•16•จระเข้กระต่ายหมียักษ์!รถยนต์ขนาดคล้ายรถตู้เปิดประตูเลื่อนออก เผยให้เห็นลูกน้องคนสนิทที่พึ่งมาถึงได้ไม่นาน วิ่งหน้าตาตื่นไม่เข้าใจ ทำไมผมถึงต้องมานั่งอยู่ บริเวณข้างล่างนี้ไม่ยอมเข้าไป ทั้งที่ก่อนหน้าดูร้อนรน จนเป็นกังวลหนักแถมเร่งรุดมาก่อนอีก!กลไก : เป็นอะไรครับนาย?น้ำเสียงเคร่งขรึมกล่าวถามขมวดคิ้วอย่างสงสัยโคล่า : ไอ้จักรมันแกล้งกู!กดเสียงต่ำตอบมันปัดความรำคาญกลไก : มึงทำอะไรนายเหรอ?หันขวับไปถามอีกคนตัวต้นเหตุจักร : ก็เห็นนายรีบอยู่ ตั้งใจขับรถมาด้วยความเร็วปกติ แต่นายก็เป็นสภาพอย่างที่มึงเห็นเนี่ยแหละ!ตีหน้ามึนงงยกมือขึ้นมาผายออก ราวกับตัวเองไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นเฮ้อ~ เหนื่อยใจกับมันจริงเลย!กลไก : ความเร็วปกติของเท้ามึงหรือเปล่า?อย่าว่าแต่นายไม่ชินเลย กูก็ไม่ชินไอ้บ้า! ไอ้ตีuผี!ขมวดคิ้วพร้อมโวยวายค่อยโล่งใจขึ้นหน่อย! ไอ้นี่มันเอาสมองมาด้วย!จักร : อ้าวสรุปกูผิดจริงเหรอเนี่ย? ผมขอโทษครับนาย! อย่าลงโทษผมเลยครับ!กล่าวลุกลี้ลุกลนเมื่อรู้ความผิดตัวเองโคล่า : โธ่เอ๊ยช่างมันเถอะ! ขึ้นไปกันได้แล้ว!กดเสียงต่ำสั่งงานพวกมัน เพราะเห็นรถยนต์คล้ายรถตู้จอดอยู่เช่นกัน ไอ้พวกนั้น
•17•มีแต่เรื่องให้ปวดหัว!หลายวันต่อมา.. คฤหาสน์หรูหราของคุณโคล่า~คงเพราะกินยาสม่ำเสมอ แถมยังนอนหลับเยอะ ร่างกายเริ่มฟื้นตัว กลับมาแข็งแรงอีกครั้ง หายจากอาการไข้หวัด สามารถกระโดดโลดเต้นได้แล้ว แต่หลายวันมานี้ยังไม่พบหน้าเขาเลย คนต้นเหตุหายไปไหนไม่รู้ พวกคนรับใช้ต่างบอกเป็นเสียงเดียวกัน เขามีงานยุ่งเยอะช่วงนี้ จึงไม่มาพบหน้ากันซึ่งตรงนั้นมันไม่เป็นอะไรหรอก แค่แอบเป็นห่วงเล็กน้อยเท่านั้น กลัวมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเขา ในระหว่างที่ฉันกำลังนอนป่วยอยู่มากกว่า หากยุ่งแค่กับงาน คงไม่พบอุบัติเหตุอะไรได้หรอกนะ ต้องกลับห้องตัวเองก่อน เพราะตั้งใจจะแวะไปเยี่ยมทรายสักหน่อย! ไม่รู้ว่าเธอนั้น อารมณ์คงที่มากขึ้นแล้วหรือยัง?หลังจากกลับมา หยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องคอนโด พอแตะคีย์การ์ดผลักประตูห้อง เปิดอ้ามองสภาพห้องอย่างหวาดหวั่น เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย? เพราะอะไรมันถึงกลายเป็น ห้องเก็บขยะไปได้! ยกมือตบหน้าตนเอง เพราะคิดว่าฝันอยู่ ขมวดคิ้วชนกันอย่างไม่พอใจมาก นาทีนั้นฉันแทบกรี๊ดแตกจริงๆ ห้องพักอาศัยยับเยินขนาดนี้ จะไม่ให้โกรธได้อย่างไร? หยิบโทรศัพท์กดหาคนทั้งคู่ ที่สามารถให้คำตอบได้แน่! หวังแค่ล
