Suminghal ako, pinipigilan ang sarili ko na sumigaw sa mukha niya na mas malaking bastardo si Andre kaysa sa inaakala niya at kusa niyang ginagawa ito. "Hindi mo gets, ginagawa niya ito para guluhin ako!" May sumabog sa loob niya. Hindi ko ito naririnig ngunit naroon ito sa kanyang mga mata, sa paraan ng paglaki ng kanyang mga mata at pagkalat ng mga batik na ginto sa kanila. "Kailangan mo lang gawin tungkol sa iyo ang lahat, no?" Sabi niya sa mahinang boses. "Leslie, hindi iyon-"“Tumigil ka na sa paliwanag. Hindi ako bulag sa naging reaksyon mo simula nang i-welcome tayo ng driver niya sa airport. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa inyong dalawa o kung magkaibigan pa nga kayo tulad ng sinasabi mo, pero sa ngayon, wala akong pakialam. Mas mahalaga ang career ko kaysa sa ego mo." Sinabi niya ang mga salitang ito na para bang ito na ang huling sasabihin niya bago niya kinuha ang mga bag at naglakad palayo mula sa akin. Ibinagsak ko ang ulo ko sa mga palad ko, naiinis sa
LESLIE'S POVAng kaba at excitement ay sabay na bumabalot sa aking kaloob-looban. Nagsimula ang hindi mapakali na pakiramdam nang sumakay ako sa kotse at umalis ito sa hotel. Bigla akong hindi nakaramdam ng kumpiyansa gaya ng naramdaman ko noong pinapagalitan ko si Kian, at hindi rin ako nakatitiyak na kakayanin ko ang isang one-on-one na meeting kay Andre Sanders. Dalawang buwan pa lang ako sa negosyong ito, mula sa sekretarya at napunta sa head designer sa isang kisap-mata. Hindi pa ako nagkaroon ng tunay na meeting sa labas ng kumpanya at talagang hindi na kailangan ng isa. Ibig sabihin wala akong kahit isang clue kung ano ang ginagawa ko. Napagtanto ko ngayon kung gaano ako naging lihim at kung paano ang pagkikitang ito kay Andre ay parang isang hakbang patungo sa totoong mundo. Walang sinuman sa paligid upang harapin ito kasama ko. Hindi ang aking ama. Hindi si Travis. At siguradong hindi si Kian. At saka, huli na para bumalik ngayon. Pinapasok na ako sa isang building nan
"Andre Sanders," pagpapakilala niya.Buong buo akong humarap sa kanya, tinipon ang aking sarili at itinulak ang aking pinakamabuting ngiti habang hawak ko ang kanyang mainit na nakalahad na kamay. "Leslie Jackson." Napansin ko kung paano tumaas ang kilay niya sa pangalan ko, pero hindi ko masyadong maintindihan kung bakit ganoon ang reaksyon niya dito. "Isang karangalan na makilala ka na, Miss Jackson," sabi niya at kung paano niya diniin ang 'Miss' na aking napansin. "Hindi nakuha ng tama ng driver ko ang iyong description." Nakatingin siya sa katawan ko na nakasuot ng damit na pinili niya at napapailing siya. Bumaba ang tingin ko sa sarili ko, nagtataka kung ano ang tinutukoy niya. Ang dress ay perpekto talaga at kakaiba na nakuha niya ito para sa akin base lang sa mga salita mula sa driver niya.“Bakit? Tamang-tama naman ito.”Lalong lumalim ang kanyang pagsimangot, "Inilarawan niya sa akin ang isang simpleng babae, pero ikaw ay literal na isang diyosa." "Ah." Bulong ko,
