•10•ปากแข็งเก่งไปอีก!เสียงปืนหลายรุ่นกำลังสาดกระสุนใส่กันดังลั่น ภายในป่าทึบแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นจุดนัดพบส่งของให้ลูกค้ารายใหญ่ จ่ายเงินส่งของกันจนเสร็จเรียบร้อยพอดี เมื่อขับรถยนต์ออกมาก็โดนดักซุ่มโจมตี ช่วงกลางทางก่อนจะถึงถนนใหญ่เสียอย่างนั้น'นาย! รีบหนีไปก่อนเถอะครับ! พวกเราจะสกัดไว้เอง'ลูกน้องคนสนิทตะเบ็งเสียงมาจากทางด้านหลังโคล่า : รถเรามีแค่คันเดียว! กูไม่หนีหรอกลุยเข้าไปพร้อมกันเนี่ยแหละ! กระสุนทั้งหมดยังพอเหลืออยู่ไหม?ขมวดคิ้วชนกัน น้ำเสียงขึงขังร้องถามลูกน้องตนเอง คิดจะยิงฝ่าวงล้อมพวกศัตรูให้มันลดปริมาณ คนตามล่าจะได้น้อยลง เนื่องจากรถยนต์มีเพียงคันเดียว หากโดนเจาะล้อยางได้จบเห่กันหมดแน่! อีกอย่างให้ทิ้งลูกน้องไว้ด้านหลัง คงไม่ใช่คนอย่างผมที่จะทำได้ลงคอหรอก!'เหลือไม่เยอะแล้วครับนาย! ฝั่งศัตรูทั้งคนและของมันเยอะกว่าเราครับ ผมว่านายทิ้งพวกผมไว้เถอะครับ ค่อยมาเอาคืนให้ก็ยังไม่สาย หากยังยื้อเวลาอยู่ต่ออีก ทางเราจะไม่เหลือชีวิตรอดเอาได้นะ สถานการณ์ทางเราเป็นรองอยู่ครับตอนนี้'สีหน้าเคร่งเครียด น้ำเสียงเอาจริงเอาจังกล่าวไล่เจ้านายโคล่า : เฮ่ย! ไอ้กลก้มหัวลงเร็วเข้าโว้ย!ตะโกนสั่ง
•11•โดนดุแล้วหนึ่ง!ก๊อกๆ~เสียงประตูดังลั่นให้สัญญาณเพียงไม่กี่ครั้ง ผมค่อยๆ ขยับลำตัวกลัวคนหลับจะตื่นขึ้น อาหารคงเสร็จเรียบร้อยรอคนไปรับประทาน แต่ยัยคนที่เป็นห่วงผมออกนอกหน้านี้ ยังคงหลับตาพริ้มนอนขดตัวบนวงแขนอยู่เลย แหม~ แล้วทำเหมือนจะมาดูแลกันนะ อย่างน้อยเธอก็อุตส่าห์มา ยัยขี้เซาเอ๊ย!บ่นงึมงำก่อนจะโน้มใบหน้าแนบชิดพวงแก้มนุ่มนิ่ม จุมพิตแผ่วเบาคนโดนกลับยังคงนอนหลับนิ่ง เชื่อเขาเลย! ผมลุกขึ้นยืนเดินไปหมุนลูกบิดประตู กลไกถือถาดอาหารเข้ามาให้ ผมยกนิ้วชี้ปิดปากให้มันทำเสียงเบาๆ จึงพยักหน้าอมยิ้มรับคำทันที เมื่อวางเสร็จเรียบร้อย แอบกระซิบบอกงานด่วน'แก๊งจระเข้มันเหิมเกริมอีกแล้วครับนาย!'น้ำเสียงแผ่วเบาบอกผมจึงขมวดคิ้ว ใช้สายตาบ่งบอกให้ไปคุยกันที่ห้องทำงาน มันเดินออกไปก่อนผมจึงเดินตาม หมุนลูกบิดประตูปิดลงเบามือที่สุดโคล่า : พวกมันทำอะไรกันอีกแล้วรีบว่ามาเลย!กดเสียงต่ำถามกลไก : มันเอา€ารักไปแอบปล่อยตัดราคาเรา อยู่เต็มตลาดมืดหมดแล้วครับ แถมไม่จบแค่นั้นนะยังห้าวหาญชาญชัยมาขายในผับCcอีกด้วยครับ!น้ำเสียงเคร่งขรึมกล่าวฟ้องเจ้านายโคล่า : ดีนักไอ้เวS! ไอ้ไคโรยังไม่รู้เรื่องใช่ไหม?กดเสียง
