LOGINShare
Chapter 15: Living Together?
Last Updated:
2022-09-05 10:11:47Related chapters
Carrying The Professor's Twins Chapter 16: New Home
"YOU don't have to worry at all, anak. Mas magiging kampante kami ng Tito Julius mo kapag nasa puder ka ni Silas." Malambing na wika ni Tita Vivian. Kasalukuyan kaming nasa harapan ng vanity mirror, nagkuwentuhan habang sinusuklay niya ang mahaba kong buhok. "I've known him onsince he was fourteen, nawalan lamang kami ng komunikasyon dahil kinailangan naming pumunta sa ibang bansa dahil nagkasakit ang Tito mo, trust me, mabait iyang batang 'yan. Hindi nga lang madalas halata," pabulong na niyang sinabi ang mga katagang iyon dahilan para magkatinginan kami sa salamin at sabay na tumawa. "Nakakailang po kasi, Tita." Pagsasabi ko ng totoo. "Ano na lang po ang sasabihin ng mga tao sa amin? Walang relasyon pero titira sa iisang bahay? Walang relasyon pero magkakaroon ng kambal?" Ngumiwi akong ini-imagine iyon. "Tapos ano na pong mangyayari kapag naipanganak ko na ang mga anak niya? Ibig po bang sabihin niyon ay palalayasin na niya ako? Hindi ko po kayang mawalay sa mga anak ko, Tita..." P
Last Updated : 2022-09-07Carrying The Professor's Twins Chapter 17: Soft Side Of Him
ILANG sandali pa kaming nanatili roon bago namin marinig ang katok sa may pintuan. Si Yuka at sinabing handa na raw ang tanghalian. Sabay na kaming naglakad ni Silas habang inaalalayan akong bumababa sa hagdan. Pareho pa nga kaming natatawa dahil maya't maya ang tigil ko dahil napapagod ako hanggang sa nagsuhestyon pa ngang lumipat ako sa first-floor pero sinabi kong ayos lang sa akin sa second floor. Dahil bukod sa maganda ang tanawin mula roon, mainam din sa kalagayaan ko ang pag-aakyat baba ng hagdan para hindi na ako gaanong mahirapang manganak. Hindi pa man kami tuluyang nakalalapit sa dining table ay amoy na amoy ko na ang aroma ng mga pagkain. Tuloy ay napalunok ako ng laway sa sobrang pagkatakam! At mas lalo nga akong naglaway nang makita ang mga iyon! Seafood! Iba't-ibang klase ng seafood! "Mukhang nagugustuhan ng ating buntis ang inihanda natin," si Manong Domeng. Nahihiya tuloy akong nag-iwas ng tingin. Halatang-halata ba? "Huwag kayong mahiya ma'am, talagang normal laman
Last Updated : 2022-09-09Carrying The Professor's Twins Chapter 18: His Baby Momma
"SO, what's the score between you two?" Tanong ni Vivorie matapos niyang sumimsim sa kanyang pineapple juice, kaaahon pa lang niya sa dagat. Tumutulo pa ang tubig mula sa kanyang bright yellow green two peace. "Kumakain ka pa ba?" Busangot ang mukha kong tanong nang pasadahan ng tingin ang katawan ng kaibigan, sobrang ganda naman talaga niya sa kanyang suot pero halata mong nabawasan ang kanyang timbang nang huli kaming nagkita! Isang buwan at kalahati lang naman kaming hindi nagkita, ah. "Healthy living na kasi ako gurl. Maganda ring may ibang pinagkakaabalahan," pakindat niyang sagot. "Sana kung hindi ka ba naman naglasing at humalik ng kung sino, edi hindi ka mabubuntis! Kung Hindi ka buntis, may kasama sana ako ngayong mag-iikot sa buong mundo! Tsk! Kung hindi ko lang mahal iyang mga future inaanak ko, malamang sa malamang talaga babae ka, ipinakapon na kita!" Tinawanan ko lang siya. "Huwag kang mag-iba ng topic, nililihis mo ang tanong ko, eh. Sagutin mo ako ng maayos!" Aniya
Last Updated : 2022-09-12Carrying The Professor's Twins Chapter 19: Almost
