•9•ใจอ่อนหรือยังจ๊ะ!แขนนุ่มนิ่มทั้งสองข้างโดนเขาจับมารวบไขว้กัน อยู่บนช่วงด้านหลัง หันใบหน้าไปด้านข้างเอียงคอมอง ด้วยความรู้สึกวาบหวิว อ้าปากค้างส่งเสียงเล็กน้อย เมื่อถูกพันธนาการกับสายเนกไทเส้นนั้น เขายกนิ้วชี้ขึ้นมาปิดปากฉันเชิงดุ อย่าร้องเสียงดังคนอื่นจะได้ยินเอาได้โน้มใบหน้าหล่อแนบชิดแผ่นหลังคลอเคลีย จุมพิตไล่งับแผ่วเบาไล่ไปทั่วบริเวณ ตั้งแต่ช่วงลำคอจนลงไปถึงบั้นท้ายงอนงาม ร่างกายสั่นสะท้านจนต้องแหงนใบหน้า กัดริมฝีปากตนเองแน่นคิ้วขมวดชนกัน เตรียมรอรับความรุนแรงที่จะเกิดขึ้น คนด้านหลังชักท่อนลำรูดเพียงไม่กี่ครั้งขยับร่างกายเดินเข้ามาใกล้ กลั้นลมหายใจเกร็งตัวด้วยความสยิว ฝ่ามือใหญ่ลูบคลำแผ่วเบาตามเนื้อนุ่มนิ่ม หวังให้ฉันผ่อนคลายจะได้ไม่เจ็บมาก เขากดหัวบานสีชมพูสด ถูไถเฉียดไปมาตามรอยแยกรูจีบ น้ำเมือกใสเคลือบล้อมรอบหัวจนฉ่ำแฉะ เริ่มกดสอดใส่ดันเข้าทีละนิดหลับตาพริ้มกัดฟันทนความคับแน่น ถูกบดเบียดเสียดสีภายในผนังร่องสวาท ร่างกายกระตุกฮวบด้วยความจุก ปวดหน่วงท้องน้อยเป็นระยะ เมื่อดุ้นแข็งขืนชูชันถลำเข้าลึกจนมิดด้าม สะโพกเคลื่อนไหวจากเนิบนาบ เริ่มถี่กระชั้นชิดจนต้องแหกปาก ร้องครางเสียงห
•10•ปากแข็งเก่งไปอีก!เสียงปืนหลายรุ่นกำลังสาดกระสุนใส่กันดังลั่น ภายในป่าทึบแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นจุดนัดพบส่งของให้ลูกค้ารายใหญ่ จ่ายเงินส่งของกันจนเสร็จเรียบร้อยพอดี เมื่อขับรถยนต์ออกมาก็โดนดักซุ่มโจมตี ช่วงกลางทางก่อนจะถึงถนนใหญ่เสียอย่างนั้น'นาย! รีบหนีไปก่อนเถอะครับ! พวกเราจะสกัดไว้เอง'ลูกน้องคนสนิทตะเบ็งเสียงมาจากทางด้านหลังโคล่า : รถเรามีแค่คันเดียว! กูไม่หนีหรอกลุยเข้าไปพร้อมกันเนี่ยแหละ! กระสุนทั้งหมดยังพอเหลืออยู่ไหม?ขมวดคิ้วชนกัน น้ำเสียงขึงขังร้องถามลูกน้องตนเอง คิดจะยิงฝ่าวงล้อมพวกศัตรูให้มันลดปริมาณ คนตามล่าจะได้น้อยลง เนื่องจากรถยนต์มีเพียงคันเดียว หากโดนเจาะล้อยางได้จบเห่กันหมดแน่! อีกอย่างให้ทิ้งลูกน้องไว้ด้านหลัง คงไม่ใช่คนอย่างผมที่จะทำได้ลงคอหรอก!'เหลือไม่เยอะแล้วครับนาย! ฝั่งศัตรูทั้งคนและของมันเยอะกว่าเราครับ ผมว่านายทิ้งพวกผมไว้เถอะครับ ค่อยมาเอาคืนให้ก็ยังไม่สาย หากยังยื้อเวลาอยู่ต่ออีก ทางเราจะไม่เหลือชีวิตรอดเอาได้นะ สถานการณ์ทางเราเป็นรองอยู่ครับตอนนี้'สีหน้าเคร่งเครียด น้ำเสียงเอาจริงเอาจังกล่าวไล่เจ้านายโคล่า : เฮ่ย! ไอ้กลก้มหัวลงเร็วเข้าโว้ย!ตะโกนสั่ง
