Share

Kabanata 6

Author: Adeola
last update Last Updated: 2024-12-16 16:31:29
LESLIE’S POV

Ibinigay ni Kian ang mga bulaklak sa isa sa mga maid, inutusan dito na ilagay ito sa isang vase o kung ano pa man. Pinipigilan niyang itago ang kanyang kahihiyan sa harap ng kanyang ina at ng mga maid.

"Ang mga bulaklak ay hindi para sa iyo." Ang sabi niya, ang boses niya ay seryoso habang tumigi siya sa akin ng saglit. Wala akong nararamdaman nang sabihin niya ito dahil wala na akong pakialam, gusto ko na lang umalis ng bahay na ito at hindi na bumalik. Wala akong pakialam sa ibang mga bagay ko na hindi ko pa iniimpake, gusto ko lang tumalikod sa masamang buhay na ito.

Parang may gustong sabihin sa akin si Kian, .

"Mom, pakibalik sa kanya ang bracelet."

Ngumuso ang nanay niya at matigas na umiling, "Hindi ko siya hahayaang umalis."

Ungol ni Kian, senyales na unti-unti na siyang nawawalan ng pasensya, “Kahit kailan ay hindi ko pa nakita ang bracelet na yan, mom. Kay Leslie yan. Pakiusap, ibalik niyo.”

Ang ina ni Kian ay hindi agad kumikilos upang gawin ang sinasabi sa kanya ngunit sa sandaling gawin niya ito, ito ay may inis na singhal habang inihagis niya ang brecelet sa akin. Sinumbat ko ito sa aking mga palad habang siya ay bumalik upang umupo sa parehong posisyon tulad ng kanina noong una akong naglakad sa sala.

Napaluhod ako sa kalat na ginawa ng mga maid sa aking mga damit at pagkatapos ay sinimulan kong ayusin muli ang mga ito, nagmamadaling dumaan sa proseso upang makaalis ako ng mabilis dito upang pigilan ang paulit-ulit na kahihiyan. Si Kian na nakatayo roon at pinapanood lamang akong naglilinis ng kalat ng kanyang ina nang walang paghingi ng tawad sa alinman sa kanila ay nakakadagdag lamang sa tumataas na antas ng kahihiyan.

Nang matapos, tumayo ako at humarap kay Kian, tumingin sa parehong damit na isinuot niya sa sementeryo kanina at naaalala ang lahat ng dahilan kung bakit ako ang gumagawa ng pinakamagandang desisyon sa buhay ko.

“Tulad ng sinabi ko kanina, tapos na ang lahat sa pagitan natin. Ang mga divorce papers at ang aking resignation letter ay makakarating na sa iyo sa lalong madaling panahon." Sabi ko, hindi pinapansin ang pagsimangot ng mukha niya, "Goodbye, Kian."

Lumingon ako bago ko pa marinig ang sagot niya. Ayokong tingnan si Kian, hindi na. Lumayo ako sa kanya, dumiretso sa pinto at pinihit ang knob para sa inaasahan kong huling pagkakataon.

Bahagya pa akong nakakahakbang sa labas ng pinto nang hinawakan ng malakas na kamay ni Kian ang braso ko at pinaikot ako para tingnan siya. Pitong taon ko na siyang nakatrabaho, apat na taon bilang secretary niya lang ako at sapat na iyon para malaman ko kung anong klaseng lalaki si Kian Winston. Siya ay karaniwang may mahinahon at blangkong ekspresyon na nagpapakita kung gaano siya kontrolado.

Sa ngayon, hindi mahinahon o kontrolado si Kian. Parang nawala na ang pagkakahawak niya dito at hindi na mahalaga sa kanya ang kahulugan ng mga salitang iyon habang hawak niya ang braso ko ng mahigpit. Pilit akong kumawala sa pagkakahawak niya.

“Bitawan mo ako.” Ang sigaw ko sa kanya, ngunit sumingkit lang ang mga mata ni Kian sa akin, puno ng galit ang blue eyes niya.

