Mag-log inShare
Chapter 43
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Kaugnay na kabanata
DESPERATE MOVE Chapter 44
Mula sa malawak na mansion ng mga Thompson ay kasalukuyang nagaganap ang isang magarbong kasiyahan. Halos nandito ang lahat ng mga empleyado ng kumpanya ng mga Thompson. Maging ang mga business partner ng kanilang pamilya ay hindi nagpahuli at halatang pinaghandaan ng mga ito ang naturang okasyon. Kasalukuyang ipinagdiriwang ng lahat ang anibersaryo ng kumpanya at masaya sila dahil sa ilang dekada na itong namamayagpag. Eleganteng tingnan ang venue sa ng party dahil sa simple ngunit high class na pagkakaayos ng lahat. Ang lahat ay pawang mga nakasuot ng kaswal na damit ngunit makikita mula sa pinong galaw ng mga bisita ang mataas na antas ng pamumuhay ng mga ito sa buhay. Pumailanlang ang isang malamyos na tugtugin sa buong paligid habang ang mga tao ay masayang nagkukwentuhan. Hindi magkandamayaw ang mga waiter na nagkalat sa paligid habang bitbit ang kanilang mga tray na may laman na iba’t-ibang klase ng alak. “Attention please, Excuse me everyone, sandaling puputulin ko muna
DESPERATE MOVE Chapter 45
“Walang pagsidlan ang kasiyahan ko ng mga oras na ito, dahil ngayon ay nakatayo ako sa harap ng maraming tao. Kung noon ay panlilibak at nang uusig na tingin ang natatanggap ko mula sa ibang tao? Ngayon, puno ng paghanga na may kasamang paggalang ang ibinibigay nila sa akin. Pakiramdam ko ay para akong nasa isang mataas na pedestrian at tinitingala ng lahat. Ganun pa man, hindi pa rin ako kuntento sa atensyon na natatanggap ko. Sapagkat batid ko na ang lahat ng ito ay dahil sa aking asawa. “We would like to extend our heartfelt gratitude to everyone who attended and participated in our special occasion. Ang presensya ng bawat isa sa inyo ang dahilan upang maging matagumpay ang selebrasyong ito. We deeply appreciate your time and support for us. Sa ilang dekada na lumipas ay mas tumibay pa ang ating samahan, dahilan kung bakit higit na lumago ang kumpanya. However, it is no secret that this event is more significant than the previous company celebrations. This time, this celebration
DESPERATE MOVE Chapter 46
Ang kasiyahan ng mga tao ay sumasabay sa saliw ng malamyos na musika. Walang humpay na kwentuhan na may kasamang tawanan mula sa mga bisita na labis na nagagalak. Habang ang mag-asawang Alistair at Louise ay abalâ sa pakikipag-usap sa ibang mga bisita. Nanatili ang magandang ngiti sa mga labi ni Louise at napaka pino rin niyang kumilos na naaayon lamang sa kanyang sitwasyon. Hindi maikakaila na kaya niyang makipagsabayan sa mga bigating bisita. Kung noon, sa tuwing nakakasalamuha niya ang mga mayayamang tao ay nanliliit siya sa kanyang sarili? Subalit ngayon, taas noo niya itong hinaharap na parang ang tingin niya sa mga ito ay mga ordinaryong tao lamang. “Mrs. Thompson, ikinagagalak ko na makadaupang palad ka. Mukhang napakaswerte ko yata ngayong gabi.” Nakangiting bati sa akin ng may edad na lalaki, nababasa ko mula sa kanyang mukha na may kailangan siya sa akin. Kaaalis lang ni Alistair sa tabi ko, dahil nagpaalam ito na ka-kausapin lang niya ang kanyang mga ka-business partner
DESPERATE MOVE Chapter 47
