LOGINShare
Chapter 1
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56“Tell me the truth Akira, is he my son?”
Nanlaki naman ang mga ni Akira ng tanungin na siya ng lalaking nasa harapan niya. Ramdam na rin niya ang lamig ng pader na humahalik sa kaniyang likuran. Biglang nanuyo ang kaniyang lalamunan at tila nakalimutan ng mag-salita pa.
“A-ah…” hindi nito mahanap ang tamang isasagot.
Napatayo naman ng matuwid ang lalaki at saka inilagay ang dalawang kamay sa magkabilang bulsa ng kaniyang suot na trouser at saka mataimtim na tinitigan ang natatakot na babae. “I just gave you the chance to be honest with me,” saad nito at napabuntong-hininga.
“H-hindi mo siya anak,” pilit na tinatapangang sagot ni Akira kahit nanginginig na ang boses nito. Ikinuyom niya ang mga palad hanggang sa maramdaman niya ang mga kuko na bumabaon rito. “Patay na ‘yong ama niya,” dagdag pa nito.
Bahagyang napatawa ang lalaki sa kaniyang itinuran. “Ah,” napatango ito, umaaktong kumbinsido. “Then how about the DNA result then? Ah, did the doctor forged it or something?” inosenting tanong nito at saka napakamot sa kaniyang batok. “How about that, Akira?”
Napa-awang ang bibig ni Akira habang nanlalaki ang mga mata at nanginginig. “H-hindi… Hindi— hindi ikaw iyon,” pagpupumilit nito at naluluha na, pilit lang na pinipigilan.
“So you still choose to lie, huh? Okay then,” tumango-tango ito at napangiti na kaswal nitong binibigay sa babae. “Then I’m going to lie too,” saad niya, “You’re not going to get out from this house anymore. You and your son will stay here. You and your son will be under my possession.”
Dahil sa panginginig ng tuhod ay bumagsak na si Akira sa kaniyang kinatatayuan at sunod-sunod ng tumulo ang kaniyang mga luha. Hindi alam kung paano siya napunta sa ganitong sitwasyon at mas lalong hindi niya alam kung paano niya matatakasan ang mapanlinlang na taong nasa harapan niya.
Wala na siyang takas pa.
Narinig ni Akira ang bahagyang pagtawa ng lalaki at saka ito ibinaba ang sarili upang magka-lebel na ang kanilang mata. Hinaplos nito ang kaliwang pisnge ng babae at pinahiran ang luha nito gamit ang kaniyang hinlalaking daliri.
“There are really things that are inevitable, Akira and one of those are meeting me and ending up with this situation,” muli itong tumawa ng mahina at saka ngumiti ng kay tamis na umabot pa sakaniyang mga mata. “Let’s have fun, tho? I remember how feisty you were when you said that you won’t be assigned to me if you’re not good at your job. Let me see that again because,” lumapit ito sa bandang tainga ng babae at bumulong, “I love seeing you get so wild, Akira.”
Hindi na makagalaw pa at makapagsalita si Akira. Mistula siyang estatwa sa kinauupuan niyang malamig na sahig. Tumayo naman na ang lalaki at saka siya binigyan ng munting ngiti bago naglakad papalayo. Ang tanging nagawa lamang ni Akira ay ang sundan ng mata ang lalaki hanggang sa mabuksan nito ang pinto ngunit mas ikinalula ni Akira ng pagbukas niya ng pinto ay nakita nito ang anak niyang nakatingin sakaniya.
“Nak…” halos bulong na nito. Nakita nito ang pagbulong ng lalaki sa kaniyang anak at saka tumango ang bata, hinawakan ang kamay ng nakatatanda at saka sila naglakad palayo. “A-anak… I’m sorry, anak… Sorry kung siya pa talaga…”
Paano nga ba umabot sa ganitong sitwasyon si Akira at paano niya matatakasan ang isang lalaking katulad nito gayong… mayroon silang anak?
