at ibigay mo sa akin ang lahat ng listahan ng mga kumpanya na pwedeng maging supplier ng ating kumpanya.” Habang sinasabi ito ni Denice sa kanyang assistant ay wala kang makikita na anumang emosyon sa mukha nito. Iisipin ng sinumang makakita sa kanya na mukha siyang hindi marunong ngumiti. “Ma’am, ang mabuti pa ay manatili na lang muna kayo sa loob ng inyong opisina.” Alanganing saad ng kanyang assistant. Natigil sa paghakbang ang mga paa ni Denice at naguguluhan na hinarap ang kanyang assistant. “What do you mean?” Kunot ang noo na tanong nito sa kanyang assistant, napansin ni Denice na bahagyang lumunok ang kanyang empleyada, subalit, makikita sa mukha nito ang labis na pag-aalala para sa kanya. “Hindi po ba kayo active sa social media?” Balik tanong nito sa kanya kaya mas lalo lang naguluhan si Denice. Diretsahin mo ako, you know how busy I am.” Napipika na sermon niya sa kanyang tauhan, imbes na sumagot ay kinuha ng babae an
DESPERATE MOVE Chapter 57
“Daddy, when are you coming home?" Malungkot na tanong ni Aiden sa kanyang Ama, kasalukuyan kaming palabas ng silid. Buhat niya sa magkabilang bisig ang aming panganay na si Aiden at ang pangalawa naming anak habang karga ko naman ang aming bunso. "Daddy will only be gone for three days, but I'll still try to come home earlier." Hindi nawawala ang ngiti sa mga labi ni Alistair habang nakikipag-usap sa kanyang mga anak. Maging ako ay nahawaan ng magandang ngiti nito, dahil hindi na mapaknit ang ngiti sa mga labi ko. “Uhm, Daddy, can we go with you?” Cute na tanong ng pangalawang anak namin, si Julien. Medyo bulol pa ito sa pagsasalita. Lumambong ang mukha ng kanilang ama at mula sa mga mata nito ay nakikita ko ang lungkot para sa maikling panahon na mawawalay sa aming mag-ina.“I’m sorry, son, maybe next time. This is an important matter, kaya biglaan ang business trip ni Daddy.” Malungkot na sagot ni Alistair bago isa-isang hinagkan sa pisngi ang kanyang mga anak. Mahigpit na yumaka
DESPERATE MOVE Chapter 58
“Oh my God! Arthur! Madali ka!” Malakas na wika ni Mommy, kaya naman mula sa bintana ay kita ko na nagmamadali si daddy na makalabas ng bahay. Pagdating niya sa bungad ng pintuan ay katulad ni Mommy, nanlalaki rin ang mga mata nito habang nakatitig sa aming mag-ina. Halatang labis na nagulat ang aking mga magulang ng makita ang kanilang mga apo. “A-apo ko na ba ang tatlong anghel na ‘to?” Di makapaniwala na tanong ni daddy. Naluluha sa galak na lumuhod siya sa sahig habang nakalahad sa ere ang kanyang mga braso. “Aiden, hug your Lolo-daddy.” Utos ko sa aking panganay, natuwa ako ng sugurin nito ng yakap ang kanyang lolo. Makikita ang kasiyahan sa mukha nila habang buong pananabik na binuhat ni Daddy ang panganay ko saka ito mahigpit na niyakap. Habang ang anak kong si Julien ay tumakbo papunta sa kanyang lola. Matapos ang ilang minuto ay ibinaba ni daddy si Aiden upang ang pangalawa kong anak na si Julien ang sunod nitong yayakapin. Natigilan kaming lahat ng napansin namin si Aide
DESPERATE MOVE Chapter 59