"Hindi ka pwedeng umalis, Leslie." Ungol niya.

“Hindi mo masasabi sa akin kung ano ang gagawin ko, Kian. At least hindi na. Bitawan mo ako!”

"May katuturan ba ito sa iyo!" Sumigaw siya sa mukha ko habang binibitiwan niya ang kamay ko para isuklay ang kamay niya sa buhok niya, "Hindi mo pwedeng gawin ang kalokohan na ito sa akin."

“Hindi ito kalokohan kung pareho nating alam na dito ito hahantong sa oras na magpalitan tayo ng pangako na ngayon ay binasag mo. Alam nating dalawa na hindi dapat nangyari ang kasal na ito kaya tumigil ka na at hayaan mo akong umalis." Sabi ko, halos nag-iinit bago tumalikod sa isa pang pagtatangkang umalis.

“Paano si lolo? Napakalaking hakbang ang ginagawa mo nang hindi nakikipag-usap sa matandang lalaki na nagtakda ng lahat ng ito. Yung lalaking walang ibang ginawa kundi maging mabuti sayo."

Tumalikod ako para harapin si Kian, kinasusuklaman ko ang pagtatangka niyang makonsensya ako. Ang aking mga pag-iisip ay napunta sa kanyang lolo sandali at sinusubukan kong isipin ang reaksyon ng matanda sa akin sa pag-file ng divorce kapag ngayon at siya ay nagmamalasakit sa akin nang labis. Gayunpaman, hindi ako nag-aalinlangan. Tumanggi akong hayaan ang mga kaisipang iyon na humadlang sa pagitan ko at ng aking kalayaan. Tumanggi akong tuparin ang hiling ng iba kaysa sa sarili kong kaligayahan.

“Kakausapin ko si lolo. Maniwala ka sa akin, wala kang dapat ipag-alala." Ang sabi ko at sinubukan ko ulit na umalis, ngunit syempre, hindi sumuko si Kian habang nagsalita ulit siya.

"Hindi ko yun pipirmahan Leslie, hindi ko pipirmahan ang mga papeles!"

“Ano bang problema mo?” Sigaw ko sa aking pagkadismaya, "Bakit hindi mo na lang ako pakawalan?"

Tumitig siya sa akin, nagliliyab ang mga mata, “Hindi ko pipirmahan ang mga papeles at hindi ko rin tatanggapin ang resignation mo. Ang kumpanya ay may mga patakaran na dapat mong sundin at hindi ka maaaring magdesisyon na magbitiw ng walang paunang abiso lalo na kapag maraming trabaho sa opisina na binabayaran ko sa iyo upang gawin!"

Suminghal ako, hindi makapaniwala sa lakas ng loob niya. Hindi makawala sa kanyang makasariling pag-iisip at lubos na kawalan ng pagsisisi sa mga bagay na kanyang nagawa.

"May Beverly ka, hindi ba?" Ang sabi ko sa kanya at nagsalubong ang kilay niya.

"Ano ang ibig sabihin nito?"

“Lahat ay humahanga kay Beverly. Siya ay matalino, maganda at kayang gawin ang iyong trabaho para sa iyo, at isa pa, huwag mong kalimutan ang katotohanan na siya ay ipinagbubuntis ang anak mo! Gaano ka perpekto iyon?"

Tumayo ang ina ni Kian, kitang-kita ang pagtataka sa kanyang mukha. Maliwanag, ngayon niya pa lang nalamang ang tungkol sa kanyang paparating na apo.

“Kian, totoo ba ang sinasabi niya? May anak ka na paparating pa lang?"

Walang ibinibigay ang ekspresyon ni Kian at hindi man lang niya tiningnan ang kanyang ina. Diretso pa rin ang tingin niya sa akin.

