AUDREY
“Mama Audrey!” masayang tawag sa akin ng isang batang tumatakbo na ngayon papunta sa akin na may dala-dala siyang isang maliit na basket at may laman itong prutas. We are in the Philippines now and my family decided to stay here since this is the work place of Harris and I.
“Hello, Kendall!” sabi ko at saka siya sinalubong ito ng isang mahigpit na yakap. Four years ago a woman came in our house and asking for our help, it’s Adelaine. This is child of Adelaine and my brother, she survived the cancer.
“How is my baby girl doing?” malambing kong tanong sa kaniya. Sa aming lahat na magkakapatid ay siya sa akin pinaka-close kaya tinawag niya rin akong Mama Audrey at Papa Harris naman ang aking asawa. “Mama, pinabibigay ni Mama Ade sa iyo po,” masayang sabi niya kaya agad ko naman kinuha ang basket mula sa kamay niya.
AUDREY“Austin Harrison,” tawag ko sa aming anak na ngauyon ay nakaupo sa harapan naming dalawa ni Harris. Aalis kami ngayon at tatlong araw kaming mawawala dahil napagisipan namin ni Harris na mag-unwind ngayon sa Siargao. Maiiwan si Austin sa aking mga manugang. “Yes, Mommy. Don’t worry I will behave and I am not going to give my grandparents a headache,” sabi niya at itinaas pa ang isang kamay niya na tila nanunumpa.“Siguraduhin mo lang dahil kapag nalaman ko ang mga hindi kaaya-ayang bagay na ginawa mo, you know what will happen to you right?” I seriously told him and he nodded. “Ayoko naman, Mommy ma-ground ng toys ko,” sabi niya kaya tumango naman ako.I discipline our child in the way of grounded and talks, hindi ko kailanman pinagbuhatan ng kamay at sinigawan ang anak namin dahil ayaw kong itanim sa utak ni Austin na sa
"Audrey Lane! Lumabas ka nga diyan sa apartment mo!" sigaw ng isang medyo matandang babae sa labas ng aking apartment at napabuntong-hininga naman ako bago tumayo ako sa aking kama na walang foam at nag unat bago tumungo sa pintuan. Binuksan ko ito at tumambad sa akin ang pagmumukha ng aking Land lady Mots.Panigurado maniningil na naman ito ng bayad sa paupahan at kamalas-malasan pa ay natanggal pa ako sa trabaho ko kaya hindi ko rin alam kung saan ako huhugot ng ipambabayad sa kaniya. Napakamot ako sa magulo kong buhok dahil siya ang nanggising sa akin at wala pa akong suklay. “Bakit ganiyan ang hitsura mo?” nanlalait na tanong niya sa akin kaya umirap ako sa kaniya."Ikaw na bata ka! Kailan ka ba magbabayad ng upa?! Lahat ng mga kapit-bahay mo ay nakabayad na nuong nakaraang linggo pa, ikaw kailan naman?! Aba, Audrey! Mahiya ka naman!" beastmode na tanong ni Lady Mots. Napakamot ako sa aking ulo, hindi sa kati kundi sa irita u
AUDREY’S POVDalawang linggo na ang nakalilipas nang magsimula akong magtrabaho sa kompanya bilang isang dakilang secretary ng unico hijo ng isang mayamang pamilya. Habang inaayos ko ang mga papeles na nasa table ko para ibigay mamaya kay Mr. Lamnelle ng biglang may dumating na isang babae na halatang anak ng mayaman ang nagtanong sa akin kaya nakangiti ang mukha kong humarap dito."Miss, where is Mr. Harris Lamnelle?""He is currently in the meeting with the other executives, Ma'am. You can wait here. Hindi bale po ay matatapos na po sila any minute," pangungumbinsi ko sa kaniya. Tumango lang siya at umupo sa naka-assign na upuan para sa mga bisita. Nagbuklat siya ng mga magazines pero hindi naman niya ito binabasa dahil mabilis niya itong inililipat ang bawat pahina nito."How's Mr. Lamnelle as your boss, Miss Secretary?" biglaang tanong niya sa akin na nakapagpatigil sa g
HARRIS’ POVI was sitting peacefully in my throne when someone knocks on my office door and an asshole walk in."Come in," I said. I saw my VP smiling like an idiot. Tss. What is this fucker doing here unannounced? Wala naman akong naalalang pinapatawag ko siya at wala rin siyang dalang kahit ano sa mga kamay nito bukod sa ngising nasa mga labi niya. "Dude! You didn't tell me that you have a beautiful secretary," he said at umupo pa sa isa sa mga sofa na nandito sa loob ng opisina ko. Umirap lang ako sa kaniya at secretary ko na naman ang nagiging target niya."And why the hell would I tell you?" kuno't noo ko siyang tinignan pagkatapos ko 'yun sabihin sa kaniya. Humalakhak lang ang gago. "Okay fine. I can't answer your question. I'm not a Philosopher," he said while grinning to me. "What are you doing here? I give you an office to stay. Go out and go to your damn office," I said a