•18•ลูกน้องที่แสนดี!โคล่า : พวกมึงทั้งคู่รีบเกณฑ์ลูกน้องให้หมด ไปช่วยกันหาดอกไม้มา ขอเน้นแบบอลังการจัดให้สวยหรูหรา บริเวณหน้าร้านไอศกรีมชั้นล่าง ไอ้จักรงานนี้คงต้องพึ่งพามึงแล้วนะ ขับรถยนต์ให้ปลอดภัย และห้ามใครมันแซงได้เข้าใจไหมใช้เวลาทั้งหมด ห้ามเกิน10นาทีค่อยกลับมาเจอกัน เออเดี๋ยวก่อน เอาวงออร์เคสตรามาเลยก็ดี ถ้าไม่มีก็เอาวงดนตรีอะไรมาก็ได้นะ ไอ้จักรช่วยจัดการด้วย คงทำได้อยู่แล้วงานง่ายขนาดนี้ ไอ้กลมึงคอยจัดการรูปแบบดอกไม้ดีกว่า เพื่อความละเอียดรอบคอบ แยกย้ายเร็วเข้าถ้าช้าหักเงินเดือน!!!กดเสียงต่ำ ราวกับเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย จ้องมองแผ่นหลังลูกน้อง ทั้งสองคนสลับกันอยู่นาน รู้สึกเหมือนจะมีลางสังหรณ์ ใจคอไม่ค่อยดีเลยจริงๆ แต่ช่างมันเถอะ! รอชมผลงานจากพวกมันพอ ถ้างดงามดีค่อยเพิ่มเงินเดือน หากทำให้เธอไม่พอใจก็ทำโทษพวกมัน แค่นั้นเองฮ่าๆ เขาบอกคนเราหากไม่คาดหวังอะไร จะได้ไม่ผิดหวังมาก ขายาวก้าวเดินตรงสู่ลิฟต์ อยู่ชั้นบนสุดจากห้องของผู้บริหารบังเอิญมาทำเอกสารที่ห้างสรรพสินค้าพอดี ยัยจอมวุ่นวายคงเจอกับไอ้เวsนั่นแน่ หึ~ กล้าใช้ผมเป็นไม้กันหมา จะเอาคืนให้เข็ดเลย! กระตุกยิ้มร้ายกาจ จนเดินมาถ
•19•โดนโกรธแล้ว!แคนดี้ : คุณฟางสบายดีไหมคะ หน้าตาเศร้าหมองโดนทำของใส่หรือเปล่าคะ รับไอศกรีมรสมะนาวสักถ้วยไหมคะ เผื่อจะได้ตาสว่างขึ้นมาบ้างเป็นห่วงนะคะ ไม่รู้ว่าคุณใช้ทั้งชีวิต ด้วยความอดทนกับคนปากxมาแบบนี้ ได้อย่างไรกัน?กล่าวพร้อมแสยะยิ้มให้เธอ ด้วยความหมั่นไส้อีกคน เนื่องจากเธอยืนจ้องฉันนิ่งเฉย โดยไม่ปริปากเอ่ยอะไรออกมาก่อนฟาง : น่าจะใช้ชีวิตกับเขามา คล้ายแบบคุณแหละค่ะ! สงสัยจะดีกว่าด้วยซ้ำ ระยะเวลาพอกันเลยนะเนี่ยพอนึกย้อนดูแล้ว ต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ ที่ความรักของพวกเราเผลอแสดงมากเกิน จนทำให้คุณเองรู้สึกไม่พอใจเข้าค่ะกล่าวตอบพร้อมแสยะยิ้มกลับ เมื่อได้ฟังสิ่งที่เธอพูดแทงใจดำ กัดฟันกรอดจุกเสียดอกเลยค่ะ โดนเธอเล่นงานสวนกลับมา อย่างไม่ทันมีเวลาให้ตั้งรับ จังหวะเดียวกันนั้นเอง ใครมันจะสนใจอะไรได้อีกมีแต่ต้องไปให้สุด ฉันจะไม่ยอมแพ้อีกครั้งหรอกหึ~แคนดี้ : อุ๊ย! ถ้าไม่พูดฉันลืมไปแล้วนะคะ พอดีสามีคนนี้เขาดีมากเหลือเกิน จนลืมพวกอดีตแย่เหล่านั้นไปหมดเกลี้ยงแล้วค่ะ สามีขา~ เรากลับกันเถอะค่ะ! หากยังนั่งอยู่ร้านนี้ต่อ รสชาติไอศกรีม มันคงไม่อร่อยหรอกจริงไหมคะ เรากลับห้องนอนกันดีกว่าไหมคะ มีอะไร