"Leslie, hindi sinasadya ang nangyari sa pagitan namin ni Beverly, yun ay—"

"Huwag kang magdadahilan sa kanya! Sino ang may pakialam sa iniisip niya? Si Beverly lang ang karapat dapat sa iyo noon pa. Ang tanging babae na talagang karapat-dapat na maging manugang ko." Sumingit ang nanay ni Kian habang sinisiguradong bibigyan ako ng masamang tingin na hindi ko na ikinagulat pa.

Nagkibit balikat ako kay Kian, isang paraan upang ipakita sa kanya na tama ako. Gusto ng lahat si Beverly, kasama na siya at hindi niya ito kayang tanggihan. Patuloy niyang hindi pinapansin ang kanyang ina.

"Leslie, aksidente iyon." Sabi niya ulit at tumango naman ako, parang sumasang-ayon ako sa sinabi niya.

“Sa nakalipas na tatlong taon, hindi ito pareho sa iniisip mo. Hindi mo naisip na hindi sinasadyang sumiping ka sa akin ngunit sa halip ay naniwala ka na humantong ako sa pagpapainom sayo ng gamot upang makasiping ka. Anong nagbago, Kian? Dahil ang nakikita ko lang ngayon ay isang ipokrito at duwag na mas gugustuhin pang sisihin ang iba sa kanyang mga pagkakamali.”

Nang tumalikod ako sa kanya sa pagkakataong ito, hindi ako tumitigil sa paglalakad. Hindi ako lumingon.

“Leslie! Leslie, bumalik ka dito habang mabait pa ako. Leslie, kapag naglakad ka sa labas ng pinto na yan, hindi kita babawiin kahit lumuhod ka. Kailangan mo ako, Leslie. Hindi ka mabubuhay kung wala ako!"

Sigaw sa akin ni Kian ngunit hindi ako tumitigil sa paglalakad dahil ang kanyang mga mayayabang na salita ay nag-udyok lamang sa aking pagnanais na makalayo sa kanya sa pinakamabilis kong makakaya. Hindi ko pinakinggan ang iba pa niyang mga salita habang binubuksan ko ang pinto at tinatanggap ang aking kapayapaan at kalayaan.

Hindi na ako babalik sa malungkot na katotohanang iyon.

Comments (2)
goodnovel comment avatar
Mitch Lorraine
Ang ganda ng kwento
goodnovel comment avatar
Jeanette Gaviloria
nice nakaka excite ang bawat tagpo ng kwento
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 7

    LESLIE’S POV Nagsisimula ang pag-ulan nang malakas sa sandaling lumabas ako ng bahay, isang manipestasyon ng madilim na ulap na naroroon mula noong ako ay nasa libingan ni lola. Hindi ako handa sa biglaang pagbabago ng panahon at nag-iisip akong tumalikod upang maghanap ng masisilungan hanggang sa humupa ang malakas na ulan ngunit ano na ako ngayon? Isang babaeng duwag na hindi kayang manindigan. Kaya dumaan ako sa ulan, hila-hila ang aking maleta sa likod ko habang ginagawa ko ito. Ang mga kalye ay walang laman, walang nakikitang isang kotse na nangangahulugan na hindi ko kayang tumawag ng taxi. At paano kung kaya ko? Saan ako pupunta? Sa sandaling yun, naiintindihan ko kung ano ang kahihinatnan ng aking walang pag-iisip na mga aksyon. Wala akong mapupuntahan. Hindi ko pinagsisisihan ang aking desisyon ngunit ang aking kawalan ng kakayahan ay kinasusuklaman ko sa aking sarili. Napaluha ako sabay iyak. Luha na totoo, hindi lang na-trigger ng allergy. Pinipigilan ng tunog ng ulan

    Last Updated : 2024-12-16
  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 8