“Yeah, she’s right, we know each other very well. Come on, Denice, tell them how close we are to each other. Remember? Ako pa nga ‘yung gumagawa ng mga homework mo sa tuwing nakikipag-date ka sa mga boyfriend mo? Ah, yeah! Naalala ko pa nga kung paano kita gawan ng mga kodigo para sa exam natin. hahaha! Babasahin mo na nga lang hindi mo pa magawa.” Ito ang naging sagot ko sa sinabi ni Denice na idinaan ko sa biro. Natawa naman ang lalaki na tila tuwang-tuwa sa mga naging pahayag ko. Parang gusto kong matawa ng sabay nilingon ng mag-ina ang lalaki sa kanilang likuran at pinukol ito ng isang matalim na tingin. “That’s funny, right?” Saad naman ng lalaki na tila walang epekto dito ang galit ng mag-ina. “Stop it, Louise, hanggang ngayon pa rin ba ay hindi ka pa nagma-matured?” Sawata sa akin ni Mrs. Cynthia kaya naging seryoso ang ekspresyon ng mukha ko habang matapang na nakatitig sa mga mata nito. “Don’t worry, Tita, nagmatured na ang isip ko, dahil napagtanto ko kung anong klase kan
DESPERATE MOVE Chapter 48
Tumigas ang ekspresyon ng mukha ko dahil sa aking nasaksihan. Ang mas ikinasama pa ng loob ko ay ang pag-uusap nila na para bang wala ako sa paligid. Parang gusto kong sugurin ang babaeng ito! Gusto kong magwala at sumigaw ng malakas para mabawasan ang bigat ng dibdib ko. “B-Bakit ako nasasaktan? Dapat okay lang ang lahat, because you don’t love him! Tama! Itatak mo sa kokote mo na wala kang nararamdaman para sa lalaking ito. Kailangan mo lang si Alistair para makapaghiganti sa lahat ng mga umabuso sayo! Wake up, Louise! Hindi ka nasasaktan kasi manhid ka na.” Ito ang mga salitang umuukilkil sa utak ko, pero malalim na ang bawat hugot ng aking hininga nanpara bang nasasakal na ako. “Felma? Kailan ka pa bumalik ng bansa?” Seryosong tanong ni Alistair pagkatapos siyang halikan ng babae. Halatang hindi ito makapaniwala sa presensya ng bagong dating na si Felma. Samantala mula sa gilid ng mata ko ay hindi nakaligtas sa akin ang makahulugang ngiti ng aking biyenan. Malakas ang hinala ko
DESPERATE MOVE Chapter 49
“Since the accident? P-paanong nangyari ‘yun?” Hindi makapaniwala na tanong ko kay Alistair. Lumamlam ang bukas ng kanyang mukha at masuyo akong hinagkan nito sa labi habang isa-isang tinatanggal ang bawat butones ng kanyang polo. “Ano ba, tinatanong ka, panay naman ang halik mo!” Naiinis kong sabi sabay hampas sa malapad nitong dibdib. Lihim akong napangiti ng marinig ko ang masayang tawa nito. Napakasarap pakinggan ng mga tawa niya na wari moy kinikiliti ang puso ko.“I’m worried that time when I saw you lying on the ground, gusto kitang lapitan that time, para sana itakbo sa hospital. But sad to say, wala akong magawa dahil mas malala pala ang tinamo kong pinsala. And I’m so happy ng sa pagmulat ng aking mga mata ay ang mukha mo ang unang nasilayan ko. But I got mad ng makita ko ang determinasyon sa mukha mo na umalis sa mansion na ito para iwan ako. But later on, I realized na ako pala ang mali. I’ll become a selfish, nakalimutan ko ang age gap natin. You’re still nineteen that t
DESPERATE MOVE Chapter 50
Nanginginig ang mga kamay habang nakahawak ito sa manibela. Ilang oras ng naghihintay si Denice mula sa di kalayuan. Halos hindi na kumukurap ang kanyang mga mata na nakatitig sa malaking gate ng isang bunggalong bahay.Ilang sandali pa ay bumukas ang bakal na gate at lumabas ang isang itim na sasakyan. Dahil nakababa ang mga salaming bintana nito ay malayang nakikita ni Denice ang mga taong sakay nito. Wari moy hinampas ng maso ang kanyang dibdib ng makita ang masayang mukha ng kanyang asawang si Rhed. Sa tabi nito sa kabilang bahagi ng front seat ay nakaupo ang isang babae na may kalong na batang babae na sa tingin niya ay naglalaro sa edad na siyam. Sa unang pagkakataon ay ngayon lang niya ulit nakita na naging masaya ang mukha ng kanyang asawa. Sa kabila ng kasiyahan ng mga ito ay parang dinudurog naman ang puso ni Denice.Mabilis na pinagana ang makina ng kanyang kotse at pasimple na sinundan ang sasakyan ng kanyang asawa. Pagkatapos ng halos bente minuto ay humimpil ang sasakya
