Novels by kriingkles

“Is that my grandson, Lucas? Wow, you’re a grown as* man now, huh?”Ang mga tao sa loob ng venue hall ay napangiti at napatawa dahil sa saad ng isang kilalang businessman na si Mr. Nakamura; edad ay nasa mid-50s. “You grew up so well, Lucas and those smiles in your eyes never fade,” dagdag pa nito at tinapik ang balikat ng lalaking si Lucas.Ngumiti si Lucas, “It’s been awhile too, Mr. Nakamura. It’s nice to see you here,” sabat nito.“You know I’m always in your side,” saad ni Mr. Nakamura at kumindat pa. “See you around, kiddo. Job well done!” sigaw nito at tumatawang naglakad paalis.Kasabay ng pag-alis niya ay ang muling pagbati ni Lucas sa mga bisita at hinding-hindi mawawala ang ngiti nito sa mukha. Halatang mabuting tao, may paggalang, at marunong makisama.“Sir Lucas?” tawag ng kaniyang kaibigan at assistant na si Sebastian Marcelo.Lumingon naman si Lucas para tingnan ito. “He’s here?” tanong niya at tumango naman si Sebastian. “Let’s go,” saad niya at nauna ng maglakad palab

“Good morning, ma’am. Hatid ko lang po si Azi.”“Ah yes, Ms. Akira. Good morning din,” bati rin sakaniya pabalik ng daycare teacher. “Hubarin yung sapatos, Azi ha? Tapos suot ng slippers, okay?” bilin nito sa bata na tahimik lang naman din nitong sinunod bago pumasok sa loob ng kwarto.“Ah ma’am, kamusta naman si Yuki dito sa school?” tanong ni Akira sa teacher ng bata.“Actually, may nakita akong changes kay Azi,” panimula nito. “Last school year during prep 1 niya, nakikipag-usap pa naman siya at nakikipaglaro sa mga classmates niya tapos active rin siya sa mga activitie pero ngayong prep 2 na siya, bigla na lang siyang tumahimik at mas pinipili niyang maging mapag-isa,” saad nito.Tumango-tango naman si Akira at tinanaw ang anak na mag-isa sa isang lamesa sa playing area at may hawak na krayola at papel na tila may sarili itong mundo.“Gan’on po ba?” napailing si Akira. “Sa bahay po kasi ganiyan rin siya sa ibang tao pero ‘pag kami lang dalawa eh nangingiti naman siya sa’kin,” saad

“So, sino yung ama n'yan?” Napatahimik si Akira sa tanong ng kaniyang kaibigan na kauupo lang matapos siyang abutan ng maiinom. Mas pinili muna ni Akira na tumuloy sa bahay ni Aia kaysa dumiretso sa bahay mismo nila. “H-hindi ko alam…” halos bulong na ni Akira at lumagok ng kaonting tubig. “Anong—“ hindi na lang ni Aia ipinagpatuloy ang kaniyang sasabihin at mas piniling ibahin na lang ang usapan. "Sorry beb, ha?” “Ha? Bakit naman?” takang tanong ni Akira at nakita niyang naiiyak ito. “Hoy, ba’t ka naman ganiyan Beb,” naramdaman na rin ni Akira ang pag-init ng kaniyang mga mata. “Sorry kasi wala ako doon, eh. Sorry kasi ikaw lang mag-isa. I’m so sorry, Beb. Hindi mo talaga deserve to,” tuluyan nan gang naiyak ang dalawa. “Ano ka ba,” saad ni Akira at niyakap ang kaibigan. “Kakayanin ko lahat, Aia. Kakayanin ko ‘to. Ako na ‘to, eh,” pagbibiro pa nito at napatawa na lang din ng mahina si Aia. “Promise ko sayo, Aki. Andito lang ako. Promise ‘yan. Kahit anong mangyare, susuportahan