•12•เกิดเรื่องกับทราย!หลังจากบาดแผลบนร่างกายของเขา หายสนิทดีเป็นปลิดทิ้งตอนนี้พวกเราทั้งคู่ ก็มายังสถานที่นัดหมายพบกับเพื่อนคนสำคัญ แต่ทว่ารออยู่นานก็ยังไม่ปรากฏตัวให้เห็นหน้าเลย ไม่รู้ว่าเธอเกิดปัญหาอะไรขึ้นระหว่างทาง มายังห้างสรรพสินค้าหรือไม่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหา รอคอยอยู่นานกว่าจะมีคนรับได้สักที!แต่ไร้ซึ่งเสียงพูดตอบกลับ หยิบออกห่างจากใบหูเพื่อดูหน้าจออีกครั้ง กลับพบว่าปลายทางกดรับสายอยู่ รอฟังเพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น ดวงตาคล้ายเม็ดอัลมอนด์เบิกกว้างขึ้น พยายามตีความจากเสียง ทะเลาะเบาะแว้งผ่านสายโทรศัพท์ ตั้งใจฟังอยู่นานช่วงแรกแค่มีปากเสียง ราวกับมันจะส่งผลให้เกิดการกระทบกระทั่ง อึกทึกครึกโครมหนักมากพอสมควร เพราะมีเสียงหวีดร้องโอดครวญ เธอคล้ายจะโดนสามีทำร้ายร่างกายหยิบโทรศัพท์ออกมา กดปุ่มปิดเสียงเพื่อแอบฟังสถานการณ์ กระซิบบอกคนนั่งใกล้ เพราะเขาคงอยากรู้มากเช่นกัน หลังจากสังเกตสีหน้าไม่สู้ดีของฉันเข้า สิ่งที่ได้ยินทำให้อกสั่นขวัญแขวน ใบหน้าซีดเผือดเม็ดเหงื่อผุดเต็มหน้าผาก ร่างกายสั่นเทิ้มราวกับคิดว่าเรื่องนี้ มันเกิดขึ้นกับตัวเองอยู่แคนดี้ : เกิดเรื่องแย่ขึ้นแล้วนาย! ฉั
•13•มีแผนร้าย!แคนดี้ : นี่! คุณคนขับรถ~ จะพาฉันไปไหนมิทราบ?น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวร้องประท้วง เมื่อเส้นทางมันเริ่มแปรเปลี่ยนไปจากเดิม ร้านอาหารก็ไม่จอดแวะเลยสักนิด แม้แต่ร้านสะดวกซื้อ ผ่านเป็นสิบร้านก็ไม่หยุดจอด เหมือนมันกำลังจะเป็นเส้นทาง ไปบ้านของเขาแล้วตอนนี้ ยังคงเงียบกริบเขาไม่ตอบอะไรกลับมา มีเพียงกระตุกยิ้มมุมปาก ชำเลืองมองหางตาใส่แค่นั้น ไม่สนใจอะไรฉันเลยเหยียบคันเร่งเลขไมล์ขึ้นเป็นร้อย จับพวงมาลัยแน่นเมื่อเครื่องยนต์จอดนิ่งเงียบ หรี่ตาจ้องมองภาพคฤหาสน์ตรงหน้า ขมวดคิ้วชนกันพร้อมหันหน้าไปเบะปาก ให้แก่คนด้านข้างทันทีโคล่า : จะลุกเดินเข้าไปดีๆ หรือจะให้ผมอุ้ม?โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าวถามใบหน้าเรียบนิ่งแคนดี้ : หึ~ นายจะอุ้มไหวเหรอ?น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าว ประชดประชันยิ้มกรุ้มกริ่ม คล้ายว่าเขาจะลืมตัวนะ เรื่องน้ำหนักมากกว่าปกติของฉัน ไม่เหมือนสาวคนอื่นที่ร่างบางอุ้มได้ง่าย ถ้าถามว่าหนักแค่ไหน? ขอบอกไว้ตรงนี้เลยค่ะ 80กิโลกรัม!!! ตอนยังไม่ได้รับประทานอะไร ก็จะอยู่ประมาณนี้แหละค่ะโคล่า : ผมอาจจะอุ้มคุณไม่ไหวหรอก! แต่อย่าลืมผมมีลูกน้องนะครับ! วันที่คุณเมาเป็นลูกหมา~ ผมยังมีปัญญาพากลับบ้านม