    Ibinigay ko sa driver ang address at siya ay nagmaneho papunta sa lugar na nasa isang mas liblib na bahagi ng lungsod, sinigurado ko na magbayad sa kanya ng dagdag para sa pagbasa sa kanyang upuan ng aking basang damit. Dumating kami doon sa loob ng ilang minuto at nakita ko ang aking landlord na nakatayo sa labas ng bahay na parang alam niyang darating ako. Plano ko na tawagan siya pagdating ko dahil malapit lang naman siya sa bahay. Sa ngayon, hindi ko mapigilan ang kakaibang pakiramdam na bumabalot sa loob ko habang bumababa ako ng taxi, binabayaran ang driver at naglakad papunta sa landlord ko. Ni hindi niya ako hinayaang magsalita bago niya sabihin, "Hindi ka maaaring manatili dito." Hindi ko maitago ang pagkagulat ko sa sinabi niya, “Anong ibig mong sabihin? Matagal nang walang laman ang bahay at handa akong magbayad upang magpatuloy sa pananatili dito." Ang lalaki ay hindi man lang tumingin sa mga mata ko at sinabi niya, “Patawad, ngunit tumawag ang asawa mo ngayon.”

    Last Updated : 2024-12-16
  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 9

    LESLIE’S POVAng pakiramdam ng paggising ay nagpapagaan sa akin ng ilang segundo, para akong lumulutang sa lugar sa pagitan ng buhay at kamatayan hanggang sa tuluyang maramdaman kong bumalik ang aking kamalayan. Pumikit ang aking mga mata pagkatapos noon. Kumurap ako ng isang beses, dalawang beses at ilang beses pa nang ang paningin sa harap ko ay hindi nagbabago sa isang pamilyar na lugar. Umupo ako, umaasang makikita ko ang boring na asul na dingding ng aking silid ngunit ang silid na aking ginisingan ay iba ang pintura sa mas maliwanag at mas mainit na kulay na nagpapagaan sa aking pakiramdam na nandito ako. Bago ko simulan ang pagtatanong sa mga pagbabagong hindi ko nakasanayan, isang mabilis na tren ng mga alaala ang bumagsak sa aking isipan at ang lahat ay nagsimulang magkaroon ng kahulugan. Lahat ng nangyari mula sa libing ni Lola hanggang sa pagtayo ko sa harap ng hotel, pagod at desperado. Mula doon, wala na akong ibang naaalala. Siguradong nahimatay ako, tuluyang nawalan

    Last Updated : 2024-12-16
  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 10

    KIAN’S POV Tatlong araw–ganyan katagal na ang nakalipas mula noong naglakas-loob si Leslie na lumabas ng aming tahanan. Bilang isang businessman, sapat na ang ilang oras para malampasan ko ang mga kawalan, dahil isang tanga lang ang patuloy na magluluksa sa pagkawala, ngayong dapat ay lumipat na siya sa susunod na pinakamagandang pagkakataon para makabawi. Ganyan din palagi sa mga tao, wala akong pakialam kung sino ang aalis, dahil sa pang matagalan, laging may mas mabuting papalit sa kanila. Gayunpaman, tatlong buong araw na ang lumipas at hindi ko maalis ang kakaibang damdaming ito na sumikip sa dibdib ko sa tuwing naiisip ko siya. Tila hindi ko maiugnay ang aking karaniwang lohika ng pagkawala at kapalit sa isang taong dapat ay wala akong pakialam kung mawala siya. Hindi ko matanggap na may ibig sabihin ang sikip ng dibdib ko, ginamit ko ang mga talagang makakayanan ko. Hinayaan kong mag-ugat sa aking isipan ang damdamin ng pagkabalisa, galit, kahihiyan at kabuuang kawalang-

    Last Updated : 2024-12-16
  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 11

