•37•ปรับความเข้าใจได้แล้ว!แคนดี้ : แต่เธอก็สบายใจได้เลยนะ ตอนนี้ฉันไม่ได้คิดอยากเอาเขากลับมาแล้วค่ะ! เพราะคนใหม่ดีกว่ามากหึ!กระแทกเสียงใส่กลับมองจิกเธอด้วยหางตาฟาง : ฉันเองก็เหนื่อยมากแล้ว ความจริงฉันแอบอิจฉาเธอมาโดยตลอด แม้กระทั่งเรื่องงานถ่ายแบบ ฉันก็ทำเลียนแบบเธอนั่นแหละ! อยากจะให้เขาเห็นฉันในสายตาบ้าง? ถึงได้พยายามจะทำให้เธอขายขี้หน้า ไม่สามารถกลับไปทำงานถ่ายแบบ ได้อีกเหมือนเดิม ซึ่งต่อให้แกล้งเธอแค่ไหนก็ตาม ไม่ได้ทำให้เขารักฉันขึ้นมาหรอก เบื่อจะแกล้งเธอแล้วเหมือนกัน!อีกเรื่องหนึ่งที่อยากบอกให้เธอรู้ ข่าวของพี่ทราย โดนไอ้อัฐขายตัวให้คนอื่นที่ต่างประเทศแล้ว! พอดีให้ฟีเวอร์ส่งคนไปสืบจึงรู้เรื่องเข้า! จะสั่งให้คนของที่บ้านตามหาก็ไม่ได้ กลัวแม่รู้เรื่องเข้าแล้วไปพูดถากถาง ให้แม่พี่ทรายต้องเป็นกังวลเพิ่ม อยากจะช่วยก็จนปัญญาคนรับซื้อเธอไป คล้ายคนมีอิทธิพลมืดเบื้องหลังน่ากลัวมาก เฮ้อ~เธอกล่าวพร้อมถอนหายใจ ระบายออกมาหมดเปลือก ไม่คิดว่าเธอจะมีมุมน่าสงสารอย่างนี้ด้วยแคนดี้ : เลวร:ยำได้ใจจริง! ตบตียังไม่พอกล้าค้าขายเธออีก ไม่รู้จะเอาอะไรมาเปรียบเทียบคนแบบมันดี!กล่าวออกมาอย่างโกรธเคือง
•38•เลือกชุดไปงานเลี้ยง!โคล่า : ไร้สาระสิ้นดีถ้าแคนดี้เป็นอะไรไป! แก๊งสิงโตคงได้หายสาปสูญอย่างแน่นอน~ สาบานได้เลยหึ! เห็นไม่ทำผู้หญิงเธอจึงกล้ายั่วยุขนาดนี้สินะ!ตวาดเสียงดังลั่น พร้อมกระโจนเข้าใส่บีบคออีกคนอย่างเดือดดาล ถ้าไม่เผลอตัวคิดเรื่องสนุกขึ้นมาได้ คงหักคอเธอทิ้งแล้วจริงๆ แววตาแข็งกร้าวจ้องเขม็งคิ้วรูปทรงดาบชนกัน แสยะยิ้มอย่างสะใจออกมาริบบิ้น : อื้อ! ปล่อยฉันนะ!เธอแหกปากร้องลั่นตกใจกลัวสุดขีด ไม่คิดว่าเขาจะโกรธมากขนาดนี้ แค่ผู้หญิงคนเดียวมันจะอะไรนักหนากัน เพราะที่ผ่านมายั่วโมโหเขามากแค่ไหน ก็ไม่เคยคิดทำร้ายเธอสักครั้งเดียว จะแตกหักกันแค่คนอ้วนนี้อย่างนั้นเหรอ! หลับตาลงหยาดน้ำคลอเบ้าตา หายใจติดขัดดิ้นรนอย่างทรมานฟีเวอร์ : ถ้าอย่างนั้นeาคงอยู่ที่ตัวใช่ไหม? พวกมึงข้างนอกเข้ามาจัดการเร็ว! หาของกันหน่อยโว้ย~ตะโกนสั่งลูกน้องด้านนอกห้องหลายคนพวกนั้นเดินยิ้มแป้นอย่างมีความสุข เพราะจะได้เห็นอาหารตากันแล้ว ฉีกเสื้อผ้าอีกคนขาดวิ่นออกจนหมดสิ้น เหลือแค่เพียงร่างกายเปลือยเปล่า นอนดิ้นรนน้ำตาไหลบนพื้นปูน โคล่าหยิบeาในกระปุกเล็ก ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ยัดเข้าปากให้แก่เธอ ยังมีeาน้ำขวดเล
