It looks like the heaven’s doing something to have me stuck here with Dim. Hapon pa lang pero sobrang lakas na ng ulan, malakas na iyon kaninang tumawag si Mario kay Dim, at mas lumakas pa ngayon. Gano’n pa man ay hindi ko iyon pinansin pa. Ni hindi man nga ako nag-alala na baka hindi kami makauwi bukas. Laman kasi ng isip ko ang ideya na mukhang hindi bothered kanina si Dim sa pagsakay namin sa bangka. We were holding each other’s hand, I mean, I’m just wondering… did it help him calm down? I don’t know. I hope so. Ang gaan kasi sa feeling isipin iyon. Kahit na papaano pakiramdam ko ay nakakatulong ako sa kanya. “Are you okay?” tanong ni Dim. It’s just 5:00 PM, kasalukuyan kaming nakaupo sa sofa na nasa terrace at pinapanuod ang malakas na hangin at ulan. “Yeah,” sagot ko. “Medyo nakakalungkot lang talaga kasi hindi man lang ako nakakuha ng mga pictures sa dagat na may araw. Ang ganda pa naman ng lugar,” dagdag ko pa.
Pagkalabas ko sa banyo ay agad akong nagbihis. Sa totoo lang ay hindi ako sanay na may suot na inner wears kapag matutulog na sa apartment ko. But right now, I know that I have to. Lalo na’t kasama ko si Dim sa iisang silid. Hindi ko naman gusto na makita niya iyon at baka isipin pa niya na nagpapakita ako ng motibo. Nagsuot ako ng kulay yellow na pajama at kulay puting tee shirt. Tapos ay umupo ako sa gilid ng kama habang sinusuklay ang basa kong buhok. Habang ginagawa ko iyon ay rinig na rinig ko ang agos ng tubig sa shower mula sa banyo. Tapos ay napahawak ako sa labi ko na hinalikan na naman kanina ni Dim. Ilang ulit na kaming nadadala ng maiinit na halikan. Alam ko na kung hindi lang kami parehong nakakapagpigil ay baka sa kung saan na napunta iyon. But then again, I realized how much I love him. I never entertained any other guys. Kahit pa may iilan na nagtangkang manligaw sa akin. I have been saving mg V-card for the man that I tr
I woke up the next day as I felt a little pain in between my legs. Napangiwi pa ako nang sinubukan kong umupo. Medyo mahapdi. Napansin ko na ang tanging suot ko ay isang kulay puti at mahabang tee shirt, na sa wari ko’y si Dim ang nagmamay-ari. Sumandal ako sa headboard ng kama habang pilit na inaalala ang mga nangyari kagabi habang nakapikit pa rin ang mga mata. Tapos ay agad akong napamulat at nagulat nang matandaan kung ano ang ginawa namin ni Dim. Oh my golly banana! We did it, right? We freaking did it! We had s*x last night! Kaya pala medyo mahapdi ang kaselanan ko ngayon. Tumingin ako sa paligid para hanapin si Dim, pero wala siya. Nakabukas din ng pinto ng kuwarto. Medyo nalungkot ako sa ideya na hindi man lang niya ako hinintay na magising. I mean, hindi ba sa mga libro, normally pagkatapos may mangyari sa mga bida ay cuddle muna pagkagising? Agad akong nanlumo sa ideya na totoong mga tao nga pala kami at hindi
“Ikaw na lang, tinatamad ako,” sagot ko sa pag-aaya niya ng ‘exercise’, kahit pa ang totoo ay alam kong hindi ko kaya dahil nga medyo masakit pa ang pagitan ng mga hita ko. “Masakit pa ba?” kaswal na tanong niya, napangiwi naman ako kasi medyo naiilan ako, gano’n pa man ay marahan akong tumango bilang tugon. “O-Oo,” sagot ko pa. Wala naman kasing mangyayari kung magsisinungaling pa ako. Para rin alam niya. “Let me see it,” aniya kaya nanlaki na naman ang mga mata ko. “Dmitri Corcuera!” sigaw ko pa sa pangalan niya. Tinignan naman niya ako ng may halong pagtataka, nakakunot pa ang noo niya na parang nagtatanong kung bakit ko siya sinisigawan. “I already saw it last night, Ali,” aniya. “I just want to make sure that it’s not swollen,” dagdag pa niya. Napalunok naman ako dahil sa narinig. Sinasabi niya sa akin ang mga bagay na ito na parang normal lang ang lahat. I mean, normal ba tala