•14•มีคนโดนรังแก!แคนดี้ : ผัวขา~ เมียเสียวไม่ไหวแล้วอาอื้อ~ร้องเสียงอ่อนเสียงหวาน แหกขาออกกว้างยิ่งกว่าเดิม ขยับเขยื้อนเรือนร่างบนเตียง มือข้างหนึ่งจิกเกร็งบนผ้าปูที่นอน ส่วนอีกข้างขยุ้มกลุ่มเส้นผมคนด้านล่าง เขายังคงมุดใบหน้าง่วนอยู่กับร่องสวาท กวาดลิ้นเลียไปทั่วทุกซอกเล็กซอกน้อยเรียวนิ้วยาวเกลี่ยแหวกกรีดผ่าตามรอยแยก เสียวสะท้านน้ำเมือกใสไหลนอง สะดุ้งเฮือกกัดริมฝีปากตนเองแน่น เขาเล่นกดสอดใส่ครั้งเดียวถึงสามนิ้ว กระแทกกระทั้นชนด้านในอย่างแม่นยำ ขมิบตอบรับตุบๆ ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดเม็ดสวาท หน้าท้องเสียววูบวาบจวนใกล้เวลาถึงฝั่งฝันแคนดี้ : อื้อจะเสร็จแล้วอา~ร้องครวญครางเสียงดังลั่น กางนิ้วมือนุ่มนิ่มจิกเล็บลงบนที่นอนขีดข่วน พยายามกลั้นความเสียวซ่าน พร้อมขยุ้มเส้นผมเขาหนักยิ่งขึ้น กระตุกเรือนร่างสั่นคลอน น้ำแห่งความสุขทะลักทลายคนด้านล่างเก็บเล็มทุกหยาดหยด นิ้วยังคงแช่ค้างอยู่ด้านในโพรงนุ่ม ค่อยๆ เงยหน้าอ้าปากไล่งับตามผิวเนื้อ แกล้งใช้นิ้วชอนไชไปมาหาจุดกระสันเสียว ใบหน้าหล่อเหลาหยุดตรงปลายยอดอกถัน ดูดเลียหยอกเย้าอย่างยาวนาน สัมผัสจากฝ่ามือนวดคลึงเคล้นเต้าอวบอึ๋ม เคลิบเคลิ้มทำให้ผ่อนคล
•15•ไข้ขึ้นสูง!ชายหนุ่มหน้าดำคร่ำเครียด เดินวนเวียนอยู่หน้าห้องนอน หลังจากเฝ้ารอให้หมอตรวจร่างกายเธอ พออาบน้ำแต่งกายเรียบร้อย เตรียมตัวพร้อมแล้วกำลังจะไปหาทรายกัน แต่เธอดันมาเป็นลมซะงั้น จึงต้องเรียกหมอประจำตระกูล ให้เร่งเข้ามารักษาตัวทันที ตอนแรกก็ไม่ยอมหรอก เพราะหมอเป็นผู้ชาย วุ่นวายจนภรรยาหมอต้องมาด้วย ถึงได้วางใจลงก็คนมันหวงจะทำไมล่ะ?ประตูห้องนอนเปิดออก หมอค่อยๆ เดินนวยนาดทิ้งภรรยาอยู่หน้าประตู ก่อนจะเปิดปากพูดเกี่ยวกับอาการให้ผมได้รับรู้หมอ : คุณรุนแรงกับเธอหนักมากเกินควรครับ!น้ำเสียงสุขุมกล่าวให้คนร้อนใจฟังโคล่า : แค่ 6 - 7รอบ ภายในวันเดียวเองนะครับ?เลิกคิ้วสูงโต้แย้งอย่างไม่เชื่อหูว่ามันคือเรื่องจริงหมอ : คนปกติเขาไม่ระห่ำแบบคุณหรอกครับ! ผมแค่ทำประจำ 1 - 3รอบต่อวันเอง ภรรยาผมก็แทบจะไม่ไหวแล้ว แต่คุณเล่นจนอักเสบต้องพักกินยาก่อน หากยังดื้อดึงอีก! รอบหน้าคงต้องหยอดน้ำเกลือ รักษาอวัยวะภายในที่โรงพยาบาลแล้วครับ!น้ำเสียงเนือยๆ อธิบายโดยละเอียดให้คนไม่เชื่อฟังผมได้แต่พยักหน้ารับให้กลไกจัดการ เรื่องค่ารักษาและพาหมอไปส่งด้วย ผมเดินเข้าห้องนอนเอามืออังหน้าผาก คนโดนนอนนิ่งไม่ยอมข