DESPERATE MOVE Chapter 51
“Ayon sa report na nakalap ko ay kasalukuyang nag-file ng divorce si Mr. Rhed Harim sa kanyang asawa na si Mrs. Denice Harim. Aking napag-alaman din na hindi lingid sa kaalaman ni Mrs. Denice Harim ang pagkakaroon ng dalawang kabit ni Mr. Rhed. Sa ngayon ay stable ang kanilang kumpanya at wala akong nakikitang problema.” Habang nakikinig ako sa report ng binayaran kong tao na nag-imbestiga tungkol sa mag-asawang Rhed at Denice ay isa-isa kong sinusuri ang ilang mga larawan na nasa kamay ko.Tatlong babae ang nauugnay sa asawa ni Denice at dalawa na ang anak ni Rhed mula sa dalawang babae. Sa totoo lang ay hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko tungkol sa mga nalaman ko. Narun ang lungkot, sakit at awa para sa taong minsan ng naging bahagi ng buhay ko. Pero higit na mas matimbang sa akin na makamit ko ang hustisya para sa pamilya ko.“Nariyan na rin ang listahan ng mga taong may kaugnayan sa kumpanya ng pamilyang Harim.” Ani ng lalaki na nanatiling nakatayo sa harap ng office table
Pinakabagong kabanata
DESPERATE MOVE Chapter 95 Author’s Note
Sa mga tumangkilik at tatangkilik pa lang ng kwentong DESPERATE MOVE, MARAMING3x salamat po. Kung ang iba man sa inyo ay hindi nasiyahan sa aking mga gawa, lubos akong humihingi ng malawak na pang-unawa dahil ito lang po ang nakayanan ko. Sa mga hindi po nakakaalam na ang book-6 ng Hiltons family ay kasalukuyan ng ongoing, baka sakaling magustuhan ninyo ang kwento ni Andrade Quiller Hilton at Maurine Kai Ramirez. ( The CEO’s Sudden Childs) Pakiadd na lang po sa inyong mga library ang mga kwentong inyong magugustuhan. Don’t Mess With Me The Billionaire’s Conquer My Heart Behind Her Innocence I’m yours Kapag Ako Ay Nagmahal Love Between The Words Kung hindi man po kalabisan, malaking tulong na rin po sa akin ang pagbibigay ng inyong komento sa page ng DESPERATE MOVE. MARAMING3X SALAMAT PO!
DESPERATE MOVE Chapter 94
“Naalimpungatan ako dahil sa mabigat na nakadagan sa aking dibdib. Kahit hindi ko na imulat ang aking mga mata ay kilala ko na kung sino ang taong nakayakap sa akin. Pumihit ako patalikod dito. Saka ko pa lang iminulat ang aking mga mata ng alam ko na hindi ko na makikita ang mukha nito. Subalit hindi ko inaasahan ng kabigin niya ang katawan ko palapit sa kanya at mas humigpit pa ang pagkakayakap niya sa akin. Napalunok ako ng wala sa oras ng mas idiniin pa niya ang pagkalalaki sa pagitan ng aking pang-upo. Isang buwan ang mabilis na lumipas simula ng magmakaawa ako sa kanya, pero wala namang nangyari. Dahil ang magaling na lalaking ito ay dito rin umuwi sa bahay ng mga magulang ko. Hindi rin nasunod ang gusto ko, isang araw lang ang pinalipas nito at nagulat na lang kami ng dumating ang limang katulong. Bitbit ng mga ito ang gamit ng aking asawa na parang akala mo ay wala ng balak bumalik pa ng mansion. “Alistair.” Naiinis kong tawag dito, dahil nagsisimula ng maglumikot ang mga
DESPERATE MOVE Chapter 93
