"SO, what's the score between you two?" Tanong ni Vivorie matapos niyang sumimsim sa kanyang pineapple juice, kaaahon pa lang niya sa dagat. Tumutulo pa ang tubig mula sa kanyang bright yellow green two peace. "Kumakain ka pa ba?" Busangot ang mukha kong tanong nang pasadahan ng tingin ang katawan ng kaibigan, sobrang ganda naman talaga niya sa kanyang suot pero halata mong nabawasan ang kanyang timbang nang huli kaming nagkita! Isang buwan at kalahati lang naman kaming hindi nagkita, ah. "Healthy living na kasi ako gurl. Maganda ring may ibang pinagkakaabalahan," pakindat niyang sagot. "Sana kung hindi ka ba naman naglasing at humalik ng kung sino, edi hindi ka mabubuntis! Kung Hindi ka buntis, may kasama sana ako ngayong mag-iikot sa buong mundo! Tsk! Kung hindi ko lang mahal iyang mga future inaanak ko, malamang sa malamang talaga babae ka, ipinakapon na kita!" Tinawanan ko lang siya. "Huwag kang mag-iba ng topic, nililihis mo ang tanong ko, eh. Sagutin mo ako ng maayos!" Aniya
"HMMM… What does my baby momma want me to do to stop sulking? Huh?" Malambing niyang bulong sa aking tainga, ang init na nagmumula sa kanyang hininga ay nakapaninindig balahibo. "Hmm… talk to me please, what do you want?" Halos manginig ang aking tuhod nang kagatin niya ang balat ng aking tainga dahilan upang kumalat ang init sa aking buong katawan. Kahit nahihirapan ay umusog ako palayo sa kanya, tila natatakot na mapaso sa apoy na idinudulot niya sa akin. Hindi ko alam kung bakit ngunit sa tuwing ganito kaming kalapit sa isa't isa, kahit ayaw ko ay ang katawan ko na ang kusang gumagawa ng paraan. Tila'y wala na akong karapatan sa sarili ko. "M-matutulog na ako." Sinabi ko at dahan-dahang ipinatong ang tiyan sa isa pang unan. Kahit nahirapan ay pinilit ko, huwag lang manghingi ng tulong mula sa taong katabi. Ngunit hindi naman ako nagtagumpay kalaunan dahil siya na mismo ang bumangon at walang salitang inayos sa pagkakapatong ang aking tiyan sa malambot na unan saka bumalik sa
TULALA ako kinabukasan nang magising at wala ng ni anino ni Silas sa tabi ko. Marahan akong kumurap-kurap habang dinadama ang kanyang puwestong wala ng gusot, ibig sabihin lamang ay umalis na talaga siya. Sa ilang buwan pa lamang naming magkasama ay may napapansin na akong bagay sa kanya. Una na roon ang pagiging malinis niya sa kama. Bago pa man siya makalabas ng kuwarto ay kailangang hindi gusot ang sapin o ang comforter, ang unan ay nasa tamang lagyanan at hindi rin gusot. Una niyang ginagawa sa umaga ay magsipilyo bago maghilamos at saka pa bababa para ipagluto ako ng agahan at iaakyat dito. His reason? Ayaw niyang mapagod ako dahil mabigat na ang kambal. "Ang suwerte ng babaeng mamahalin mo siguro 'no?" Tanong ko habang inaabot ang kanyang unan saka iyon niyakap. Napapikit ako nang manuot sa aking ilong ang kanyang panlalaking amoy. "Kasi kahit madalas kang masungit, sweet ka pa rin at maalaga. Malinis din hindi lang sa labas na pangangatawan pati rin sa kuwarto, plus points
"I'M SORRY..." Aniya nang magmulat ng mga mata. "I didn't mean to—" he shook his head "I meant to call you by her name because I am seeing her in you..." Walang pagdadalawang-isip niyang sinabi ngunit nakikitian ng kakaibang emosyon ang kanyang kulay asul na mga mata. Lungkot, pagkamiss, pananabik at matinding pagmamahal. Bumitaw siya mula sa hawak sa likod ng aking ulo at unti-unting humakbang paatras, hindi na makikitaan ng kahit anong emosyon ang mukha. Lalong-lalo na ang kanyang mga mata. Madilim na ito ngayon. Umatras din ako at walang salitang tumungo sa rocking chair na gawa sa rattan na siyang nakaharap sa malawak na magandang tanawin, itinuon ko ang aking paningin sa karagatan. Ang daming mga salitang tumatakbo sa aking isipan, pagtatalo, pagsisisi at simpatya sa sarili. Daghan-dahan akong humugot ng hininga at tulalang nakatanaw sa kulay asul na dagat. Inaasahan ko bang magkukwento siya? Hindi. Istorya niya iyon, pinagdaanan niya iyon kaya wala akong karapatang magdemand
