Share

Kabanata 3

Penulis: Adeola
LESLIE’S POV

Ang libing ni Lola ay ginaganap sa isang madilim na araw, na labis kong hindi ikinatuwa.

Nakinig ako sa weather forecast upang mapili ko ang perpektong araw para sa libing, at ayon sa forecast, maaraw dapat ngayong araw at maliwanag tulad ni Lola. Pakiramdam ko ay naloko ako ng nakatayo sa tabi ng libingan ni lola, ang langit ay natatakpan ng mga ulap na nagpapalala lamang sa madilim at nakapanlulumong pakiramdam na namuo sa aking loob mula nang siya ay mamatay.

Iyak ako ng iyak kaya wala na akong luhang natitira sa libingan ni lola at ngayon ay kailangan kong magsuot ng maitim na sunglasses para itago kung gaano kapula at namamaga ang aking mga mata sa halip na iterno ito sa aking itim na damit.

Mayroong ilang mga tao na tumatambay sa iba pang mga libingan sa sementeryo upang magbigay ng kanilang huling paggalang sa kanilang mga mahal sa buhay, at sa bawat libingan, mayroong hindi bababa sa dalawang tao; magkahawak-kamay na mag-asawa, pinapatahan sa isa't isa ang mga pamilya at maging mga prusisyon sa simbahan.

Mag-isa lang ako, walang nagpapatahan sa akin dahil walang ibang nag-abalang dumalo sa libing ng lola ko. Sa pagkawala niya, napagtanto ko kung gaano ako kalungkot at ang pag-iisip ay nagdudulot ng panibagong sugat sa aking pusong nasira na. Pilit kong inaalis sa isip ko ang mga nakakasakit na pangyayari noong mga nakaraang araw at kapag nagtagumpay ako, ibinalik ko ang aking atensyon sa aking lola.

Nakangiti siya sa naka-frame na larawan na nakalagay sa kanyang lapida at pinilit kong ngumiti pati na rin ang masasayang alaala niya sa aking isipan.

"Leslie, anak, hindi ka maaaring sumimangot ng ganyan lagi, kung hindi ay magkakaroon ka ng mga wrinkles na tulad ko bago ka pa maging kasing edad ko!" Sasabihin niya at pagkatapos ay ibuka ang aking mga labi sa isang ngiti gamit ang kanyang mga daliri.

Si Lola ay isang masayang kaluluwa na nagkukuwento sa akin, karamihan ay tungkol sa aking kapanganakan at kung paano niya nalaman mula sa unang araw na itinuon niya ang kanyang mga mata sa akin na ako ay magiging isang tunay na maganda at kamangha-manghang bata. Ibinahagi ko ang lahat sa kanya at ang pakikipag-usap sa kanya tungkol sa aking kasal ay isa sa mga bagay na naging dahilan upang ito ay matiis ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung wala si Lola.

Muling tumulo ang mga luha sa mata ko at tinanggal ko ang sunglasses para punasan ito bago ito bumagsak. Nangako na ako sa sarili ko na hindi na iiyak; Hindi iyon gusto ni lola.

Sumisinghot, sinimulan kong ilagay ang mga bagay na dinala ko sa tabi ng kanyang libingan; Mga tulip, na paborito niyang bulaklak; Mga peach, ang kanyang paboritong prutas at sa wakas ay ilang matatamis na dessert dahil si lola ay mahilig sa matamis at hindi nakinig sa akin tuwing sasabihin ko sa kanya na masama ang mga ito para sa kanyang edad.

“Walang matamis sa langit, Leslie. Tama lang na kumuha ako hangga't kaya ko dito bago ako tawagin ng panginoon." Kasabay nito ang sasabihin niya ay binubuksan niya ang isa pang kendi at hinagis ito sa kanyang bibig. Patuloy siyang nagsasalita tungkol sa 'Panginoon' na parang laging handa sa araw na siya ay mamatay.

Hindi ko na napigilan, napaluha ako, napaluhod sa tabi ng puntod niya habang buo ang isipan ko na wala na talaga siya.