“Argh!” pag-ungol ni Akira matapos niyang ibukas ang mata niya. Kaagad niyang inilibot ang mga mata at nasa kama pa rin siya kung saan nangyare ang lahat. Hirap itong gumalaw, masakit ang buong katawan, at nahihilo rin ang kaniyang ulo. Tiningan nito ang sarili sa ilalim ng kumot at wala itong suot na damit. KItang-kita rin ang pasa at pamumula ng kaniyang hita. Napabuntong hininga na lang ito at pinilit na umalis sa kama para hanapin ang damit niya. Napansin niya rin ang sobreng nasa lamesa at kaagad niya itong kinuha. Namilog ang mga mata ng makita kung gaano ito kakapal. Itinago niya ito sa kaniyang likuran at saka na lumabas. Malapit na palang sumikat ang araw at nag-uumpisa na ring maglinis ang iba. May iilang bumati kay Akira at bahagya lang siyang ngumiti. Inayos nito ang mga gamit, nagpaalam at nagbigay ng komisyon sa manager niya at saka na umalis sa club. Nakarating ito sa kaniyang tinutuluyang maliit na apartment at saka napiling matulog na lang muna upang mas makapagpah

“Akira, tumigil ka muna sa pag-aaral. Hindi ko na kaya ang isa pang taon na pagpapaaral sayo. Balita ko rin ay mahal iyang thesis na iyan? Ang kapatid mo na lang muna ang pag-papaaralin natin.” Hanggang ngayon ay naaalala pa rin ni Akira Lea Montero ang bawat salitang binitiwan ng kaniyang ina sa araw kung saan niya nalaman na hindi na siya magpapatuloy pa sa pag-aaral. Napabuntong hininga na lang ito at pilit na ipinikit ang mga mata at saka siya tumayo at lumabas sa kubeta kung asan niya piniling magpahinga. Naglakad siya at pumasok sa sa isang kwarto. Kaagad namang bumungad sakaniya ang iba pang mga dalaga na hindi magkaugaga sa pag-aayos ng kanilang mukha. May naglalagay ng make-up, may nag-aayos ng buhok at mga kuko, at nagbibihis ng maiigsing damit. Naupo si Akira sa kaniyang usual na pwesto at sinimulan ng hawakan ang brush at ang kaniyang make-up kit. “Lea?” boses ng isang babae. Lumingon si Akira at bahagyang ngumiti at itinaas ang kanang kamay na may hawak ng brush. “Ti

“Tell me the truth Akira, is he my son?” Nanlaki naman ang mga ni Akira ng tanungin na siya ng lalaking nasa harapan niya. Ramdam na rin niya ang lamig ng pader na humahalik sa kaniyang likuran. Biglang nanuyo ang kaniyang lalamunan at tila nakalimutan ng mag-salita pa. “A-ah…” hindi nito mahanap ang tamang isasagot. Napatayo naman ng matuwid ang lalaki at saka inilagay ang dalawang kamay sa magkabilang bulsa ng kaniyang suot na trouser at saka mataimtim na tinitigan ang natatakot na babae. “I just gave you the chance to be honest with me,” saad nito at napabuntong-hininga. “H-hindi mo siya anak,” pilit na tinatapangang sagot ni Akira kahit nanginginig na ang boses nito. Ikinuyom niya ang mga palad hanggang sa maramdaman niya ang mga kuko na bumabaon rito. “Patay na ‘yong ama niya,” dagdag pa nito. Bahagyang napatawa ang lalaki sa kaniyang itinuran. “Ah,” napatango ito, umaaktong kumbinsido. “Then how about the DNA result then? Ah, did the doctor forged it or something?” inosent

“Let’s meet my dad.”Kaagad akong napabangon sa kinahihigaan ko. “What!?” halos lumuwa na ang mata ko sa gulat.“Y-your,” then he gestured to cover my chest as we just ended our love time earlier.“Oh! S-sorry,” saad ko naman at kinuha ang kumot. “Ano ulit ang sabi mo?” pag-uulit ko sakaniya.“It’ll be his birthday soon and he wants all of his sons to be in there. That’s why, I want you to come with me,” he explained.“Wait, this is not a joke right?” tanong ko ulit.Napatawa naman ito at saka niya hinawakan ang kabilang kamay. “Natatakot ka ba?” tanong niya sakin.“Medyo?”Huminga ito ng malalim, “Don’t worry, I’ll be just right here for you. Okay?”