KIAN’S POVMuntik na niya akong makita. Sigurado ako na nakita niya ako at nag-iisip na ako kung paano eksaktong ipaliwanag kung bakit at paano ako naririto. Ngunit nakuha ni Andre—ang bastardo—ang atensyon ni Leslie at ako ay nakahinga. Bagaman, hindi ganap. Nag relax ako dahil hindi niya ako nakita, ngunit tense pa rin ako, pinapanood na maganap ang lahat ng nasa harap ko simula nang dumating ako dito. Nananatili akong nakatago sa likod ng banner, nakasimangot sa paraan ng pag-akit niya kay Leslie sa isang sayaw. Ang paraan na nahihiya na hinahayaan ni Leslie si Andre na manguna at gabayan siya nang dahan-dahan. Ang isang braso ni Andre ay nakapatong sa hubad na likod ni Leslie habang ang isa naman niyang kamay ay nag-link sa kanilang mga daliri at magkadikit.Pagkatapos ay nagsimula siyang sumayaw at gumalaw sa musika kasama si Leslie. Clumy si Leslie noong una, pero tinatawanan nila ito. Ang kanilang mga tawa ay tumalbog sa buong silid upang makarating sa akin at nagpapadal
LESLIE’S POVNapakadali mag-relax sa paligid ni Andre.Ang aking mga nerves ay kumalma at ang hindi mapakali na pakiramdam ay matagal na nawala. Nakatulong ang sayaw pero karamihan ay ang palitan namin ng usapan habang sumasayaw. Parang naramdaman niya na ito ang aking unang tunay na meeting bilang isang designer at sinubukan akong patahimikin sa pamamagitan ng pagbibiro tungkol sa kung paano ko patuloy na tinatapakan ang kanyang paa at kung paano ito nagpapaalala sa kanya ng isang meme. Inilarawan niya ang meme, mas magandang sabihin na nagpakita siya ng mukha at hindi ko napigilan, tumawa ako ng malakas. Habang sumasayaw kami ay tahimik kong pinahahalagahan ang kanyang hindi kinaugalian na paraan ng pagnenegosyo. Ito ay kasing interesante dahil ito ay nakakatulong para sa akin. Dahil ginawa niyang madali na maging relaxed sa paligid niya, agad akong pumayag nang bumulong siya sa tenga ko na umalis na kami para mapirmahan na namin ang kasunduan. Ito ay ang buong punto ng pag
Sinabi ni Kian na si Andre ay isang dating kaibigan, tiyak na sinabi ni kay Andre ang tungkol sa aming relasyon habang nagse-set up ng meeting na ito. Ngunit sa paraan ng pagtingin sa akin ni Andre ng may interes, hindi ko malaman kung alam niya o hindi, kaya sumagot na lang ako sa pinakamabuting paraan. "Malapit kami dati." As in kasal kami dati hanggang sa pinagtaksilan niya ako. Sumiklab ang hapdi sa dibdib ko gaya ng lagi nitong ginagawa kapag naiisip ko ang ginawa ni Kian. Siguro kailangan ko rin ng isang cup ng wine. Kinuha ko ang bote at nagbuhos para sa sarili ko habang nakatingin sa akin si Andre na naiintriga. “Gaano kalapit?” Tanong niya pa. Ngayon na pinag isipan ko ito, malamang na parang baliw pakinggan kapag sabihin sa kanya o sa sinuman na kami ay divorced ngunit tinutulungan niya akong mag-set up ng mga meeting at sumakay ng private jet niya ng maraming milya. Ngunit inalis ko ang ideya. Wala itong ibig sabihin. Malamang ay may mapapala si Kian sa pagtulong s
LESLIE’S POVAng aking asawa at boss na si Kian, ay tumatawa sa bawat biro na lumalabas sa labi ng kanyang first love habang pinagmamasdan ko sila sa mga glass door na naghihiwalay sa sa akin at sa kanyang opisina. Masunurin akong naghahanda ng ilang mga dokumento na nangangailangan ng kanyang pirma at naghahanda din ng kanyang mga meeting para sa araw na tulad ng ginawa ko sa loob ng pitong taon bilang kanyang sekretarya ngunit mula nang dumating si Beverly, wala na akong nagawang trabaho. Nakaramdam ako ng kirot sa dibdib ko sa tuwing tumatawa si Kian, halos maiyak sa kakaisip na hindi pa siya tumawa ng ganyan sa paligid ko. Tinitigan ko ang kanyang balingkinitang katawan, ang kanyang maganda na itim na buhok na tumatalbog pabalik sa kanyang pwesto kahit na tumingala ang kanyang ulo sa kakatawa at ang karikitan sa bawat galaw niya. Si Beverly ang imahe ng karikitan ng isang babae at ang bawat parte niya ay patunay kung bakit gusto siya ni Kian kahit na naghiwalay sila maraming tao