•39•หาเรื่องผิดคน!- ย้อนกลับไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อน -แก๊งหมียักษ์โคล่า : เร็วเข้าสิวะ! ใครทำได้มากกูแจกโบนัสสองเท่า อย่าลืมเก็บรูปเป็นหลักฐานเอาไว้ด้วย รวมส่งเป็นอัลบั้มเข้าโทรศัพท์ไอ้กลกับไอ้จักร ใครเป็นลูกพี่มึงส่งให้คนนั้นเข้าใจนะ อย่าให้ต้องพูดซ้ำนะโว้ย!กดเสียงต่ำสั่งงานทุกคนกระตือรือร้นสุดๆ เมื่อได้ยินคำว่าโบนัสสองเท่า ทำงานกันมือเป็นระวิงเลย เขานั่งจ้องมองเหล่าลูกน้องทั้งหลาย ไล่อ่านความคิดเห็นบนอินเทอร์เน็ต อย่างมีความสุขมากโคล่า : จบงานโบนัสนี้แล้ว! อย่าลืมไปสืบเรื่องที่กูสั่งให้หาคนด้วย ได้ข่าวอะไรแจ้งมาด้วยเข้าใจนะ?กดเสียงต่ำสั่งงานลูกน้องย้ำอีกครั้ง เพราะเรื่องนี้ทำให้เมียกังวลใจมาก ต้องหาคนให้พบจนสำเร็จแก๊งจระเข้ฟีเวอร์ : ใครทำได้มากที่สุดโบนัสสองเท่า! งานง่ายขนาดนี้ไม่ทำบอกเลยโคsตโง่! ทำไหวแค่ไหนส่งให้ลูกพี่พวกมึงได้เลยนะ กูไม่บังคับฝืนใจใครหรอกนะ แต่ใครไม่ทำกูไล่ออกจากแก๊งอย่างแน่นอน ส่วนใครแพ้ให้ค่าเสียเวลาทุกคนไม่ต้องกังวลไป!กดเสียงต่ำสั่งลูกน้องหน้าเคร่งเครียดสุดๆ นั่งเลื่อนจอโทรศัพท์แอบอมยิ้มเล็กน้อย ความคิดเห็นเริ่มอยู่ในทิศทางดี เพื่อกล่าวชื่นชมคนเป็นประเด็
•40•เป็นเรื่องน่ายินดี!สายตาหยาดเยิ้มและรอยยิ้มหวานนี้ เธอเป็นผู้มอบมาให้ทั้งสิ้น ซึ่งเวลานี้เธอยังจ้องค้างอยู่ เฝ้ามองบนผืนผ้าใบจอโชว์ขนาดใหญ่ ภาพเครื่องเล่นฉายเลื่อนรูปภาพแบบวิดีโอ ไร้ซึ่งวี่แววจะหยุดลงได้ง่ายหรอกนะ เพราะผมเลือกรูปเหล่านั้นนับพันกว่ารูปถ่าย เมื่อเสียงเพลงดังขึ้นสร้างบรรยากาศ สติผมกลับนึกย้อนความรู้สึกวันนั้นขึ้นมา..ครั้งแรกที่ได้พบเจอกับเธอ ก็แอบคิดคำนึงว่าเธอแปลกดี ปกติมีผู้หญิงมากมายเข้าหาผมเป็นพรวน แต่สำหรับเธอมันไม่ใช่เลยสักนิด แม้หน้าตาผมวันนั้นจะบอกบุญไม่รับ แต่เธอยังกล้าชวนคุยเล่น ความรู้สึกภายในลิฟต์ตอนไม่รู้ว่าเธอคือใคร ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย จากงานที่เครียดได้เสียอย่างนั้นผมตอบสั้นๆ แสดงให้เหมือนไม่อยากคุยด้วย ราวกับกลบเกลื่อนความรู้สึกตื่นเต้นเอาไว้ ผมเดินตามหลังเธอเข้ามา ภายในงานแต่งเพื่อนซึ่งมันตลกตรงที่ พวกผู้หญิงที่ไปงานแต่งแล้ว ถ้ายังโสดต้องมีความรู้สึก อยากได้ช่อดอกไม้จากเจ้าสาวถึงจะถูก แต่เธอกลับถอยหลังจนหกล้มนั่งบนพื้นพรม แถมดอกไม้เจ้ากรรมนายเวรก็หล่นอย่างพอดี โดยปกติผมไม่ช่วยเหลือคนแปลกหน้าหรอก สำหรับเธอเหมือนเป็นกรณียกเว้น เมื่อผมเจอสายตาเหยียด
