MasukShare
Bon Appetit CHAPTER 25
Terakhir Diperbarui:
2025-03-10 18:30:14
Bab terkait
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 26
Ang buong mansyon ng pamilya Tan ay abala. Ilang araw na lamang at magaganap na ang kasalang inaasam ng pamilya — ang kasal nina John Tan at Fortuna Han.Ang mga lamesa ay puno ng bulaklak, puting rosas, at pulang petalya. Ang mga bulaklak na dating inaasam ni John na mahahawakan ni Senyora sa altar. Ngunit ngayon, ibang babae ang maglalakad patungo sa kanya.Hindi niya alam kung paano niya tinitiis ang bawat araw. Basag. Wasak. Sirang-sira. Ganito siya mula noong nalaman niyang mapipilitan siyang pakasalan si Fortuna matapos ang kasunduang ginawa ng mga magulang nila.Ngunit higit sa lahat — matapos sirain ni Fortuna ang buhay niya.Sa kwarto ni John“Putangina… ano bang nagawa kong kasalanan sa Diyos…” napasuntok si John sa dingding, nanginginig ang mga kamay sa matinding pagkasuklam. “Bakit ako? Bakit siya? Bakit kailangan kong magpakasal sa babaeng sumira sa buhay ko?”Napahawak siya sa dibdib, pakiramdam niya’y unti-unti siyang binabaon sa impyerno. Tuwing ipipikit niya ang mga m
Terakhir Diperbarui : 2025-03-11Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 27
Masayang-masaya ang lahat sa reception. Kumakain, nagsasayawan, nagkakatuwaan — pero si John? Nakaupo sa pinaka-sulok ng venue, mag-isa, tahimik, at tulala habang mahigpit na hawak ang isang baso ng alak.Wasak. Sira. Patay na patay sa loob.Pilit na kinakalma ni John ang sarili pero hindi niya kaya. Halos araw-araw siyang umiiyak sa gabi, iniisip kung bakit gano’n kabilis nawala si Senyora sa buhay niya. Iniisip niya kung paano siya niloko at sinira ni Fortuna.Maya-maya, naramdaman niyang may lumapit sa kaniya. Si Fortuna.“John…” mahina at basag ang boses ng babae.Hindi tumingin si John. Humigpit lang ang hawak niya sa baso ng alak. “Ano ba? Layuan mo ako.”Napahikbi si Fortuna. “Asawa mo na ako…”Doon na siya natawa ng mapakla, puno ng hinanakit. “Asawa sa papel. Hindi sa puso.”Napahagulgol si Fortuna. “John, please… mahalin mo naman ako kahit kaunti.”Biglang binagsak ni John ang baso sa mesa, nagkalasog-lasog ang baso kasabay ng pagbagsak ng luha niya. Tumayo siya at hinarap s
Terakhir Diperbarui : 2025-03-12Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 28
Napapikit si Fortuna, pinipigilang humagulgol.Nakatingin lang sa kanila ang lahat, walang kamalay-malay sa tunay na nangyayari sa pagitan nila. Para sa mga bisita, isang perpektong seremonya ito—ang pagsasama ng dalawang makapangyarihang pamilya.Pero para kay John, isa itong rehas na hindi na niya matatakasan."Tumingin Ka Sa'kin"Sa gitna ng sayaw, unti-unting lumakas ang sigawan ng mga bisita.“Kiss! Kiss! Kiss!”Halos manigas si John sa kinatatayuan niya.Isang halik?Gusto niyang mandiri sa ideya.Tumingin sa kanya si Fortuna, puno ng luha ang mga mata. “John…”Hindi siya gumalaw. Hindi siya sumagot.Mas lumakas ang hiyawan ng mga tao. “Kiss! Kiss! Kiss!”“Anak,” mariing sabi ni Leona Tan, ina ni John. “Huwag mo kaming ipahiya.”Huminga ng malalim si John.Tumingala siya.Tiningnan niya ang babaeng nasa harap niya—ang babaeng dahilan ng lahat ng paghihirap niya.Dahan-dahan niyang hinawakan ang baba ni Fortuna, mabagal.At sa gitna ng lahat, habang pumapalakpak ang mga tao sa pa
Terakhir Diperbarui : 2025-03-12Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 29
