Chapter 1 4

Sheiha Fajardo's POV

"Bakit hindi ka naka-uniform?" 

"Eh?" 

Tiningnan ko ang suot ko. Isang high waisted jeans na pinaresan ng isang white T-shirt na may print na 'Pretty'. Naka-tack in ito sa jeans. Pinaresan ng converse shoes.

"Uniform? May nag-u-uniform kapag magre-resign? 'di ba naka-casual lang sila?" 

Nakita ko ang pagkunot ng noo sa mukha ni Brimme. Siguro nakalimutan niya iyong sinasabi ko noong nakaraan. Huminga ako ng malalim saka nginitian siya.

"Magre-resign na ako sa—"

"Alam ko."

Ako naman ang napakunot-noo. 

"Pero hindi ko aakalain na gagawin mo talaga 'yun. I thought you're just bluffing," dagdag niya.

"Well..." Umupo ako sa katapat na inuupuan niyang sofa, "Nangako na ako sayo na magpapakabait na ako."

"At ito ang pagpapakabait na naisip mo? Ang mag-resign sa trabaho?"

Tumango ako,

"Para safe ako. I won't meddle in your business on finding evidences towards getting justice. This way, hindi mo na kailangang mag-alala sa 'kin na baka magpadalos-dalos na naman ako sa pagkilos lalo pa at kasama ko ang taong 'yun."

"Kahit saan ka man magtrabaho, Sheiha ay mag-aalala at mag-aalala pa rin ako. Hindi dahil sa malayo ka sa kaniya ay ligtas ka na. Hindi ibig sabihin niyon na kapag lumayo ka ay hindi ka pa rin nila hahanapin at susundan. Nalaman ko kay Clinton na napalapit agad ang loob sayo ng lalaking 'yun pagkatapos mo siyang tulungan. He even is demanding everyone to get you, para makausap ka. Pero hindi ka nila maabot-abot kasi hinaharangan ni Clinton. Kapag umalis ka ngayon, baka pag-ugatan pa ito ng pagdududa. After that incident, you didn't show off."

"Sabihin na lang natin na na-trauma ako kaya hindi ko na kayang manatili sa ospital. Saka hindi naman 'yun ang talagang kurso ko."

"Sabihin na nating ganiyan nga, pero paano kung ipahanap ka? Ipa-background check? Let's consider all the possibilities, Sheiha."

"Hindi naman nila malalaman lalo pa at hindi totoo ang binigay kong identity papers sa kanila. Kapag mag-background check man sila, mas hindi nila malalaman kung sino talaga ako dahil napakaraming Sheena Gozon sa buong Pilipinas."

Huminga siya ng malalim,

"Sheiha... sa kamay ng lalaking 'yun ay walang nakakalusot."

Naniningkit ang mga mata ko,

"Bakit buhay pa tayo ngayon kung hindi tayo nakalusot sa mga kamay niya?"

There is something on the way she acted. Hindi siya ganito, e. Para siyang hindi mapakali sa mga ginagawa, sa mga sinasabi. I know that Brimme is a calm person but when it comes to me, kapag may kinalaman ang usapin sa 'kin ay nailalabas nito lahat ng emosyon niya.

Tiningnan niya ako deretso sa mata,

"Stay there and be safe."

"What do you mean by that? Lalayo na nga ako sa gulo 'di ba?"

"Hindi mo naiintindihan..."

"Kaya nga ipaintindi mo!"

Nagsimula nang umusbong ang inis ko. Naging madali na akong mainis nitong mga nakalipas na taon. Iyong dating Sheiha na napakahaba ng pasensya ay unti-unti nang nawawala. Nagsisimula na naman ako...

"Kagabi, when me and Clinton was talking. May nakita kaming mga aninong umaaligid sa bahay."

Gulat akong nag-angat nang tingin sa kaniya. Kapag kuwan ay pinakalma ang sarili. Biglang umusbong kasi ang kaba ko.

"B-Baka naman mga kasama niyo 'yun tapos binabantayan lang tayo? Sabi ni Clinton na may bagong misyon siya at iyon ay ang bantayan tayo."

Umiling siya,

"Kapag sinabi niyang siya lang, nag-iisa lang talaga siya. Hindi naman niya ako kailangang bantayan dahil kaya ko naman ang sarili ko. Tinutulungan lang niya akong bantayan ka. We called our superior to asked about this thought but he didn't order anyone except Clinton to do this job."

Bigla ay napasandal ako sa inuupuan, nanghihina. Hindi naman sana mangyayari na naman itong naiisip ko.

"Ang nakakapagtaka rin ay hindi galing sa lalaking 'yun ang mga taong umaaligid dito sa bahay," dagdag pa niya na mas lalong nagpagulo sa isip ko.

"Anong ibig mong sabihin?"

"We thought that there is someone who's watching us from afar. I don't want to tell this to you but you need to know, so that you won't be left out on the dark anymore."

"Spill it."