“Dapat hinayaan kong makuha niyo lahat ng kendi sa mundo. Dapat nandoon ako kasama niyo sa oras ng iyong kamatayan. Dapat ay hinawakan ko ang inyong mga kamay at sinabi sa inyo na magiging okay ito. Dapat–” Namamaos ang boses ko, ang malalim na panghihinayang at luha ang sumasakal sa akin at nawalan ako ng gana sa pag-iisip. Wala na akong maisip na sasabihin kaya umiyak na lang ako ng umiyak, nanginginig ang katawan ko.

Nakarinig ako ng mga yabag na may kumpiyansa na papalapit sa akin at nakaramdam ako ng presensya sa likod ko na nagiging dahilan ng paghinto ng aking mga hikbi. Bumibilis ang tibok ng puso ko at namumuo ang pag-asa sa loob ko nang hawakan ng tao ang kamay ko. Lumingon ako, inaasahan na makita si Kian, pero mabilis na nawasak ang pag-asa ko nang makita kong hindi siya iyon.

Para akong tanga para umasa na dito siya magpapakita pagkatapos ng ginawa niya pero mas lalo akong tulala nang mapagtanto kong handa akong umiyak ng walang kahihiyan sa mga bisig niya kung dito siya nagpakita sa halip na ang Tito niya na nakatayo ngayon sa harapan ko, may banayad na tingin sa kanyang mga mata.

"Travis." Sabi ko, ngumuso at nagmamadaling pinunasan ang mga luha ko.

"Heto," Inabot niya sa akin ang kanyang panyo, nilagay niya ito sa aking kamay at isinara ang aking palad bago pa man ako makatanggi. Nagsabi ako ng mahinang pasasalamat bago ko pinunasan ang mga luha gamit ang panyo na may amoy na katulad niya.

"Pumunta ako kaagad nang marinig ko ito, pasensya na sa Lola mo, Leslie." Sabi niya sa sincere at mabait na boses. Palaging mabait si Travis sa akin kahit noong secretary pa lang ako.

Tuwing bibisitahin niya ang kanyang pamangkin sa opisina, humihinto siya para mag-hi at inaabot ako ng canned na kape na may ngiti sa kanyang mukha. Gayunpaman, umalis siya ng bansa upang mag-aral ng ilang araw bago ang aming kasal at kakabalik niya lang nitong nakaraan. Ito ang unang beses na nakita ko siya simula noong bumalik siya at ang mabait na tingin sa mga mata niya ay nagbibigay panatag sa akin na kapag nandyan siya, may isa pa akong kakampi tulad ng lolo ni Kian.

"Hindi mo na kailangan." Tahimik kong sabi, sinusubukang i-downplay kung gaano ba talaga kahalaga sa akin na kahit papaano, may sapat na pag-aalaga ang isang tao na kasama ko dito. Luminga-linga si Travis sa paligid na parang may hinahanap tapos nakasimangot siya nang muling magtama ang aming mga mata.

“Mag-isa ka lang? Nasaan si Kian?" Tanong niya, medyo matigas ang boses.

Namumula ang pisngi ko sa kahihiyan. Kababalik lang ni Travis at malamang ay wala pa siyang alam. Hindi rin ako willing makipag-usap. Pilit akong ngumiti at nagsimulang mag-impake ng mga sobrang binili ko para sa libing ng aking lola.

Sinamahan ako ni Travis ng walang salita at bumuntong-hininga ako sa tahimik na pagpapasalamat sa kung paano hindi na siya nagtatanong. Kinukuha niya lahat sa kamay ko bago pa man ako makapagprotesta.

"Nagdrive ka ba papunta dito?" Tanong niya at umiling ako. Pumunta ako dito sakay ng taxi.

"Tara, kunin sumakay tayo sa kotse ko." Sabi niya at pumunta sa harap ko. Wala akong choice kundi sundan siya.

Kalalabas pa lang namin ng sementeryo nang may sasakyan na papunta sa parking space sa tabi mismo ng kotse ni Travis. Pamilyar ang sasakyan at patuloy akong nagdududa kung sino ang nagmamay-ari nito hanggang sa lumabas si Kian ng sasakyan, ang mga mata ay nakatutok sa akin habang naglalakad siya. Ang una kong napansin ay ang kanyang Royal Blue suit at nararamdaman ko ang unti-unting pag-iinit ng galit sa loob ko. Paano niya nagawa na magpakita ng iyon ang suot niya? Ito ay tulad ng isang lantarang kawalang-galang sa aking Lola at hindi ko kayang makita na hindi siya iginagalang kahit sa kanyang kamatayan.