•20•แกล้งไม่พักเลย!ยังคงสอดเข้าออก เกี่ยวจุดกระสันอย่างช่ำชอง ขมิบรัดนิ้วมือเขาตอบรับเป็นจังหวะ ความถี่ยิบเข้าออก ทำให้ร้องครางออกมาอยู่พักใหญ่ น้ำเมือกใสไหลเยิ้ม ชโลมตามฝ่ามือเขาจนฉ่ำแฉะ ถอนออกเข้าใหม่อย่างกับโดนแกล้งสุดท้ายก็ถอนออกไปพ้นเรือนร่างได้สักที เขาแหงนใบหน้าจากเต้าอวบอึ๋มขึ้นมา สันจมูกโด่งซุกไซ้ลำคอรับรู้ลมหายใจอุ่นๆ เกลี่ยละไล้ตามผิวเนียน งับผิวเนื้อดูดจนเกิดรอยแดงเป็นดวงๆ เพิ่มความต้องการจนเกินต้าน กลั้นความใคร่อยากเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไปแคนดี้ : อือ~ เสียบเลยเถอะขอร้องเอ่ยปากร้องครางเสียงกระเส่าบอกอีกคนโคล่า : อมมันให้ผัวหน่อยสิครับเมีย!เสียงแหบพร่าหรี่ตามอง ถอยตัวเองออกมานั่งอยู่อีกฝั่งของเบาะรถ พร้อมถอดกางเกงรั้งอยู่แค่ช่วงหัวเข่าแหกขากว้าง พร้อมจุดกึ่งกลางที่ขยายตัวชี้หน้าขู่ฟ่อ~เอื้อมมือจับลำอวบหนาชักสาวรูดขึ้นลง พร้อมรีบโน้มใบหน้าลงประจำที่ ใกล้ท่อนลำอย่างรู้งาน อ้าปากกว้างเพื่อครอบครองท่อนเอ็นมโหฬาร ดูดมันวนซ้ำอมมันพรวดเดียว ลึกสุดชนโดนกับคอหอย ใช้ลิ้นเลียลากวกวน ราวกับเป็นแท่งไอติมแสนหวาน คนโดนกระทำเกร็งตัวโก่ง ด้วยความเสียวซ่าน ถึงกับต้องหวีดร้องเสียงหลงแทบคล
•21•ไปคุยงาน!คนยืนอยู่ถอดเสื้อผ้าจนหมดเกลี้ยง ก้าวเดินเร็วจี๋คุกเข่าลงบนเตียงคลานมาหยุด ตรงระหว่างขาทั้งสอง ของคนนอนดิ้นบิดลำตัวไปมา ฝ่ามือลูบละไล้ตามบริเวณขาอ่อน จนรู้สึกสั่นสะท้านทั่วเรือนร่าง วาบหวามอยู่ภายในใจ จนต้องกัดริมฝีปากล่างหนาน่าจุ๊บ ไม่ให้ร้องครางเสียงดังลั่นหนักกว่าเดิม ชำเลืองสายตาแอบมองเขากำลังฉีกซองสีเงิน สะท้อนเข้ากับโคมไฟหัวเตียง ดึงออกมาเป็นอย่างดีพร้อมสวมใส่ ได้แต่แปลกใจมาก เพราะปกติเขาไม่เคยใช้มันเลยด้วยซ้ำ เป็นฉันที่คอยแอบซื้อยากินควบคุมเอาไว้ตลอด แท่งดุกดิกออกไปจนพ้นเรือนร่าง แต่ยังไม่ทันได้พักหายใจ หัวบานสีชมพูสดจรดเสียบเข้าร่องสวาท ร้องแหกปากลั่นห้องดิ้นขลุกขลิกบนเตียง พยายามกระถดถอยตัวหนีห่างเขา แต่โดนคว้าสะโพกเหนี่ยวรั้งเอาไว้แน่นขนัดแคนดี้ : อะฮึก! โอ๊ย~ นายมันแน่นเอาออกไปนะ!ร้องครวญครางพร้อมกับโวยวาย ถุงนั่นมันผิดปกติเพราะผิวสัมผัสด้านนอก มีตะปุ่มตะป่ำนูนใหญ่เต็มไปหมดเลยน่ะสิ! แค่เห็นตอนเขาเอาออก ก็สยิวหน้าท้องจนน้ำเมือกล้นทะลักทลาย เสียวกระสันและเจ็บคลุกเคล้ากัน แหงนใบหน้าเชิดขึ้นหลับตาพริ้ม กัดริมฝีปากแน่นราวกับอดกลั้นต่อการกระแทก จุกเสียดท้องน้อยแล