"May pagkakataon na nararamdaman kong may sumusunod sa 'kin. Lalo pa't umaalis ako ng gabi o madaling araw para sa misyon namin. Simula pa ito noong lumipat tayo rito. Ayokong sabihin sayo dahil alam kong napapagod ka ng magpalipat-lipat ng matitirhan. Pero hindi rin ito ang point ko kaya pinili kong manatili." Tumigil muna siya sa pagsasalita. Siguro iniisip nito kung sasabihin ba nito ang lahat o hindi. 

Pero sa pagkakataon na ito, kailangan ko ng ekplinasyon sa lahat ng nangyayari. Lalo pa't madali akong magpadalos-dalos sa mga ikinikilos ko. Hindi ko na gustong maulit pa iyong noon dahil alam kong this time, hindi na ako binigyan ng isa pang pagkakataon para mabuhay. 

"Brimme, hindi ko na kayang maiwan sa dilim na walang alam, walang nalalaman na pintong palabas. Kahit ngayon lang, pagkatiwalaan mo 'ko. Pero kung may kinalaman 'yan sa trabaho mo, don't bother. Baka ako pa ang dahilan para mapahamak ka. Hindi na ako magiging pabigat sa 'yo 'di ba? Kaya sisikapin kong hindi na maging pasakit sa ulo mo."

Naiintindihan ko kapag sinasabi niyang may kinalaman ang trabaho niya sa mga bagay. Na kahit gustong-gusto kong malaman ang lahat ng detalye ay limitado lang ang kaya niyang ibahagi at kailangan kong malaman. Lalo pa at isang pribado ang trabaho ni Brimme na kahit ako ay hindi alam kung ano. Sinabi niyang hindi iyon ilegal kaya maniniwala ako sa kaniya. Basta legal ay walang problema sa 'kin. Ang nagiging problema lang ay iyong halos buwis buhay nilang mga misyon. May isang beses ngang umuwi si Brimme ritong puno ng pasa at may tama pa ng baril sa tiyan. Noong tinanong ko kung ano ang nangyari, sinabi lang niyang trabaho.

"Hindi ko alam kung kakampi ba natin o kaaway ang taong nasa likod ng mga ito. Wala pa naman siyang ginagawa bukod sa pagmamasid. Pero isa lang ang nasisiguro ko, kung sino man ang taong 'yun, mukhang may kinalaman siya sa pagkawala ni papa."

Nanlalaki ang mga mata ko,

"P-Paano mo nasabi?"

Si papa ay iyong lalaking nagligtas sa amin, sampung taon na ang nakakalipas. Siya ang kumupkop sa 'min at tinulungan kaming makapag-aral ni Brimme. Siya ang nagsilbing magulang namin buhat noong naganap ang trahedya. Siya ang tumulong para hindi kami matunton ng dating amo niya. Kumalas kasi siya sa grupo, hindi ko alam kung paano. 

"Noong magda-dalawang linggo pa lang tayo rito, may isang package ang dumating. When I was about to leave the house, may nakita akong isang box sa harap ng main door. Akala ko na baka delekado ang isang 'yun kaya dinala ko kay superior para maimbestigahan at malaman kung kanino galing," Pagkukwento niya.

"Hindi mo muna binuksan?" Umiling siya, "Tama ang ginagawa mo. Baka may bomba sa loob tapos pagbukas mo ay biglang sumabog, naging tusta ka pa."

Napailing na lang si Brimme at napahawak sa sentido. Pinapasakit ko na naman ang ulo niya panigurado. Pero may gusto pa akong malaman. Matagal nang naka-stuck itong tanong na ito sa isip ko at hindi lang ako palaging nabibigyan ng pagkakataon para maitanong ito sa kaniya.

"Teka, matanong ko lang." Nang tumango siya ay nagsalita ako, "Kapag ba umaalis ka ay iniiwan mo akong mag-isa rito?"

Nag-aalala kasi ako. Kaya ko naman depensahan ang sarili ko pero hanggang basics lang ang kaya ko. Hindi katulad ni Brimme na halos lahat ng martial arts ay alam. Paano kung expert ang pumasok sa bahay habang wala siya? Paano na ako? 

"Ano?! Syempre hindi. May pinapadala si superior dito na tao para bantayan ka."

Napatango-tango ako,

"Ang bait ng superior mo. Pakilala mo sa 'kin 'yan kapag may pagkakataon, a?"

Napailing ito,

"Lahat na lang gusto mong makilala. Ano? Itutuloy ko pa ba, o hindi na?"

"Sorry, sorry. Sige ituloy mo na. So... anong kasunod? "

"Walang trace sa kung saan at kanino galing ang box. Noong chineck ko ang cctv sa gate ay wala kaming nakita bukod sa biglang paglitaw ng box."

"Ano 'yun? Wow, magic?" 

"Sheiha!"

"Oh, ito naman ang daling ma-high blood." Ngumiti ako, "Magtitino na ako."