Just like what we talked about, right after eating our lunch we had decided to swim. Siyempre nagpahinga muna kami, pagkatapos ay agad akong pumanhik papunta sa ikalawang palapag at nagsuot ng inner wears. Iyong puting tee shirt ni Dim na suot ko kanina pagkagising ko ay iyon na lang din ang napagpasyahan kong isuot. Masyado naman kasing mahaba iyon para sa akin kaya okay lang. Pagkalabas namin ay sinalubong namin ang medyo malakas pa rin na ulan. Napangiwi pa nga ako kasi sobrang lamig. “Parang hindi pala magandang ideya ang maligo sa pool,” mababa ang boses na saad ko habang naglalakad kami papunta sa pool. “Come on, it’s fine!” aniya at ngumiti pa. He’s only wearing the basketball shorts from last night, and he’s not wearing any tops. Ilang beses ko na rin siyang nakitang hubad-baro, at alam ko naman na may maganda talaga siyang katawan. Pero hindi ko pa rin maiwasan ang sarili ko na paulit ulit na mamangha sa tuwing
“Ugh, ang sarap!” usal ko pagkasubo ng isang tinidor ng pancit canton na may kasama pang itlog. Kasalukuyan kaming nanunuod ng isang nakakatawang pelikula at kumakain. What’s funny is, he was the one who boiled the egg and cooked the noodles. Hindi ko nga alam na kaya niya, pero nagawa niya. Ako naman ang nagtimpla ng milo namin. “Stop moaning, Ali. You’re giving me an idea,” bulong niya. Muntik na akong maubo dahil sa sinabi niya. Tapos ay binalikan sa isip ang sinabi ko. Ugh, ang sarap! Oo nga, ano? Parang ungol nga. “I’m not!” depensa ko. Hindi naman kasi talaga, although, aminado ako na parang gano’n ang kinalabasan. “Marunong ka palang magluto ng pancit canton. Hindi overcooked. Saktong sakto,” pag-iiba ko pa ng usapan. “I told you,” may halong pagmamalaking saad niya. “I can also fry,” dagdag pa niya. “Naniniwala na ako,” may halong pagbibirong saad ko tapos ay tumawa pa. “Instant noodles
Kasalukuyan akong nakatayo sa veranda sa silid na tinutuluyan namin ni Dim. My arms were also crossed. Nakatitig ako sa kahabaan ng dagat na ngayon ay sobrang dilim na. Maliban sa iilang mga ilaw sa poste na nasa labas ay halos wala na nga akong makita dahil sa dilim ng gabi pero rinig na rinig ko naman ang bawat paghampas ng tubig sa dalampasigan na siyang magaan pa rin sa pakiramdam. Hindi ko talaga inaakala na darating kami ulit ni Dim sa puntong ito ng buhay namin. But here we are, and it’s making me damn happy. Sobrang bilis talaga ng oras, ni hindi natin namamalayan ang bawat paglipas nito. Parang kailan lang mula noong bumalik siya. Yes, my feelings for him didn’t change even after all these years. Pero kahit na gano’n ay hindi na ako umasa na masusuklian pa iyon. Pero gaya nang sinabi ko ay heto kami ngayon. Pinaparamdam niya sa akin na mahal niya ako… na deserve ko pa ring mahalin kahit pa masyadong marami ang maling desisyon na
The next day, I woke up from deep sleep as the sunlight from the outside touched my face. Una akong lumingon sa kama, pero wala na naman si Dim sa tabi ko kaya napanguso na naman ako. I also took a glance at the wall clock and saw that it’s already 8:00 AM. I sighed and sat on the bed. Pilit kong inalala kung ano ang nangyari kagabi, tapos ay napangiti ako nang matandaan ang mga iyon. Dalawang beses iyon nangyari, and if I am not mistaken we slept at around two in the morning. Kahit pa kasi pagod na kami sa pagtakatapos ng pangalawang beses ay nag-cuddle pa kami at nag-usap lang. Akmang tatayo na sana ako nang mapatingin sa pinto, bigla kasi iyong nagbukas at pumasok doon ang nakangiting si Dim. May dala siyang tray na may lamang pagkain. “Good morning!” masayang bati pa niya. Inilapag niya sa bedside table ang almusal. Napangiti ako nang makitang isang baso ng gatas at pancake iyon na may pancake syrup pa sa taas, nakak
