•7•โดนเพื่อนแซวแล้ว!

•7•โดนเพื่อนแซวแล้ว!

ห้างสรรพสินค้า4B

ทรายนัดฉันมาทานอาหารช่วงมื้อค่ำของวันนี้ เนื่องจากสามีไปเจรจางานต่างจังหวัด เหงาไม่อยากอยู่บ้านเพียงลำพัง แถมไม่รู้เมื่อไหร่เขาจะกลับมา

ส่วนเธอนั้นหลังจากแต่งงานแล้ว ก็กลายเป็นแม่บ้านเต็มตัวไม่ได้ทำงานนอกบ้าน เธอนั่งรออยู่คนเดียวภายในร้านอาหาร เมื่อหย่อนตัวนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเธอ จึงกล่าวเปิดบทสนทนาทันที

ทราย : เจ้าหญิงนิทราตื่นแล้วเหรอจ๊ะ!

ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวทักทาย

แคนดี้ : แหม~ เจ้าหญิงอะไรของเธอ!

น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวถามเลิกคิ้วสูงใส่

ทราย : นอนจนเกือบครบ24ชม. ถ้าวันนี้เธอไม่ตื่นตั้งใจเอาไว้แล้วนะ จะไปปลุกที่คอนโดเลยคอยดูสิ

ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหู กล่าวพร้อมหัวเราะคิกคัก

แคนดี้ : เธอไม่เคยอ่านหนังสือเหรอ คนเราควรนอนพักผ่อนให้มากหลายชั่วโมงน่ะ! จะได้มีอายุยืนยาว

น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวพร้อมคลี่ยิ้มหวาน

ทราย : แต่แกจะนอนตลอดทั้งวันไม่ได้ค่ะสาว~

ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวพร้อมมองค้อนใส่

แคนดี้ : ฉันเอาสิ่งนี้มาฝากด้วยนะ รับมันไปสิ!

น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าว

พร้อมหยิบรองเท้าส้นสูงหรูหราคู่หนึ่งมอบให้ แค่เธอเปิดกล่องเห็นก็ตาลุกวาวแล้ว เป็นรองเท้าที่ฉันเคยซื้อเอาไว้ สำหรับตอนใส่ถ่ายแบบเมื่อก่อน ราคาหลักแสนเลยแหละ เธอขอซื้อต่อเพราะอยากได้มาก แต่ตอนนั้นฉันตัดใจขายไม่ได้ เป็นคนประเภทหวงของน่ะ!

แถมยังเป็นคู่ที่ถ่ายรูปแล้วสวยมาก รองเท้าเสริมราศีของขลังเลยแหละ ใส่ไปเจรจางานผ่านฉลุยตลอด ปัจจุบันเก็บไว้คงไม่มีแววจะได้ใช้อีกแล้ว จึงยกให้เพื่อนสนิทไปใช้แทนดีกว่า หลังจากเธอชื่นชมราวกับเด็กได้ขนม เก็บลงกล่องอย่างทะนุถนอม ฉันได้แต่ยิ้มชอบใจ เมื่อให้สิ่งของสุดหวงกับคนที่เห็นค่ามัน ทำให้มีความสุขมากไปด้วยเลย

ทราย : ราคาลดลงจากปีนั้นไหมแก~ ดีใจมากที่แกยอมส่งต่อมาให้ ฉันจะร้องไห้แล้วนะตื้นตันใจน่ะ!

ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าว พร้อมแสดงสีหน้าร่าเริง จ้องมองฉันแทบจะกลืนกินกันเลยฮ่าๆ

แคนดี้ : หยุดมองแบบนั้นเลยนะ! ไม่ได้มีรสนิยมเพศเดียวกัน หนึ่งแสนพอจบๆ คงไม่มีโอกาสได้ใส่แล้ว จึงอยากให้เธอไปช่วยดูแลต่อแทนน่ะ!

น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวพร้อมคลี่ยิ้มหวานให้อีกครั้ง คนตรงหน้าเก็บความรู้สึกไม่อยู่ วางกล่องไว้บนเก้าอี้ วิ่งเข้ามากอดรัดฉันแน่นก่อนจุ๊บลงบนแก้ม

ทราย : ขอบคุณมากนะ เพื่อนใครเนี่ยน่ารักที่สุดเลย!

ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าว พร้อมใช้ใบหน้าซุกไซ้ลำคอ จนอีกคนหัวเราะร่วนสนุกสนานเพราะจั๊กจี้

โคล่า : ยัยทราย! เธอทำบ้าอะไรกับแคนดี้เนี่ย?

โทนเสียงทุ้มต่ำไม่รู้โผล่มาจากไหน วิ่งเข้ามาแยกเพื่อนรักอีกคน ออกห่างจากฉันเสียอย่างนั้น หัวใจมันเริ่มเต้นตึกตัก เสียงดังอึกทึกครึกโครมอีกครั้ง ตัวชาจนสมองเบลอไปหมด เมื่อเขาเลื่อนเก้าอี้หย่อนลำตัว มานั่งเคียงข้างฉันอย่างสบายใจเฉิบ

ทราย : เฮ้! แคนดี้แกเป็นอะไรทำไมต้องหน้าแดงด้วย

เธอร้องถามอย่างสงสัย เมื่อสีเลือดฝาดเผยบนใบหน้าฉัน ก็เริ่มแสดงออกมาจนแดงก่ำ แอบคิดอยู่คนเดียวเขามาได้อย่างไรกันนะ เม้มริมฝีปากตนเองแน่น ขมวดคิ้วหรี่ตามองคนตรงหน้า ก่อนจะพูดจาห้วนๆ ตอบเธอ

แคนดี้ : ไม่ใช่สักหน่อยไร้สาระ! ไปสั่งอาหารเถอะ!

โคล่า : คนมันหล่อนี่! สาวจะไม่เขินอายได้อย่างไร?

แคนดี้ : หึ! หลงตัวเองชะมัด!

ทราย : ฉันว่ามันต้องมีอะไร แอบซุ่มในกอไผ่แน่เลย! พวกแกสองคนทำตัวมีพิรุธมากเลยนะ แอบมีความลับอะไร ที่ปิดบังกันอยู่ใช่หรือเปล่า ฮั่นแน่!

อีกคนยังไม่หยุดกระเซ้าเย้าแหย่ จ้องเขม็งจับผิดอยู่

แคนดี้ : คิดมากไปแล้ว! ไม่มีอะไรสักหน่อย!

น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าว กลบความเขินอายจนมิดชิด

โคล่า : ไปสั่งอาหารเถอะนั่น! ดูแถวหน่อยยาวเป็นหางว่าวแล้ว มื้อนี้เราเลี้ยงเองข้าวขาหมูสองจานด้วย!

โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าวพร้อมยื่นบัตรเครดิตให้

ทราย : มัวแต่เล่นฮ่าๆ ลืมดูเลยเดี๋ยวเรามานะขอบคุณมากค่ะ เสี่ยโคล่าหล่อแล้วยังจิตใจดีอีก!

ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหู กล่าวพร้อมไหว้ย่อประหนึ่งนางงาม แทบจะอดกลั้นขำไม่อยู่ หลังจากที่เธอเดินไปเข้าแถวเพื่อรอสั่งอาหาร

คนด้านข้างอยู่ดีๆ โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ หอมแก้มฟอดใหญ่เลื่อนมาจุ๊บตรงลำคอ พร้อมกระซิบข้างใบหูจนชวนขนลุกซู่ซ่า ร้อนระอุทั่วเรือนร่างไปหมดแล้วจังหวะนี้

โคล่า : คิดถึงเมียมากเลยนะครับ! ไม่เจอกันตั้งนาน

โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าว ทำเอาฉันถลึงตาโตใส่เขา มือปลาหมึกเอื้อมมากอด แถมเอาใบหน้าแนบชิดด้านหลังอีก เฮ้อ~ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูด

แคนดี้ : คนเยอะแยะทำอะไรของนาย! แล้วใครเป็นเมียนายไม่ทราบ ปล่อยเราเดี๋ยวนี้เลยนะโคล่า!