•11•โดนดุแล้วหนึ่ง!ก๊อกๆ~เสียงประตูดังลั่นให้สัญญาณเพียงไม่กี่ครั้ง ผมค่อยๆ ขยับลำตัวกลัวคนหลับจะตื่นขึ้น อาหารคงเสร็จเรียบร้อยรอคนไปรับประทาน แต่ยัยคนที่เป็นห่วงผมออกนอกหน้านี้ ยังคงหลับตาพริ้มนอนขดตัวบนวงแขนอยู่เลย แหม~ แล้วทำเหมือนจะมาดูแลกันนะ อย่างน้อยเธอก็อุตส่าห์มา ยัยขี้เซาเอ๊ย!บ่นงึมงำก่อนจะโน้มใบหน้าแนบชิดพวงแก้มนุ่มนิ่ม จุมพิตแผ่วเบาคนโดนกลับยังคงนอนหลับนิ่ง เชื่อเขาเลย! ผมลุกขึ้นยืนเดินไปหมุนลูกบิดประตู กลไกถือถาดอาหารเข้ามาให้ ผมยกนิ้วชี้ปิดปากให้มันทำเสียงเบาๆ จึงพยักหน้าอมยิ้มรับคำทันที เมื่อวางเสร็จเรียบร้อย แอบกระซิบบอกงานด่วน'แก๊งจระเข้มันเหิมเกริมอีกแล้วครับนาย!'น้ำเสียงแผ่วเบาบอกผมจึงขมวดคิ้ว ใช้สายตาบ่งบอกให้ไปคุยกันที่ห้องทำงาน มันเดินออกไปก่อนผมจึงเดินตาม หมุนลูกบิดประตูปิดลงเบามือที่สุดโคล่า : พวกมันทำอะไรกันอีกแล้วรีบว่ามาเลย!กดเสียงต่ำถามกลไก : มันเอา€ารักไปแอบปล่อยตัดราคาเรา อยู่เต็มตลาดมืดหมดแล้วครับ แถมไม่จบแค่นั้นนะยังห้าวหาญชาญชัยมาขายในผับCcอีกด้วยครับ!น้ำเสียงเคร่งขรึมกล่าวฟ้องเจ้านายโคล่า : ดีนักไอ้เวS! ไอ้ไคโรยังไม่รู้เรื่องใช่ไหม?กดเสียง
•12•เกิดเรื่องกับทราย!หลังจากบาดแผลบนร่างกายของเขา หายสนิทดีเป็นปลิดทิ้งตอนนี้พวกเราทั้งคู่ ก็มายังสถานที่นัดหมายพบกับเพื่อนคนสำคัญ แต่ทว่ารออยู่นานก็ยังไม่ปรากฏตัวให้เห็นหน้าเลย ไม่รู้ว่าเธอเกิดปัญหาอะไรขึ้นระหว่างทาง มายังห้างสรรพสินค้าหรือไม่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหา รอคอยอยู่นานกว่าจะมีคนรับได้สักที!แต่ไร้ซึ่งเสียงพูดตอบกลับ หยิบออกห่างจากใบหูเพื่อดูหน้าจออีกครั้ง กลับพบว่าปลายทางกดรับสายอยู่ รอฟังเพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น ดวงตาคล้ายเม็ดอัลมอนด์เบิกกว้างขึ้น พยายามตีความจากเสียง ทะเลาะเบาะแว้งผ่านสายโทรศัพท์ ตั้งใจฟังอยู่นานช่วงแรกแค่มีปากเสียง ราวกับมันจะส่งผลให้เกิดการกระทบกระทั่ง อึกทึกครึกโครมหนักมากพอสมควร เพราะมีเสียงหวีดร้องโอดครวญ เธอคล้ายจะโดนสามีทำร้ายร่างกายหยิบโทรศัพท์ออกมา กดปุ่มปิดเสียงเพื่อแอบฟังสถานการณ์ กระซิบบอกคนนั่งใกล้ เพราะเขาคงอยากรู้มากเช่นกัน หลังจากสังเกตสีหน้าไม่สู้ดีของฉันเข้า สิ่งที่ได้ยินทำให้อกสั่นขวัญแขวน ใบหน้าซีดเผือดเม็ดเหงื่อผุดเต็มหน้าผาก ร่างกายสั่นเทิ้มราวกับคิดว่าเรื่องนี้ มันเกิดขึ้นกับตัวเองอยู่แคนดี้ : เกิดเรื่องแย่ขึ้นแล้วนาย! ฉั