"SIGURADO ka na ba sa desisyon mong iyan, Oly? It's just so sudden! May nangyari ba? Did he hurt you?" Sunud-sunod ang naging tanong ni Vivorie pagkatapos kong sabihin ang plano ko, kakatapos lang naming kumain. Tumingin ako sa kaibigan, nagdadalawang-isip kung sasabihin ko ba ang tungkol sa naging girlfriend ni Silas o hindi na lang. After all, kamag-anak niya iyon, baka iba ang pagkakaintindi niya o kaibigan niya ako, baka ano pang masabi niya kay Silas kung sakali. "Oo at hindi. Oo, siguradong-sigurado ako sa desisyon ko. Hindi, dahil hindi niya ako sinasaktan." Nakahawak ang aking isang palad habang naglalakad patungo sa aking damitan, magliligpit na dahil ngayong araw mismo kaming babyahe pabalik ng Bulakan. "Huwag ka na lang kasi maraming tanong, tulungan mo na lang ako! Kita mong buntis 'yung tao, tinititigan mo lang." Ngumuso ako. Lumapit naman siya ngunit bumatok muna ang walanghiya kong kaibigan. "Gaga! Paanong tumulong eh, biglaan itong desisyon mo!" Aniyang padabog na
"ANONG nangyari, sir? Bakit biglang umalis si ma'am? Akala ko ba ay hanggang sa makapanganak ay rito siya mamamalagi?" Yolanda asked as soon as I entered the house. Pagtataka ang gumuhit sa kanyang mukha, hindi ako nagsalita. "May problema ba kayo? Nag-away ba kayo?" Sunod niyang tanong. Hindi ko siya pinansin at dire-diretso lang na tumungo sa kusina. I gritted my teeth as I sat down on the dirty kitchen's chair and laid my back on the backseat followed with a very deep sigh. "Pagpasensyahan mo na sir ha, kung nakikiusyoso ako, kaya lang eh, talagang nakakataka lamang ang biglang mag-alsa balutan ang buntis na iyon gayong habang nandito iyon ay masayang-masaya siya! Parang palaging walang problema sa tuwing naglalakad sa dalampasigan o kaya naman kahit tuwing pinamamasdan lang ang mga punong sumasabay sa indayog ng malamig na hangin!" Umigting ang aking panga at mariin ang pagkuyom ng kamao, hindi pa rin ako makapagsalita. Hindi ko alam kung anong isasagot sa mga tanong ni Yolanda.
IT TOOK me weeks to think thoroughly about the choices that Yolanda suggested. At first, I don't think that I needed that but days go by and I can't figure things clearly on my mind, I decided to consider her said 'choices'. At sa ilang linggong iyon ay pakiramdam ko mababaliw na ako sa kaiisip at sa pangungulila ko sa mga anak ko. Iba pala ang pakiramdam na kasama ko sila, nakikitang nakangiti ang nanay nila at nararamdamang gumagalaw sila. Sa ilang linggong paghihiwalay naming ito dahil sa kagaguhan ko ay napakarami ko ng nakaligtaan sa buhay ng mga anak ko. Mas lalo yata akong masisiraan ng ulo dahil wala akong mapagtanungan. Vivorie isn't responding to my messages asking how they are doing and if she does, her replies will always be "stop pestering my friend! She's happy without you and we could raise the twins without your help!" Of course I understand her anger towards me but... Can't I just get an update for my babies? Tangina mo, Silas! Bobo ka? Noong nakaraang araw lang s
"ANONG pinag-usapan ninyo?" Iyon agad ang bungad niya nang makapasok ako. Hawak-hawak niya ang kanyang cellphone at mukhang kagagaling sa tawag. "Don't tell me you got back together?" She gave me a dagger look. Suminghap ako. "Grabe, ha! Ma-issue ka talaga kahit kailan! Bakit naman ako makikipagbalikan doon? Hindi pa naman ko nasisiraan ng bait para gawin ko 'yon!" Sagot ko, naiirita na. "Ganyan na ba ang tingin mo sa akin? Sobrang uto-uto? Oo, alam kong nagpa-uto ako sa pinsan mo pero natuto na ako. Alam ko na ang worth ko as a person, kung ayaw niya sa akin edi don't! Bubuhayin ko ang mga anak ko nang mag-isa." Malamig kong sinabi saka siya tinalikuran. Bakit? Sa akala ba niya ay habangbuhay akong magiging uto-uto? Hindi ako mabubuhay kapag walang lalaki? Tsk! "Oly! I'm sorry!" Hindi pa man ako tuluyang nakapapasok sa kwarto ko ay narinig ko na ang boses niya. "Hindi naman kasi ganoon ang ibig kong sabihin, eh! Ayaw ko lang na magkalapit kayo ng lalaking iyon kasi alam kong sina