“You are a coward, Dmitri. Nakakahiya ka!” “You should be ashamed of yourself!” “Sana ikaw na lang ang nawala!” “You killed your brother!” “You should live your life alone!” “You don’t deserve to be happy!” Those voices kept on coming back inside my head. Like a ghost that’s haunting me. Nakakabingi dahil paulit-ulit na. And I lived with those voices over the years, I felt like I’m going to lose my sanity. Boses ni Alison ang madalas kong naririnig, pero may mga pagkakataon na sarili kong boses ang nagsasabi no’n sa akin. At hindi ko siya masisisi kung bakit nasabi niya sa akin ang mga bagay na iyon noon. What happened was too hard to take. At alam ko na dala lang ng labis na galit kaya nagawa niya akong sisihin. Hindi ako galit sa kanya. Ni hindi ko magawang magalit sa kanya. Mas nangingibabaw pa rin ang pagmamahal ko para sa kanya. But she hated me because of what happened. So to make things easier, I left everything behind. I was ready to spend my whole life alon
“Are you sure you’re okay?” mababa ang boses na tanong ko kay Dim. Kapaparada lang niya ng sasakyan niya sa parking lot ng memorial park, dahil nga naisip ni Dim na pasyalan si Drake. “Yes, love,” malambing na sagot ni Dim. Nauna siyang bumaba sa akin tapos ay binuksan ang pinto ng backseat para kunin si Dave. Napangiti ako dahil sa nasaksihan tyapos ay bumaba na rin. Habang buhat naman ni Dim si Dave ay agad niyang hinawakan ang kamay ko tapos ay sabay kaming naglakad papunta sa puntod ng kaibigan ko, na kakambal niya. Ramdam ko ang lamig ng kamay ni Dim. Siguro ay kinakabahan siya. Pero hindi ako nagsalita. Hinigpitan ko lang ang pagkakahawak ko ro’n. Siguro ay sapat na iyon para sabihin sa kanya na okay lang ang lahat at nandito lang ako sa tabi niya. Ilang sandali lang ay nakarating na kami sa harap ng puntod ni Drake. Marahan namang ibinaba ni Dim si Dave tapos ay ngumiti pa sa bata. “Dave
The next day, I woke up abruptly and feeling empty. Sa kuwarto ako ni Dim natulog, magkatabi kami, pero ngayon ay iminulat ko ang mga mata ko na wala siya sa tabi ko. I had a bad dream. In that dream, he broke up with me and left me because… he was just confused about his feelings for me. Alam ko naman na napag-usapan na namin ang tungkol dito at okay na ang lahat, kaya hindi ko maintindihan kung bakit napanaginipan ko pa iyon. Dahil ba sa pagbubuntis ko? Hindi ko alam. Pero lagi kong naririnig at lagi nilang sinasabi na madalas daw sa buntis ang pagiging emosyonal. Marahan akong umupo sa kama at tahimik na umiyak. Alam ko na hindi ko dapat iniiyakan ang panaginip lang, pero hindi ko mapigilan ang sarili ko. I really feel sad and empty for no reason. Ilang sandali lang ay marahang nagbukas ang pinto ng kuwarto. Tumingin ako ro’n habang tahimik na umiiyak, nakita ko kung paano natigilan si Dim nang makita niya ako. May dala nga rin si
I couldn’t help myself but smile. Hindi ko inakala na may ganitong plano na pala si Dim. Kinausap pa niya ang mga kaibigan ko para matulungan siya sa balak niyang ito. The proposal in the office alone was so overwhelming, I mean, it’s too overwhelming in a good way. Tapos ay may pa-engagement party pa ngayon dito sa bahay nila. Halos mga malalapit na kaibigan at pamilya ang nandito, meron ding iilan sa mga nagtatrabaho sa Corcuera Constructions. As in! Grabe, sobrang saya lang. Oo, nagawa niya akong saktan dahil sa mga maling desisyon. Pero parang bawing-bawi naman na siya sa pagpapasaya sa akin ngayon. Kanina ay nagsalita sina Tita, Tito at Dim sa maliit na entablado malapit sa may pool na ginawa ng event organizer. They gave us some heartwarming speech. Naiiyak na nga lang ako habang nakikinig sa kanila. But everything just went well. Ngayon ay nagpa-party na ang lahat. May mga kumakain pa rin sa mga tables nila, may mga nag-iinuma
Inip na inip ako habang nakaupo sa sofa. Kasalukuyan akong nandito sa opisina ni Dim. Siya naman ay abala sa trabaho. He asked me to just stay still. Gusto ko nga sanang magtrabaho, kahit na ano lang ang ipagawa niya sa akin pero hindi siya pumayag. Alam ko na unfair kasi maayos naman akong sasahod, pero ayaw talaga niya na pagawan ako ng kahit na anong trabaho. Kaya naman sa huli ay napabuntong hininga na lang ako at humiga sa sofa. Binuksan ko rin ang company tablet para makapaglaro ng paborito kong detective game. Alas tres pa lang ng hapon. At kanina pa talaga ako inip na inip. After lunch nga ay sinubukan kong puntahan sa pantry ang tatlong monay, pero sumaglit lang sila kasi marami pa raw silang kailangang tapusin. Hindi ko naman sila gustong abalahin kaya hinayaan ko na lang. Ni hindi ko pa nga naikukuwento sa kanila ang nangyari nung gabing pinasama nila ako kay Henry sa event, eh. Pagkatapos ng ilang minutong pa