Dahan-dahang tumayo si Fortuna, nanginginig. “Asawa mo ako,” mahina niyang sabi. “May karapatan akong mahalin ka.”Tawanan lang ang isinagot ni John. “Karapatan?” tinuro niya ang sarili. “Wala kang karapatang hingin ang pagmamahal ko. Wala kang karapatang angkinin ang hindi kailanman naging iyo.”Pumikit si Fortuna. “Paano na ako?” bumaba ang boses niya, halos pabulong. “Paano mo ako iiwan sa ere nang ganito?”Lumapit si John, isang hakbang lang ang layo. Tinitigan niya ito nang matagal. Matagal.“Naging biktima ako ng pangarap mo, Fortuna,” madiin niyang sinabi. “Bakit ako pa ang may kasalanan?”Tumulo ang luha ni Fortuna. Alam niyang walang awa si John. Alam niyang punong-puno ng poot ang puso nito. Pero umaasa pa rin siyang may natitira pang konting pagmamahal.“John, gusto kong maging mabuting asawa sa’yo.”“Huli na.”Binasag ni John ang espasyo sa pagitan nila, sinubsob ang mukha kay Fortuna, ang maiitim niyang mga mata nakabaon sa babae.“Wala ka nang magagawa, Fortuna. Wala ka
Terakhir Diperbarui : 2025-03-12Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 30
"John hindi ako si Senyora. Ako ito si Fortuna." "Senyora.."Hinalikan nito si Fortuna nang marubdob .Dahil sa sobrang pagmamahal ni Fortuna kay john ay hinayaan nalang niya ito. Sinuklian niya din ito ng marubdob na halik. Dahan-dahan niyang binubuksan ang zipper ng kanyang bridaal gown, pinipisil ang kanyang mga labi sa pagitan ng lambak ng kanyang mga suso habang ito'y nahuhubaran. Inililipat nito ang kanyang mga kamay upang dumampi sa malambot na balat ng kanyang tiyan at ipahinga ang mga ito sa aking mga balakang, habang nakatayo siya sa harap nito na nakapikit,Ang kanyang mukha ay bumababa. Ang kanyang mga labi ay humahagod sa kanyang pusod, bago niya pinapahiran ng kanyang mga ngipin ang mga gilid nito. Ibinaba niya ang kanyang ulo upang tumingin sa kanya. " Diyos ko, tingnan mo ang tingin sa kanyang mga mata na puno ng pagmamahal at inaakala na ako si Senyora"mga hikbing sabi nito sa sarili ni Fortuna. Hinahayaan niyang gumalaw ang mga labi nito sa kanya upang dumikit sa k
Terakhir Diperbarui : 2025-03-12Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 31
Tumatakbo ang mga luha sa kanyang mga pisngi, habang kinakagat niya ang kanyang labi at mahigpit na pinipikit ang kanyang mga mata. "Okay lang. Mahal ako ni John. At magiging magkasama kami. At gusto ko ng magaspang, di ba?" sabi ni Fortuna sa sarili niya at umaasa at nangangarap na mahal siya ni John sa mga sandaling iyon. Ang kanyang katawan ay nanginginig habang ang kanyang pinagsamantalang puki ay humihigpit sa paligid ng kanyang burat na patuloy na bumabayo sa kanya. Sumigaw siya, habang ang kanyang puki ay binabasa ang kanyang mga hita at ang kanyang kandungan. Ginagawang mas madali ang pagpasok ng kanyang titi sa kanyang puki dahil sa dagdag na pampadulas."Gusto mo ba? Gusto mo bang labasan ako sa masikip mong basang puki? Sino ang aking libog na batang babae? Hmm...gusto mo ba ito, aking munting puta?" Ang sweet naman ng tawag na iyon. Grabe, ang sweet naman, kahit romantic pa. Pinisil niya ang kanyang mga mata. Ang kanyang mga pisngi ay basang-basa pa ng luha, humihik
Terakhir Diperbarui : 2025-03-12Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 32
Dahan-dahan siyang bumangon, nanginginig ang mga kamay habang hinahanap ang kanyang damit. Hindi niya alam kung paano niya haharapin ang bagong umaga. Hindi niya alam kung paano tatanggapin ang sakit na ipinadama ni John sa kanya.At kung paano niya tatanggapin na ang gabing iyon, ang gabing akala niya'y magiging kanila... ay isa lang palang malaking kasinungalingan.JOHNNapamulagat si John nang maramdaman ang sakit sa kanyang ulo. Para siyang binangungot.Bumangon siya, pilit inaalala ang mga nangyari kagabi. Alam niyang nalasing siya—pero bakit parang may mali?Lumingon siya at nakita niyang nakatalikod si Fortuna. Tahimik lang ito, ni hindi gumagalaw.“Shit…” Napabulong siya sa sarili habang tinititigan ang hubad niyang katawan. Kasabay ng pagbalik ng kanyang diwa, dahan-dahan ding bumabalik ang mga alaala ng gabing nagdaan.Ang mga halik. Ang mga daing. Ang mga yakap.Pero ang mas lalong sumira sa kanyang pag-iisip—ang pangalan na lumabas sa kanyang bibig.Senyora.Napalunok siya