“Maingat ang bawat kilos ko habang inaayos ang aking mga gamit dahil ngayong araw ay nakatakda na ang paglabas ko ng hospital. Sa totoo lang ay natatakot na akong kumilos dahil ayokong mawala sa akin ang aking anak. Tila nagkaroon ako trauma dahil sa nangyari noong gabing iyon. Hindi ko nakontrol ang galit ko kaya tuluyan na akong sumabog.Ilang araw akong na-confine dito sa hospital at mabuti na lang ay pinayagan ako ng doktor na sa bahay na lang magpagaling. Huminto ang mga kamay ko sa paglalagay ng mga importanteng gamit sa bag ng makarinig ako ng ilang mga yabag mula aking likuran. Hanggang sa pumulupot sa ilalim ng dibdib ko ang dalawang malaking braso ng aking asawa. kasunod ang pagbaon ng mukha nito sa pagitan ng leeg ko. Tumigas ang ekspresyon ng mukha ko, at pasimple kong pinuno ng hangin ang aking dibdib. Upang pawiin ang tensyon na nagsisimulang kumalat sa buong sistema ko. Oo, mahal ko ang asawa ko, pero simula ng malagay sa bingit ng kamatayan ang buhay ng aking anak
DESPERATE MOVE Chapter 92
“Ma’am, Ms. Denice Melendez was here.” Pagbibigay alam ni secretary Josie, habang ako ay nanatili sa bungad ng pintuan. “Papasukin mo.” Narinig kong sagot ni Mrs. Thompson. Nang makalabas na ang sekretarya nito ay saka palang ako humakbang papasok sa loob ng opisina. “Yes, Denice, ano ang kailangan mo?” Seryoso niyang tanong, halatang hindi nito gusto ang aking presensya. “Naparito ako upang kausapin ka at humingi ng tawad.” “Bakit ka hihingi ng tawad sa akin?” Seryosong tanong ni Mrs. Thompson. Isang malungkot na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko. “Pakiusap, itigil mo na ang hindi magandang pagtrato sa kaibigan ko.” Seryoso kong sagot, umangat ang sulok ng kanyang bibig, kasabay nito ang pagtaas ng kaliwang kilay nito. “Which friend are you talking about? Felma? Oh, she's already in jail.” Mataray na sagot nito sa akin. Subalit, labis na nagulat ito ng lumuhod ako sa kanyang harapan, at kita ko kung paano itong mataranta. “Stand up, Denice! Hindi ako Diyos para luh
DESPERATE MOVE Chapter 91
Tulala at tila wala sa kanyang sarili ng datnan ni Denice ang kaibigan niyang si Louise, habang nakasandal ang likod nito sa head board ng hospital bed. Tila piniga ang puso niya at matinding pagkahabag ang nararamdaman niya para sa kaibigan. Ni halos hindi man lang nito naramdaman ang kanyang pagdating. Hanggang sa tuluyan siyang nakalapit sa kama na kinauupuan ni Louise ay nanatili lang itong nakatitig sa labas ng bintana. Tahimik na umupo si Denice sa gilid ng kama saka naluluha na dinampot niya ang kamay ng kanyang kaibigan. Naisip niya, sadyang kay laki na ng kanilang pinagbago. Nawala na ang dating sigla at kainosente nito sa lahat ng bagay. Nagugunita pa niya noong mga panahon ng kanilang kabataan. Wala itong ibang inisip kundi ang matulungan siya sa kanyang pag-aaral para sabay nilang matapos ang kursong Abogasya. Aminado si Denice na simula ng magkahiwalay sila ni Louise ay malaki ang naging epekto nito sa kanyang pag-aaral. Wala na kasing nanenermon sa kanya
DESPERATE MOVE Chapter 90
“Masaya ako dahil naging maayos na ang lahat sa amin ni Denice, nag kapatawaran na kami. Marahil hindi na tulad ng dati ang relasyon namin sa isa’t-isa dahil may lamat na ito. Pero, naniniwala ako na hindi pa naman huli ang lahat para makapag simula kaming muli. Ang pinakamahirap na maibalik sa lahat ay ang tiwala. Maybe I trust her, subalit hindi na tulad ng tiwala na binigay ko sa kanya noon. Ang lahat kasi ng bagay ay may limitasyon, at kailangan ay hindi lalampas sa limitasyong iyon ang tiwala na ibibigay ko sa kaibigan ko. Para kung sakali na maulit ang mga nangyari sa aming dalawa ay hindi na nito maapektuhan ang buhay ko. Mabigat ang mga paa na bumaba ako ng sasakyan. Sa dami ng trabaho ko sa maghapon ay kulang na lang bibigay na ang utak ko kaya ramdam ito ng katawan ko. Pagtuntong ng isang paa ko sa unang baitang ng hagdan dito sa pintuan ng Mansion ay narinig ko na kaagad ang malakas na boses ng aking biyenan. Simula ng matalo ito sa kaso at napatunayan ko n
