Chapter 63 - SPG

Kasalukuyan akong nakatayo sa veranda sa silid na tinutuluyan namin ni Dim. My arms were also crossed. Nakatitig ako sa kahabaan ng dagat na ngayon ay sobrang dilim na.

Maliban sa iilang mga ilaw sa poste na nasa labas ay halos wala na nga akong makita dahil sa dilim ng gabi pero rinig na rinig ko naman ang bawat paghampas ng tubig sa dalampasigan na siyang magaan pa rin sa pakiramdam.

Hindi ko talaga inaakala na darating kami ulit ni Dim sa puntong ito ng buhay namin. But here we are, and it’s making me damn happy.

Sobrang bilis talaga ng oras, ni hindi natin namamalayan ang bawat paglipas nito. Parang kailan lang mula noong bumalik siya. Yes, my feelings for him didn’t change even after all these years.

Pero kahit na gano’n ay hindi na ako umasa na masusuklian pa iyon. Pero gaya nang sinabi ko ay heto kami ngayon. Pinaparamdam niya sa akin na mahal niya ako… na deserve ko pa ring mahalin kahit pa masyadong marami ang maling desisyon na