“S**t!” Pagkatapos ng malutong na mura ay padabog na ibinaba ni Rhed sa ibabaw ng lamesa ang hawak niyang folder. Isa itong report ng kanyang mga empleyado tungkol sa kasalukuyang estado ng kanilang kumpanya. Disappointed, ito ang nararamdaman niya ng mga sandaling ito. Nagpupuyos ang kanyang kalooban dahil sa nangyayari sa kanilang kumpanya. Pabagsak na umupo siya sa kanyang swivel chair, at walang tigil ang pagpapakawala niya ng buntong hininga. Mabilis siyang nag-angat ng tingin dahil sa biglaang pagbukas ng pinto. Kasunod nito ang pagpasok ng kanyang ama na may matapang na mukha. Base sa mga tingin nito at batid niya na alam na nito ang mga nangyayari sa kumpanya. “D-Dad?” Alabganing tawag niya sa kanyang ama saka mabilis na tumayo. Pagkatapos ng apat na hakbang ay huminto siya sa mismong tapat ng kanyang ama. Subalit, isang malakas na suntok ang naging tugon ng kanyang ama. Ang mga bagâng nito ay nagngangalit, halatang nanggagalaiti ito sa galit. “Ipinagkatiwala ko s
DESPERATE MOVE Chapter 60
“Excuse me, Ma’am, nagpupumilit si Mr. Harim na makausap ka, hindi na raw niya mahihintay pa ang kanyang appointment.” May pag-aatubili na wika ng aking secretary, bigla na lang itong pumasok sa loob ng opisina ko ng wala man lang permiso. “I’m busy.” Tipid kong sagot bago muling ibinaling ang tingin sa dokumento na nasa kamay ko. “Pero, Ma’am, nagkakagulo na sa lobby at mukhang walang balak na umalis si Mr. Harim.” Hindi magkandatuto na paliwanag nito, halata sa mukha ng aking sekretarya na hindi na nito alam kung ano ang gagawin. Marahas na buntong hininga ang aking pinakawalan bago sumagot dito. “Papasukin mo.” Tila walang gana na sagot ko dito, mabilis na nagyuko ng kanyang ulo ang aking sekretarya bago dali-dali itong lumabas ng opisina ko. Umangat ang sulok ng bibig ko at lumitaw ang isang makahulugang ngiti saka prenteng i-sinandal ang aking likod sa sandalan ng upuan. Makalipas ang kinse minuto ay muling bumukas ang pinto. Pumasok si Rhed na may seryosong mukha.
Latest chapter
DESPERATE MOVE Chapter 95 Author’s Note
Sa mga tumangkilik at tatangkilik pa lang ng kwentong DESPERATE MOVE, MARAMING3x salamat po. Kung ang iba man sa inyo ay hindi nasiyahan sa aking mga gawa, lubos akong humihingi ng malawak na pang-unawa dahil ito lang po ang nakayanan ko. Sa mga hindi po nakakaalam na ang book-6 ng Hiltons family ay kasalukuyan ng ongoing, baka sakaling magustuhan ninyo ang kwento ni Andrade Quiller Hilton at Maurine Kai Ramirez. ( The CEO’s Sudden Childs) Pakiadd na lang po sa inyong mga library ang mga kwentong inyong magugustuhan. Don’t Mess With Me The Billionaire’s Conquer My Heart Behind Her Innocence I’m yours Kapag Ako Ay Nagmahal Love Between The Words Kung hindi man po kalabisan, malaking tulong na rin po sa akin ang pagbibigay ng inyong komento sa page ng DESPERATE MOVE. MARAMING3X SALAMAT PO!
DESPERATE MOVE Chapter 94
“Naalimpungatan ako dahil sa mabigat na nakadagan sa aking dibdib. Kahit hindi ko na imulat ang aking mga mata ay kilala ko na kung sino ang taong nakayakap sa akin. Pumihit ako patalikod dito. Saka ko pa lang iminulat ang aking mga mata ng alam ko na hindi ko na makikita ang mukha nito. Subalit hindi ko inaasahan ng kabigin niya ang katawan ko palapit sa kanya at mas humigpit pa ang pagkakayakap niya sa akin. Napalunok ako ng wala sa oras ng mas idiniin pa niya ang pagkalalaki sa pagitan ng aking pang-upo. Isang buwan ang mabilis na lumipas simula ng magmakaawa ako sa kanya, pero wala namang nangyari. Dahil ang magaling na lalaking ito ay dito rin umuwi sa bahay ng mga magulang ko. Hindi rin nasunod ang gusto ko, isang araw lang ang pinalipas nito at nagulat na lang kami ng dumating ang limang katulong. Bitbit ng mga ito ang gamit ng aking asawa na parang akala mo ay wala ng balak bumalik pa ng mansion. “Alistair.” Naiinis kong tawag dito, dahil nagsisimula ng maglumikot ang mga
DESPERATE MOVE Chapter 93