Malinaw na galing si Kian sa opisina; hindi nakakagulat at mas mabuti na kung hindi na lang siya pumunta dahil napagtanto ko na ang pagtingin sa kanya ay nakakainis lamang. Nagawa niyang iwasan ako sa nakalipas na tatlong araw mula noong insidente sa ospital. Tatlong araw mula nang ipahayag ni Beverly na buntis siya at niyanig ang mundo ko. Hindi ko kailangan ng magsasabi sa akin kung kanino ang sanggol habang naglakad si Kian palapit sa akin ngayon, wala akong nararamdaman kundi sama ng loob sa kanya.

“Tapos na ba? Lintik, hindi ko napansin ang oras." Sabi niya bago tumingin sa kanyang tiyuhin at binigyan ito ng isang mahigpit na ngiti ng pagpapasalamat, nakakasuka ito para sa akin.

"Salamat sa pagsama sa kanya, tito."

Naka-cross arms lang si Travis, tinitigan pabalik ang kanyang pamangkin, "Pwede mo bang ipaliwanag kung bakit ngayon ka lang dumating?” Nagbigay ng tanong si Travis at humarap din ako kay Kian, naka-cross arms.

“Oo, Kian. Sabihin mo sa akin kung ano ang mas mahalaga kaysa sa pagpunta sa libing ng aking lola." Alam ko na ang sagot, pero hinihintay ko pa rin ang sasabihin niya para magkaroon ako ng dahilan para mas lalo ko siyang kamuhian.

"Gusto ko talagang pumunta dito, Leslie, pero alam mo na..." Hindi niya tinapos, sinuklay ang buhok niya, "Kailangan kong samahan si Beverly."

Ang tunog ng pangalan ni Beverly ay kung ano ang may epekto para sa akin; ang parehong babae na rason kung bakit hindi ko nasaksihan ang huling mga sandali ng lola ko.

"Talaga bang pumunta ka dito para sabihin sa akin na kasama mo ang ibang babae na nakasiping at nabuntis mo?"

“Ano?” Si Travis ay ang nagsalita, ang boses niya ay ipinakita ang gulat habang nakatingin siya mula sa akin papunta kay Kian. Ang madalas na blankong tingin ni Kian ay nanatili na para bang hindi siya apektado sa sakit na dulot niya sa akin.

“Wag natin itong gawin dito, Leslie. Alam mong hindi ko siya pwedeng iwan ng basta-basta.”

Suminghal ako.

“Kahit kailan ay hindi kita pinigilan. Alam mo? Dapat ay hindi ka na pumunta dito. Nanatili ka na lang dapat kasama niya dahil doon na ang katapatan mo ngayon at wala na ako sa buhay mo.”

Kumunot ang noo ni Kian, lumapit siya at tinakot niya ako ng konti gamit ang tangkad at maskuladong katawan niya, “Anong ibig mong sabihin? Asawa kita.”

"Ex-wife," binibigkas ko ang mga salita nang hindi man lang nag-iisip. Hindi ko inisip ang alinman sa mga ito ngunit wala akong pakialam dahil ang aking buong pagkatao ay tila sumasang-ayon na ito ang pinakamahusay para sa akin,

“Gusto ko ng divorce, Kian.”

Lumaki ang mga mata niya, hindi niya mapigilan ang gulat dahil sa mga salita ko at proud ako sa sarili ko na nakakuha na rin ako ng reaksyon na hindi galit o lamig mula sa kanya.

“Ang parehong divorce papers at resignation ko ay makakarating sayo sa madaling panahon.” Ang dagdag ko bago pa mawala ang gulat niya at hindi ko siya hinintay na sumagot habang humarap ako sa gulat rin na si Travis.