LESLIE’S POV Natahimik ako sa mga sumunod na segundo habang tinatamaan ako ng kanyang mga salita na parang isang tren. Naghihintay ako. Hinihintay kong lumambot ang matitigas niyang mga mata sa pagsisisi sa mga masasakit na salita na ibinato niya sa akin, ngunit hindi iyon nangyayari. Nakatitig siya sa akin, namumula ang ilong sa galit. "Kian, paano...paano mo nasabi sa akin 'yan?" Sabi ko, tumingin ang mga mata ko kay Beverly na ngayon ay nagtatago ng sarili niyang katawan sa likod ng matangkad, maskuladong katawan ni Kian, "Sa harap niya?" "Dahil ito ang katotohanan!" Muli siyang sumigaw, na ikinagulat ko at gumawa ng maliit na tunog na tila walang magawa. Kahit kailan hindi ako sinigawan ni Kian. At kahit masakit sa akin na aminin na totoo ang sinasabi niya, hindi pa niya ito sinabi sa harapan ko at hindi ko talaga akalain na gagawin niya iyon. Noon pa man ay alam ko na pero ang sakit marinig na galing ito sa kanya. Parang tinutusok ng isang libong karayom ang puso ko at
Sinabi ni Kian na si Andre ay isang dating kaibigan, tiyak na sinabi ni kay Andre ang tungkol sa aming relasyon habang nagse-set up ng meeting na ito. Ngunit sa paraan ng pagtingin sa akin ni Andre ng may interes, hindi ko malaman kung alam niya o hindi, kaya sumagot na lang ako sa pinakamabuting paraan. "Malapit kami dati." As in kasal kami dati hanggang sa pinagtaksilan niya ako. Sumiklab ang hapdi sa dibdib ko gaya ng lagi nitong ginagawa kapag naiisip ko ang ginawa ni Kian. Siguro kailangan ko rin ng isang cup ng wine. Kinuha ko ang bote at nagbuhos para sa sarili ko habang nakatingin sa akin si Andre na naiintriga. “Gaano kalapit?” Tanong niya pa. Ngayon na pinag isipan ko ito, malamang na parang baliw pakinggan kapag sabihin sa kanya o sa sinuman na kami ay divorced ngunit tinutulungan niya akong mag-set up ng mga meeting at sumakay ng private jet niya ng maraming milya. Ngunit inalis ko ang ideya. Wala itong ibig sabihin. Malamang ay may mapapala si Kian sa pagtulong s
LESLIE’S POVNapakadali mag-relax sa paligid ni Andre.Ang aking mga nerves ay kumalma at ang hindi mapakali na pakiramdam ay matagal na nawala. Nakatulong ang sayaw pero karamihan ay ang palitan namin ng usapan habang sumasayaw. Parang naramdaman niya na ito ang aking unang tunay na meeting bilang isang designer at sinubukan akong patahimikin sa pamamagitan ng pagbibiro tungkol sa kung paano ko patuloy na tinatapakan ang kanyang paa at kung paano ito nagpapaalala sa kanya ng isang meme. Inilarawan niya ang meme, mas magandang sabihin na nagpakita siya ng mukha at hindi ko napigilan, tumawa ako ng malakas. Habang sumasayaw kami ay tahimik kong pinahahalagahan ang kanyang hindi kinaugalian na paraan ng pagnenegosyo. Ito ay kasing interesante dahil ito ay nakakatulong para sa akin. Dahil ginawa niyang madali na maging relaxed sa paligid niya, agad akong pumayag nang bumulong siya sa tenga ko na umalis na kami para mapirmahan na namin ang kasunduan. Ito ay ang buong punto ng pag