AUDREY’S POV"Ms. Santos, cancel all my appointments for the next two days and now," sabi ni Mr. Lamnelle habang dala-dala ang sling bag niyang black. "Eh saan po kayo pupunta?" curious kong tanong sa kaniya kaya tumingin siya sa akin ng malamig. Ayan! Nagtanong ka pa kaya napanguso akong umiwas ng tingin."Somewhere and as my secretary, you still need to come here kahit wala ako dahil maraming paper works na naman ang babalikan ko and I want you to organize them. Be here, on time. Just don't forget I have my eyes here," seryoso niyang sabi sa akin at binigyan pa ako ng matalim na tingin na tila sinasabing wala akong kawala kahit na wala siya dito. Malaki pa man din ang floor na ito at nakakatakot mag isa."Opo, Sir," malugod kong sabi at saka nag-bow sa kaniya. I just watch him disappear in my sight saka ako bumuntong hininga. Tinignan ko ang mga papeles na nasa harapan ko ngayon. “Ano na? B
AUDREY’S POVNakatayo lang ako sa tapat ng pinto ng kaniyang opisina wala akong naririnig na ingay mula sa loob o may sound proof talaga ang opisina niya? Bubuksan ko sana ng may nagsalita sa likod ko kaya napatalon ako sa gulat, nang lingunin ko ito. Ang tatay ni Mr. Harris! Oh no! Agad akong nagbigay-galang sa kaniya at akala ko ba ay nasa loob siya kasama ng anak niya?"So, I repeat what are you doing here, iha?" maalumanay na tanong niya sa akin. "A-ah sir, nag-aalala kasi ako eh, baka kung ano ang nangyari sa kaniya sa loob knowing that he was betrayed by the people he trusted," sabi ko at ibinalik ko ulit ang tingin ko sa pinto, bumuntong-hininga ako although he doesn’t seem like suicidal person but you can never tell because a person has the ability to take their own lives."Wait iha, excuse me. Papalabasin ko lang ang anak kong iyan," sa
AUDREY’S POV The dinner meeting that was supposedly happen didn’t happen at all dahil hindi sumipot ang dapat sana na makakausap namin. Kaya ang ending ay na-badtrip ng malala si bossing at halos manginginig ang mga taong magtatakang lumapit sa kaniya dahil sa sama nito makatingin. Napahiya pa ako sa lahat dahil may tagos pala ang suot kong kulay puti na pencil skirt, hindi ko namalayan na first day ko pala dahil sa sobrang abala ko sa trabaho kaya pala kakaiba iyong pagkatakam ko sa mga street foods kahapon. Akala ko nga malalate kami sa meeting dahil na-traffic pa kami pero hindi rin pala kami sinipot!Matapos kaming kumain ng dinner kasi kami na ang nagtuloy ng naudlot, sayang naman iyong na-order na pagkain eh. Naalala ko na naman ang mahigpit na pagkakahawak ni bossing sa mga utensils na gamit niya at medyo kabado rin ako dahil baka mamaya itarak nito sa akin sa sobrang sama ng loob sa taong pinaasa lang kami sa wala. "Wait, Audrey," sabi ni Sir Harris n
AUDREY'S POV"Ayoko niyan," sabi ni bossing na parang bata sa pagkain na niluto ko kanina. Dinuguan lang naman ito pero huwag ka! Masarap ito! Kanina inutusan niya akong magluto ng kahit anong putahe tapos ngayon na may niluto ako, aayawan niya? Pinagloloko ba ako ng boss ko na ito? "Masarap ito kasi luto ko at saka talagang masarap ang putahe na ito. Saka hindi naman ito pinagbabawal sa religion natin ah," sabi ko sa kaniya at umupo opposite side, patuloy pa rin ako sa pangungumbinse sa kaniya pero umiiling parin siya at tila nandidiri sa nakahain sa kaniyang harapan. Para kasing tanga itong si bossing minsan. He crosses his arms above his chest. "You are just saying that because you're the one who cooked it. Besides, malinis ba iyang pinagkuhanan nila ng dugo? Saka hindi ba dugo iyan ng tao?" tanong nito sa akin. Bwisit na ito siya na nga ang nilutuan at papakainin ay siya pa ang mareklamo. “Ikaw ang dami mong reklamo, kanina na tinanong ko ku