“Ihatid mo ako pauwi, Travis.”
Komen (1)
goodnovel comment avatar
Dahlia Joy Zamora
very nice and intense Ang next chapter
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terkait

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 4

    KIAN’S POV Gusto ko ng divorce. Walang tigil ang mga salitang ito na umiikot sa aking isip. Sa lahat ng mga kalokohan na aking narinig–sa totoo lang, marami akong naririnig na kalokohan bilang isang CEO–Si Leslie na humihingi ng divorce nang biglaan ay malamang ang pinakamasama. Ako ay isang tao na ipinagmamalaki ang aking lakas at kakayahang pangasiwaan ang mga sitwasyon, ito man ay hindi inaasahan. Kasama nito ang trabaho, ngunit sa ilang kadahilanan, hindi ako makapagsalita o maigalaw ang aking mga paa hanggang sa makapasok siya sa kotse kasama ang aking tiyuhin. Nang sa wakas ay natauhan na ako, matagal na siyang nawala, iniwan akong malunod sa pool ng pagkabigla na nilikha niya. Nabigla ako sa kanyang kapangahasan; ang paraan ng pagtingin niya sa akin habang hinagis niay ang mga salitang yun. Lubos na baliktad ng malamig na hazel na mga mata ni Leslie ang maamo at mahiyain na katangian na pagkakakilala ko sa kanya. Nabigla rin ako dahil apektado ako na dapat ay wala akon

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 5

    LESLIE’S POV Nagpapasalamat ako na hindi nagtatanong si Travis habang hinahatid niya ako pauwi. Nag-aalok siya na ihatid ako papasok sa compound ngunit tinalikuran ko siya at naghintay hanggang sa magmaneho siya paalis bago ako bumuntong-hininga at pumasok sa bahay. Ang bahay ay puno ng mga maid na lumapit sa akin sa sandaling marinig nila ang pagbukas ng pinto ngunit itinaas ko ang isang kamay upang pigilan silang lahat na makalapit sa akin. Hindi na ako ang maybahay ng bahay. Nilagpasan ko silang lahat para makarating sa kwarto ko. Magka-kuwarto lang kami ni Kian kapag gusto niyang makuntento ang kanyang mga pagnanasa. Gumapang siya sa aking kama at hinahalikan ang buong katawan ko hanggang sa sumuko ako at iyon lang ang pagkakataong naramdaman kong gusto niya ako. Habang naglalakad ako papasok sa kwarto, pinipigilan kong tumitig sa kama nang mas matagal kaysa sa nararapat, natatakot na baka ang mga alaala namin na magkasama sa mga kumot na nakabaon sa kaloob-looban ko ay

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 6

    LESLIE’S POV Ibinigay ni Kian ang mga bulaklak sa isa sa mga maid, inutusan dito na ilagay ito sa isang vase o kung ano pa man. Pinipigilan niyang itago ang kanyang kahihiyan sa harap ng kanyang ina at ng mga maid. "Ang mga bulaklak ay hindi para sa iyo." Ang sabi niya, ang boses niya ay seryoso habang tumigi siya sa akin ng saglit. Wala akong nararamdaman nang sabihin niya ito dahil wala na akong pakialam, gusto ko na lang umalis ng bahay na ito at hindi na bumalik. Wala akong pakialam sa ibang mga bagay ko na hindi ko pa iniimpake, gusto ko lang tumalikod sa masamang buhay na ito.Parang may gustong sabihin sa akin si Kian, . "Mom, pakibalik sa kanya ang bracelet." Ngumuso ang nanay niya at matigas na umiling, "Hindi ko siya hahayaang umalis." Ungol ni Kian, senyales na unti-unti na siyang nawawalan ng pasensya, “Kahit kailan ay hindi ko pa nakita ang bracelet na yan, mom. Kay Leslie yan. Pakiusap, ibalik niyo.” Ang ina ni Kian ay hindi agad kumikilos upang gawin ang