•22•หวงเก่ง!แคนดี้ : เอ่อ~จะไปคุยงานที่บริเวณ Lobby โรงแรมCLกล่าวตะกุกตะกักหลบตามองต่ำ กลัวเขาพูดดุใส่ฉันน่ะสิ! เล่นแต่งตัวอลังการกว่าตอนอยู่กับเขาอีก มีหวังไม่ได้ไปตามนัดแน่งานนี้~โคล่า : กี่คน?โทนเสียงทุ้มต่ำ ยังคงซักไซ้ไล่ต้อนสีหน้าเคร่งขรึมแคนดี้ : มีผู้จัดการฉันหนึ่งคนที่รู้แน่นอนน่ะ ส่วนคนอื่นไม่รู้หรอก แต่ไปคุยเพียงไม่นานเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว นายเอ๊ยสามี~ พึ่งกลับจากทำงานเหรอคะ คงจะเหนื่อยแย่เลยใช่ไหม เข้ามานั่งพักที่โซฟาก่อนสิ!เสียงอ่อนเสียงหวานบอกอีกคน ก่อนจะกวักมือเรียกคนรับใช้ ไปนำเครื่องดื่มมาให้เขาอยู่ๆ ก็เริ่มรู้สึกว่าเหมือนตัวเอง จะเป็นสามีภรรยากันจริงๆ ขึ้นทุกวันอยู่แล้วเนี่ย!โคล่า : หึ! สามีอะไรกันเผลอได้ยิน คุณบอกคนอื่นผ่านโทรศัพท์ว่าผมเป็น เพื่อนสนิทคุณไม่ใช่เหรอ?กล่าวประชดประชันใส่ยกแขนมากอดอกตนเองแคนดี้ : ลงทุนแอบติดกล้องวงจรปิดเลยเหรอเนี่ย?เบิกตากว้างร้องถามกลับด้วยความตกใจโคล่า : มันอยู่มานานหลายปีแล้วไม่ใช่พึ่งติดตั้ง! อีกอย่างมันเป็นห้องนอนผมนะแปลกตรงไหน?กดเสียงต่ำกล่าวบอกอีกคน ขมวดคิ้วดาบชนกันหันหน้ามองอีกทาง ทำเป็นเหมือนไม่สนใจฉันแทนจังหวะเขาเผลอเ
•23•โดนงอน!ทางด้านโถงต้อนรับแขกของโรงแรมหรูนี้ริบบิ้น : คุยกับคุณด้วยแล้วสนุกมากเลยค่ะ! อยู่ดื่มสังสรรค์กันต่อเลยไหมคะ ฉันเป็นเจ้ามือเลี้ยงเอง? บังเอิญเจ้าของโรงแรมนี้ เป็นเพื่อนชายที่สนิทสนมกันมานาน ช่วงสมัยเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ ได้สิทธิพิเศษส่วนลดมาเยอะด้วย ถือว่าเป็นการยินดีล่วงหน้า ให้แก่ความร่วมมือผลงานใหม่กัน อีกอย่างเพื่อเป็นกำลังใจที่ดีต่อกันด้วย สำหรับมิตรภาพใหม่ของพวกเรากันนะคะ?น้ำเสียงร่าเริงสไตล์สาวขี้เล่น กล่าวอย่างอารมณ์ดีจนยากจะปฏิเสธเธอแคนดี้ : หากดื่มนิดหน่อยพอได้อยู่ค่ะ เนื่องจากมีธุระต้องจัดการด้วยค่ะน้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวรับไมตรีจิต ฉีกยิ้มกว้างให้แก่คนตรงหน้าริบบิ้น : ได้เลยค่ะ! ถ้าอย่างนั้นรอตรงนี้สักครู่นะคะ ขอตัวไปทำธุระก่อนจะรีบกลับมาค่ะน้ำเสียงร่าเริงสไตล์สาวขี้เล่น กล่าวอย่างอารมณ์ดี พยักหน้ารับรู้พูดสั้นๆ หันหน้าไปคุยกับคนด้านข้างต่อแคนดี้ : ค่ะคุณริบบิ้น! เจ๊ตาต้าเดี๋ยวหนูมานะคะ จะแวะไปเข้าห้องน้ำก่อนค่ะ!น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวให้คนนั่งยิ้มหน้าบานฟังเจ๊ตาต้า : จ้า~เสียงแหลมฉบับสาวสองเอ่ยขานรับเธอตอบกลับมาอย่างไม่สนใจกันเลยสักนิด กำลังกอดสัญญาอย่างป