•19•โดนโกรธแล้ว!แคนดี้ : คุณฟางสบายดีไหมคะ หน้าตาเศร้าหมองโดนทำของใส่หรือเปล่าคะ รับไอศกรีมรสมะนาวสักถ้วยไหมคะ เผื่อจะได้ตาสว่างขึ้นมาบ้างเป็นห่วงนะคะ ไม่รู้ว่าคุณใช้ทั้งชีวิต ด้วยความอดทนกับคนปากxมาแบบนี้ ได้อย่างไรกัน?กล่าวพร้อมแสยะยิ้มให้เธอ ด้วยความหมั่นไส้อีกคน เนื่องจากเธอยืนจ้องฉันนิ่งเฉย โดยไม่ปริปากเอ่ยอะไรออกมาก่อนฟาง : น่าจะใช้ชีวิตกับเขามา คล้ายแบบคุณแหละค่ะ! สงสัยจะดีกว่าด้วยซ้ำ ระยะเวลาพอกันเลยนะเนี่ยพอนึกย้อนดูแล้ว ต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ ที่ความรักของพวกเราเผลอแสดงมากเกิน จนทำให้คุณเองรู้สึกไม่พอใจเข้าค่ะกล่าวตอบพร้อมแสยะยิ้มกลับ เมื่อได้ฟังสิ่งที่เธอพูดแทงใจดำ กัดฟันกรอดจุกเสียดอกเลยค่ะ โดนเธอเล่นงานสวนกลับมา อย่างไม่ทันมีเวลาให้ตั้งรับ จังหวะเดียวกันนั้นเอง ใครมันจะสนใจอะไรได้อีกมีแต่ต้องไปให้สุด ฉันจะไม่ยอมแพ้อีกครั้งหรอกหึ~แคนดี้ : อุ๊ย! ถ้าไม่พูดฉันลืมไปแล้วนะคะ พอดีสามีคนนี้เขาดีมากเหลือเกิน จนลืมพวกอดีตแย่เหล่านั้นไปหมดเกลี้ยงแล้วค่ะ สามีขา~ เรากลับกันเถอะค่ะ! หากยังนั่งอยู่ร้านนี้ต่อ รสชาติไอศกรีม มันคงไม่อร่อยหรอกจริงไหมคะ เรากลับห้องนอนกันดีกว่าไหมคะ มีอะไร
•20•แกล้งไม่พักเลย!ยังคงสอดเข้าออก เกี่ยวจุดกระสันอย่างช่ำชอง ขมิบรัดนิ้วมือเขาตอบรับเป็นจังหวะ ความถี่ยิบเข้าออก ทำให้ร้องครางออกมาอยู่พักใหญ่ น้ำเมือกใสไหลเยิ้ม ชโลมตามฝ่ามือเขาจนฉ่ำแฉะ ถอนออกเข้าใหม่อย่างกับโดนแกล้งสุดท้ายก็ถอนออกไปพ้นเรือนร่างได้สักที เขาแหงนใบหน้าจากเต้าอวบอึ๋มขึ้นมา สันจมูกโด่งซุกไซ้ลำคอรับรู้ลมหายใจอุ่นๆ เกลี่ยละไล้ตามผิวเนียน งับผิวเนื้อดูดจนเกิดรอยแดงเป็นดวงๆ เพิ่มความต้องการจนเกินต้าน กลั้นความใคร่อยากเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไปแคนดี้ : อือ~ เสียบเลยเถอะขอร้องเอ่ยปากร้องครางเสียงกระเส่าบอกอีกคนโคล่า : อมมันให้ผัวหน่อยสิครับเมีย!เสียงแหบพร่าหรี่ตามอง ถอยตัวเองออกมานั่งอยู่อีกฝั่งของเบาะรถ พร้อมถอดกางเกงรั้งอยู่แค่ช่วงหัวเข่าแหกขากว้าง พร้อมจุดกึ่งกลางที่ขยายตัวชี้หน้าขู่ฟ่อ~เอื้อมมือจับลำอวบหนาชักสาวรูดขึ้นลง พร้อมรีบโน้มใบหน้าลงประจำที่ ใกล้ท่อนลำอย่างรู้งาน อ้าปากกว้างเพื่อครอบครองท่อนเอ็นมโหฬาร ดูดมันวนซ้ำอมมันพรวดเดียว ลึกสุดชนโดนกับคอหอย ใช้ลิ้นเลียลากวกวน ราวกับเป็นแท่งไอติมแสนหวาน คนโดนกระทำเกร็งตัวโก่ง ด้วยความเสียวซ่าน ถึงกับต้องหวีดร้องเสียงหลงแทบคล