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 7

    LESLIE’S POV Nagsisimula ang pag-ulan nang malakas sa sandaling lumabas ako ng bahay, isang manipestasyon ng madilim na ulap na naroroon mula noong ako ay nasa libingan ni lola. Hindi ako handa sa biglaang pagbabago ng panahon at nag-iisip akong tumalikod upang maghanap ng masisilungan hanggang sa humupa ang malakas na ulan ngunit ano na ako ngayon? Isang babaeng duwag na hindi kayang manindigan. Kaya dumaan ako sa ulan, hila-hila ang aking maleta sa likod ko habang ginagawa ko ito. Ang mga kalye ay walang laman, walang nakikitang isang kotse na nangangahulugan na hindi ko kayang tumawag ng taxi. At paano kung kaya ko? Saan ako pupunta? Sa sandaling yun, naiintindihan ko kung ano ang kahihinatnan ng aking walang pag-iisip na mga aksyon. Wala akong mapupuntahan. Hindi ko pinagsisisihan ang aking desisyon ngunit ang aking kawalan ng kakayahan ay kinasusuklaman ko sa aking sarili. Napaluha ako sabay iyak. Luha na totoo, hindi lang na-trigger ng allergy. Pinipigilan ng tunog ng ulan

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 8

    Ibinigay ko sa driver ang address at siya ay nagmaneho papunta sa lugar na nasa isang mas liblib na bahagi ng lungsod, sinigurado ko na magbayad sa kanya ng dagdag para sa pagbasa sa kanyang upuan ng aking basang damit. Dumating kami doon sa loob ng ilang minuto at nakita ko ang aking landlord na nakatayo sa labas ng bahay na parang alam niyang darating ako. Plano ko na tawagan siya pagdating ko dahil malapit lang naman siya sa bahay. Sa ngayon, hindi ko mapigilan ang kakaibang pakiramdam na bumabalot sa loob ko habang bumababa ako ng taxi, binabayaran ang driver at naglakad papunta sa landlord ko. Ni hindi niya ako hinayaang magsalita bago niya sabihin, "Hindi ka maaaring manatili dito." Hindi ko maitago ang pagkagulat ko sa sinabi niya, “Anong ibig mong sabihin? Matagal nang walang laman ang bahay at handa akong magbayad upang magpatuloy sa pananatili dito." Ang lalaki ay hindi man lang tumingin sa mga mata ko at sinabi niya, “Patawad, ngunit tumawag ang asawa mo ngayon.”

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 9

    LESLIE’S POVAng pakiramdam ng paggising ay nagpapagaan sa akin ng ilang segundo, para akong lumulutang sa lugar sa pagitan ng buhay at kamatayan hanggang sa tuluyang maramdaman kong bumalik ang aking kamalayan. Pumikit ang aking mga mata pagkatapos noon. Kumurap ako ng isang beses, dalawang beses at ilang beses pa nang ang paningin sa harap ko ay hindi nagbabago sa isang pamilyar na lugar. Umupo ako, umaasang makikita ko ang boring na asul na dingding ng aking silid ngunit ang silid na aking ginisingan ay iba ang pintura sa mas maliwanag at mas mainit na kulay na nagpapagaan sa aking pakiramdam na nandito ako. Bago ko simulan ang pagtatanong sa mga pagbabagong hindi ko nakasanayan, isang mabilis na tren ng mga alaala ang bumagsak sa aking isipan at ang lahat ay nagsimulang magkaroon ng kahulugan. Lahat ng nangyari mula sa libing ni Lola hanggang sa pagtayo ko sa harap ng hotel, pagod at desperado. Mula doon, wala na akong ibang naaalala. Siguradong nahimatay ako, tuluyang nawalan

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 10

    KIAN’S POV Tatlong araw–ganyan katagal na ang nakalipas mula noong naglakas-loob si Leslie na lumabas ng aming tahanan. Bilang isang businessman, sapat na ang ilang oras para malampasan ko ang mga kawalan, dahil isang tanga lang ang patuloy na magluluksa sa pagkawala, ngayong dapat ay lumipat na siya sa susunod na pinakamagandang pagkakataon para makabawi. Ganyan din palagi sa mga tao, wala akong pakialam kung sino ang aalis, dahil sa pang matagalan, laging may mas mabuting papalit sa kanila. Gayunpaman, tatlong buong araw na ang lumipas at hindi ko maalis ang kakaibang damdaming ito na sumikip sa dibdib ko sa tuwing naiisip ko siya. Tila hindi ko maiugnay ang aking karaniwang lohika ng pagkawala at kapalit sa isang taong dapat ay wala akong pakialam kung mawala siya. Hindi ko matanggap na may ibig sabihin ang sikip ng dibdib ko, ginamit ko ang mga talagang makakayanan ko. Hinayaan kong mag-ugat sa aking isipan ang damdamin ng pagkabalisa, galit, kahihiyan at kabuuang kawalang-