"HMMM… What does my baby momma want me to do to stop sulking? Huh?" Malambing niyang bulong sa aking tainga, ang init na nagmumula sa kanyang hininga ay nakapaninindig balahibo. "Hmm… talk to me please, what do you want?" Halos manginig ang aking tuhod nang kagatin niya ang balat ng aking tainga dahilan upang kumalat ang init sa aking buong katawan. Kahit nahihirapan ay umusog ako palayo sa kanya, tila natatakot na mapaso sa apoy na idinudulot niya sa akin. Hindi ko alam kung bakit ngunit sa tuwing ganito kaming kalapit sa isa't isa, kahit ayaw ko ay ang katawan ko na ang kusang gumagawa ng paraan. Tila'y wala na akong karapatan sa sarili ko. "M-matutulog na ako." Sinabi ko at dahan-dahang ipinatong ang tiyan sa isa pang unan. Kahit nahirapan ay pinilit ko, huwag lang manghingi ng tulong mula sa taong katabi. Ngunit hindi naman ako nagtagumpay kalaunan dahil siya na mismo ang bumangon at walang salitang inayos sa pagkakapatong ang aking tiyan sa malambot na unan saka bumalik sa
Last Updated : 2022-09-15Carrying The Professor's Twins Chapter 20: First Kiss
TULALA ako kinabukasan nang magising at wala ng ni anino ni Silas sa tabi ko. Marahan akong kumurap-kurap habang dinadama ang kanyang puwestong wala ng gusot, ibig sabihin lamang ay umalis na talaga siya. Sa ilang buwan pa lamang naming magkasama ay may napapansin na akong bagay sa kanya. Una na roon ang pagiging malinis niya sa kama. Bago pa man siya makalabas ng kuwarto ay kailangang hindi gusot ang sapin o ang comforter, ang unan ay nasa tamang lagyanan at hindi rin gusot. Una niyang ginagawa sa umaga ay magsipilyo bago maghilamos at saka pa bababa para ipagluto ako ng agahan at iaakyat dito. His reason? Ayaw niyang mapagod ako dahil mabigat na ang kambal. "Ang suwerte ng babaeng mamahalin mo siguro 'no?" Tanong ko habang inaabot ang kanyang unan saka iyon niyakap. Napapikit ako nang manuot sa aking ilong ang kanyang panlalaking amoy. "Kasi kahit madalas kang masungit, sweet ka pa rin at maalaga. Malinis din hindi lang sa labas na pangangatawan pati rin sa kuwarto, plus points
Last Updated : 2022-09-17Carrying The Professor's Twins Chapter 21: Glimpse of her
"I'M SORRY..." Aniya nang magmulat ng mga mata. "I didn't mean to—" he shook his head "I meant to call you by her name because I am seeing her in you..." Walang pagdadalawang-isip niyang sinabi ngunit nakikitian ng kakaibang emosyon ang kanyang kulay asul na mga mata. Lungkot, pagkamiss, pananabik at matinding pagmamahal. Bumitaw siya mula sa hawak sa likod ng aking ulo at unti-unting humakbang paatras, hindi na makikitaan ng kahit anong emosyon ang mukha. Lalong-lalo na ang kanyang mga mata. Madilim na ito ngayon. Umatras din ako at walang salitang tumungo sa rocking chair na gawa sa rattan na siyang nakaharap sa malawak na magandang tanawin, itinuon ko ang aking paningin sa karagatan. Ang daming mga salitang tumatakbo sa aking isipan, pagtatalo, pagsisisi at simpatya sa sarili. Daghan-dahan akong humugot ng hininga at tulalang nakatanaw sa kulay asul na dagat. Inaasahan ko bang magkukwento siya? Hindi. Istorya niya iyon, pinagdaanan niya iyon kaya wala akong karapatang magdemand
Last Updated : 2022-09-22Carrying The Professor's Twins Chapter 22: Goodbye
"SIGURADO ka na ba sa desisyon mong iyan, Oly? It's just so sudden! May nangyari ba? Did he hurt you?" Sunud-sunod ang naging tanong ni Vivorie pagkatapos kong sabihin ang plano ko, kakatapos lang naming kumain. Tumingin ako sa kaibigan, nagdadalawang-isip kung sasabihin ko ba ang tungkol sa naging girlfriend ni Silas o hindi na lang. After all, kamag-anak niya iyon, baka iba ang pagkakaintindi niya o kaibigan niya ako, baka ano pang masabi niya kay Silas kung sakali. "Oo at hindi. Oo, siguradong-sigurado ako sa desisyon ko. Hindi, dahil hindi niya ako sinasaktan." Nakahawak ang aking isang palad habang naglalakad patungo sa aking damitan, magliligpit na dahil ngayong araw mismo kaming babyahe pabalik ng Bulakan. "Huwag ka na lang kasi maraming tanong, tulungan mo na lang ako! Kita mong buntis 'yung tao, tinititigan mo lang." Ngumuso ako. Lumapit naman siya ngunit bumatok muna ang walanghiya kong kaibigan. "Gaga! Paanong tumulong eh, biglaan itong desisyon mo!" Aniyang padabog na
