Chapter 1

Nakatulog ng mahimbing si Derrek, pagod na pagod mula sa kanilang halos kamasutra-style na p********k ng babaeng kasama niya. Matagal na niyang pinagpaliban ang buhay binata, ang pagiging malaya, dahil sa pagkakasakit ng kanyang ina.

 

Simula nang ibulong ng kanyang ina ang kanyang hiling kay Derrek noong unang beses na dinala sa ospital, nagsimula na siyang maglakad-lakad, nagrebelde.  Nakakausap pa ang ina noon. Nagtataka nga si Derrek kung bakit tatlong araw lang ang lumipas, hindi na niya ito makausap.

Maraming test ang ginawa, paulit-ulit, halos hindi malaman ang sakit.  Halos anim na buwan siyang nasa ospital bago nakumpirma na meningitis ang sakit ng ina, at malala na.

 

Ang tunog ng teleponong patuloy na tumutunog ang nag-istorbo sa katahimikan ng isang hotel room sa Malate.

 

"Honey, honey, gising na. Ang phone mo, tumutunog nang tumutunog. Sagutin mo na," halos malata ang boses ng babae.

 

"Bahala na. Tulog na lang ako. Pagod na pagod ako," sagot ni Derrek. Pero patuloy pa rin ang pag-ring ng telepono.  Nainis na si Derrek sa sobrang ingay.

 

"Ptangna, sino ba 'tong tumatawag ng ganito kaaga?" sabi ni Derrek habang sumusulyap sa orasan sa tabi ng kama.

 

"Sh*t!, alas-tres pa lang ng umaga. Sino ba 'to?"  Kasalukuyan silang naka-check in sa hotel kasama ng babaeng nakilala niya sa bar. Hindi na niya maalala kung ano nga ba ang pangalan nito. Amy? Roxie?  Bahala na, basta binayo niya kagabi.

Dinampot ni Derrek ang kanyang cellphone at tiningnan kung sino ang tumatawag.  Kumunot ang noo niya nang makita ang pangalan ng kanyang ama.

 

"Ptangna! Hindi ba talaga nila ako patatahimikin?"  Agad na tumayo si Derrek at kinuha ang roba na ibinigay ng hotel. Isinuot niya ito at saka sinagot ang telepono.

 

"Hello, ano ba 'yan?  Alam niyo ba kung anong oras na?"  bungad niya.

"Derrek, umuwi ka na.  May nangyari sa mama mo.  Sabi ng doktor, kailangan nating mag-handa."  Malungkot ang boses ng kanyang ama.

 

"Mag-handa para saan?"

"Derrek, umuwi ka na bago pa mahuli ang lahat."

"Bago pa ano? Hindi... hindi...  Hintayin niyo ako.  Hintayin niya ako," sabi ni Derrek, nagsisimula nang magpanic.

 

"Umuwi ka na sa mama mo. Kailangan ka niya."

"Hintayin mo siya, Dad.  Papunta na ako.  Twenty minutes... hindi, ten minutes."  Ibinaba ni Derrek ang telepono.

 

"Gising na, Mia.  Umalis na tayo," utos niya sa babaeng nakatitig lang sa kanya.

"Hindi ako si Mia.  Bhea ang pangalan ko," sagot ng babae na naghihikab at umupo sa kama.

 

"Mia, Bhea, bahala na.  Basta gising na at aalis na tayo."

 

"Bakit?  Pagod pa ako, at ang lagkit ko.  Pwede bang maligo muna ako?"  sabi ng babae.

 

"Maligo ka kung gusto mo.  Aalis na ako.  Mauna na ako.  Bahala ka na diyan kung gusto mo," sabi ni Derrek na hindi na nag-antay pa na makapagbihis ang babae. Hinubad niya ang roba at mabilis na sinuot ang pantalon at ang kanyang gusot na long sleeve na nakabukas.  

Wala nang nagawa ang babae kundi magbihis.Hinablot ni Derrek ang babae na nagsi-zipper pa lang ng kanyang palda at hinatak ito palabas ng hotel.  Pagkatapos mag-check out, mabilis na nagmaneho si Derrek papunta sa parking lot at halos palipatin ang kotse sa kalsada.  Huminto siya sa isang waiting shed malapit sa isang terminal.

 

"Bumaba ka na," sabi niya nang makita niyang tulala ang babaeng kasama niya.  Naiinis na si Derrek.

