Prologue

"Sit down Ms. Delfin or would I rather say Mrs. Buencamino" Sabi ni Nico.

Tiim ang bagang at halos pigil ang lahat ng emosyon. Samantalang nanlaki naman ang mata ni Kaye. Kung gayun ay kikilala siya nito. All this time kilala siya nito? Nataranta si Kaye at hindi napakali. Halos mapudpud niya ang dulo ng  kanyang uniporme kakalapirot dahil sa tense at naglalagkit na ang noo at batok niya sa nerbiyos kahit pa nga aircon ang opisina ng amo.

“What? nabigla ka ba? talaga ba? Wow Iba ka rina Kaye" sabi in Nico in a sarcastic way.

"Iniisip mo ba na hindi ko matatandaan ang pagmumukahang iyan ha Kaye? Hindi ka man lang ba kilabutan? Ganun ka ba kakapal? Araw araw mo akong nakikita at aeraw araw mo rin bang iniisip na gaguhin ako pretinding you dont know me too ha?” Naaamazed na sabi ni Nico.

“Hindi naman sa ganun. Kase di mo naman ako pinapansin noong mga nakaraang araw at saka ni hindi mo naman ako tinatapunan ng pansin kaya akala ko hindi mo ako nakilala?” Katwiran ni Kaye.

Kita niya ang pagtagis ng bagang ni Nico. Halos hindi niya kayang tingnan ito sa mata. Alam niyang galit ito at alam niyang hindi nito palalagpasin ang lahat. Ibang iba na ito sa Nicolas na nakilala niya sa San Pascual may dalawang taon na ang nakararaan. Malayong malayo na sa Nicolas na parang asong buntot ng buntot sa kanya noon.

"Sir,  Hayaan mo akong makapagpaliwanag , kase hindi...." bigla siyang sinigawan ni Nico kaya natakpan ni Kaye ang bibig at hindi na naituloy ang dapat na paliwanag

“Stop you Lies Kaye for God Sake. Ganun ba talaga katanga ng tingin mo sa akin Mrs. Buencamino. Do you really think makakalimutan ko ang mukha ng babaeng naging dahilan kung bakit kailangan kung magtago sa kaibigan at tumakbo palayo sa lahat ng kahihiyan” Sabi ni Nico na kinuyom ang mga palad.

“Sa palagay mo makakalimutan ko ang sugat at pait na dinulot mo sa loob ng mahigit dalawang taon. Grow up Kaye hindi ka na 19 years old na pwedeng magtantrums at tumakas na lamang sa obligasyun. Hindi lahat ng bagay ay nadadaan sa pasensya Mrs. Buencamino, Hindi lahat nang nasisira ay nababalik at nagagamitan ng mighty bond.” Nagtitimpi sa galit  ang tono ng boses ni Nico.

“From now own, sisingilin kita sa kasalanan mo sa akin and sisiguraduhin ko Kaye pagsisihan mo habang buhay na iniwan mo ako ng gabing iyon” dagdag pa nito.

Napayuko naman si Kaye. Sa sitwasyun ng buhay niya ngayon ay alam niyang wala na siyang tatakbuhan. Matagal na rin naman siyang naghihirap. Dalawang taon na rin naman niyang pinagdusahan ang ginawa niya.

“Okay Nico, total wala naman na akong lupang pwedeng takbuhan mukhang kahit saan ako magpunta ng lagay na ito ay matutunton ninyo” Sabi ni Kaye.

“Sabihin mo lang kung paano ko mababayaran ang kasalanqan ko? Hanggang kelan ko pagbabayaran para mapaghandaan ko” Sabi ni Kaye.

“Pay it with your life Kaye..……………..” sabi ni Nico

Napatingala si Kaye at napatitig sa umaapoy na mga mata ni Nicolas.