Last Updated : 2022-09-24Carrying The Professor's Twins Chapter 23: Choices
"ANONG nangyari, sir? Bakit biglang umalis si ma'am? Akala ko ba ay hanggang sa makapanganak ay rito siya mamamalagi?" Yolanda asked as soon as I entered the house. Pagtataka ang gumuhit sa kanyang mukha, hindi ako nagsalita. "May problema ba kayo? Nag-away ba kayo?" Sunod niyang tanong. Hindi ko siya pinansin at dire-diretso lang na tumungo sa kusina. I gritted my teeth as I sat down on the dirty kitchen's chair and laid my back on the backseat followed with a very deep sigh. "Pagpasensyahan mo na sir ha, kung nakikiusyoso ako, kaya lang eh, talagang nakakataka lamang ang biglang mag-alsa balutan ang buntis na iyon gayong habang nandito iyon ay masayang-masaya siya! Parang palaging walang problema sa tuwing naglalakad sa dalampasigan o kaya naman kahit tuwing pinamamasdan lang ang mga punong sumasabay sa indayog ng malamig na hangin!" Umigting ang aking panga at mariin ang pagkuyom ng kamao, hindi pa rin ako makapagsalita. Hindi ko alam kung anong isasagot sa mga tanong ni Yolanda.
Last Updated : 2022-09-25
Latest chapter
Carrying The Professor's Twins Chapter 43: Mine
MAGKAHAWAK ang aming kamay nang papasok sa loob ng bahay, I was trying my hardest to act normal after what happened inside of his car in front of the house but damn it! My knees is betraying me! "Are you alright, love?" The brute even ask as if he did not do this to me! I glared at him. He just pulled me towards him and kissed the side of my head. "I love you," he muttered. My face heated again. "Don't be shy, you have to be used to it because I would do it with you anywhere and everywhere..." He whispered hoarsely that awakens the demon in me again. Kung hindi pa namin nakita ang pagmamadaling pagbaba ng nanay niyang karga-karga si Prescilla kasama ang dalawang kasambahay ay hindi pa kami matitinag dalawa. She was wiggling from her grandma's hold and her face were crimson red. It looks like she just came from crying. When Silas' mother's eyes met mine, I saw panic in them. She gulped hard and looked away. Ngumiti ako at marahang kinuha ang anak sa kanya, agad naman itong ku
Carrying The Professor's Twins Chapter 42: Possessive
I SQUEEZED MY hand as we walk our way on the second floor where mommy's room is. Nang tingnan ko si Silas ay mukha siyang kalmado, samantalang ako ay kulang na lang mahimatay sa kaba! Para akong teenager na nahuli ng nanay na may kasamang lalaki!"Calm down, Olivia..." He muttered when we stopped on a certain door. Inangat ko ang aking kamay para buksan ang pintuan pero ibinaba lang din at humugot ng hininga at marahas iyong pinakawalan. Napa-angat ako ng tingin sa kanya, nakanguso. He gave me an assurance smile. Bakit kabang-kaba ako! Tuloy ay gusto kong umalis muna at pumunta ng banyo kasi bigla akong na-iihi. Sa isiping iyon ay pumihit ako patalikod sa pinto, but before I could step my foot away from there, I heard the door creak. "Ate! Nandito na pala kayo!" Gulat na wika ni Ola, "hello, kuya!" Agad siyang bumeso kay Silas. "Come inside! They're waiting, si ate naman! Bakit kayo nakatayo lang dito?" Makahulugan niya akong tiningnan. Umirap ako. Wala na akong choice kundi puma
Carrying The Professor's Twins Chapter 41: Forgiveness