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 11

    “Wala lang. Nakaka-stress lang ang trabaho kamakailan lang at ang pagiging mag-isa sa katahimikan ay nakakatulong sa akin na mag-relax at mag-isip." sagot ko. Ramdam ko ang mainit niyang mga kamay na humawak sa balikat ko habang dahan-dahan niya itong minamasahe. Noon noong girlfriend ko si Beverly, ang bawat hawak niya sa akin ay exciting para sa akin, pero ngayon, wala akong nararamdaman. “Nate-tense ka, Kian. Ramdam ko ang tensyon sa mga kalamnan mo. Hayaan mong tulungan kita.” Ang sabi niya, bumaba ang boses niya habang pumupunta sa likod ko at sinimulang imasahe ang mga balikat ko para mabawasan ang tensyon na sinasabi niya pero wala akong naramdamang pagbabago. Patuloy na minamasahe ni Beverly ang aking mga balikat at sa mga unang segundo, pinananatili niya ang kanyang mga kamay sa parehong lugar hanggang sa bigla na lang itong kumilos sa ibang bahagi ng aking katawan. Ang kanyang mga kamay ay pumapasok sa aking shirt upang kuskusin ang aking dibdib nang mapang-akit at siya

Bab terbaru

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 100

    Sinabi ni Kian na si Andre ay isang dating kaibigan, tiyak na sinabi ni kay Andre ang tungkol sa aming relasyon habang nagse-set up ng meeting na ito. Ngunit sa paraan ng pagtingin sa akin ni Andre ng may interes, hindi ko malaman kung alam niya o hindi, kaya sumagot na lang ako sa pinakamabuting paraan. "Malapit kami dati." As in kasal kami dati hanggang sa pinagtaksilan niya ako. Sumiklab ang hapdi sa dibdib ko gaya ng lagi nitong ginagawa kapag naiisip ko ang ginawa ni Kian. Siguro kailangan ko rin ng isang cup ng wine. Kinuha ko ang bote at nagbuhos para sa sarili ko habang nakatingin sa akin si Andre na naiintriga. “Gaano kalapit?” Tanong niya pa. Ngayon na pinag isipan ko ito, malamang na parang baliw pakinggan kapag sabihin sa kanya o sa sinuman na kami ay divorced ngunit tinutulungan niya akong mag-set up ng mga meeting at sumakay ng private jet niya ng maraming milya. Ngunit inalis ko ang ideya. Wala itong ibig sabihin. Malamang ay may mapapala si Kian sa pagtulong s

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 99

    LESLIE’S POVNapakadali mag-relax sa paligid ni Andre.Ang aking mga nerves ay kumalma at ang hindi mapakali na pakiramdam ay matagal na nawala. Nakatulong ang sayaw pero karamihan ay ang palitan namin ng usapan habang sumasayaw. Parang naramdaman niya na ito ang aking unang tunay na meeting bilang isang designer at sinubukan akong patahimikin sa pamamagitan ng pagbibiro tungkol sa kung paano ko patuloy na tinatapakan ang kanyang paa at kung paano ito nagpapaalala sa kanya ng isang meme. Inilarawan niya ang meme, mas magandang sabihin na nagpakita siya ng mukha at hindi ko napigilan, tumawa ako ng malakas. Habang sumasayaw kami ay tahimik kong pinahahalagahan ang kanyang hindi kinaugalian na paraan ng pagnenegosyo. Ito ay kasing interesante dahil ito ay nakakatulong para sa akin. Dahil ginawa niyang madali na maging relaxed sa paligid niya, agad akong pumayag nang bumulong siya sa tenga ko na umalis na kami para mapirmahan na namin ang kasunduan. Ito ay ang buong punto ng pag