Related chapters
Bearing The Psychopath's Son Chapter 2
“Akira, tumigil ka muna sa pag-aaral. Hindi ko na kaya ang isa pang taon na pagpapaaral sayo. Balita ko rin ay mahal iyang thesis na iyan? Ang kapatid mo na lang muna ang pag-papaaralin natin.” Hanggang ngayon ay naaalala pa rin ni Akira Lea Montero ang bawat salitang binitiwan ng kaniyang ina sa araw kung saan niya nalaman na hindi na siya magpapatuloy pa sa pag-aaral. Napabuntong hininga na lang ito at pilit na ipinikit ang mga mata at saka siya tumayo at lumabas sa kubeta kung asan niya piniling magpahinga. Naglakad siya at pumasok sa sa isang kwarto. Kaagad namang bumungad sakaniya ang iba pang mga dalaga na hindi magkaugaga sa pag-aayos ng kanilang mukha. May naglalagay ng make-up, may nag-aayos ng buhok at mga kuko, at nagbibihis ng maiigsing damit. Naupo si Akira sa kaniyang usual na pwesto at sinimulan ng hawakan ang brush at ang kaniyang make-up kit. “Lea?” boses ng isang babae. Lumingon si Akira at bahagyang ngumiti at itinaas ang kanang kamay na may hawak ng brush. “Ti
Bearing The Psychopath's Son Chapter 3
“Argh!” pag-ungol ni Akira matapos niyang ibukas ang mata niya. Kaagad niyang inilibot ang mga mata at nasa kama pa rin siya kung saan nangyare ang lahat. Hirap itong gumalaw, masakit ang buong katawan, at nahihilo rin ang kaniyang ulo. Tiningan nito ang sarili sa ilalim ng kumot at wala itong suot na damit. KItang-kita rin ang pasa at pamumula ng kaniyang hita. Napabuntong hininga na lang ito at pinilit na umalis sa kama para hanapin ang damit niya. Napansin niya rin ang sobreng nasa lamesa at kaagad niya itong kinuha. Namilog ang mga mata ng makita kung gaano ito kakapal. Itinago niya ito sa kaniyang likuran at saka na lumabas. Malapit na palang sumikat ang araw at nag-uumpisa na ring maglinis ang iba. May iilang bumati kay Akira at bahagya lang siyang ngumiti. Inayos nito ang mga gamit, nagpaalam at nagbigay ng komisyon sa manager niya at saka na umalis sa club. Nakarating ito sa kaniyang tinutuluyang maliit na apartment at saka napiling matulog na lang muna upang mas makapagpah
Bearing The Psychopath's Son Chapter 4
“So, sino yung ama n'yan?” Napatahimik si Akira sa tanong ng kaniyang kaibigan na kauupo lang matapos siyang abutan ng maiinom. Mas pinili muna ni Akira na tumuloy sa bahay ni Aia kaysa dumiretso sa bahay mismo nila. “H-hindi ko alam…” halos bulong na ni Akira at lumagok ng kaonting tubig. “Anong—“ hindi na lang ni Aia ipinagpatuloy ang kaniyang sasabihin at mas piniling ibahin na lang ang usapan. "Sorry beb, ha?” “Ha? Bakit naman?” takang tanong ni Akira at nakita niyang naiiyak ito. “Hoy, ba’t ka naman ganiyan Beb,” naramdaman na rin ni Akira ang pag-init ng kaniyang mga mata. “Sorry kasi wala ako doon, eh. Sorry kasi ikaw lang mag-isa. I’m so sorry, Beb. Hindi mo talaga deserve to,” tuluyan nan gang naiyak ang dalawa. “Ano ka ba,” saad ni Akira at niyakap ang kaibigan. “Kakayanin ko lahat, Aia. Kakayanin ko ‘to. Ako na ‘to, eh,” pagbibiro pa nito at napatawa na lang din ng mahina si Aia. “Promise ko sayo, Aki. Andito lang ako. Promise ‘yan. Kahit anong mangyare, susuportahan
Bearing The Psychopath's Son Chapter 5
“Good morning, ma’am. Hatid ko lang po si Azi.”“Ah yes, Ms. Akira. Good morning din,” bati rin sakaniya pabalik ng daycare teacher. “Hubarin yung sapatos, Azi ha? Tapos suot ng slippers, okay?” bilin nito sa bata na tahimik lang naman din nitong sinunod bago pumasok sa loob ng kwarto.“Ah ma’am, kamusta naman si Yuki dito sa school?” tanong ni Akira sa teacher ng bata.“Actually, may nakita akong changes kay Azi,” panimula nito. “Last school year during prep 1 niya, nakikipag-usap pa naman siya at nakikipaglaro sa mga classmates niya tapos active rin siya sa mga activitie pero ngayong prep 2 na siya, bigla na lang siyang tumahimik at mas pinipili niyang maging mapag-isa,” saad nito.Tumango-tango naman si Akira at tinanaw ang anak na mag-isa sa isang lamesa sa playing area at may hawak na krayola at papel na tila may sarili itong mundo.“Gan’on po ba?” napailing si Akira. “Sa bahay po kasi ganiyan rin siya sa ibang tao pero ‘pag kami lang dalawa eh nangingiti naman siya sa’kin,” saad