DESPERATE MOVE Chapter 89
“Ahhhhh!” Crash! Nilamon ng malakas na sigaw ni Felma ang buong silid ng kanyang opisina. Malakas niyang ibinato ang nameplate na nakapatong sa ibabaw ng kanyang lamesa. Nabasag sa sahig ang babasaging nameplate kung saan ay nakaukit ang kanyang pangalan. “How dare you ruin my career!? Papatayin kita Louise! I swear, mapapatay talaga kita!” Halos mapatid ang kanyang mga litid dahil sa malakas na pagkakasigaw niya sa mga salitang ito. Habang sa kanyang isipan ay paulit-ulit na minura niya ang babae na siyang naging dahilan ng unti-unti niyang pagbagsak. Hindi niya alam kung paanong mabilis na kumalat sa social media ang tungkol sa kinakaharap niyang problema. At ngayon ay pinuputakti siya ng publiko.Lampasan ang tingin sa salaming pader ng kanyang opisina habang nakatitig sa kawalan. Dahil sa pagkakasiwalat ni Louise mula sa mga taong nadehado ng kanyang mga project, maging ang mga kontrata na hindi dumaan sa maayos na proseso ay marami ang nagalit sa kanya. Dumagdag pa ang galit
DESPERATE MOVE Chapter 88
“Will the jury foreperson, please stand. Has the jury reached a unanimous verdict?” “Yes, your honor.” Narinig kong sagot ng Jury sa tanong ni Judge Cabrahim. Kahit na hu-hulaan ko na ang magiging hatol ng korte ay hindi ko pa rin maiwasan na kabahan. Kasalukuyan kaming nandito ngayon sa loob ng trial court upang pakinggan ang magiging hatol sa akin ng hukuman. Napangiti ako ng pisilin ni Alistair ang kanang kamay ko. Wari moy nais nitong sabihin na okay lang ang lahat at hindi mo na kailangan pang mangamba. Isang matamis na ngiti ang naging tugon ko sa kanya bago inilipat ang tingin sa aming paligid. Sa kabilang panig ng silid ay nakatayo ang aking biyenan habang sa unahan nito ay ang kanyang mga abogado. Sa bandang likuran nito ay si Felma na tahimik lang sa kanyang kinatatayuan. Kapansin-pansin na hindi nagpapansinan ang dalawa. Nawala na ang dating closeness ng mga ito, malayo na rin sila sa isa’t-isa na di tulad ng dati na mukha silang mag-ina dahil lagi silang magk
DESPERATE MOVE Chapter 87
“Atty. Thompson, maaari mo bang sabhin sa amin kung paanong napunta sayo ang kopya ng kontrata gayong pribadong pag-aari ito ng biktima. Isa kang abogado at alam mo na pwede kang kasuhan ng Contract Trespass.” Nagpatuloy ang hearing at ngayon ay inuusig na ako ng abogado ni Mamâ. “I’m aware about that, at handa akong harapin ang anumang consequences ng mga naging hakbang ko. Nang huling araw na nagpunta ako sa opisina ng aking biyenan ay aksidente kong nakita ang confidential folder na naglalaman ng kontrata. I was there to court my mother in-law, para maayos na ang conflict sa pagitan naming dalawa hindi para lasunin siya. I have a valid reason kung bakit kailangan kong gawin ang bagay na ‘yun. Kahit ilang beses man akong isuka ng aking biyenan ay hindi na nito mababago ang reyalidad na isa kaming pamilya. She’s not my enemy here, I am fighting for the sake of my family.” Matatag kong pahayag bago diretsong tumitig sa mga mata ng abogado. Marahil ay nabasa nito sa