•16•จระเข้กระต่ายหมียักษ์!รถยนต์ขนาดคล้ายรถตู้เปิดประตูเลื่อนออก เผยให้เห็นลูกน้องคนสนิทที่พึ่งมาถึงได้ไม่นาน วิ่งหน้าตาตื่นไม่เข้าใจ ทำไมผมถึงต้องมานั่งอยู่ บริเวณข้างล่างนี้ไม่ยอมเข้าไป ทั้งที่ก่อนหน้าดูร้อนรน จนเป็นกังวลหนักแถมเร่งรุดมาก่อนอีก!กลไก : เป็นอะไรครับนาย?น้ำเสียงเคร่งขรึมกล่าวถามขมวดคิ้วอย่างสงสัยโคล่า : ไอ้จักรมันแกล้งกู!กดเสียงต่ำตอบมันปัดความรำคาญกลไก : มึงทำอะไรนายเหรอ?หันขวับไปถามอีกคนตัวต้นเหตุจักร : ก็เห็นนายรีบอยู่ ตั้งใจขับรถมาด้วยความเร็วปกติ แต่นายก็เป็นสภาพอย่างที่มึงเห็นเนี่ยแหละ!ตีหน้ามึนงงยกมือขึ้นมาผายออก ราวกับตัวเองไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นเฮ้อ~ เหนื่อยใจกับมันจริงเลย!กลไก : ความเร็วปกติของเท้ามึงหรือเปล่า?อย่าว่าแต่นายไม่ชินเลย กูก็ไม่ชินไอ้บ้า! ไอ้ตีuผี!ขมวดคิ้วพร้อมโวยวายค่อยโล่งใจขึ้นหน่อย! ไอ้นี่มันเอาสมองมาด้วย!จักร : อ้าวสรุปกูผิดจริงเหรอเนี่ย? ผมขอโทษครับนาย! อย่าลงโทษผมเลยครับ!กล่าวลุกลี้ลุกลนเมื่อรู้ความผิดตัวเองโคล่า : โธ่เอ๊ยช่างมันเถอะ! ขึ้นไปกันได้แล้ว!กดเสียงต่ำสั่งงานพวกมัน เพราะเห็นรถยนต์คล้ายรถตู้จอดอยู่เช่นกัน ไอ้พวกนั้น
•17•มีแต่เรื่องให้ปวดหัว!หลายวันต่อมา.. คฤหาสน์หรูหราของคุณโคล่า~คงเพราะกินยาสม่ำเสมอ แถมยังนอนหลับเยอะ ร่างกายเริ่มฟื้นตัว กลับมาแข็งแรงอีกครั้ง หายจากอาการไข้หวัด สามารถกระโดดโลดเต้นได้แล้ว แต่หลายวันมานี้ยังไม่พบหน้าเขาเลย คนต้นเหตุหายไปไหนไม่รู้ พวกคนรับใช้ต่างบอกเป็นเสียงเดียวกัน เขามีงานยุ่งเยอะช่วงนี้ จึงไม่มาพบหน้ากันซึ่งตรงนั้นมันไม่เป็นอะไรหรอก แค่แอบเป็นห่วงเล็กน้อยเท่านั้น กลัวมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเขา ในระหว่างที่ฉันกำลังนอนป่วยอยู่มากกว่า หากยุ่งแค่กับงาน คงไม่พบอุบัติเหตุอะไรได้หรอกนะ ต้องกลับห้องตัวเองก่อน เพราะตั้งใจจะแวะไปเยี่ยมทรายสักหน่อย! ไม่รู้ว่าเธอนั้น อารมณ์คงที่มากขึ้นแล้วหรือยัง?หลังจากกลับมา หยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องคอนโด พอแตะคีย์การ์ดผลักประตูห้อง เปิดอ้ามองสภาพห้องอย่างหวาดหวั่น เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย? เพราะอะไรมันถึงกลายเป็น ห้องเก็บขยะไปได้! ยกมือตบหน้าตนเอง เพราะคิดว่าฝันอยู่ ขมวดคิ้วชนกันอย่างไม่พอใจมาก นาทีนั้นฉันแทบกรี๊ดแตกจริงๆ ห้องพักอาศัยยับเยินขนาดนี้ จะไม่ให้โกรธได้อย่างไร? หยิบโทรศัพท์กดหาคนทั้งคู่ ที่สามารถให้คำตอบได้แน่! หวังแค่ล