Chapter 72

Pagkatapos ng game ay dumiretso na kami sa isang resto malapit sa Araneta para makapag-dinner. Halos sabay sabay kaming naglalakad pero parang hindi ko kakilala ang mga kasabay naming dalawa ni Richard. Paano naman, wala ang usual na masayahing grupo, wala ang biruan, wala ang tawanan, wala ang kantyawan ng mga kuya ko. Tahimik lang na naglalakad ang lahat.

Nang makarating sa resto ay pinili nila ang pwesto na medyo nasa sulok at malayo sa ibang customer, pinagtabi nila iyong dalawang table para magkasya kaming lahat. Pagkatapos makuha ng waiter ang mga order naming lahat ay napatingin ako kay Richard na katabi ko ngayon. Natatawa pa rin ako dahil naalala ko kung paanong halos hilahin na niya ako palabas sa venue kanina noong ma-realize niya kung ano ang nasabi niya. At ang mga kasama kong halos puro na-shock din sa narinig mula sa direktor nila ay dali dali na ring sumunod sa amin palabas.

Naiinis nga lang ako dahil hindi man lang ako nakapag-celebrate s