น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าว พร้อมแกะกล้ามแขนอันแข็งแกร่ง แถมผลักเขาออกไปให้พ้นจากร่างกาย ดิ้นอยู่นานเขาก็ไม่ยอมปล่อย

จึงนั่งทำตัวแข็งทื่ออยู่นิ่งๆ เขาจึงเริ่มคลายอ้อมกอด ค้ำยันข้อศอกบนโต๊ะอาหาร ใช้ฝ่ามือใหญ่รองรับใบหน้าหล่อเหลา ตั้งท่าทางเอียงคอมอง พร้อมสบสายตาหยาดเยิ้ม

โคล่า : เธออย่าปากไม่ตรงกับใจได้ไหม หึ! แล้วคือต้องให้พูดย้ำอีกเหรอ ว่าใครเป็นเมียของคนนี้กันน่ะ หรือว่าอยากให้ทรายรู้เรื่องของเราแล้วฮึ~

โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าวออกมาอย่างหน้าตาเฉย ยกนิ้วขึ้นมาชี้ที่ตนเองก่อนจะหันเหไปทางทราย เขายกยิ้มร้ายกาจที่มุมปากขึ้นมาอีกครั้ง มองเพื่อนอีกคนที่ยืนเข้าแถวอยู่ด้วยหางตา ราวกับข่มขู่กัน

แคนดี้ : จะเอาอะไรพูดมา! ไม่คิดว่านายโตมาแล้ว จะกลายเป็นคนแบบนี้นะเนี่ย! ข้อต่อรองเยอะจริง!

น้ำเสียงนุ่มนวลกล่าวอย่างรู้ทันคนด้านข้าง

โคล่า : คืนนี้ขอไปนอนที่คอนโดด้วยคนนะ

โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าวพร้อมเลิกคิ้วสูง มาพร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ราวกับมีแผนร้ายอยู่ในใจ

แคนดี้ : ได้เงียบปากนายให้สนิทไปเลยนะ!

กระแทกเสียงใส่อย่างไม่พอใจ ยกมือขึ้นกอดอกตัวเองแน่น พร้อมเชิดใบหน้าหันมองไปอีกทาง อย่างไม่สนใจเขาอีก เมื่อเพื่อนอีกคนที่เดินกลับมาถึงโต๊ะ บ่นพึมพำราวกับเหนื่อยหน่าย พร้อมนั่งลงมองพวกเรา ยังคงทำท่าทางเหมือนทะเลาะกันอีกแล้ว

ทราย : คิวยาวมาก! อ้าวแล้วเป็นอะไรกันเนี่ย?

ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวถามอย่างมึนงง เมื่อเห็นพฤติกรรมเพื่อนทั้งสองคนแปลกๆ

แคนดี้/โคล่า : เปล่า!!!

ทั้งคู่ดันใจตรงกันตอบออกมาพร้อมเพรียง

ทราย : พวกแกสองคนยังโสดอยู่ไม่ใช่เหรอ ไม่ลองคบกันดูหน่อยสักตั้งล่ะ! สมัยเรียนก็เห็นสนิทกันจะตาย ตัวติดกันบ่อยจนแทบจะกลืนกินกันอยู่แล้ว โตขึ้นมาราวกับว่าเป็นคู่แค้นกัน เสียอย่างนั้นน่ะฮ่าๆ

ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหู กล่าวหัวเราะคิกคักหยอกเย้า

แคนดี้ : หึ! ตอนเรียนสนิทกันตอนนี้ไม่แล้ว ฉันก็สนิทกับแกเหมือนกันนะ คบกับแกไม่ดีกว่าเหรอ?

น้ำเสียงนุ่มนวลเถียงออกมาทันควัน

โคล่า : ก็พยายามตามจีบอยู่เนี่ย! เสียดายแคนดี้ไม่ยอมให้โอกาสเลย เราจะทำยังไงดีทรายแกแนะนำทีสิ!

โทนเสียงทุ้มต่ำกล่าว พร้อมเหล่มองสาวสวย อมยิ้มหวานอย่างมีความสุขที่ได้หยอดอีกคน