Terakhir Diperbarui : 2025-03-12Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 33
Nasa loob ng kanyang sasakyan si John, namumula ang mga mata dahil sa pinaghalong alak, pagod, at sakit. Nanginginig ang kamay niyang mahigpit na nakahawak sa kanyang cellphone habang paulit-ulit niyang tinatawagan si Senyora.Ring… ring… ring…"Sagot naman, mahal… please…"Nakapikit siya, nag-aabang, umaasang maririnig ang tinig ng babaeng mahal niya. Pero gaya ng dati, walang sagot. Walang kahit anong tugon mula kay Senyora.Muli siyang sumubok.Ring… ring… ring…Hanggang sa biglang—"The number you dialed is either unattended or out of coverage area…""PUTANGINA!" Sigaw niya, saka mariing hinagis ang cellphone sa dashboard. Nanginginig ang dibdib niya sa galit, sakit, at pangungulila."Bakit hindi mo ako sinasagot, Senyora?"Hindi niya alam kung ilang oras siyang nakaupo roon, pinagmamasdan ang dilim ng kalangitan habang patuloy na umiinom. Ang bibig niya ay punong-puno ng pait, at ang puso niya, punong-puno ng panghihinayang."Bakit hindi ikaw ang asawa ko ngayon?"Napapikit siya,
Terakhir Diperbarui : 2025-03-13
Bab terbaru
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 97
“Bakit?” tanong ni Fortuna, mas kalmado na, ngunit puno ng bigat. “Bakit hindi mo ako kayang mahalin, John? Ano bang meron si Senyora na wala ako?”Hindi agad nakasagot si John. Tumalikod siya, tumingin sa labas ng bintana. Tila doon niya hinahanap ang sagot na hindi niya maibigay.“Hindi ko alam,” aniya sa wakas. “Pero sa kanya... parang buo ako. Sa kanya, hindi ko kailangang magsinungaling sa sarili ko. Sa kanya, kahit masakit... totoo ako.”Tumulo ang luha ni Fortuna, pero pinunasan niya agad. “At sa’kin? Ano ako sa’yo?”“Isang mabuting asawa. Isang babaeng karapat-dapat mahalin. Pero hindi ko alam kung ako ba ang karapat-dapat para sa’yo dahil simula pa noon ang relasyon natin ay isa lamang kasunduan.”Napasinghap si Jinky. “Kasunduan? John, hindi kasunduan ang nagpalaki sa anak kong ‘yan. Puso ang ibinigay niya sa’yo.”“Ako rin, Ma’am Jinky,” sagot ni John, tinig na puno ng pagod, “sinubukan ko. Pilit kong pinaniwala ang sarili ko na darating din. Na baka matutunan kong mahalin s
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 96
“Dumalaw lang kami,” sagot ni Luigi, pilit ang ngiti. “Gusto naming kumustahin kayo.”“Pero mukhang mali ang timing,” dagdag ni Irene, malamig ang boses. “Kasi mukhang maraming hindi pa malinaw sa inyong dalawa.”“Lola, anong ibig mong sabihin?” tanong ni John, naglakad palapit at tumayo sa likod ni Fortuna, ngunit hindi siya hinawakan.“Ang ibig naming sabihin,” sabat ni Jack, “ay mukhang ikaw lang ang walang alam sa kung anong nararamdaman ng anak namin.”Napatingin si John kay Fortuna. “Fortuna, may sinabi ka ba sa kanila?”“Hindi ko kailangan magsumbong, John,” sagot ni Fortuna, diretsong tingin. “Dahil kahit wala akong sabihin, sila mismo ang nakakakita.”“Baka gusto mong linawin yan,” mariing tugon ni John. “Ano bang gusto mong palabasin sa harap ng pamilya natin?”“Na hindi mo ako kayang mahalin,” tugon ni Fortuna. “Na kahit anong pilit ko, hindi ka natututo tumingin sa direksyon ko.”Nag-iwas ng tingin si John. “Hindi mo alam ang sinasabi mo.”“Ay, alam niya, hijo,” sabat ni J
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 95