•21•ไปคุยงาน!คนยืนอยู่ถอดเสื้อผ้าจนหมดเกลี้ยง ก้าวเดินเร็วจี๋คุกเข่าลงบนเตียงคลานมาหยุด ตรงระหว่างขาทั้งสอง ของคนนอนดิ้นบิดลำตัวไปมา ฝ่ามือลูบละไล้ตามบริเวณขาอ่อน จนรู้สึกสั่นสะท้านทั่วเรือนร่าง วาบหวามอยู่ภายในใจ จนต้องกัดริมฝีปากล่างหนาน่าจุ๊บ ไม่ให้ร้องครางเสียงดังลั่นหนักกว่าเดิม ชำเลืองสายตาแอบมองเขากำลังฉีกซองสีเงิน สะท้อนเข้ากับโคมไฟหัวเตียง ดึงออกมาเป็นอย่างดีพร้อมสวมใส่ ได้แต่แปลกใจมาก เพราะปกติเขาไม่เคยใช้มันเลยด้วยซ้ำ เป็นฉันที่คอยแอบซื้อยากินควบคุมเอาไว้ตลอด แท่งดุกดิกออกไปจนพ้นเรือนร่าง แต่ยังไม่ทันได้พักหายใจ หัวบานสีชมพูสดจรดเสียบเข้าร่องสวาท ร้องแหกปากลั่นห้องดิ้นขลุกขลิกบนเตียง พยายามกระถดถอยตัวหนีห่างเขา แต่โดนคว้าสะโพกเหนี่ยวรั้งเอาไว้แน่นขนัดแคนดี้ : อะฮึก! โอ๊ย~ นายมันแน่นเอาออกไปนะ!ร้องครวญครางพร้อมกับโวยวาย ถุงนั่นมันผิดปกติเพราะผิวสัมผัสด้านนอก มีตะปุ่มตะป่ำนูนใหญ่เต็มไปหมดเลยน่ะสิ! แค่เห็นตอนเขาเอาออก ก็สยิวหน้าท้องจนน้ำเมือกล้นทะลักทลาย เสียวกระสันและเจ็บคลุกเคล้ากัน แหงนใบหน้าเชิดขึ้นหลับตาพริ้ม กัดริมฝีปากแน่นราวกับอดกลั้นต่อการกระแทก จุกเสียดท้องน้อยแล
•22•หวงเก่ง!แคนดี้ : เอ่อ~จะไปคุยงานที่บริเวณ Lobby โรงแรมCLกล่าวตะกุกตะกักหลบตามองต่ำ กลัวเขาพูดดุใส่ฉันน่ะสิ! เล่นแต่งตัวอลังการกว่าตอนอยู่กับเขาอีก มีหวังไม่ได้ไปตามนัดแน่งานนี้~โคล่า : กี่คน?โทนเสียงทุ้มต่ำ ยังคงซักไซ้ไล่ต้อนสีหน้าเคร่งขรึมแคนดี้ : มีผู้จัดการฉันหนึ่งคนที่รู้แน่นอนน่ะ ส่วนคนอื่นไม่รู้หรอก แต่ไปคุยเพียงไม่นานเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว นายเอ๊ยสามี~ พึ่งกลับจากทำงานเหรอคะ คงจะเหนื่อยแย่เลยใช่ไหม เข้ามานั่งพักที่โซฟาก่อนสิ!เสียงอ่อนเสียงหวานบอกอีกคน ก่อนจะกวักมือเรียกคนรับใช้ ไปนำเครื่องดื่มมาให้เขาอยู่ๆ ก็เริ่มรู้สึกว่าเหมือนตัวเอง จะเป็นสามีภรรยากันจริงๆ ขึ้นทุกวันอยู่แล้วเนี่ย!โคล่า : หึ! สามีอะไรกันเผลอได้ยิน คุณบอกคนอื่นผ่านโทรศัพท์ว่าผมเป็น เพื่อนสนิทคุณไม่ใช่เหรอ?กล่าวประชดประชันใส่ยกแขนมากอดอกตนเองแคนดี้ : ลงทุนแอบติดกล้องวงจรปิดเลยเหรอเนี่ย?เบิกตากว้างร้องถามกลับด้วยความตกใจโคล่า : มันอยู่มานานหลายปีแล้วไม่ใช่พึ่งติดตั้ง! อีกอย่างมันเป็นห้องนอนผมนะแปลกตรงไหน?กดเสียงต่ำกล่าวบอกอีกคน ขมวดคิ้วดาบชนกันหันหน้ามองอีกทาง ทำเป็นเหมือนไม่สนใจฉันแทนจังหวะเขาเผลอเ