Napabuntong-hininga na lamang si Brimme saka umiling. Alam niyang wala siyang magagawa kung hindi ang ituloy ang kwento. Nasimulan na niya kaya kailangan niya itong tapusin. Ang motto kasi niya sa buhay ay, 

"Kapag nasimulan mo na, dapat mong tapusin. Huwag mong hintayin na ang iba pa ang tatapus sa labang sinimulan mo."

Ang gara 'di ba? Wala akong ganoon dahil pasaway ako. Gusto ko lang magliwalaw—sana— kaso hindi pwede.

"The video was cut." Napatango-tango ako, that explains why.

"Pero paano mo nga nalaman na ang taong 'yun ay may kinalaman sa pagkawala ni papa?"

"Two years ago, ang huling kita natin kay papa. Bago siya nawala, may ibinigay siya sa 'king kwentas."

May inilabas siyang kwentas mula sa leeg niya. Isa itong silver chains na may infinity pendant. Simple pero kakaiba dahil may dalawang batong ruby sa mga butas ng infinity sign. Ngayon ko lang ito nakita. Hindi kasi palasuot ng kwentas si Brimme o kahit na anong burloloy sa katawan. Kaya hindi ko napansin na may suot-suot siyang ganito.

Hinubad niya ito saka binaliktad. May hinila siyang isang bagay na nakakabit sa likod nito. Isang kurting susi! 

"Ang laman ng box ay isang vault. May kalakihan. Siguro kasing laki ng lata sa iniinom mong Nido."

"Tapos iyan ang susi sa vault?" sabi ko sabay turo sa kwentas.

Tiningnan siya ako,

"Hindi."

Napakunot ako ng noo,

"Eh? Kung hindi naman pala ay bakit mo nabuksan ang vault?"

"Dahil dito."

May inilabas siyang isa pang kwentas mula sa bulsa. Katulad ito ng isa pero ang kulay ng batong nasa mga butas ng infinity sign ay green gems stone, emerald. Binigay niya sa 'kin ang kwentas na agad ko namang tinanggap. 

Binaliktad ko ang pendant at doon nakita ko ang isang kurting susi. Hinila ko at nakita ko ang pangalan kong naka-engrave sa ibabaw ng kinalalagyan ng susi. May sealed ito para hindi nahuhulog ang susi.

"Binigay 'yan ni papa sa 'kin. Para raw 'yan sa 'ting dalawa. Hindi ko alam noong una kung para saan 'yan pero ngayon alam ko na kung para saan iyang sa 'yo."

"A-Anong laman ng vault?"

"Bago ko sabihin sa 'yo ang lahat, may tanong ako."

Agad akong tumango,

"Go ahead."

"Noong nangyari sa 'yo ang trahedyang 'yon, may nakita ka bang mukha bago ka nawalan ng malay? O, bago ka mawalan ng malay ay may nakita ka bang ibang tao bukod sa mga nanakit sa 'yo? Kung kaya mo nang maalala, paano ka nakaligtas?" tanong niya.

Pilit kong inisip ang nangyari sa 'kin, dalawang taon na ang nakakalipas. Simula una hanggang sa mawalan ako ng malay. Hanggang sa madatnan ako ni Brimme habang nakahandusay na sa sahig at naliligo sa sarili kong dugo.

"A-Ano... Bukod sa mga lalaking naka-bonet sa panahong 'yun, may isa pang lalaking dumating. Naiiba siya sa lahat. He seems superior more than anyone. He's intimidating even though I only saw his back. Naka-suit siya that time. He's standing with all his might without an effort to do so. May sinasabi siya sa mga lalaki pero hindi ko marinig. Namalayan ko na lang na kaming dalawa na lang ang nasa loob ng bahay na 'yun... Then after that..." Tumingin ako kay Brimme.

"After that...?" 

"Narinig ko ang sapatos niyang papalapit sa 'kin. Hindi ko maaninag ang mukha niya dahil bukod sa malabo ang paningin ko, madilim pa ang paligid. Naramdaman kong hinawakan niya ang mukha ko ang let me close my eyes," pagpapatuloy ko.

"May sinabi siya sa 'yo?" 

Tumango ako,

"Sleep tight, my dear...? My dear ba 'yun, o my love? Hindi ko na maalala. Pero isa lang ang sigurado ako, may gusto sa 'kin ang lalaking 'yun."

Biglang tumango si Brimme at akmang babatukan ako nang sinalag ko ang mga kamay sa 'kin.

"Hindi ka naman mabiro!"

Dinuro niya ako, "Ikaw, Sheiha umayos ka!" Ramdam ko ang panggigil niya.

Bumalik siya sa pag-upo at uminom sa juice niyang nasa bote. Bakit ba ang hilig ng taong 'to sa juice?

"Ano pala ang laman ng box?"

Seryoso niyang inilapag sa maliit na lamesa ang juice na iniinom. Umayos siya ng upo saka humalukipkip.

"Wala. Walang laman ang vault."