Good morning people
ELIZABETH Sico tried to change but sometimes he fails. I didn’t cut my connection to Henry, isa iyon sa kasunduan namin ni Sico kung gusto niyang maging maayos kami. Just like now, Henry will visit us dahil naging abala siya nitong mga nagdaan sa trabaho kahit na hinala ko ay iniiwasan niya lang ako. Hindi pumasok si Sico sa trabaho niya ngayon kasi alam niyang dadalaw si Henry dito sa bahay. “Sigurado ka bang ayos lang na hindi ka pumasok?” tanong ko kay Sico. “Yes hon. Ayos lang,” nakangiting aniya sabay patay ng cellphone niya na kanina pa panay ring. Pinagsingkitan ko siya nang mata at nagkunwari naman siyang kumuha ng kape para lang makaalis sa harapan ko. “Mama! Mama! Anong oras darating si tito?” tanong ni Kua na may dala pang paint brush. Kua is busy with his hobby. Puro pa pintura ang kamay niya. “Mamaya pa siguro anak. Why?” tanong ko habang pinupunasan ang pintura sa pisngi niya. “Nothing. May gusto akong ipakita sa kaniya,” Napatingin ako kay Sico nang mapansin na
ELIZABETH Henry came, nagulat pa siya nang makita niya si kuya Lando dito mismo sa tabi ko. “You came too, bra?” “Because you’re here,” sabi ni kuya at sumilip pa kay Sico na kunwari hindi kami pinapansin pero alam kong ang tainga ay nasa amin. “Hi Henry,” lumapit ako sa kaniya para batiin siya but I could feel Sico’s piercing eyes at my back before I could move my foot. Itinaas ko nalang ang kamay ko just to greet Henry imbes na lalapit ako to hug him and kiss his cheeks, the usual greetings we do. “I bought you a cake,” aniya. Ngumiti ako. “Nag-abala ka pa. Ginawan kita ng desserts dito but anyway, thank you for this.” “You’re welcome, Eli,” he said in his normal yet sweet voice. “Mama, is tito here?!” we can hear Kua’s voice. He’s excited to see Henry. Can’t blame him, masiyadong mailap si Henry mula ng nagsama kami ni Sico sa iisang bahay. “TITO!!” Kitang kita naming lahat ang ngiti ni Kua nang makita ang tito niya at ganoon rin si Henry sa kaniya. “Kua!” “I missed you
Ginawa ko ang lahat for Henry to feel comfortable dito sa bahay kahit na presensya palang ni Sico, ay nagpapabigat lang sa hangin dito sa loob ng bahay. Kasalukuyan ngayong nagpi-paint si Kua kasama ni Henry habang paminsan minsan ay kinakausap ko siya tungkol sa mga naging lakad niya nitong mga nakaraang buwan.Henry answered me with outmost respect he can give me, pero ramdam kong may barriers na sa pagitan namin. Hindi ko alam kung gusto ba niyang pumunta dito o napipilitan lang dahil kay Kua. "Talaga tito galing kang Spain?" tanong ni Kua nang marinig mula kay Henry na umuwi itong Spain."I told you, doon ako nakatira,""Mama told me doon siya lumaki. Pwede mo 'kong isama sa Spain tito kung uuwi ka ulit doon?"Tumingin si Henry sa akin ngunit sandali lang."If your mama gives you permission then why not?"Tumingin si Kua sa akin ngunit ibinalik niya rin agad ang paningin niya sa canvas."May school kami tito e so alam ko na ang sasabihin ni mama,"Hindi ko maiwasang matawa sa s
ELIZABETH Nagkatinginan kami ni Sico. Hindi ko mapigilan na hindi mahiya sa harapan ng anak namin. Hindi ko aakalain na aabot kami sa puntong ito. Nagtataka na siguro siya sa pagkatao niya lalo’t madalas sila ni Sico dumalaw kay Zeym sa hospital. “Mama is pregnant because mama and papa love each other, Kua,” sabi ni Sico, sinusubukang ipaliwanag kay Kua kung bakit buntis ako. Kumunot ang noo ng anak ko. “But she’s not your wife,” “Who told you that she’s not my wife? Mama is my wife,” Napatingin ako kay Sico. Nagsinungaling siya sa harapan ng anak namin. Nang tignan ko si Kua, nakita ko kung paano nagbago ang expression ng mukha niya. Para siyang naiiyak na nakahinga ng maluwag. Nang lumingon siya sa akin, agad siyang tumakbo at yumakap sa hita ko. “Mama, I’m so sorry,” aniya at nagsimulang umiyak. “I doubted you mama. I’m sorry… I invited tito Henry dito sa bahay cause I want to ask him about the truth.” Tumingala siya sa akin. Kua maybe a kid but he’s smart. Lumuhod ako p