    “Wala lang. Nakaka-stress lang ang trabaho kamakailan lang at ang pagiging mag-isa sa katahimikan ay nakakatulong sa akin na mag-relax at mag-isip." sagot ko. Ramdam ko ang mainit niyang mga kamay na humawak sa balikat ko habang dahan-dahan niya itong minamasahe. Noon noong girlfriend ko si Beverly, ang bawat hawak niya sa akin ay exciting para sa akin, pero ngayon, wala akong nararamdaman. “Nate-tense ka, Kian. Ramdam ko ang tensyon sa mga kalamnan mo. Hayaan mong tulungan kita.” Ang sabi niya, bumaba ang boses niya habang pumupunta sa likod ko at sinimulang imasahe ang mga balikat ko para mabawasan ang tensyon na sinasabi niya pero wala akong naramdamang pagbabago. Patuloy na minamasahe ni Beverly ang aking mga balikat at sa mga unang segundo, pinananatili niya ang kanyang mga kamay sa parehong lugar hanggang sa bigla na lang itong kumilos sa ibang bahagi ng aking katawan. Ang kanyang mga kamay ay pumapasok sa aking shirt upang kuskusin ang aking dibdib nang mapang-akit at siya

    Last Updated : 2024-12-16
  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 12

    LESLIE’S POVKitang-kita ang pagkabigla ko sa sinabi ni Travis, sa paraan ng napanganga ako at sa paraan ng paglagpas ng aking mga mata sa kanilang normal na laki. Tinitigan ko siya at siya naman ay patuloy na nakatitig sa card na para bang first time niya itong makita. Marahil, ang realisasyon na pamilyar siya sa may-ari nito ang dahilan kung bakit tinitingnan niya ngayon ang card sa isang bagong liwanag. Natuklasan ko rin na bukod sa kulay ng card, wala na akong ibang alam dahil hindi ko pa ito natingnan ng maayos mula nang mamatay ang aking lola. Ang pagkabigla at ang paghahanda para sa kanyang libing ay hindi nagbigay sa akin ng oras upang gawin iyon. Kaya hinihintay ko na malinawan ni Travis ang tungkol sa alam niya tungkol sa navy blue card. "Sinabi mo bang binigay ito sayo ng lola mo?" Lumipas ang mga segundo bago tuluyang ibinalik sa akin ni Travis ang card. Kinuha ko ito sa magkabilang kamay, walang gana na tumango kay Travis habang tinitingnan ko ang card.Natuklasan ko

    Last Updated : 2024-12-16
  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 13

    Walang imik si Travis sa mga sumunod na segundo, matalim na nakatitig sa akin habang matindi ang titig niya sa akin at umaasang tatanggapin niya lang ang sinabi ko at hindi ipaalam kay Kian ang lahat ng ito. Pagkatapos ng mahabang sandali ng mahabang katahimikan, tumango si Travis. "Sige, wala akong sasabihin kay Kian." Nakahinga ako ng maluwag.“Salamat, Travis. Hindi talaga magiging sapat ang pasasalamat ko sayo." Inabot niya sa akin ang natitirang tsaa sa mug. Masaya kong inubos ang natitira nito at ibinalik iyon. Sa proseso, ang aking mga daliri ay dumikit ng bahagya sa kanya at siya ay tumahimik, ang mga mata niya ay nakatingin sa akin na may pag-ikot sa mga ito na nagpabighani sa akin sa loob ng ilang segundo hanggang sa kahit papaano ay nagawa niyang humiwalay at tumayo ng tumuwid. Umubo ako, ang mga pisngi ko ay namumula bilang resulta ng awkward na sitwasyon. "Dapat kang magpahinga." Sabi niya at tumalikod, naglakad palabas ng pinto bago pa ako makasagot sa mga sinabi

    Last Updated : 2024-12-16
  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 14

    LESLIE’S POV Humakbang ako paatras nang muling humakbang pasulong ang lalaki, mas lalong papalapit sa aking personal na espasyo. Ang paghanap kay Travis para sa tulong sa sandaling iyon ay hindi nakakatulong kahit kaunti dahil mayroon din siyang parehong hitsura ng pagkalito na nakasulat sa malinaw na mga linya sa kanyang mukha. “Hindi ako makapaniwala na ikaw talaga. Tingnan mo, malalaki ka na." Nakangiti siya habang lumuluha. Nang bigla niyang hawakan ang kamay ko, napasigaw ako sa hindi inaasahang paglapit, napaatras ako sa kanya. Iyon mismo ang kailangan ni Travis para makawala sa kanyang kalituhan habang humahakbang siya sa pagitan namin. Nagtago ako sa likod niya, hinihimas ang mga kamay na hawak ng lalaki hindi pa lang nagtagal. "Sir," sabi ni Travis, "Okay lang ba ang lahat?" Sa mga salita ni Travis, ang lalaki ay nakatakas sa anumang spell na inilagay sa kanya mula nang makita niya ako. “Naku, ang bastos ko,” Ang sabi niya at pagkatapos ay tumingin siya sa mg