Bearing The Psychopath's Son Chapter 6
“Is that my grandson, Lucas? Wow, you’re a grown as* man now, huh?”Ang mga tao sa loob ng venue hall ay napangiti at napatawa dahil sa saad ng isang kilalang businessman na si Mr. Nakamura; edad ay nasa mid-50s. “You grew up so well, Lucas and those smiles in your eyes never fade,” dagdag pa nito at tinapik ang balikat ng lalaking si Lucas.Ngumiti si Lucas, “It’s been awhile too, Mr. Nakamura. It’s nice to see you here,” sabat nito.“You know I’m always in your side,” saad ni Mr. Nakamura at kumindat pa. “See you around, kiddo. Job well done!” sigaw nito at tumatawang naglakad paalis.Kasabay ng pag-alis niya ay ang muling pagbati ni Lucas sa mga bisita at hinding-hindi mawawala ang ngiti nito sa mukha. Halatang mabuting tao, may paggalang, at marunong makisama.“Sir Lucas?” tawag ng kaniyang kaibigan at assistant na si Sebastian Marcelo.Lumingon naman si Lucas para tingnan ito. “He’s here?” tanong niya at tumango naman si Sebastian. “Let’s go,” saad niya at nauna ng maglakad palab
Latest chapter
Bearing The Psychopath's Son Chapter 6
“Is that my grandson, Lucas? Wow, you’re a grown as* man now, huh?”Ang mga tao sa loob ng venue hall ay napangiti at napatawa dahil sa saad ng isang kilalang businessman na si Mr. Nakamura; edad ay nasa mid-50s. “You grew up so well, Lucas and those smiles in your eyes never fade,” dagdag pa nito at tinapik ang balikat ng lalaking si Lucas.Ngumiti si Lucas, “It’s been awhile too, Mr. Nakamura. It’s nice to see you here,” sabat nito.“You know I’m always in your side,” saad ni Mr. Nakamura at kumindat pa. “See you around, kiddo. Job well done!” sigaw nito at tumatawang naglakad paalis.Kasabay ng pag-alis niya ay ang muling pagbati ni Lucas sa mga bisita at hinding-hindi mawawala ang ngiti nito sa mukha. Halatang mabuting tao, may paggalang, at marunong makisama.“Sir Lucas?” tawag ng kaniyang kaibigan at assistant na si Sebastian Marcelo.Lumingon naman si Lucas para tingnan ito. “He’s here?” tanong niya at tumango naman si Sebastian. “Let’s go,” saad niya at nauna ng maglakad palab
Bearing The Psychopath's Son Chapter 5
“Good morning, ma’am. Hatid ko lang po si Azi.”“Ah yes, Ms. Akira. Good morning din,” bati rin sakaniya pabalik ng daycare teacher. “Hubarin yung sapatos, Azi ha? Tapos suot ng slippers, okay?” bilin nito sa bata na tahimik lang naman din nitong sinunod bago pumasok sa loob ng kwarto.“Ah ma’am, kamusta naman si Yuki dito sa school?” tanong ni Akira sa teacher ng bata.“Actually, may nakita akong changes kay Azi,” panimula nito. “Last school year during prep 1 niya, nakikipag-usap pa naman siya at nakikipaglaro sa mga classmates niya tapos active rin siya sa mga activitie pero ngayong prep 2 na siya, bigla na lang siyang tumahimik at mas pinipili niyang maging mapag-isa,” saad nito.Tumango-tango naman si Akira at tinanaw ang anak na mag-isa sa isang lamesa sa playing area at may hawak na krayola at papel na tila may sarili itong mundo.“Gan’on po ba?” napailing si Akira. “Sa bahay po kasi ganiyan rin siya sa ibang tao pero ‘pag kami lang dalawa eh nangingiti naman siya sa’kin,” saad
Bearing The Psychopath's Son Chapter 4