ELIZABETH “Goodbye baby/Goodbye mama,” sabay na sabi ng dalawang taong importante sa buhay ko. I raised my hand and wave them back. “It’s not that hot outside, let’s go out and come with me for a walk,” ang sabi ni Doc Mia sa likuran ko nang makaalis ang dalawa papasok sa skwelahan at opisina. Pilit akong ngumiti kay Doc. Ramdam kong ayaw niya pa rin sa akin. I clearly remember how I acted back then. After that long years, mukhang hindi pa rin niya ako gusto. Sico asked her to be with me dahil manganganak na ako. Though nakabalik na si Michelle sa amin, iyong maid, hindi pa rin mapakali si Sico na iwan ako mag-isa. “Huwag kang malikot at magbubuhat masiyado at baka manganak ka ng wala sa oras,” sabi ni Doc habang nakatingin sa tiyan kong malaki na lalo’t kabuwanan ko. “Hayaan mo si Michelle ang magluto at maglinis sa bahay. Mag exercise ka ng konti para hindi ka masiyadong mahirapan manganak.” Malamig ang boses niya ng sinabi niya iyon pero hindi siya sa akin galit. Hindi lang t
“Let’s go? Baka mamaya uminit pa sa labas,” sabi ni Doc. Tumango ako at sumunod sa kaniya. “Ma’am Eli, may gusto po ba kayong kainin mamaya?” tanong ni Michelle nang salubungin niya ako habang palabas. Umiling ako. “Kahit ano lang, Michelle. Salamat,” ngumiti ako at sumunod na kay Doc na naghihintay sa akin sa unahan. Nakakalakad pa naman ako kahit na malaki na ang tiyan. “Ang laki ng lupang binili ni Sico,” unang sabi ni Doc Mia habang palabas kami sa gate. Totoo. Ang laki, pati bahay ay malaki rin, pinapa-renovate pa nga ni Sico ang ibang anggulo. Nahinto lang ang renovation dahil malapit na akong manganak. Ayaw niya akong maingayan o madisturbo kahit na ayos lang naman kung may mga workers dito. “I heard hindi ka na dumadalaw kay Zeym,” tumingin ako kay Doc. “Nahihiya po akong dumalaw sa kaniya. I only agreed to be with Sico and Kua para bantayan sila hangga’t hindi pa siya nagigising but unexpectedly, I got pregnant. Nahihiya akong m-magpakita.” Tumango si Doc, tila ba naii
“Anong iniiyak iyak niyo diyan?” tanong ni Lady Lay sa amin ni Doc Mia. “Ito kasing si Elizabeth, pinapaiyak ako,” sabi ni Doc. Nagbaba ako nang tingin dahil nahihiya akong salubungin ang mga titig ni Lady Lorelay sa akin. “Hindi pa ba sumasakit ang tiyan mo?” tanong niya kaya wala akong choice kun’di tignan siya muli. “Hindi pa po ma’am,” sabi ko. Nakita kong lumapit siya sa akin. Huminto siya sa harapan ko at tinignan ako. “Can I touch your tummy?” Tumango ako. Naramdaman ko ang kamay niya sa tiyan ko, tila pinapakiramdaman ang baby namin ni Sico. Nakita kong ngumiti siya, siguro naramdaman niya ang baby ko. “Ang kulit,” sabi niya at tumingin kay Doc Mia. “Mia, look, I think my grandson know I am here,” Sa isipan ko ay sobra akong natuwa sa reaction niya. Anak, can you see your lola’s reaction? She smiled because of you. Tumingin ulit sa akin si Lady Lay at hinawakan na naman ang tiyan ko. “What’s his name?” “Ritmo po,” ang sabi ko. Nakita kong natigilan siya. “That’s w
Is it bad to wish that hope it will last? “It’s perfectly baked. Have a taste of it,” sabi ni Lady Lay sa akin at pinatikim sa akin ang ginawa niyang cupcakes. “Masarap po,” nanlalaki ang matang sabi ko. Nakita kong ngumiti siya at binigyan si Doc Mia ng isa. “How was it Mia?” “Masarap. Kailan ba hindi naging masarap mga gawa mong cupcakes?” “Lahat naman sinasabi mong masarap,” “Kasi nga masarap,” “Sinasabi mo lang iyan dahil kaibigan mo ‘ko e,” Nakangiti lang ako habang pinapanood si Doc at Lady Lay na naglalambingan sa harapan ko. May alam ako sa kanila dahil kay Rachelle but seeing them up close on how they are treating each other is another thing. Para silang magkapatid mag-turingan kesa sa magkaibigan lang. “What? Magda-drama ka na naman,” sabi ni Doc at natatawa siyang niyakap ni Lady Lay. Gusto ko maging ganiyan kami ni Rachelle balang araw. Halatang may edad na ang dalawa but they are still look beautiful. Napatingin sa akin si Lady Lay. “Gusto mo pa ng cupcakes?”