KIAN’S POVMuntik na niya akong makita. Sigurado ako na nakita niya ako at nag-iisip na ako kung paano eksaktong ipaliwanag kung bakit at paano ako naririto. Ngunit nakuha ni Andre—ang bastardo—ang atensyon ni Leslie at ako ay nakahinga. Bagaman, hindi ganap. Nag relax ako dahil hindi niya ako nakita, ngunit tense pa rin ako, pinapanood na maganap ang lahat ng nasa harap ko simula nang dumating ako dito. Nananatili akong nakatago sa likod ng banner, nakasimangot sa paraan ng pag-akit niya kay Leslie sa isang sayaw. Ang paraan na nahihiya na hinahayaan ni Leslie si Andre na manguna at gabayan siya nang dahan-dahan. Ang isang braso ni Andre ay nakapatong sa hubad na likod ni Leslie habang ang isa naman niyang kamay ay nag-link sa kanilang mga daliri at magkadikit.Pagkatapos ay nagsimula siyang sumayaw at gumalaw sa musika kasama si Leslie. Clumy si Leslie noong una, pero tinatawanan nila ito. Ang kanilang mga tawa ay tumalbog sa buong silid upang makarating sa akin at nagpapadal
"Andre Sanders," pagpapakilala niya.Buong buo akong humarap sa kanya, tinipon ang aking sarili at itinulak ang aking pinakamabuting ngiti habang hawak ko ang kanyang mainit na nakalahad na kamay. "Leslie Jackson." Napansin ko kung paano tumaas ang kilay niya sa pangalan ko, pero hindi ko masyadong maintindihan kung bakit ganoon ang reaksyon niya dito. "Isang karangalan na makilala ka na, Miss Jackson," sabi niya at kung paano niya diniin ang 'Miss' na aking napansin. "Hindi nakuha ng tama ng driver ko ang iyong description." Nakatingin siya sa katawan ko na nakasuot ng damit na pinili niya at napapailing siya. Bumaba ang tingin ko sa sarili ko, nagtataka kung ano ang tinutukoy niya. Ang dress ay perpekto talaga at kakaiba na nakuha niya ito para sa akin base lang sa mga salita mula sa driver niya.“Bakit? Tamang-tama naman ito.”Lalong lumalim ang kanyang pagsimangot, "Inilarawan niya sa akin ang isang simpleng babae, pero ikaw ay literal na isang diyosa." "Ah." Bulong ko,
LESLIE'S POVAng kaba at excitement ay sabay na bumabalot sa aking kaloob-looban. Nagsimula ang hindi mapakali na pakiramdam nang sumakay ako sa kotse at umalis ito sa hotel. Bigla akong hindi nakaramdam ng kumpiyansa gaya ng naramdaman ko noong pinapagalitan ko si Kian, at hindi rin ako nakatitiyak na kakayanin ko ang isang one-on-one na meeting kay Andre Sanders. Dalawang buwan pa lang ako sa negosyong ito, mula sa sekretarya at napunta sa head designer sa isang kisap-mata. Hindi pa ako nagkaroon ng tunay na meeting sa labas ng kumpanya at talagang hindi na kailangan ng isa. Ibig sabihin wala akong kahit isang clue kung ano ang ginagawa ko. Napagtanto ko ngayon kung gaano ako naging lihim at kung paano ang pagkikitang ito kay Andre ay parang isang hakbang patungo sa totoong mundo. Walang sinuman sa paligid upang harapin ito kasama ko. Hindi ang aking ama. Hindi si Travis. At siguradong hindi si Kian. At saka, huli na para bumalik ngayon. Pinapasok na ako sa isang building nan
Suminghal ako, pinipigilan ang sarili ko na sumigaw sa mukha niya na mas malaking bastardo si Andre kaysa sa inaakala niya at kusa niyang ginagawa ito. "Hindi mo gets, ginagawa niya ito para guluhin ako!" May sumabog sa loob niya. Hindi ko ito naririnig ngunit naroon ito sa kanyang mga mata, sa paraan ng paglaki ng kanyang mga mata at pagkalat ng mga batik na ginto sa kanila. "Kailangan mo lang gawin tungkol sa iyo ang lahat, no?" Sabi niya sa mahinang boses. "Leslie, hindi iyon-"“Tumigil ka na sa paliwanag. Hindi ako bulag sa naging reaksyon mo simula nang i-welcome tayo ng driver niya sa airport. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa inyong dalawa o kung magkaibigan pa nga kayo tulad ng sinasabi mo, pero sa ngayon, wala akong pakialam. Mas mahalaga ang career ko kaysa sa ego mo." Sinabi niya ang mga salitang ito na para bang ito na ang huling sasabihin niya bago niya kinuha ang mga bag at naglakad palayo mula sa akin. Ibinagsak ko ang ulo ko sa mga palad ko, naiinis sa