•13•มีแผนร้าย!แคนดี้ : นี่! คุณคนขับรถ~ จะพาฉันไปไหนมิทราบ?น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวร้องประท้วง เมื่อเส้นทางมันเริ่มแปรเปลี่ยนไปจากเดิม ร้านอาหารก็ไม่จอดแวะเลยสักนิด แม้แต่ร้านสะดวกซื้อ ผ่านเป็นสิบร้านก็ไม่หยุดจอด เหมือนมันกำลังจะเป็นเส้นทาง ไปบ้านของเขาแล้วตอนนี้ ยังคงเงียบกริบเขาไม่ตอบอะไรกลับมา มีเพียงกระตุกยิ้มมุมปาก ชำเลืองมองหางตาใส่แค่นั้น ไม่สนใจอะไรฉันเลยเหยียบคันเร่งเลขไมล์ขึ้นเป็นร้อย จับพวงมาลัยแน่นเมื่อเครื่องยนต์จอดนิ่งเงียบ หรี่ตาจ้องมองภาพคฤหาสน์ตรงหน้า ขมวดคิ้วชนกันพร้อมหันหน้าไปเบะปาก ให้แก่คนด้านข้างทันทีโคล่า : จะลุกเดินเข้าไปดีๆ หรือจะให้ผมอุ้ม?โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าวถามใบหน้าเรียบนิ่งแคนดี้ : หึ~ นายจะอุ้มไหวเหรอ?น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าว ประชดประชันยิ้มกรุ้มกริ่ม คล้ายว่าเขาจะลืมตัวนะ เรื่องน้ำหนักมากกว่าปกติของฉัน ไม่เหมือนสาวคนอื่นที่ร่างบางอุ้มได้ง่าย ถ้าถามว่าหนักแค่ไหน? ขอบอกไว้ตรงนี้เลยค่ะ 80กิโลกรัม!!! ตอนยังไม่ได้รับประทานอะไร ก็จะอยู่ประมาณนี้แหละค่ะโคล่า : ผมอาจจะอุ้มคุณไม่ไหวหรอก! แต่อย่าลืมผมมีลูกน้องนะครับ! วันที่คุณเมาเป็นลูกหมา~ ผมยังมีปัญญาพากลับบ้านม
•14•มีคนโดนรังแก!แคนดี้ : ผัวขา~ เมียเสียวไม่ไหวแล้วอาอื้อ~ร้องเสียงอ่อนเสียงหวาน แหกขาออกกว้างยิ่งกว่าเดิม ขยับเขยื้อนเรือนร่างบนเตียง มือข้างหนึ่งจิกเกร็งบนผ้าปูที่นอน ส่วนอีกข้างขยุ้มกลุ่มเส้นผมคนด้านล่าง เขายังคงมุดใบหน้าง่วนอยู่กับร่องสวาท กวาดลิ้นเลียไปทั่วทุกซอกเล็กซอกน้อยเรียวนิ้วยาวเกลี่ยแหวกกรีดผ่าตามรอยแยก เสียวสะท้านน้ำเมือกใสไหลนอง สะดุ้งเฮือกกัดริมฝีปากตนเองแน่น เขาเล่นกดสอดใส่ครั้งเดียวถึงสามนิ้ว กระแทกกระทั้นชนด้านในอย่างแม่นยำ ขมิบตอบรับตุบๆ ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดเม็ดสวาท หน้าท้องเสียววูบวาบจวนใกล้เวลาถึงฝั่งฝันแคนดี้ : อื้อจะเสร็จแล้วอา~ร้องครวญครางเสียงดังลั่น กางนิ้วมือนุ่มนิ่มจิกเล็บลงบนที่นอนขีดข่วน พยายามกลั้นความเสียวซ่าน พร้อมขยุ้มเส้นผมเขาหนักยิ่งขึ้น กระตุกเรือนร่างสั่นคลอน น้ำแห่งความสุขทะลักทลายคนด้านล่างเก็บเล็มทุกหยาดหยด นิ้วยังคงแช่ค้างอยู่ด้านในโพรงนุ่ม ค่อยๆ เงยหน้าอ้าปากไล่งับตามผิวเนื้อ แกล้งใช้นิ้วชอนไชไปมาหาจุดกระสันเสียว ใบหน้าหล่อเหลาหยุดตรงปลายยอดอกถัน ดูดเลียหยอกเย้าอย่างยาวนาน สัมผัสจากฝ่ามือนวดคลึงเคล้นเต้าอวบอึ๋ม เคลิบเคลิ้มทำให้ผ่อนคล