"I'LL COME WITH YOU," aniya pagkatapos kung sabihin sa kanya ang nangyari. "Hindi na, kaya ko naman na. Ikaw na lang ang maiwan dito, hindi naman siguro ako magtatagal..." Sambit ko sabay tingin sa nanay niyang abala sa pakikipalaro sa kambal ngunit paminsan-minsa'y sumusulyap sa amin, kuryoso. "Baka... Baka rin kasi maghanap ang mga bata," subok ko pang muli dahil parang wala siyang balak na magpapigil. Sumulyap siya sa mga bata at sa akin ulit bago nagbuntong hininga. "Are you sure you're going to be okay?" Masuyo niyang hinawakan ang aking mga kamay at marahan iyong hinaplos. "Promise me to call when you get there, okay? Ipapahatid kita." May penalidad niyang sinabi. Tumango ako, walang balak na magreklamo pa. Pagkatapos ng usapan ay lumapit na muna ako sa kambal para magpaalam. Napatingin si Mrs. Monroe sa akin. "Are you... Going out? I-isasama mo ang mga bata?" Bumalatay ang lungkot sa kanyang mga mata. Ngumiti ako. "Ah, hindi po. Magpapaalam lang dahil may pupuntahan," sh
Carrying The Professor's Twins Chapter 40: Grandma
"WHAT THE HELL are you doing here?" Silas baritone voice thundered in the whole living room. Pare-parehas kaming nakatingin sa pinanggalingan ng boses na iyon at halos napalunok ako sa takot nang makita ang galit sa kanyang mga mata. "Who let them in?" Malamig niyang tanong at tumingin sa mga kasambahay na anumang oras ay palalayasin na niya ito. Lumunok ako saka tiningnan ang dalawang babaeng walang imik. "A-ako. Ako ang nagpapasok sa kanila, Silas." Pagak akong ngumiti at dahan-dahang lumapit sa kanya. "Sinabi niyang nanay ka raw niya and I believed since... I am familiar with the woman she's with. Miss Chealsea, remember? 'Di ba, siya yung pumupunta dati sa campus?" Tanong ko pa. Kunot noo siyang tumango at tiningnan ang mga panauhin a likuran ko bago ako halikan sa noo. Uminit ang aking pisngi. "Can you go to our playroom with the twins, please?" Mahina niyang sinabi, tila nagsusumamo. "Please," ulit niya nang akma akong magtatanong. I don't know they are going to talk abou
Carrying The Professor's Twins Chapter 39
LOOK HOW time flies so fast. Naaalala ko pa noong malaman kong buntis ako at nangangambang baka hindi ko mapangatawanan ang pagiging isang ina gayong mismong magulang ko ay hindi ako binigyan ng ganoon. But look at it now, our Prudence and Prescilla's already pulling themselves up! Sinong mag-aakala na ang babaeng brokenhearted at nag-iinom mag-isa sa bar at basta na lang nakipagtalik sa estranghero ay magkakaroon ng ganitong kagaganda't guwapong mga anak? Ano ba ang nagawa kong mabuti sa past life ko at biniyayaan ako ng ganito? I maybe deprived of love from my parents but the love that I am receiving from the person I love right now is beyond my expectations. I am thankful for these blessings na na-iiyak ako kasi pakiramdam ko, hindi ko deserve. But everytime I say that I don't deserve all of these, here's the man whose always reminding me that I deserve everything. "Lumalaki na sila, Silas... Mamaya niyan, maglalakwatsa na 'yan, magkakaroon ng mga kaibigan, magkaka-boyfriend at g
Carrying The Professor's Twins Chapter 38
BUMAGSAK ANG katawan niya sa ibabaw ko. Hingal na hingal mula sa ginawa, ang kanyang kahabaan ay nasa loob ko pa rin. Mukhang wala pang balak na alisin doon. Ang buong akala ko ay matutulog na kami pagkatapos ng banyo pero mali ako. Nang ilagay niya ako sa malambot na kama ay ipinasok niyang muli ang kanya, ang ending ay alas tres na kaming natapos. He took me every position that he knew. Pagod na pagod ako pero hindi ko naman magawang magreklamo kasi gusto ko rin naman. Good luck na lang talaga sa akin bukas. "Okay kana ngayon?" Malumanay kong bulong makalipas ang ilang minuto habang hinahaplos ang kanyang buhok, I felt his body vibrated. "Tsk... Hindi mo naman siya dapat pagselosan, wala namang dapat ikaselos doon, we were done long time ago and I am focused on taking care of our children. At hindi ko na siya mahal," ngumuso ako nang gumalaw siya sa ibabaw ko. Nakagat ko ang pang-ibabang labi sa kiliting nadarama nang hugutin niya ang mahabang pagkalalaki na naninigas na naman ng