“Maingat ang bawat kilos ko habang inaayos ang aking mga gamit dahil ngayong araw ay nakatakda na ang paglabas ko ng hospital. Sa totoo lang ay natatakot na akong kumilos dahil ayokong mawala sa akin ang aking anak. Tila nagkaroon ako trauma dahil sa nangyari noong gabing iyon. Hindi ko nakontrol ang galit ko kaya tuluyan na akong sumabog.Ilang araw akong na-confine dito sa hospital at mabuti na lang ay pinayagan ako ng doktor na sa bahay na lang magpagaling. Huminto ang mga kamay ko sa paglalagay ng mga importanteng gamit sa bag ng makarinig ako ng ilang mga yabag mula aking likuran. Hanggang sa pumulupot sa ilalim ng dibdib ko ang dalawang malaking braso ng aking asawa. kasunod ang pagbaon ng mukha nito sa pagitan ng leeg ko. Tumigas ang ekspresyon ng mukha ko, at pasimple kong pinuno ng hangin ang aking dibdib. Upang pawiin ang tensyon na nagsisimulang kumalat sa buong sistema ko. Oo, mahal ko ang asawa ko, pero simula ng malagay sa bingit ng kamatayan ang buhay ng aking anak
DESPERATE MOVE Chapter 92
“Ma’am, Ms. Denice Melendez was here.” Pagbibigay alam ni secretary Josie, habang ako ay nanatili sa bungad ng pintuan. “Papasukin mo.” Narinig kong sagot ni Mrs. Thompson. Nang makalabas na ang sekretarya nito ay saka palang ako humakbang papasok sa loob ng opisina. “Yes, Denice, ano ang kailangan mo?” Seryoso niyang tanong, halatang hindi nito gusto ang aking presensya. “Naparito ako upang kausapin ka at humingi ng tawad.” “Bakit ka hihingi ng tawad sa akin?” Seryosong tanong ni Mrs. Thompson. Isang malungkot na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko. “Pakiusap, itigil mo na ang hindi magandang pagtrato sa kaibigan ko.” Seryoso kong sagot, umangat ang sulok ng kanyang bibig, kasabay nito ang pagtaas ng kaliwang kilay nito. “Which friend are you talking about? Felma? Oh, she's already in jail.” Mataray na sagot nito sa akin. Subalit, labis na nagulat ito ng lumuhod ako sa kanyang harapan, at kita ko kung paano itong mataranta. “Stand up, Denice! Hindi ako Diyos para luh
DESPERATE MOVE Chapter 91
Tulala at tila wala sa kanyang sarili ng datnan ni Denice ang kaibigan niyang si Louise, habang nakasandal ang likod nito sa head board ng hospital bed. Tila piniga ang puso niya at matinding pagkahabag ang nararamdaman niya para sa kaibigan. Ni halos hindi man lang nito naramdaman ang kanyang pagdating. Hanggang sa tuluyan siyang nakalapit sa kama na kinauupuan ni Louise ay nanatili lang itong nakatitig sa labas ng bintana. Tahimik na umupo si Denice sa gilid ng kama saka naluluha na dinampot niya ang kamay ng kanyang kaibigan. Naisip niya, sadyang kay laki na ng kanilang pinagbago. Nawala na ang dating sigla at kainosente nito sa lahat ng bagay. Nagugunita pa niya noong mga panahon ng kanilang kabataan. Wala itong ibang inisip kundi ang matulungan siya sa kanyang pag-aaral para sabay nilang matapos ang kursong Abogasya. Aminado si Denice na simula ng magkahiwalay sila ni Louise ay malaki ang naging epekto nito sa kanyang pag-aaral. Wala na kasing nanenermon sa kanya
DESPERATE MOVE Chapter 90
“Masaya ako dahil naging maayos na ang lahat sa amin ni Denice, nag kapatawaran na kami. Marahil hindi na tulad ng dati ang relasyon namin sa isa’t-isa dahil may lamat na ito. Pero, naniniwala ako na hindi pa naman huli ang lahat para makapag simula kaming muli. Ang pinakamahirap na maibalik sa lahat ay ang tiwala. Maybe I trust her, subalit hindi na tulad ng tiwala na binigay ko sa kanya noon. Ang lahat kasi ng bagay ay may limitasyon, at kailangan ay hindi lalampas sa limitasyong iyon ang tiwala na ibibigay ko sa kaibigan ko. Para kung sakali na maulit ang mga nangyari sa aming dalawa ay hindi na nito maapektuhan ang buhay ko. Mabigat ang mga paa na bumaba ako ng sasakyan. Sa dami ng trabaho ko sa maghapon ay kulang na lang bibigay na ang utak ko kaya ramdam ito ng katawan ko. Pagtuntong ng isang paa ko sa unang baitang ng hagdan dito sa pintuan ng Mansion ay narinig ko na kaagad ang malakas na boses ng aking biyenan. Simula ng matalo ito sa kaso at napatunayan ko n