    Last Updated : 2024-12-16

Latest chapter

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 50

    BEVERLY’S POV Nakatayo siya sa pintuan na literal na kakapasok niya lang. Mukhang hindi siya nasisiyahang makita akong nakatayo roon, sa tabi ng kanyang lolo at nakatitig siya sa akin mula sa kinatatayuan niya. Pinigilan ko ang sarili ko na umirap sa kanya dahil galit na galit din ako sa kanya sa itinawag niya sa akin. "Siya ang aking bisita, lolo." Ulit niya, ngayon ay isinara ang pinto sa likod niya at dahan-dahang naglalakad patungo sa amin. Hindi ko mapigilan ngayon, suminghal ako. "Kian, apo, saan ka nagpunta, iniiwan mo akong naghihintay sa iyong opisina ng ganoon?" Nagsasalita ang kanyang lolo. "Pasensya kung pinaghintay kita." Humihingi ng paumanhin si Kian, na ngayon ay nakatayo sa pagitan namin ng kanyang lolo. Kumaway ng kamay ang lolo niya, “So? Nasaan si Leslie? Bigla ka na lang nawala at hindi na ako nakatiis kaya pumunta ako dito, inaasahan na mahanap ko siya pero wala din siya at ang mga maid mo ay walang sinasabi tungkol sa kinaroroonan niya." Nararamda

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 49

    BEVERLY’S POV "Huwag kang magsalita sa kanya, naririnig mo ba ako? On the way na ako.” Paulit-ulit na umaalingawngaw sa aking isipan ang mga salita ni Kian kahit ilang minuto na ang nakalipas mula nang ibigay niya ang mahigpit na babalang iyon sa pamamagitan ng telepono. Naiinis ako kapag kinakausap niya ako sa ganoong tono, ang mala-business na tono na naglalayong iguhit ang linya at ilagay ako sa likod nito. Nababaliw ako dahil dito at gusto kong mag rebelde sa pinaka-dramatiko na paraan upang alam niya na walang linya sa pagitan namin. Kaya ipinapaalala sa kanya na habang dinadala ko ang kanyang anak, kontrolado ko siya at maaari lamang niyang manabik sa nawala sa pamamagitan ng pagsuko sa akin noong gabing iyon dalawang buwan na ang nakakaraan. Ngunit ang mahalagang bagay tungkol sa pagrerebelde ay ang pag-alam kung kailan dapat umatras. Tulad sa kasalukuyang sandali kung saan nababahala ang lolo ni Kian. Isang tao lang ang tinitingala ni Kian at ang taong iyon ay ang

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 48

    "Hindi mo na kailangang magpaliwanag ulit, Travis. Alam kong ako lang ang hinahanap mo at nagpapasalamat ako." Mahinang sabi niya at tumango naman ako. Tumahimik siya pagkatapos noon na parang pinag-iisipan ang mga susunod niyang sasabihin, marahil ay tugon sa tanong ko kanina. “Naharap ko na si Kian. Hindi na niya ipapakita ang mukha niya sa paligid ko, hindi mo kailangang mag-alala sa kanya." Sinubukan din ni Leslie para magmukhang nakakakumbinsi, ngunit nabigo siya dahil naintindihan ko agad.“Sigurado ka?” Nakataas ang kilay ko. “Okay lang ako, Travis, pangako. Ito ay isang maliit na hadlang sa aking araw, hindi seryoso." Pinilit niyang ngumiti, matigas ito ngunit tumango pa rin ako. “Okay.” “Gusto ko magpalipas ng oras kasama ka, pero pagod na ako, baka sabay tayong maglunch sa susunod? Bukas?” Alok niya at napapangiti talaga ako. "Sige, susunduin kita bukas." Tumango siya at nawala papunta sa kwarto niya. Nakatayo ako roon nang matagal pagkatapos na nawala si

