(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!)Nanatili akong nakatitig kay Nanay. Hindi pa rin ako makapaniwala. Nagkita na kami noon ni Liam sa mismong araw pa nang naaksidente sila ni Vanessa. "Nagugulohan po ako, Nay. Bakit hindi ko po maalala na si Liam ang tinulongan ko dati?" Sabi ko sabay iling-iling ng aking ulo. "Hindi ko rin alam kung papaano ipapaliwanag sa 'yo ng mabuti ang nangyari, Anak. Masyadong mabilis ang mga nangyari noon. Basta naisalba mo ang mga buhay nila bago sumabog ang sasakyan." Sagot ni Nanay. Humigpit ang paghawak niya sa aking kamay. "Tumilapon ka rin sa kalsada pagkatapos mo silang iligtas dahil sa lakas ng pagsabog. Akala ko noon ay mawawala ka na sa akin. Mabuti na lang at kaunti lang ang natamo mong sugat." "Ang ibig ba sabihin nito, ikaw ang babaeng nakita ko bago ako nawalan ng malay noon?" Bumaling ako kay Liam. Palipat-lipat ang paningin niya sa
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!)"Will you marry me, Francine?"I blinked in surprise. Now, I was the one wondering if all of this was just a dream. I didn't know what was going through his mind when he proposed to me."Liam...""Just answer it, Francine. Is it yes or no?""What about Celine?" I asked, worried."I won't marry her." "But she's your fiancée." Umiling-iling si Liam. "Ikaw ang gusto kong pakasalan. Ikaw ang mahal ko. At ikaw ang gusto kong makasama for the rest of my life, Francine." Hinalikan niya ang singsing na nasa aking kamay. "I can't wait to build a family with you. To grow old together while watching our children grow. I will love you even when my hair turns white."I smiled and hugged Liam. "Thank you for your unconditional love. I will marry you, Liam," I whispered. Nangilid ang luha ko sa saya. Agad ko itong pinunasan bago kumalas sa yakap sa kani
Gabi na at wala pa rin akong natanggap na tawag galing kay Liam. Hindi rin siya nag-text man lang sa akin. Iniisip ko na lang na baka naging busy siya. Umupo ako sa kama ni Max. Pinagmasdan ko siya habang mahimbing nang natutulog. Hindi niya pa rin kami kinakausap. Hindi rin siya lumabas sa kuwarto niya para sabayan kaming kumain ng hapunan. Pinahatdan ko na lang siya ng pagkain kanina. Hinawakan ko ang singsing na ibinigay ni Liam sa akin. Kapag maayos na ang lahat, sasabihin ko kay Max ang totoo. Wala ako balak na ilihim ang lahat sa kaniya. Ginagawa ko lang ito para ma-protektahan siya. Inayos ko ang kumot ni Max at tinabihan siya sa pagtulog. Hinalikan ko ang kaniyang noo bago ko ipinikit ang aking mga mata. Tanghali na nang nagising ako kinabukasan. Masakit ang aking buong katawan. Agad akong bumangon nang wala na si Max sa aking tabi. Naglakad ako patungo sa aking kuwarto para gawin ang daily routine. Tahimik ang buong sala pagbaba ko. Hinahanap ng aking paningin sina Britne
(Author's Note: This chapter has been edited. Please remove the book from your library and add it again to access the updated chapter. Thank you!) Malaki ang pinagbago ni Greg. Mas naging matured ang mukha niya. Hindi ko aakalain na after almost six years ay magkikita ulit kami. At pagmamay-ari niya ang mall na 'to. "How are you? It's been awhile nang huli kitang nakita at nakausap." Sabi ni Greg pagkaupo ko sa ibinigay niyang silya. "Ayos lang, gano'n pa rin." Sagot ko. "Ikaw kumusta ka na?" "Same. Mukha at edad ko lang yata ang nagbago." Pabirong sagot ni Greg. "Anyway, congratulations on passing the bar exam. Hindi ko aakalain na ikaw pala ang nawawalang anak nina Tita Diana at Tito Apollo. When I saw you at first, akala ko ay kamukha mo lang ang kapatid mo na si Britney." "Thank you, Greg. Paano mo pala nakilala ang mga magulang ko? And you know my twin? Ang liit lang talagang mundo." Natatawang sabi ko. "Well, nasa business industry rin ang mga magulang ko. Na-meet ko ang m