Makalipas ng ilang oras..“Anak...?”Maingat na kumatok si Jinky Han sa pintuan ng bahay nina Fortuna at John. Katabi niya si Jack, tahimik lang ngunit kitang-kita sa mukha ang sabik.Binuksan ni Fortuna ang pinto, nakasuot ng simpleng puting bestida, at bakas sa mukha niya ang pagod ngunit sinikap niyang ngumiti.“Ma? Pa?”“Anak!” sabay yakap ni Jinky, mahigpit, parang ilang taon silang ‘di nagkita. “Kumusta ka na rito? Ngayon ka lang namin nadalaw ulit. Buti nandito ka. Akala namin ay nasa trabaho ka.”“Off ko po ngayon,” sagot ni Fortuna, pinipilit itago ang kaba sa dibdib. “Pasok po kayo.”Pagkapasok nila, agad namang naupo si Jack sa sofa. Inilibot niya ang mata sa bahay.“Maayos dito, anak. Tahimik. Malinis. Pero...” tumingin siya sa paligid, “asan si John?”“Uhm... nasa opisina pa po. May meeting daw.”Pero alam ni Fortuna ang totoo — hindi sa opisina si John. Nasa piling ito ni Senyora.Tahimik si Jinky. Hindi agad nagsalita, pero halatang may gustong itanong.“Anak... totoo b
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 94
Umuulan nang gabing iyon. Mabagal ang pagpatak ng ulan sa mga bintana ng isang tahimik na coffee shop malapit sa ospital. Si John, hawak ang payong, ay pumasok na basa ang laylayan ng pantalon. Mabilis siyang naupo sa isang sulok, malapit sa bintana, at tila naghahanap ng kanlungan hindi lamang sa ulan, kundi sa bigat ng mga iniisip.“Café Americano, large. Hot,” mahinang sabi niya sa barista. Tumango ito at lumayo.Tahimik siyang tumitig sa basang salamin, pinagmamasdan ang mga ilaw sa kalsada na animo’y sumasayaw sa malamig na ulan. Wala siyang inaasahang makikita. Gusto lang niyang mapag-isa.Ngunit nang bumukas ang pinto ng coffee shop, para bang huminto ang oras.Si Fortuna.Naka-itim itong coat, basa ang buhok, at hawak ang ilang papeles at laptop sa isang braso. Napalunok si John. Hindi siya gumalaw. Parang kinuryente ang buong katawan niya sa presensya ng babaeng ilang buwang iniwasan niya, at ilang gabi na rin niyang pinangarap, kahit ayaw niyang aminin.Nag-angat ng tingin s
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 93
Samantala, si Senyora at si John ay nagkaayos na. Pinaramdam ni John na siya lang talaga.“Sen… tapos na ang lahat ng sakit. Tayo na ulit, mahal ko.”“John… salamat. Salamat kasi pinili mo ako. Ramdam ko. Ramdam ko ngayon na ako talaga.”“Wala na akong ibang gugustuhin pa. Ikaw ang gusto kong makasama hanggang sa huli.”“Gusto kong paniwalaan ‘yan araw-araw. At gagawin ko, kasi mahal kita.”Lumipas ang gabi. Umuwi si John mag-isa. Tahimik ang bahay. Nasa sala siya, may hawak na baso ng tubig, nagsasalita mag-isa.“Fortuna… late na naman. Di ka na talaga umuuwi, ‘no?”“Siguro nga busy ka lang. O siguro, ayaw mo na. Siguro, pagod ka na rin sa ‘kin.”Tumunog ang cellphone niya. Chat ni Senyora.)SENYORA (chat):“Love, uwi ka na? Naluto ko paborito mong sinigang. Miss na kita.”JOHN (nag-type):“Pauwi na, love. Ingat ka riyan.”(ipinindot ang send)JOHN:“Ang bait mo, Sen. Minamahal mo ako nang buo, walang alinlangan. Pero bakit kapag mag-isa ako, parang iba ang hinahanap ng puso ko?”(Tu
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 92
Tahimik ang gabi, pero ang katahimikang ito’y parang bulong ng bagyo sa kaluluwa ko. Lahat ng bagay sa silid ay parang kasabwat—ang malamlam na ilaw sa kisame, ang amoy ng pabango ko sa unan, ang tunog ng lumulutong na ulan sa bubong—lahat sila, parang nagbubunyag ng isang bagay na pilit kong itinatanggi sa sarili ko.Si John. Ang lalaking sinabi niyang mahal na mahal niya ako. Ang lalaking dati, walang ibang makita kundi ako.Pero ngayon…Wala nang lambing ang mga mata niya.Wala nang sigla ang mga yakap niya.At ang mga halik niya—parang baon ang pagkakasala.Narinig ko ang pagbukas ng pinto. Hindi ako kumilos. Hindi ako lumingon. Alam kong siya ‘yon.“Sen…” tawag niya, paanas.“Mahal mo pa ba ako?” agad kong tanong, hindi pa man siya nakakalapit.Natigilan siya. Nakita ko ang repleksyon niya sa salamin—nakatingin siya sa akin, pero may bigat sa dibdib niyang parang hindi niya alam kung saan ilalagay.“Anong klaseng tanong ‘yan, Senyora?”“Diretso akong nagtatanong, John.” Humarap a