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 47

    TRAVIS' POV Hindi ako mapakali, naglalakad sa harap ng balkonahe ng bahay ni Sir Hanson. Nakakuyom at lumuwag ang aking mga kamao. Paulit-ulit na kina-crack ang aking mga kamao sa nakasanayan, pagkabalisa at marahil kahit isang maliit na pahiwatig ng galit. Lagpas 7pm na, isang oras lagpas sa normal na oras na dapat ay paalis si Leslie sa trabaho, ngunit hindi pa siya umuuwi. Ngayon, bago ako maging obsessed at paranoid dahil sa pag-aalala ko, hindi ko binalak na pumunta dito ngayong gabi para hanapin si Leslie. Oo naman, iniisip ko siya sa bawat sandali. Gusto ko siyang tawagan lagi upang yayain siya sa dinner o baka lunch kasama ko. Gusto ko pumunta sa mansyon ng tatay niya araw araw para lang makita ko ang mukha niya. Ngunit hindi ko kailanman ginawa ang mga bagay na iyon. Nagpigil ako at nilabanan ko ang kagustuhan na gawin ang mga iyon dahil ang huling bagay na gusto ko ay takutin siya o iparamdam sa kanya na sinasamantala ko ang kanyang divorce para gumawa ng kilos sa

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 46

    Nilapitan ko siya sa dalawang hakbang, kinulong siya at isinara ang pinto ng malakas na tunog sa buong bakanteng lote at nanlaki ang mga mata ni Leslie. “Hindi mo ba ako narinig? Sabi ko bumalik na si lolo." Walang ibang emosyon ang mga mata ni Leslie sa mga salitang iyon maliban sa galit na namumuo sa kanila simula nang makita niya ako. “Klaro ang pagkakarinig ko sayo, Kian. Hindi ko nakikita kung ano ang kinalaman nito sa akin ngayon at ikaw ang pamilya niya, hindi ako.” "Hindi ito tungkol sa pagiging pamilya ko. Alam mo kung gaano ka kamahal ng matandang iyon." Sabi ko ulit sa kanya, umaasang dumikit iyon sa kanya. "Divorced na tayo ngayon, hindi mahalaga kung ano ako sa kanya noon." Matigas niyang sagot at masyado akong mahina para mahuli niya ang mga salita. "Hindi ko sinabi sa kanya ang tungkol sa divorce, Leslie, Sa katunayan, hindi niya pwedeng malaman hanggang sa bumalik siya sa London sa loob ng dalawang linggo. Siya ay may sakit at alam mo iyon ng higit sa i

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 45

    KIAN’S POV Para siyang nagngangalit na bola ng apoy nang lumabas siya ng kotse, kitang-kita ang nanginginig sa galit na hindi ko pa nakikita. Halos humadlang ito sa akin, halos punitin ang tapang na ginamit ko sa ilang oras ng paghihintay sa kanya. Halos. Hindi ako tanga. Alam ko mula sa pangalawang pagkakataon na dumating ang kanyang personal assistant upang sabihin sa akin na siya ay nasa isang meeting na ito ay isang kasinungalingan ngunit naghintay ako, tulad ng isang tanga. Naghintay ako dahil umaasa akong mahuhuli ko siya kung magtatagal lang ako. Sa isang magandang araw, ang paghihintay sa isang tao ay isang insulto sa aking pangalan at sa lahat ng aking itinayo. Ang pananahimik na bulong ng mga empleyado habang dumaan sila sa akin sa waiting area nang higit kaysa sa aking mabilang ay isang patunay sa katotohanang iyon. Ngunit kahit na iyon ay hindi ako nagpatalo, tutal, si Leslie ay nagawang iparamdam sa akin at gawin ang mga bagay na hindi ko akalaing posible nitong mg