•23•โดนงอน!ทางด้านโถงต้อนรับแขกของโรงแรมหรูนี้ริบบิ้น : คุยกับคุณด้วยแล้วสนุกมากเลยค่ะ! อยู่ดื่มสังสรรค์กันต่อเลยไหมคะ ฉันเป็นเจ้ามือเลี้ยงเอง? บังเอิญเจ้าของโรงแรมนี้ เป็นเพื่อนชายที่สนิทสนมกันมานาน ช่วงสมัยเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ ได้สิทธิพิเศษส่วนลดมาเยอะด้วย ถือว่าเป็นการยินดีล่วงหน้า ให้แก่ความร่วมมือผลงานใหม่กัน อีกอย่างเพื่อเป็นกำลังใจที่ดีต่อกันด้วย สำหรับมิตรภาพใหม่ของพวกเรากันนะคะ?น้ำเสียงร่าเริงสไตล์สาวขี้เล่น กล่าวอย่างอารมณ์ดีจนยากจะปฏิเสธเธอแคนดี้ : หากดื่มนิดหน่อยพอได้อยู่ค่ะ เนื่องจากมีธุระต้องจัดการด้วยค่ะน้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวรับไมตรีจิต ฉีกยิ้มกว้างให้แก่คนตรงหน้าริบบิ้น : ได้เลยค่ะ! ถ้าอย่างนั้นรอตรงนี้สักครู่นะคะ ขอตัวไปทำธุระก่อนจะรีบกลับมาค่ะน้ำเสียงร่าเริงสไตล์สาวขี้เล่น กล่าวอย่างอารมณ์ดี พยักหน้ารับรู้พูดสั้นๆ หันหน้าไปคุยกับคนด้านข้างต่อแคนดี้ : ค่ะคุณริบบิ้น! เจ๊ตาต้าเดี๋ยวหนูมานะคะ จะแวะไปเข้าห้องน้ำก่อนค่ะ!น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวให้คนนั่งยิ้มหน้าบานฟังเจ๊ตาต้า : จ้า~เสียงแหลมฉบับสาวสองเอ่ยขานรับเธอตอบกลับมาอย่างไม่สนใจกันเลยสักนิด กำลังกอดสัญญาอย่างป
•24•ไม่มีคนงอนมีแต่คนหึง!หลังอาบน้ำพึ่งจะเสร็จ กำลังสวมชุดคลุมปกปิดเรือนร่างอยู่พอดี เสียงกริ่งก็ดังขึ้นมาคงเป็นพนักงาน สงสัยจะเอาพวกอาหารเครื่องดื่ม ที่สั่งไปไม่นานขึ้นมาส่งให้ฉันอย่างแน่นอนแคนดี้ : มาแล้วรอสักครู่ค่ะ!เปล่งเสียงบอกคนด้านนอก พอใส่ชุดเรียบร้อยก็เปิดประตูกว้าง ยังไม่ทันได้ดูเลยใช่พนักงานหรือเปล่า แหงนหน้ากำลังมองแต่ที่ต้องสะดุ้งตัวตกใจ เพราะมีใครบางคนแทรกตัวเข้ามาภายในห้อง พร้อมจับข้อมือออกแรงดึงเอาไว้ จนถลาซบแผงหน้าอกแกร่งเข้า ขมวดคิ้วจ้องมองเพียงไม่กี่วินาที จึงได้รู้ว่าเขาเป็นใคร กลิ่นน้ำหอมแบบนี้ดมจนเคยชินแล้วโคล่า : ไม่รู้จักระวังตัวเลยนะครับคนสวย~โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าว ยิ้มหวานส่งมอบมาให้แคนดี้ : หึ! นายมันอันตรายกว่าคนอื่นเยอะ! ใครอนุญาตให้เข้ามา!กระแทกเสียงตอกกลับ พยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของเขา ทำเหมือนกระฟัดกระเฟียดใส่โคล่า : เสร็จแล้วก็ออกไปให้หมด!กดเสียงต่ำไล่คนอื่น ทั้งคนเอาของมาส่งให้และลูกน้องคนสนิท พวกเขาก้มศีรษะคำนับพร้อมออกจากห้องไป ไม่ลืมกดล็อกลูกบิดประตูให้ด้วยแคนดี้ : จะมายุ่งกับฉันทำไม?กล่าวประชดประชันเบือนหน้าหนี อยู่ในอ้อมกอดของเขาดังเดิม