Nagugulohan ako kung sino ang uunahin kong puntahan. Si Max ba na anak ko o si Selena. Natatakot akong lumapit kay Max dahil baka biglang sumabog ang bomba sa katawan ni Selena. Kahit hindi kami magkaayos ng kaniyang ina, bata lang siya at kapatid siya ni Max sa ama. "Mommy, help me!" Sigaw ni Max habang umiiyak. "Please help, Ma'am!" Pagmamakaawa naman ni Selena. Nag-vibrate ang aking cellphone. Nanginginig ang aking mga kamay nang tingnan ko kung sino ang nag-text. Muntik ko nang nabitawan ang aking cellphone pagkatapos kong basahin ang mensahe. From: 09******200 Nanganganib ang buhay ng mga bata. Kailangan mong mamili kung sino ang ililigtas mo at kung sino ang hahayaan mong mamatay. Bilisan mong magdesisyon dahil tumatakbo ang oras. Sasabog ang bomba pagkatapos ng dalawampung minuto. Umiiling-iling ako. "No... Hindi ko kailangan mamili. Ililigtas ko sila pareho. Walang buhay ang mawawala!" Sigaw ko. Mabilis akong tumakbo pabalik sa aking sasakyan para kumuha ng gunting sa l
Scoth Liam's POV "Mommy, we're going to crash!" Max shouted. Ito ang huli kong narinig bago naputol ang tawag. Mas lalong kumabog ng mabilis ang aking dibdib. Sinubokan kong tawagan ulit si Francine ngunit hindi ko na ito makontak. Binilisan ko ang pagmamaneho ng sasakyan. Paulit-ulit na nagdadasal na ayos lang silang lahat. Napamura ako nang napansin ang mataas na traffic. Bumaba ako ng sasakyan para tingnan kung ano ang nangyayari. May malaking sasakyan ang nakaharang sa kalsada. Luminga-linga ako sa paligid, nagbabasakali na makita sina Francine at ang mga bata. Tumakbo ako patungo sa malaking sasakyan habang tinatawagan ang numero ni Francine. Mas lalong bumilis ang pagtibok ng aking puso nang malapit na ako. "Tulongan niyo ang bata!" "Tumawag kayo ng ambulansiya!" "Tulongan niyo ang driver!" Ilan sa mga naririnig kong sigawan ng mga tao. Hindi ko alam kung bakit biglang sumikip ang pakiramdam ko nang tuloyan ko ng nakita ang isang sasakyan. Pinapalibutan ito ng mga tao hab
Hindi ako mapakali. Kanina pa ako pabalik-balik sa paglalakad at pagsilip sa bintana para tingnan ang kalagayan nina Max at Francine. Dumagdag pa sa aking iniisip ang pagtawag ni Vanessa gamit ang numero ni Francine. Paano napunta sa kaniya ang numero o cellphone ni Francine? At sino ang gustong pumatay sa kaniya? Ginulo ko ang aking buhok. Kailangan kong i-charge ang aking cellphone para tawagan ulit siya. Nagugulohan ako sa mga nangyayari. Ano ang nalalaman ni Vanessa? Ano ang sasahihin niya sa akin? "Daddy!" I let out a heavy sigh as I saw my daughter running towards me, followed by Celine and Auntie Angeline. Masamang tumingin sa akin si Tita. Ngumiti ako bago niyakap ang aking anak. Nagpalasalamat ako dahil hindi nalagay sa alanganin ang buhay niya. At nag-aalala ako sa kalagayan ng mag-ina sa loob ng operating room. Ilang minuto na ang dumaan at hindi pa rin sila lumalabas. "Let's go home, Dad..." Sabi ni Selena nang kumalas siya sa pagyakap sa akin. "Mamaya pa ako uuwi, h