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 91
Napahawak si Fortuna sa mesa—parang kailangan niya ng suporta para hindi gumuho sa kinatatayuan niya. Hindi niya alam kung ito ba'y isa na namang ilusyon ng puso niyang ayaw pa ring bumitaw, o isang pagbalik na matagal na niyang hinintay, kahit hindi niya inamin sa sarili."Anong ginagawa mo rito?" mahinang tanong ni Fortuna, bakas ang kaba sa kanyang tinig.Tahimik si John. Ilang segundo ang lumipas bago siya sumagot. Lumapit siya, maingat ang bawat hakbang, parang bawat pulgada ng lapit ay isang tanong na kailangang sagutin."Naglakad lang ako… hanggang sa napadpad ako rito," bulong ni John. "Tapos narealize ko… ito pa rin ang tahanan ko.""Pero ilang beses mo na rin ‘tong tinalikuran," mariin ang tinig ni Fortuna. Hindi siya sumisigaw. Ngunit ramdam sa bawat salita ang tagal ng pananahimik. Ang bigat ng mga gabi ng paghihintay. Ang pagod.Tumango si John, tila tinatanggap ang bigat ng katotohanan."Alam ko," sagot niya. "Alam kong hindi sapat ang kahit anong paliwanag."Umupo si Fo
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 90
Tahimik ang gabi sa penthouse ni Senyora. Wala ni isang tunog kundi ang mahinang himig ng jazz music na marahang umaagos mula sa kanyang sound system. Mula sa kanyang kinatatayuan, tanaw ni John ang city lights na kumikislap sa labas ng floor-to-ceiling window.May hawak siyang baso ng alak, ngunit hindi iyon ang nakakalasing—kundi ang presensya ng babaeng nasa kanyang likuran."Kanina pa kita hinihintay, John," malambing na sabi ni Senyora habang dahan-dahang lumalapit sa kanya. Ang boses nito ay parang alon—banayad ngunit may dalang lalim.Nagkatinginan sila nang humarap si John. Napansin niya agad ang suot ni Senyora—isang pulang silk robe, bahagyang nakabukas sa bandang dibdib. Hindi ito bastos tignan. Sa halip, may klaseng nakakabighani."Late meeting sa opisina," sagot ni John, inilayo ang tingin.Ngumiti si Senyora at kinuha ang baso sa kamay niya, uminom doon mismo. "Bakit parang may bumabagabag sa’yo?"Hindi siya agad sumagot. Itinuon niya ang paningin sa city lights, tila ma
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 89
Isang gabi ng kasalanan.Isang gabi ng hindi matinag na tukso.Pagkapasok pa lang ni John sa loob ng pribadong penthouse ni Senyora, ramdam na niya ang init ng kapaligiran. Hindi dahil sa temperatura ng kwarto kundi dahil sa tingin ng babaeng kaharap niya—mapanukso, puno ng pagnanasa.Nakasuot lang ito ng pulang silk robe, bahagyang nakabukas, nagbibigay ng sulyap sa kutis nitong walang bahid. Ang mapulang labi ni Senyora ay nakakurba sa isang ngiti, habang ang mahahabang daliri nito ay naglalaro sa baso ng alak na hawak niya."Akalain mong bumalik ka, John," pabulong nitong sabi habang lumalapit sa kanya. "Akala ko'y sa wakas ay may puwang na siya sa puso mo."Napabuntong-hininga si John."Huwag na nating pag-usapan si Fortuna."Napangisi si Senyora. "Tama. Wala naman talaga siyang halaga sa atin, hindi ba?"Lumapit ito nang husto, at bago pa siya makapagsalita, naramdaman na niya ang mainit nitong palad sa kanyang dibdib."Dumaan lang ako para makipag-usap.""Makipag-usap?" Hinawaka