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 44

    LESLIE'S POV "Sino ang sabi mo na humihiling na makita ako?" Ang tanong ko, iniisip kung mali ang narinig ko o ang personal na assistant ko ay sinabi sa akin na ang ex-husband ko ay kasalukuyang nasa lobby ng kumpanya, nagre-request na makipagkita sa akin. "Naniniwala ako na ang kanyang pangalan ay Kian Winston, CEO ng WS fashion company." Kinukumpirma niya ito muli. Nasa isang meeting ako kasama ang team ng iba pang mga designer na nakatalaga sa akin noong una siyang nagdala ng balita. Binalewala ko lang ito sa oras na yun, masyadong abala sa agenda ng meeting para alalahanin ang anumang bagay. Ipapalabas ang aking mga disenyo sa loob ng tatlong buwan at iyon ang naayos sa aking buong focus, buong emosyon–mabuti at masama. Nang malaman na nandito si Kian ay nagdudulot din ng pagbabago sa focus at emosyon. “Sigurado ka ba?” May mali siguro. Bakit nga ba pupunta dito si Kian pagkatapos naming magkahiwalay ng landas? Sa tingin ko ay mahihiya siyang ipakita ang kanyang mukha

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 43

    KIAN'S POV Kumportable si lolo sa isa sa mga sofa na nagpapalamuti sa aking opisina, humihigop ng chamomile tea na inihanda ni Peter para sa kanya bago ako iniwan para harapin ang problemang kinakaharap. Isang napakalaking problema. Ang aking lolo ay palaging kusang-loob, na may parang bata at walang malasakit na ugali na nakapagtataka kung paano niya pinatakbo ang kumpanyang ito sa loob ng tatlumpung taon. Kaya, ang kanyang biglaang pagdating ay hindi dapat ikagulat sa akin. Gayunpaman, hindi ko ito mapigilan. Walang naghanda sa akin para sa kanyang pagbabalik dahil hindi siya dapat na malapit dito hanggang sa susunod na taon ngunit narito siya, tahimik na humihigop at nakangiti sa sarili, halatang masaya na nakauwi habang ako ay nababaliw na nag-iisip kung ano ang unang sasabihin sa kanya–ang tungkol ba sa inaasahan kong anak mula sa ibang babae na hindi si Leslie, o ang tungkol sa pagiging divorced namin. Ang sobrang sakit ng ulo mula kaninang umaga ay bumalik nang buong

  • Habol Ang Secretary Wife   Kabanata 42

    KIAN'S POVSa gitna ng pagpupursige ng aking ina sa ideya ng panibagong kasal sa bawat pagkakataon na natatanggap niya, at pag-uwi araw-araw kay Beverly na palaging nasa harapan ko at maging ang tungkulin ng isang asawa sa aking tahanan, trabaho ang tanging paraan upang kayanin ko itong mga nakaraang araw.Alas-8 na ng umaga at naghahanda na naman ako para sa isa pang abalang araw, ngunit sa parehong oras ay umaasa na wala sa sarili kong tahanan para sa natitirang bahagi ng araw. Tumayo ako sa harap ng salamin para ayusin ang tie ko at bumukas agad ang pinto ng mga sandaling iyon. Napabuntong-hininga ako nang maabutan ko ang repleksyon ni Beverly sa salamin. "Beverly, sabi ko kumatok ka muna bago pumasok sa kwarto ko." sabi ko. Sa mga araw na ito, tila hindi niya naiintindihan ang konsepto ng mga hangganan at nilalampasan niya ang bawat itinakda ko. Hinding-hindi ginagawa ni Leslie iyon. Hindi pinapansin ni Beverly ang halatang sama ng loob ko at dumulas lang sa harap ko, hawa

DMCA.com Protection Status