“No! You all cheated!” I accused them all.“We didn’t!”“That was Vann’s idea,” sabat ni Alpha.“I just want to save my sister,” sagot naman ni kuya Vann sakaniya.It turns out that, kuya Vann already knew what was happening that time and he really wants me to save already but he played with Chief’s plan.Kinausap niya si Alpha and then they meet para pag-usapan ang plano. Hidni lang din pagsagip sakin ang ginawa nila but to really kill Chief at the first place. Hindi alam ni Mike nababaliktarin din pala siya ni Delta kaya wala talaga siyang idea na sa side pa din talaga ni Seniorito si Delta.“How can I leave the organization when I haven’t defeat Alas yet?” saad niya naman na ikinatawa ko.Dinala nila si Mike sa isang hospital and kuya Vann take care of

I went in again in there still feeling a slight numb in my feet so I need to walk-run, and not totally run or I’ll mess up. I’m still wondering while Kylie is in here and letting me go again in here when I’m freakin’ injured.Walang halos tao na nakabantay ngayon dito at andoon lahat ng atensiyon nila. Wala na rin akong halos na naririnig na putok ng baril pero kaagad akong nagulat ng may taong bumgsak mula sa harapan ko and it turned out to be Mike.“W-why are you still in here?” nahihirapan niyang tanong.Kitang-kita ko ang mga sugat nito at pasa sa mukha niya. Maya-maya pa ay nakita kong papalapit sa direction namin si Seniorito. Putok din ang labi nito at may mga pasa sa mukha.Pero di katulad ni Mike ay mas okay pa si Seniorito tingnan kesa sakaniya. Anong ginagawa ng dalawang to?Pagkalapit ni Seniorito saamin ay hindi man lang ako nito t

Dinala nila ako sa mataas na palapag at kinagulat ko na pagpasok ko doon ay napakaraming CCTV monitors. Everyone became busy, like they are all going for a big event.I also can’t believe that they can bait the two groups like this. Everything doesn’t make sense.Nakita ko din na si Delta ang nakaassigned sa lahat ng mga nakaupo sa kaniya-kaniya nilang screen at ako naman itong ipinosas nila sa isang poste habang nakaupo.Nilapitan naman ako ni Mike, “Stay here, okay? Ilalayo kita sa kanila kahit anong mangyare,” saad niya pero hindi ko man lang siya tiningnan.How I see and treat Mike just changed after everything. Hindi ko alam kung tama ba talaga ang pagtrato ko sakaniya pero ayaw ko lang talaga siyang pansinin sa ngayon.Around 10 in the evening ay nakita ko na sa isang screen na may lalaking dumating at may kasama din itong mga tauhan niya. Umupo siya sa at saka it

“Ano to Mike?”Tanong ko sakaniya. Ipinasok nila ako sa isang maayos na kwarto. Naka upo ako at mayroong lamesa sa harapan ko at si Mike ang nasa harapan ko habang si Dwayne naman ay nakatayo lang at nakasandal sa may pader.“Stella, I’m doing what’s right,” sagot niya sakin.“Right?” taas kilay kong pag-uulit sakaniya. “Tama bang traidorin ang kaibigan mo? Naging kasama mo siya sa loob ng ilang taon, Mike! At ito ang ibabalik mo sakaniya? How could you!?” sigaw ko sakaniya.“Hindi mo alam kung ano ang totoong nangyare, Stella.”“Then tell me what the truth is.”“They killed my whole family,” he answered.Natigilan ako sa sinabi niya at hindi ko alam kung ano ang irereact ko. Biglang napatulo ang luha ko ng hindi ko man lang namamalayan. Mike a

Dis-oras na ng gabi at ikinulong nila ako sa isang kwarto na walang kahit na anong laman kundi sapot ng gagamba at mga alikabok. Nakaposas pa din ang mga kamay ko kaya limitado pa din ang mga galaw ko.Naglakad ako papunta sa isang bintana at luma na iyon kaya binalak kong sipain pero napatigil ako ng bumukas ang pinto kaya agad akong napatigil.Si Kiko.“Anong ginagawa mo dito?” tanong ko sakaniya.“Binabantayan ka,” sagot niya sakin at saka niya sinarado ang pinto.“Hindi mo na ako kailangang bantayan,” sabat ko naman.“Alam ko lang kasing tatakas ka, kaya dapat kitang bantayan,” sagot niya sakin pabalik.Nilapitan ko siya at saka ako nagsalita, “Kailangan kong mapigilan ang pagpunta nila dito, Kiko. Ayaw kong lumaki ang gulo,” saad ko.“Kaya mo ba?&r