KIAN’S POVMas madaling umatras si Leslie kaysa sa inaasahan ko, ngunit nagpapasalamat ako na hindi siya nakikipagtalo o nakikita ang aking kasinungalingan. Siya ay naghihinala, ngunit ang pakiramdam na iyon ay higit pa sa pananabik na makilala si Andre. Kaya walang reklamo, pumasok siya sa kwarto namin kasama ako. Ang 'aming' kwarto ay hindi halos isang kwarto. Ito ay higit pa sa isang suite na may makintab na mga dingding at sahig, mga purong leather na sofa, mga vintage na kurtina at rug, mga klasikong painting at isang King sized na kama na mukhang kasya sa isang pamilyang may limang miyembro. Pinipigilan ko ang isang singhal nang makita ang maluho na hotel suite. Nagsasabi ito ng 'show-off' ngunit mukhang hindi ito napapansin ni Leslie habang naniniwala siya sa buong Andre-hospitality nang hindi alam kung bakit ito ginawa ni Andre. Naiinis ako, pinagmamasdan si Leslie habang namamangha sa kadakilaan ng lahat ng bagay sa silid. Ang hitsura ng pagkamangha sa kanyang mga mata
LESLIE’S POVNagising ako sa pinakamalambot na kama na tinulugan ko sa buong buhay ko. Sa mga unang segundo ng paggising ko, sinusubukan kong alalahanin kung kailan ako nakatulog at kung paano ako napadpad sa kama, ngunit ang aking alaala ay walang iba kundi isang blangko lamang. Ang araw ay unti-unting napupunta sa gabi at ang eroplano ay napakataas pa rin sa ulap. Naglalakad ako sa aisle ng eroplano para bumalik sa upuan ko. Nasa parehong lugar pa rin si Kian kung saan ko siya huling nakita bago ako matulog. Nagbabasa siya ng isang papel, at ngayon ay tumingala siya nang mapansin niya ang presensya ko. “Sakto lang sa landing. Nakakuha ka ba ng sapat na pahinga?" Sabi niya, hindi ko pinansin ang tanong niya at tumutok sa mga unang salita niya. Hindi ako makapaniwala na nakatulog ako sa buong biyahe. "Malapit na tayong mag landing?" tanong ko."Malapit na." Sagot ni Kian, tinabi ang kanyang papel. Bumalik ako sa upuan ko sa harap niya at naghanda para sa landing. Hindi ko
"May negosyo din ba ang asawa mo?" Tanong niya. “Oo.”“Anong trabaho niya?” "Siya ay isang CEO." Matipid kong sagot at napanganga siya. Lumitaw ang isang nurse at tinawag siya. Nakahinga ako ng maluwag na sa wakas ay naiwan akong mag-isa sa aking mga iniisip. Dahan-dahang nauubos ang waiting area, pero wala pa ring senyales ni Kian. Maya-maya, ako na lang ang natitira sa buong waiting area. Lumapit sa akin ang nurse na tila may awa sa mga mata niya. Bakit ganyan siya makatingin sa akin?“Ma’am, ang tagal niyo na. Gusto niyo bang pumasok at magpatingin sa doktor nang wala ang asawa niyo?" Napagtanto ko na hindi lang sa late si Kian, hindi siya magpapakita. "Hindi na iyon kailangan." Sabi ko, tumayo at padabog na lumabas ng ospital para hanapin si Kian. Pumara ako ng taxi diretso sa kumpanya niya. Nakakakuha ako ng kakaiba at nagtatanong na mga sulyap mula sa kanyang mga empleyado sa lobby ngunit hindi ko sila pinansin. Pwede nilang isipin ang kahit anong gusto nila,