 

"Ano?  Inaasahan mo bang ihahatid kita?  Tapos ano?  Magpapalitan ng number?  Dream on, bitch. Bumaba ka na.  Salamat sa magandang ptangna," sabi ni Derrek. Laglag-balikat na bumaba ang babae pero sinulyapan pa si Derrek.

 

"Karma is on the way fast, Derrek Lucero. Magmamakaawa ka rin sa isang babae someday," bulyaw ng babae.

 

"Whatever!"  sabi ng binata at pinaharurot ang kotse.

 

Sa loob ng sampung minuto, tumatakbo na si Derrek papunta sa ICU ng Saint Dominic Medical Center. Kitang-kita ni Derrek ang kanyang ama na halos yakapin na ang salamin sa pinto ng ICU, pero mas nakatawag ng pansin sa kanya ang babaeng halos nakayakap sa kanyang ama at hinahagod ang likod nito.  Napansin din ni Derrek ang kaguluhan.  Isang doktor at tatlong nurse ang mabilis na pumasok sa ICU, pagkatapos ay lumabas ang dalawang nurse na may itinutulak na machine.  

Parang nagkakagulo na ang lahat.  Kinabahan si Derrek, namutla siya at nanuyo ang lalamunan.  Unang beses na nanginig ang kanyang tuhod habang papalapit sa kanyang ama.

 

"Dad... Dad....Anong nangyari?  Kamusta si Mommy?"  sabi ni Derrek pero halos parang walang narinig ang kanyang ama.  Sumilip si Derrek sa maliit na salamin sa pinto kung saan nakasobsob ang kanyang ama.

 

Halos mawalan ng ulirat si Derrek nang makita ang kanyang ina na tila nanghahabol ng hininga. Nakatirik ang mga mata nito habang may nakasobsob na tubo sa bibig.  Abala ang isang nurse na mina-manual pump ang hangin, at ang isang doktor ay tinuturukan ang kanyang ina ng kung ano, at ang isa pang doktor ay inaayos ang mga nakadikit sa ulo ng kanyang ina at binabasa ang record.

 

"Dad... Dad... anong nangyari?  Anong nangyari? Damn it, Dad, sagutin mo ako!  Anong nangyayari?!"  sigaw ni Derrek.

 

Pero nanatili lang na nakayuko ang kanyang ama at tahimik na umiiyak.  Ang babaeng nakaaalay sa kanyang ama ang sumagot sa mga tanong ng binata.

 

"Kanina, we receive a call from the hospital, nag-seizure daw ang mommy mo.  We came here as fast as we can pero pagdating dito sabi ng mga doktor hindi na nagrerespons ang mata ng mommy mo.  The doctor ask your Dad kung papayag na lagyan ng tubo ang mommy mo para makahinga but your Dad refuse."

 

"Ano?  Bakit?  Bakit hindi ka pumayag, Dad?"  galit na sabi ni Derrek.

 

"Ang sabi ng doktor, ang paglalagay ng tubo ay hindi kasiguraduhan ng survival, pwede lamang madagdagan ang mga araw o buwan ng mommy mo, pero sabi ng doktor 50/50.  Kaya ayaw na ng daddy mo na pahirapan pa ang mommy mo!"

 

"Hindi!  Hindi totoo 'yan.  Ayaw mong mahirapan si Mommy o ayaw mo na ng responsibilidad ha, Dad?"  sigaw ni Derrek na hindi na napigilan ang emosyon.

 

"Simula nang magkasakit si Mommy, pinararamdam mo na sa kanya na pabigat na siya at wala nang silbi.  Kaya sinong maniniwala na kaya hindi mo pinatubuhan ang mommy ay dahil ayaw mo na siyang mahirapan.  Shame on you, Dad," sumbat ng binata.

 

"Natanggap n'yo ang tawag ng doktor sa ganitong oras.  So it only means magkasama kayo, tama ba?  Nakaratay dito si Mommy habang ikaw ay nagpapakasarap sa iba," sabi ni Derrek na tinapunan ng nakakainsultong tingin ang babaeng katabi ng ama.

 

"You are having an affair with this woman behind my sick mother at ang lakas pa ng loob ninyong magpakita dito, at ikaw pa talaga, daddy...  Ikaw pa talaga ang tumangging dugtungan ang buhay ni Mommy.  I hate you, Dad.  I hate you!"  sabi ni Derrek na humarap sa salamin at pinanood ang kanyang kawawang ina.