Pagkatapos naming kausapin ang doctor at nailipat sa mas maayos na kwarto si Selena, napagdesisyonan ng aking mga magulang na umuwi muna sa bahay para makapagpahinga. Lalong-lalo na si Daddy. Hindi pa rin magaling ang mga pasa niya sa katawan. Kailangan niyang maka-recover. Si Clint naman ay nagpaiwan dahil gusto niyang makita si Francine. Gusto ko sanang lumabas at i-check ang kalagayan ng mag-ina kaso walang magbabantay sa aking anak. Baka magising siya at wala ako sa tabi niya. Mamaya na lang ako pupunta kapag gising na si Selena. Dalawang oras na ang nakalipas at hindi pa rin nagigising si Selena. Kanina pa ako hindi mapakali. Pabalik-balik ako sa paglalakad habang iniisip kung kumusta na ang kalagayan ng mag-ina at kung saan nakuha ni Selena ang pagiging colorblind. Umupo ako sa silya malapit sa kama ng aking anak. Kinuha ko ang kaniyang kamay at hinawakan ito ng mahigpit. All these years, wala akong alam na may problema sa mata ang aking anak. Wala akong ideya kung ano ang pi
Siguradong-sigurado na ako kay Liam, kahit na mabilis ang lahat, alam kong sigurado na ako sa kaniya. Pero hindi pa rin ako makapaniwala. Hindi ako makapaniwala na ikakasal na kami. Marami kaming pinagdaanan pero heto kami ngayon, nanatiling matatag ang pagmamahalan namin sa isa't isa. Binili niya lang ako ng dalawang milyon pero ang kapalit no'n ay panghambuhay ko siyang makakasamang bumuo ng pamilya. Nabuntis niya ako na wala sa plano, pero alam kong ginawa namin iyon na mahal ang isa't isa at alam ko ang kaakibat na responsibilidad sa likod ng lahat. Pero ganoon nga siguro, we make the most out of the things given to us. Iniwan ko siya, tumayo ako sa sarili kong mga paa, at nakilala ang tunay kong pamilya. Hindi naging madali ang lahat para sa amin. Naging magulo ang buhay namin at marami akong nalaman tungkol sa mga nakaraan ng aming mga pamilya. Ngayong araw ay papakasalan ko na ang lalaking mahal ko. Hindi nagbabago ang ang isip ko na abotin ang lahat ng mga pangarap ko. I
"Fuck!" he said when he realized that he couldn't successfully pull me out of him without hurting me. He exploded on my mouth. I stayed there to make sure I clean him up. He was helpless as he sat on our bed, still feeling the waves of his explosion. I smiled. I licked my lips and saw him locking helpless. He stroked my hair gently. He bit his lower lip. "That was so good..." he uttered. Without ado, I pulled my panties out of me. I am wearing a skirt. Itinapon ko ito sa sahig at muling hinawakan ang naninigas niyang alaga. I rode him while he's still very erect. I was extremely wet that he slid unto me easily, even when he's huge. Sumakit lang nang tuloyan na akong naupo sa kandungan niya. He was inside me to the brim. He filled me so much that just the act of putting him in almost made me convulse with pleasure. Then, I started thrusting on him, riding up and down.His kisses landed on my chin as I pushed myself away from him. Then he moved to my neck. His soft kisses made me ev
One Month Later. A cozy living room filled with wedding magazines, fabric swatches, and a calendar marked with important dates. I stand in the center of the room, surrounded by wedding planning materials, a mix of excitement and nervousness in my heart. It all starts here, the journey to the most important day of my life. I sit down with Liam, as we discuss potential wedding venues, flipping through brochures and photos."Liam, what do you think about having the ceremony in a garden? The idea of saying our vows surrounded by nature sounds magical," I suggested. Tiningnan ko ang ibang pahina upang tingnan ang ibang venue sa kasal namin. "I love that idea. Let's make it happen. It'll be a beautiful backdrop for our special day," komento ni Liam. "Mommy, I'm hungry," sabat ni Max. Kumuha ako ng biscuits sa bag ko at ibinigay ito kay Max. "Matagal pa po ba kayo?" "Malapit na kaming matapos, Max. Kainin mo muna ang biscuit. Tataposin lang namin 'to para makakain na tayo ng pananghalia