•25•ขอแต่งงาน!แคนดี้ : ตอบฉันมาก่อนสิ!น้ำเสียงเอาจริงเอาจังจากคนตรงหน้า ทำให้ผมเม้มริมฝีปากตัวเองแน่น กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ ผมเองก็ไม่ได้อยากแสดงพิรุธเลยสักนิด เพียงแค่อยู่ต่อหน้าเธอ มักจะรู้สึกควบคุมทุกอย่างไม่ได้ ชอบออกนอกแผนการที่วางเอาไว้ไปเรื่อย ราวกับว่าเธอมีอิทธิพลต่อชีวิตผมมากจริงๆ ทุกครั้งที่มีเรื่องปิดบัง ผมมักจะหลีกเลี่ยงเธออยู่เสมอ เพราะโดยพื้นฐานเป็นคนไม่ชอบโกหกใครโคล่า : ช่างเถอะ! อยากรู้เรื่องอะไรถามมาเลย หากตอบได้ผมจะตอบด้วยความจริงทุกประการ ไม่อยากแกล้งแล้วไม่สนุกเลย ทำไมต้องมากดดันผมด้วยเนี่ย? เฮ้อ~โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าว พร้อมถอนหายใจแล้วมองหน้าอีกคนแทน เพราะรู้อยู่แล้วหากยังจงใจเบี่ยงเบนประเด็น เธอย่อมเซ้าซี้ถามต่ออีกแน่!แคนดี้ : งานที่ไม่ดีของนายคืองานอะไร?เธอคลี่ยิ้มหวานถามเขาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลปกติ คงเป็นเพราะทำตามเป้าหมายตนเองได้สำเร็จโคล่า : เรื่องนี้มันยาวนะ! คุณจะยอมรับคำตอบมันได้จริงเหรอ เอาไว้เมื่อไหร่ที่คุณพร้อม คิดจะเดินร่วมปลายทางกับผม ค่อยบอกให้ฟังดีกว่าครับ~น้ำเสียงยานคางกล่าวพร้อมทำหน้ายิ้มเจื่อนๆแคนดี้ : นายหมายความว่ายังไง?น้ำเสียงนุ่มนวล
•26•แกล้งเชื่อฟังดั่งลูกแมว(ป่า)!เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยเสียงพูด ด้วยความสนิทมากเป็นพิเศษจึงแยกเสียงได้ดีกลไก : นายครับ! มีเรื่องต้องมารายงานด่วนครับนาย ผับFvเกิดไฟไหม้แล้วครับ!น้ำเสียงเคร่งขรึมกล่าวออกมา ผ่านช่องประตูข้างล่าง ใบหน้าคนบอกแนบชิดพื้น เพื่อส่งเสียงดังจนนายได้ยินโคล่า : เรื่องของมันสิ! ผับกูเหรอจะรายงานทำซากอะไร? ตะโกนอย่างเหลืออด เดินไปเอาพรมเช็ดเท้าหน้าห้องน้ำ มาอุดร่องเพราะไม่อยากได้ยินเสียงรบกวน แล้วเงาหน้าห้องก็วิ่งหายไป คงกลัวนายมอบเท้าให้เพราะขัดจังหวะแคนดี้ : ไปดูลูกน้องของสามีก่อนไหมคะ?น้ำเสียงนุ่มนวลพูดพร้อมชี้นิ้วไปทางประตูโคล่า : ให้พวกมันจัดการเองบ้างเหอะ!ทำเสียงเหวี่ยงใส่อีกคนอย่างลืมตัวแคนดี้ : จะขึ้นเสียงทำไม?เสียงแหลมแสบแก้วหูโวยวายจนอีกคนสะดุ้งโคล่า : อุ๊ย! ผมขอโทษเมียคนสวยนอนลงดีๆ มาต่อกันดีกว่านะ ปล่อยพวกนั้นไปไม่มีอะไรหรอก!โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าวพร้อมจับอีกคนโน้มตัวนอน ขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว ใช้หัวเข่าแง้มขาสองข้างแยกออกห่าง ลำแข็งเขื่องที่มีน้ำเยิ้มยืดเหนียวเปียกชุ่มชื้น ถูไถตามรอยแยกร่องรูจีบ คนด้านล่างสองมือขยุ้มผ้าปูที่น