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 98

    KIAN’S POVMuntik na niya akong makita. Sigurado ako na nakita niya ako at nag-iisip na ako kung paano eksaktong ipaliwanag kung bakit at paano ako naririto. Ngunit nakuha ni Andre—ang bastardo—ang atensyon ni Leslie at ako ay nakahinga. Bagaman, hindi ganap. Nag relax ako dahil hindi niya ako nakita, ngunit tense pa rin ako, pinapanood na maganap ang lahat ng nasa harap ko simula nang dumating ako dito. Nananatili akong nakatago sa likod ng banner, nakasimangot sa paraan ng pag-akit niya kay Leslie sa isang sayaw. Ang paraan na nahihiya na hinahayaan ni Leslie si Andre na manguna at gabayan siya nang dahan-dahan. Ang isang braso ni Andre ay nakapatong sa hubad na likod ni Leslie habang ang isa naman niyang kamay ay nag-link sa kanilang mga daliri at magkadikit.Pagkatapos ay nagsimula siyang sumayaw at gumalaw sa musika kasama si Leslie. Clumy si Leslie noong una, pero tinatawanan nila ito. Ang kanilang mga tawa ay tumalbog sa buong silid upang makarating sa akin at nagpapadal

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 97

    "Andre Sanders," pagpapakilala niya.Buong buo akong humarap sa kanya, tinipon ang aking sarili at itinulak ang aking pinakamabuting ngiti habang hawak ko ang kanyang mainit na nakalahad na kamay. "Leslie Jackson." Napansin ko kung paano tumaas ang kilay niya sa pangalan ko, pero hindi ko masyadong maintindihan kung bakit ganoon ang reaksyon niya dito. "Isang karangalan na makilala ka na, Miss Jackson," sabi niya at kung paano niya diniin ang 'Miss' na aking napansin. "Hindi nakuha ng tama ng driver ko ang iyong description." Nakatingin siya sa katawan ko na nakasuot ng damit na pinili niya at napapailing siya. Bumaba ang tingin ko sa sarili ko, nagtataka kung ano ang tinutukoy niya. Ang dress ay perpekto talaga at kakaiba na nakuha niya ito para sa akin base lang sa mga salita mula sa driver niya.“Bakit? Tamang-tama naman ito.”Lalong lumalim ang kanyang pagsimangot, "Inilarawan niya sa akin ang isang simpleng babae, pero ikaw ay literal na isang diyosa." "Ah." Bulong ko,

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 96

    LESLIE'S POVAng kaba at excitement ay sabay na bumabalot sa aking kaloob-looban. Nagsimula ang hindi mapakali na pakiramdam nang sumakay ako sa kotse at umalis ito sa hotel. Bigla akong hindi nakaramdam ng kumpiyansa gaya ng naramdaman ko noong pinapagalitan ko si Kian, at hindi rin ako nakatitiyak na kakayanin ko ang isang one-on-one na meeting kay Andre Sanders. Dalawang buwan pa lang ako sa negosyong ito, mula sa sekretarya at napunta sa head designer sa isang kisap-mata. Hindi pa ako nagkaroon ng tunay na meeting sa labas ng kumpanya at talagang hindi na kailangan ng isa. Ibig sabihin wala akong kahit isang clue kung ano ang ginagawa ko. Napagtanto ko ngayon kung gaano ako naging lihim at kung paano ang pagkikitang ito kay Andre ay parang isang hakbang patungo sa totoong mundo. Walang sinuman sa paligid upang harapin ito kasama ko. Hindi ang aking ama. Hindi si Travis. At siguradong hindi si Kian. At saka, huli na para bumalik ngayon. Pinapasok na ako sa isang building nan

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 95

    Suminghal ako, pinipigilan ang sarili ko na sumigaw sa mukha niya na mas malaking bastardo si Andre kaysa sa inaakala niya at kusa niyang ginagawa ito. "Hindi mo gets, ginagawa niya ito para guluhin ako!" May sumabog sa loob niya. Hindi ko ito naririnig ngunit naroon ito sa kanyang mga mata, sa paraan ng paglaki ng kanyang mga mata at pagkalat ng mga batik na ginto sa kanila. "Kailangan mo lang gawin tungkol sa iyo ang lahat, no?" Sabi niya sa mahinang boses. "Leslie, hindi iyon-"“Tumigil ka na sa paliwanag. Hindi ako bulag sa naging reaksyon mo simula nang i-welcome tayo ng driver niya sa airport. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa inyong dalawa o kung magkaibigan pa nga kayo tulad ng sinasabi mo, pero sa ngayon, wala akong pakialam. Mas mahalaga ang career ko kaysa sa ego mo." Sinabi niya ang mga salitang ito na para bang ito na ang huling sasabihin niya bago niya kinuha ang mga bag at naglakad palayo mula sa akin. Ibinagsak ko ang ulo ko sa mga palad ko, naiinis sa