Francine's POV Umawang ang labi ko sa tanong ni Liam. Para akong biglang naestatwa at binuhosan ng malamig na tubig. "Daddy!" gulat na sambit ni Max at isinubsob ang mukha niya sa dibdib ni Liam. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Paano siya nagkaroon ng amnesia? Bakit hindi sinabi ng doktor sa amin ang tungkol dito? "Who are you, woman?" pagdidiin niya sa salitang woman. Kumurap-kurap ako. Kukunin ko na sana si Max ngunit bigla niya itong hinila. "W-Wala ka bang naaalala, Liam?" tanong ko. Umiling siya agad. "I know this boy is my son. But who are you?" Kumunot ang noo niya. Napasinghap ako nang naramdaman ang mabilis na pagtibok ng puso ko. "Dad, this is Mommy," sabat ni Max na siyang mas lalong nagpakunot sa noo ni Liam. "She's your mother? But how?" He smirked. Tumayo ako sa pagkakaupo. Parang hindi ko na kakayanin 'to. I need to see the doctor. Kailangan ko siyang makausap at itanong sa kaniya kung bakit hindi ako maalala ni Liam. Pinunasan ko ang nangingilid na l
Liam, Max, and Francine are seen resting in their beds, surrounded by medical equipment. May lumapit na nurse kay Francine para i-monitor ang kalagayan niya. Kagigising niya lang pero si Liam agad ang hinahanap ng mga mata niya. "How are you feeling today, Ma'am Maxey? Any dizziness or headaches?" Dahan-dahang inalis ng nurse ang bandage. "I'm okay, just a bit sore. Thank you for taking care of me." Bumaling siya sa anak niyang mahimbing na natutulog. "How's my son?" "Nasa maayos na kalagayan na po ang anak niyo, Ma'am," sagot ng nurse. "How about my fiance? Kumusta siya?" dagdag na tanong ni Francine. Napalingon ang doktor sa kanila. Ngumiti ito. "Mr. Smith is a fighter, Ma'am. Successful po ang operasyon." Nakahinga ng maluwang si Francine. Bumangon siya at umupo sa kama habang inaalalayan ng nurse na nag-a-assist sa doktor. Nilapitan siya ng doktor, tinitingnan ang mga sugat niya. "Your wounds are healing well. We'll remove the stitches soon and monitor your progress," sabi
Mabilis na lumapit ang mga pulis para pigilan si Francine sa pananabunot ng buhok ni Celine.“Mamamatay tao ka! Sarili mong anak pinatay mo!” sumbat niya.“I’m not a killer, Francine. Hindi ko pinatay ang anak ko!” galit na sigaw ni Celine. Sinubokan niyang atakihin si Francine ngunit hindi niya magawa dahil nakahawak ang mga pulis sa kaniya at pilit na inilalayo sa isa’t isa. “Buhay si Selena! Buhay ang anak ko!”“Wala na siya! You killed her! Nadamay siya sa pagiging makasarili mo! Ikaw ang dahilan kaya siya nasunog doon sa loob ng underground! Pinatay mo siya!” paninisi ni Francine.Umiling-iling si Celine. “No! She’s alive! My daughter is alive!” Tumawa siya. “Selena? Baby? Mommy won’t leave you. Magpakita ka na sa akin.” Sinipa ni Celine ang dalawang pulis na nakahawak sa kaniya at mabilis na tumakbo para pumasok sana sa nasusunog na factory. “I’ll find my daughter. Selena is alive. Nagmamakaawa ako sa inyo. Kailangan kong puntahan ang anak ko sa loob. Kailangan ako ng anak ko.”