“So, sino yung ama n'yan?” Napatahimik si Akira sa tanong ng kaniyang kaibigan na kauupo lang matapos siyang abutan ng maiinom. Mas pinili muna ni Akira na tumuloy sa bahay ni Aia kaysa dumiretso sa bahay mismo nila. “H-hindi ko alam…” halos bulong na ni Akira at lumagok ng kaonting tubig. “Anong—“ hindi na lang ni Aia ipinagpatuloy ang kaniyang sasabihin at mas piniling ibahin na lang ang usapan. "Sorry beb, ha?” “Ha? Bakit naman?” takang tanong ni Akira at nakita niyang naiiyak ito. “Hoy, ba’t ka naman ganiyan Beb,” naramdaman na rin ni Akira ang pag-init ng kaniyang mga mata. “Sorry kasi wala ako doon, eh. Sorry kasi ikaw lang mag-isa. I’m so sorry, Beb. Hindi mo talaga deserve to,” tuluyan nan gang naiyak ang dalawa. “Ano ka ba,” saad ni Akira at niyakap ang kaibigan. “Kakayanin ko lahat, Aia. Kakayanin ko ‘to. Ako na ‘to, eh,” pagbibiro pa nito at napatawa na lang din ng mahina si Aia. “Promise ko sayo, Aki. Andito lang ako. Promise ‘yan. Kahit anong mangyare, susuportahan
Bearing The Psychopath's Son Chapter 3
“Argh!” pag-ungol ni Akira matapos niyang ibukas ang mata niya. Kaagad niyang inilibot ang mga mata at nasa kama pa rin siya kung saan nangyare ang lahat. Hirap itong gumalaw, masakit ang buong katawan, at nahihilo rin ang kaniyang ulo. Tiningan nito ang sarili sa ilalim ng kumot at wala itong suot na damit. KItang-kita rin ang pasa at pamumula ng kaniyang hita. Napabuntong hininga na lang ito at pinilit na umalis sa kama para hanapin ang damit niya. Napansin niya rin ang sobreng nasa lamesa at kaagad niya itong kinuha. Namilog ang mga mata ng makita kung gaano ito kakapal. Itinago niya ito sa kaniyang likuran at saka na lumabas. Malapit na palang sumikat ang araw at nag-uumpisa na ring maglinis ang iba. May iilang bumati kay Akira at bahagya lang siyang ngumiti. Inayos nito ang mga gamit, nagpaalam at nagbigay ng komisyon sa manager niya at saka na umalis sa club. Nakarating ito sa kaniyang tinutuluyang maliit na apartment at saka napiling matulog na lang muna upang mas makapagpah
Bearing The Psychopath's Son Chapter 2
“Akira, tumigil ka muna sa pag-aaral. Hindi ko na kaya ang isa pang taon na pagpapaaral sayo. Balita ko rin ay mahal iyang thesis na iyan? Ang kapatid mo na lang muna ang pag-papaaralin natin.” Hanggang ngayon ay naaalala pa rin ni Akira Lea Montero ang bawat salitang binitiwan ng kaniyang ina sa araw kung saan niya nalaman na hindi na siya magpapatuloy pa sa pag-aaral. Napabuntong hininga na lang ito at pilit na ipinikit ang mga mata at saka siya tumayo at lumabas sa kubeta kung asan niya piniling magpahinga. Naglakad siya at pumasok sa sa isang kwarto. Kaagad namang bumungad sakaniya ang iba pang mga dalaga na hindi magkaugaga sa pag-aayos ng kanilang mukha. May naglalagay ng make-up, may nag-aayos ng buhok at mga kuko, at nagbibihis ng maiigsing damit. Naupo si Akira sa kaniyang usual na pwesto at sinimulan ng hawakan ang brush at ang kaniyang make-up kit. “Lea?” boses ng isang babae. Lumingon si Akira at bahagyang ngumiti at itinaas ang kanang kamay na may hawak ng brush. “Ti
Bearing The Psychopath's Son Chapter 1
“Tell me the truth Akira, is he my son?” Nanlaki naman ang mga ni Akira ng tanungin na siya ng lalaking nasa harapan niya. Ramdam na rin niya ang lamig ng pader na humahalik sa kaniyang likuran. Biglang nanuyo ang kaniyang lalamunan at tila nakalimutan ng mag-salita pa. “A-ah…” hindi nito mahanap ang tamang isasagot. Napatayo naman ng matuwid ang lalaki at saka inilagay ang dalawang kamay sa magkabilang bulsa ng kaniyang suot na trouser at saka mataimtim na tinitigan ang natatakot na babae. “I just gave you the chance to be honest with me,” saad nito at napabuntong-hininga. “H-hindi mo siya anak,” pilit na tinatapangang sagot ni Akira kahit nanginginig na ang boses nito. Ikinuyom niya ang mga palad hanggang sa maramdaman niya ang mga kuko na bumabaon rito. “Patay na ‘yong ama niya,” dagdag pa nito. Bahagyang napatawa ang lalaki sa kaniyang itinuran. “Ah,” napatango ito, umaaktong kumbinsido. “Then how about the DNA result then? Ah, did the doctor forged it or something?” inosent