Nakakatawa dahil wala pang sampong minuto ay dumating na si Dim. Halata nga sa kanya ang pagmamadali. Ang akala ko nga ay hindi niya papansinsin ang mensahe ko dahil pagod siya sa trabaho, hindi lang pala talaga siya nag-reply. “Let’s cuddle,” agad na saad niya nang pagbuksan ko siya ng pinto. “Huh? Bakit nandito ka? May trabaho ka, ah?” kunware ay saad ko. “My baby wants to cuddle, and what my baby wants, my baby gets,” aniya kaya bahagya akong napanguso. “Just because I want to cuddle doesn’t mean I want to cuddle with you!” pag-iinarte ko pa kaya napangisi siya. “But you texted me.” “W-Wrong sent lang ako!” Napangiwi ako kasi mukhang mali ata ang nasabi ko. Tinaasan naman niya ako ng kilay na para bang hindi natuwa sa narinig mula sa akin. “Eh, sino pala ang gusto mong ka-cuddle?” tanong niya. Hindi pa ako nakakasagot ay sinara na niya ang pinto. Tapos ay muli niya a
Marahan kong iminulat ang mga mata ko at agad na kumunot ang noo ko nang mapansin na pamilyar ang kuwarto. Bumaling ako pakaliwa at nakita ko na nahiga rin si Dim, nakatagilid siya at nakangiti akong tinititigan. “Good morning,” may halong lambing na bati niya. Agad naman akong napaupo sa kama dala ng gulat. And then it hit me! Nandito ako ngayon sa bahay nila. Natulog ako sa kuwarto niya! Agad akong tumingin sa wall clock at napansin na alas siete na ng umaga. “Bakit dito mo ’ko dinala? Sabi ko gusto kong umuwi!” reklamo ko. “Hindi kasi kita magising kagabi. Hindi ko rin naman alam kung saan ang apartment ni Gigi,” aniya kaya napangiwi ako. “Hindi man lang siya tumawag sa akin? Because, Dim, I’m pretty sure she did!” may halong pang-aakusa na saad ko. “She did,” aniya at marahan pang tumango. “She called you but I didn’t answer. Nag-send na lang ako ng text sa kanya gamit ang phone mo. Ang sabi ko hindi ka
“Are you okay?” tanong ni Henry sa akin pagkaparada niya ng sasakyan niya sa parking lot ng isang malaking hotel. Ngumiti naman ako sa kanya bago marahang tumango. “Yeah, thank you for asking,” sagot ko kahit na ang totoo ay medyo kinakabahan ako. As soon as he turned off the car’s engine, we both stepped out of the car. Huminga pa ako ng malalim habang nakatingin sa entrance ng hotel. Ang daming mga bisita. Bihis na bihis silang lahat at mukhang galing lahat sa mayayamang mga pamilya. “Let’s go,” ani Henry. Sabay naman kaming naglakad papasok. He even offered his right arm on me. Kahit na nagdadalawang isip ay kumapit pa rin ako ro’n. “Kung hindi lang dahil sa request ng magaling at tsismosa mong girlfriend, hindi ako papayag dito,” mahinang saad ko kaya natawa siya. “At kung ako naman ang hindi pumayag baka isang linggo akong awayin no’n,” sagot naman niya kaya sabay kaming natawa.
“Tell me what really happened that day,” utos ko. Katatapos lang naming kumain ng lunch. Hindi marami ang nakain ko kahit pa sobrang gutom ako. Mas importante kasi sa akin ang mapag-usapan namin ang nangyari mahigit dalawang taon ang nakakalipas. “I… I was having a yacht party with them,” aniya at huminga pa ng malalim na para bang sobrang hirap sa kanya na balikan ang lahat. But I want to hear his thoughts. Kahit pa naaawa ako sa kanya, at kahit na hindi ko siya gustong pilitin na pag-usapan ang mga bagay na ito ay alam kong kailangan para alam ko rin kung paano ko siya matutulungan. This has been long overdue, to be honest. “I saw him kissing a girl,” aniya at mariin pang pumikit. “I got mad because… he’s in a relationship with you. Kahit na sinabi mo na ako ang mahal mo noon, nagalit ako kasi… kasi bakit ka niya lolokohin samantalang ako… pangarap kita,” aniya at muling huminga ng malalim. “So you challenged him on a