DESPERATE MOVE Chapter 89
“Ahhhhh!” Crash! Nilamon ng malakas na sigaw ni Felma ang buong silid ng kanyang opisina. Malakas niyang ibinato ang nameplate na nakapatong sa ibabaw ng kanyang lamesa. Nabasag sa sahig ang babasaging nameplate kung saan ay nakaukit ang kanyang pangalan. “How dare you ruin my career!? Papatayin kita Louise! I swear, mapapatay talaga kita!” Halos mapatid ang kanyang mga litid dahil sa malakas na pagkakasigaw niya sa mga salitang ito. Habang sa kanyang isipan ay paulit-ulit na minura niya ang babae na siyang naging dahilan ng unti-unti niyang pagbagsak. Hindi niya alam kung paanong mabilis na kumalat sa social media ang tungkol sa kinakaharap niyang problema. At ngayon ay pinuputakti siya ng publiko.Lampasan ang tingin sa salaming pader ng kanyang opisina habang nakatitig sa kawalan. Dahil sa pagkakasiwalat ni Louise mula sa mga taong nadehado ng kanyang mga project, maging ang mga kontrata na hindi dumaan sa maayos na proseso ay marami ang nagalit sa kanya. Dumagdag pa ang galit
DESPERATE MOVE Chapter 88
“Will the jury foreperson, please stand. Has the jury reached a unanimous verdict?” “Yes, your honor.” Narinig kong sagot ng Jury sa tanong ni Judge Cabrahim. Kahit na hu-hulaan ko na ang magiging hatol ng korte ay hindi ko pa rin maiwasan na kabahan. Kasalukuyan kaming nandito ngayon sa loob ng trial court upang pakinggan ang magiging hatol sa akin ng hukuman. Napangiti ako ng pisilin ni Alistair ang kanang kamay ko. Wari moy nais nitong sabihin na okay lang ang lahat at hindi mo na kailangan pang mangamba. Isang matamis na ngiti ang naging tugon ko sa kanya bago inilipat ang tingin sa aming paligid. Sa kabilang panig ng silid ay nakatayo ang aking biyenan habang sa unahan nito ay ang kanyang mga abogado. Sa bandang likuran nito ay si Felma na tahimik lang sa kanyang kinatatayuan. Kapansin-pansin na hindi nagpapansinan ang dalawa. Nawala na ang dating closeness ng mga ito, malayo na rin sila sa isa’t-isa na di tulad ng dati na mukha silang mag-ina dahil lagi silang magk
DESPERATE MOVE Chapter 87
“Atty. Thompson, maaari mo bang sabhin sa amin kung paanong napunta sayo ang kopya ng kontrata gayong pribadong pag-aari ito ng biktima. Isa kang abogado at alam mo na pwede kang kasuhan ng Contract Trespass.” Nagpatuloy ang hearing at ngayon ay inuusig na ako ng abogado ni Mamâ. “I’m aware about that, at handa akong harapin ang anumang consequences ng mga naging hakbang ko. Nang huling araw na nagpunta ako sa opisina ng aking biyenan ay aksidente kong nakita ang confidential folder na naglalaman ng kontrata. I was there to court my mother in-law, para maayos na ang conflict sa pagitan naming dalawa hindi para lasunin siya. I have a valid reason kung bakit kailangan kong gawin ang bagay na ‘yun. Kahit ilang beses man akong isuka ng aking biyenan ay hindi na nito mababago ang reyalidad na isa kaming pamilya. She’s not my enemy here, I am fighting for the sake of my family.” Matatag kong pahayag bago diretsong tumitig sa mga mata ng abogado. Marahil ay nabasa nito sa