Nagising si Francine pagkatapos ng malakas na pagsabog ng building. Napahawak siya sa ulo niya nang may nakita siyang tumutulong dugo. Parang mabibiyak ang ulo niya sa sakit dahil sa lakas ng pagkabunggo ng ulo niya sa puno. Dali-dali siyang bumangon at hinanap sina Max at Liam.“Max, Liam! Nasaan kayo?” sigaw niya habang nakahawak sa ulo niya.“Mommy!”Hinanap niya ang kinaroroonan ng boses ng bata. Napapadaing siya sa tuwing may naaapakan siyang matutulis na bato. Nanlaki ang mga mata niya nang nakita ang anak niyang umiiyak. Tumakbo siya para puntahan si Max. May sugat ito sa paa at galos sa kamay.“W-Where’s your Dad?” tanong niya habang pinupunasan ang mukha nito.Napalingon siya sa likuran niya nang ituro ni Max ang kinaroroonan ni Liam. Nakahiga ito sa lupa at walang malay. Binuhat niya si Max saka nila pinuntahan si Liam. Maingat niyang pinaupo si Max sa malaking bato. Hinawakan niya ang dibdib ni Liam. Nakahinga siya ng maluwang nang may narinig niya ang malakas na pagtibok n
Nakahinga nang maluwag si Liam pagkatapos niyang maalis ang nakakandadong kadena sa mga paa niya. Napaupo siya sa sahig nang naramdaman ang pamamanhid ng buong paa niya. Inalalayan siya nina Francine at ng mga bata sa paglalakad exit dahil hindi siya makalakad ng maayos. Napadapa sila nang bigla na namang may sumabog. Mabilis na hinila ni Liam ang mag-ina nang biglang may nahulog na kahoy galing sa kisame. "Mommy!" Hinawakan ni Liam ang kamay ni Selena nang bigla itong umiyak. "I'm scared..." "Don't be scared. Nandito lang si Daddy. Ililigtas kita," bulong ni Liam para pakalmahin ang bata. Kahit namamanhid ang mga paa niya at mahapdi ang kaniyang mga sugat, ginamit niya ang natitirang lakas niya para buhatin si Selena. Alam niyang hindi ito titigil sa pag-iyak kung hindi niya ito bubuhatin o hindi makita ang ina ng bata. Napaatras sila nang biglang may nahulog na namang kahoy at kumalat sa dingding ang apoy. Luminga-linga sila sa paligid habang naghahanap ng daan palabas. "We're
Binuhosan ng gasolina ang mga katawan nina Francine, Liam, at Max bago sila iniwan ng mga tauhan ni Celine. Makalipas ang ilang minuto mula nang nakalabas na sa underground ang mga tauhan ni Celine ay nagkamalay si Francine. Napahawak siya sa dibdib niya habang umubo at hinahabol ang paghinga niya. Agad na umalalay ang anak nila para makatayo siya. "Are you okay, Mommy?" nag-aalalang tanong ng anak nila habang nagpupunas ito ng mga luha. "A-Ayos l-lang a-ko, Max," sagot niya at pilit na pinapakalma ang sarili. Tumayo siya at nilapitan si Liam. Nagdurugo na ang mga paa at kamay nito. "H-Honey..." sambit ni Liam. Namumutla na ang labi niya dahil sa pagod, uhaw, at gutom. Napatingin silang lahat sa paligid nang may naamoy silang nasusunog. Nanlaki ang mga mata ni Francine nang nakita ang isang tauhan na may hawak na lighter. May sinusunog itong papel sa malaking lata. Nakangisi itong nakatingin sa kanila. "Naiinip na ako. Gusto ko ng sunogin ang buong lugar!" nakangising sabi ng lal