Carrying The Professor's Twins Chapter 37
"AHH! SILAS!" Malakas kong daing nang paikutin niya ang kanyang dila sa tuktok ng aking kayamanan. Nag isang kamay ay hinuhulma ang kabila habang ang isa ay pumupisil sa aking beywang. Hindi pa nakatutulong ang masakit na matigas na bagay sa aking tiyan. I arched my back even more when he brought my nipple inside of his mouth and sucked it like a hungry baby! "Silas!" Bigla ko siyang itinulak sa kahihiyan! Nag-iinit ang pisngi ko nang inosente siyang tumingin sa akin, parang batang inagawan ng dede! "N-nakakahiya! Para sa mga anak mo 'yang gatas, hoy!" Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Kahit nag-iinit na ang buong katawan ko ay sinikap kong i-angat ang hanggang tiyan ko ng damit. Nakakahiya talaga! Ang lakas ng loob kong pagnasaan siya gayong limang buwan pa lang ang kambal namin! At... Ano na lang ang iisipin niya kapag makita niya ang stretch marks ko? Sigurado akong maaalala niya ang sexy'ng katawan ng mga babaeng naikama niya. Iyong makinis ang tiyan, walang bilbil, lalong lalo
Carrying The Professor's Twins Chapter 36
ANG AKALA ko ay baka may masama lang siyang nakain kaya siya ganoon pero natapos ang araw at ganoon pa rin siya. Maging sa paghiga ay hindi man lang nagsabi ng goodnight sa akin at humalik lang sa noo ko at natulog. When the next morning came, I woke up early because the twins woke up early too. Sinusubukan ko siyang kausapin pero ayaw talaga niyang magkwento kaya hinayaan ko na muna. I don't want him to lash out dahil lang mapilit ako, pero gulong-gulo ako nang umabot ng tatlong araw at ganoon pa rin ang pakikitungo niya sa akin. "Teka nga, 'wag mo nga akong tinatalikuran, Wrecker Silas! Ilang araw ka ng ganyan, ah!" Hindi ko na mapigilan ang sarili ko at hinaklit ang kanyang braso sa akmang pagtalikod na naman sa akin. "What?" Nagtaas siya ng isang kilay. "I still have things to do, Olivia..." Walang gana niyang sinabi sabay tingin sa relong pambisig na para bang nagmamadali. Umawang ang labi ko, mukhang pagiging abala pa yata ang pakikipag-usap sa kanya. Baka marami nga siyang
Carrying The Professor's Twins Chapter 35
"OH... OLIVIA? It's you!" I heard Kasper, surprised was written in his face.. "Long time no see! Is it already them? I'm sure they're so much like you!" Aniya, ang mata ay sa mga anak namin.Hindi ko alam kung anong irereak ko sa sinabi niya, alright, we aren't in bad terms anymore but seeing him this way surprises me. Oh, well... Understandable talaga kapag naging magulang 'no? Maybe he finally embraced being a family man now. Ngumiti ako. "Hello! Oo nga! Long time no see!" Awkward akong ngumisi at kumaway ng kaunti, dumako ang tingin ko sa katabi niya, if I'm not mistaken, her name is Elyria. She smiled a little when she noticed my stare. "Yep, these are my twins. Prudence and Prescilla," may pagmamalaking pakilala ko sa mga anak namin. "And this is their father, Mr. Monroe." I saw how Kasper's eyes moved from my twins to the person standing beside me."Bro, Kasper. Olivia's first boyfriend." Nanlaki ang mata ko sa paraan ng papakilala niya! I didn't see that coming! Why the hec