•41•แม่วัว!ทราย : ขอบคุณทุกคนมากจริงๆ ฝากน้องสาวตัวแสบด้วย ฉันไม่อยู่คงไปก่อเรื่องมาไม่น้อยเลยสิ?ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าว หันมองน้องสาวต่างมารดา ราวกับจะดุเธอที่ชอบเอาแต่ใจมาตลอดแคนดี้ : น้องฟางเปลี่ยนตัวเองแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ คอยปรามให้อยู่เหมือนกันฮ่าๆ เธอมาได้อย่างไรเหรอ?น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวถามหัวเราะคิกคักทราย : เรื่องนี้มันเอ่อคือ~กล่าวตะกุกตะกักราวกับมีลับลมคมในโคล่า : มัวแต่พูดสวมแหวนก่อนเถอะครับ!โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าว เอื้อมคว้าฝ่ามือนุ่มนิ่มมาใกล้ หยิบแหวนมาสวมให้เธอบนนิ้วนางข้างซ้าย เสียงปรบมือดังเกรียวกราว แสดงความยินดีให้คู่บ่าวสาวในค่ำคืนนี้ นายทะเบียนกลางใบสมรสให้เซ็นชื่อลงนาม พวกสื่อข่าวหลายคนเตรียมถ่ายรูป เป็นที่ระลึกกันด้วยความรวดเร็ว หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจกำลังจะเอ่ยถามทราย แต่พี่ไคโรชิงพูดขึ้นมาก่อนไคโร : แม่กลับพร้อมกันเลยไหมครับ?น้ำเสียงดุดันกล่าวถามผู้เป็นแม่ทันที ถามไปอย่างนั้นแหละเพราะสุดท้าย ก็ต้องกลับพร้อมกันอยู่ดีคันศร : กลับเลยก็ได้จ้า! ต้องไปดูยอดรวมบัญชีรายปีต่อ โคล่าแคนดี้แม่กลับก่อนนะ มาเยี่ยมแม่ที่ต่างประเทศบ้างล่ะ! ทำคนแก่น้อยใจไม่ด
พิเศษ!คฤหาสน์แก๊งหมียักษ์สาขาหลักต่างประเทศวันนี้อากาศติดลบแบบสุดขั้ว เย็นมากจนใส่เสื้อกันหนาวซ้อนหลายตัวเลย บังเอิญอยู่กับจักรเพียงแค่สองคน คนอื่นออกไปทำงานกันหมดส่วนคุณแม่ รายนั้นอยากผ่อนคลายจึงไปสปาเพื่อนวดตัว ซึ่งจักรเองก็คอยเดินตามหลังมาตลอด คงกลัวฉันจะเผลอเกิดอุบัติเหตุเข้าน่ะสิ! เพราะตอนนี้ตั้งครรภ์ลูกคนที่6 คิดว่าคงจะไม่มีเพิ่มแล้วแหละ! พูดคุยตกลงกับสามีเอาไว้เรียบร้อย เขาก็ยินยอมอย่างกับตนได้บรรลุเป้าหมาย ถึงได้รับฟังขึ้นมาทั้งที่ฉันโต้แย้งตั้งแต่ลูกคนที่3 บอกว่าจะไม่ทำเพิ่มแต่ด้วยความดื้อรั้นของเขา มันก็ยากที่จะต่อต้านความเร่าร้อนนั้นได้ สุดท้ายก็โผล่มาเป็นคนที่6สองขาเดินรอบบ้านไปเรื่อยแต่ต้องสงสัย ประตูบานหนึ่งด้านนอกมีบันไดทางลง คล้ายห้องใต้ดินความคึกคะนองอยากจะรู้ มันคือห้องอะไรกันแน่? เอื้อมมือกำลังจะเปิดประตูแต่มันล็อกไว้แคนดี้ : จักร! ไปเอากุญแจมาหน่อย~น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวบอกอีกคนจักร : นายหญิง! ที่นี่เป็นเขตหวงห้ามของท่านไคโรกับท่านโคล่า เข้าไปไม่ได้หรอกนะครับ!ทำหน้าตาซื่อบื้อตอบแคนดี้ : จะไปเอามาให้ดีๆ หรืออยากเจ็บตัว?น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวขู่อีกคนจักร : ครับ