•15•ไข้ขึ้นสูง!ชายหนุ่มหน้าดำคร่ำเครียด เดินวนเวียนอยู่หน้าห้องนอน หลังจากเฝ้ารอให้หมอตรวจร่างกายเธอ พออาบน้ำแต่งกายเรียบร้อย เตรียมตัวพร้อมแล้วกำลังจะไปหาทรายกัน แต่เธอดันมาเป็นลมซะงั้น จึงต้องเรียกหมอประจำตระกูล ให้เร่งเข้ามารักษาตัวทันที ตอนแรกก็ไม่ยอมหรอก เพราะหมอเป็นผู้ชาย วุ่นวายจนภรรยาหมอต้องมาด้วย ถึงได้วางใจลงก็คนมันหวงจะทำไมล่ะ?ประตูห้องนอนเปิดออก หมอค่อยๆ เดินนวยนาดทิ้งภรรยาอยู่หน้าประตู ก่อนจะเปิดปากพูดเกี่ยวกับอาการให้ผมได้รับรู้หมอ : คุณรุนแรงกับเธอหนักมากเกินควรครับ!น้ำเสียงสุขุมกล่าวให้คนร้อนใจฟังโคล่า : แค่ 6 - 7รอบ ภายในวันเดียวเองนะครับ?เลิกคิ้วสูงโต้แย้งอย่างไม่เชื่อหูว่ามันคือเรื่องจริงหมอ : คนปกติเขาไม่ระห่ำแบบคุณหรอกครับ! ผมแค่ทำประจำ 1 - 3รอบต่อวันเอง ภรรยาผมก็แทบจะไม่ไหวแล้ว แต่คุณเล่นจนอักเสบต้องพักกินยาก่อน หากยังดื้อดึงอีก! รอบหน้าคงต้องหยอดน้ำเกลือ รักษาอวัยวะภายในที่โรงพยาบาลแล้วครับ!น้ำเสียงเนือยๆ อธิบายโดยละเอียดให้คนไม่เชื่อฟังผมได้แต่พยักหน้ารับให้กลไกจัดการ เรื่องค่ารักษาและพาหมอไปส่งด้วย ผมเดินเข้าห้องนอนเอามืออังหน้าผาก คนโดนนอนนิ่งไม่ยอมข
•16•จระเข้กระต่ายหมียักษ์!รถยนต์ขนาดคล้ายรถตู้เปิดประตูเลื่อนออก เผยให้เห็นลูกน้องคนสนิทที่พึ่งมาถึงได้ไม่นาน วิ่งหน้าตาตื่นไม่เข้าใจ ทำไมผมถึงต้องมานั่งอยู่ บริเวณข้างล่างนี้ไม่ยอมเข้าไป ทั้งที่ก่อนหน้าดูร้อนรน จนเป็นกังวลหนักแถมเร่งรุดมาก่อนอีก!กลไก : เป็นอะไรครับนาย?น้ำเสียงเคร่งขรึมกล่าวถามขมวดคิ้วอย่างสงสัยโคล่า : ไอ้จักรมันแกล้งกู!กดเสียงต่ำตอบมันปัดความรำคาญกลไก : มึงทำอะไรนายเหรอ?หันขวับไปถามอีกคนตัวต้นเหตุจักร : ก็เห็นนายรีบอยู่ ตั้งใจขับรถมาด้วยความเร็วปกติ แต่นายก็เป็นสภาพอย่างที่มึงเห็นเนี่ยแหละ!ตีหน้ามึนงงยกมือขึ้นมาผายออก ราวกับตัวเองไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นเฮ้อ~ เหนื่อยใจกับมันจริงเลย!กลไก : ความเร็วปกติของเท้ามึงหรือเปล่า?อย่าว่าแต่นายไม่ชินเลย กูก็ไม่ชินไอ้บ้า! ไอ้ตีuผี!ขมวดคิ้วพร้อมโวยวายค่อยโล่งใจขึ้นหน่อย! ไอ้นี่มันเอาสมองมาด้วย!จักร : อ้าวสรุปกูผิดจริงเหรอเนี่ย? ผมขอโทษครับนาย! อย่าลงโทษผมเลยครับ!กล่าวลุกลี้ลุกลนเมื่อรู้ความผิดตัวเองโคล่า : โธ่เอ๊ยช่างมันเถอะ! ขึ้นไปกันได้แล้ว!กดเสียงต่ำสั่งงานพวกมัน เพราะเห็นรถยนต์คล้ายรถตู้จอดอยู่เช่นกัน ไอ้พวกนั้น