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 94

    KIAN’S POVMas madaling umatras si Leslie kaysa sa inaasahan ko, ngunit nagpapasalamat ako na hindi siya nakikipagtalo o nakikita ang aking kasinungalingan. Siya ay naghihinala, ngunit ang pakiramdam na iyon ay higit pa sa pananabik na makilala si Andre. Kaya walang reklamo, pumasok siya sa kwarto namin kasama ako. Ang 'aming' kwarto ay hindi halos isang kwarto. Ito ay higit pa sa isang suite na may makintab na mga dingding at sahig, mga purong leather na sofa, mga vintage na kurtina at rug, mga klasikong painting at isang King sized na kama na mukhang kasya sa isang pamilyang may limang miyembro. Pinipigilan ko ang isang singhal nang makita ang maluho na hotel suite. Nagsasabi ito ng 'show-off' ngunit mukhang hindi ito napapansin ni Leslie habang naniniwala siya sa buong Andre-hospitality nang hindi alam kung bakit ito ginawa ni Andre. Naiinis ako, pinagmamasdan si Leslie habang namamangha sa kadakilaan ng lahat ng bagay sa silid. Ang hitsura ng pagkamangha sa kanyang mga mata

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 93

    LESLIE’S POVNagising ako sa pinakamalambot na kama na tinulugan ko sa buong buhay ko. Sa mga unang segundo ng paggising ko, sinusubukan kong alalahanin kung kailan ako nakatulog at kung paano ako napadpad sa kama, ngunit ang aking alaala ay walang iba kundi isang blangko lamang. Ang araw ay unti-unting napupunta sa gabi at ang eroplano ay napakataas pa rin sa ulap. Naglalakad ako sa aisle ng eroplano para bumalik sa upuan ko. Nasa parehong lugar pa rin si Kian kung saan ko siya huling nakita bago ako matulog. Nagbabasa siya ng isang papel, at ngayon ay tumingala siya nang mapansin niya ang presensya ko. “Sakto lang sa landing. Nakakuha ka ba ng sapat na pahinga?" Sabi niya, hindi ko pinansin ang tanong niya at tumutok sa mga unang salita niya. Hindi ako makapaniwala na nakatulog ako sa buong biyahe. "Malapit na tayong mag landing?" tanong ko."Malapit na." Sagot ni Kian, tinabi ang kanyang papel. Bumalik ako sa upuan ko sa harap niya at naghanda para sa landing. Hindi ko

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 92

    "May negosyo din ba ang asawa mo?" Tanong niya. “Oo.”“Anong trabaho niya?” "Siya ay isang CEO." Matipid kong sagot at napanganga siya. Lumitaw ang isang nurse at tinawag siya. Nakahinga ako ng maluwag na sa wakas ay naiwan akong mag-isa sa aking mga iniisip. Dahan-dahang nauubos ang waiting area, pero wala pa ring senyales ni Kian. Maya-maya, ako na lang ang natitira sa buong waiting area. Lumapit sa akin ang nurse na tila may awa sa mga mata niya. Bakit ganyan siya makatingin sa akin?“Ma’am, ang tagal niyo na. Gusto niyo bang pumasok at magpatingin sa doktor nang wala ang asawa niyo?" Napagtanto ko na hindi lang sa late si Kian, hindi siya magpapakita. "Hindi na iyon kailangan." Sabi ko, tumayo at padabog na lumabas ng ospital para hanapin si Kian. Pumara ako ng taxi diretso sa kumpanya niya. Nakakakuha ako ng kakaiba at nagtatanong na mga sulyap mula sa kanyang mga empleyado sa lobby ngunit hindi ko sila pinansin. Pwede nilang isipin ang kahit anong gusto nila,

Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status