•1• รักล่มพร้อมงานพัง!'พวกเราเลิกกันเถอะ!'น้ำเสียงเอาจริงเอาจังจากชายตรงหน้าทำให้หัวใจฉันมันเต้นผิดจังหวะกระตุกวูบ ตัวสั่นคลอนชาวาบเบาโหวงเหวงเคว้งคว้าง ราวกับลอยอ้างว้างไร้หลักแหล่งยึดเกาะ เหมือนจะกระจายตนเองไปรวมกลุ่มก้อนอยู่ ภายในหมู่มวลของอากาศของร้านแห่งนี้ค่อยๆ เงยใบหน้าละสายตา ออกห่างไกลจากถ้วยไอศกรีมอย่างมึนงง ฝืนใจกลืนลงคออย่างเหนียวหนืด ก่อนถามเขากลับอย่างยากลำบากสุดๆ'เกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างเราอย่างนั้นเหรอ?'ดวงตาเริ่มแข็งกร้าว เต็มไปด้วยความโกรธคลุกเคล้าความเสียใจ น้ำตาเอ่อคลอเบ้าจนแทบล้นทะลักทลาย มันเกือบไหลรินออกมา ชโลมอาบสองแก้มแล้วจังหวะนั้นฝืนใจตัวเองกัดฟันถามเขาต่อ พร้อมรอยยิ้มหวาน ดั่งเช่นเคยในครั้งเมื่อวันวาน'ผมมีคนอื่นแล้ว! ถ้าอย่างนั้นจะแนะนำให้รู้จักกันเอาไว้'เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แววตานิ่งสงบราวกับไม่รู้สึกอะไรสักนิดเดียว กวักมือเรียกหาผู้หญิงอีกคนทันที เธอนั่งทานไอศกรีมอยู่ตรงโต๊ะถัดไป ให้เดินเข้ามาหาตนเอง ได้แต่เบิกตากว้างอ้าปากค้างยิ่งกว่าเดิม เขาแอบคบซ้อนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เป็นสิ่งที่ถามย้ำเตือนอยู่ภายในสมองอันน้อยนิดแต่ไม่อยากพูดมันออกไปเล
•2•เพื่อนเก่าคนหนึ่ง!เมื่อสังเกตดีแล้วพบว่า.. ทรงผมที่คล้ายจะยุ่งเหยิง แต่กลับถูกเซตเอาไว้เป็นอย่างดี เส้นคิ้วเรียวสวยราวกับรูปทรงของดาบ ดวงตาดุจนกเหยี่ยวโฉบเฉี่ยวหางตาเชิดขึ้น แววตาอบอุ่นช่างสะกดจิตชวนหลงใหลจนไม่อาจละสายตาไปสนใจสิ่งอื่นใดได้อีก ขนตาหนาเป็นแพยาว ลดความดุดันบนใบหน้าจนทำให้ดูอ่อนหวาน สันจมูกโด่งยาว จับคู่กับริมฝีปากบนกระจับบางได้รูปใบหน้ารูปทรงสี่เหลี่ยมคางโค้งมน สีผิวขาวอมชมพู รูปร่างล่ำสันที่หลบซ่อนภายใต้เสื้อผ้า หุ่นคล้ายสามเหลี่ยมหัวกลับ ราวกับเป็นคนดูแลสุขภาพมาเป็นอย่างดี'ลุกไหวไหมครับ?'โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าวถามด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง แต่เขายังคงสุภาพ ราวกับตั้งใจจะช่วยพยุงฉันจริงๆ หัวใจสั่นระรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาตลอดหลายปี จนเกือบลืมว่ามีมันอยู่ในร่างกาย แต่ถ้าคนเราไม่มีหัวใจคงตายไปแล้วแหละฮ่าๆ คิดฟุ้งซ่านไม่นานก่อนจะเอื้อมมือจับเขาไว้'เอ่อ! ขอบคุณมากค่ะ!'น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวพร้อมรอยยิ้มใช้แขนข้างหนึ่งยันพื้นรับน้ำหนักตัวเองเอาไว้ ความซวยมันไม่จบแค่ตรงนั้น ไม่รู้ใครมันเผลอทำน้ำหกเอาไว้น่ะสิ!จนมือข้างที่รับน้ำหนักของร่างกายลื่นไถล กลายเป็นคว้าดึงชายคนนั้น ให้ล