Chapter 4

Sa bilis ng pangyayari ay namalayan ko na lang na nakaupo na siya sa sahig tukod ang kaniyang siko para mabalanse ang kaniyang katawan sa pagkakasalampak nito sa sahig. Kahit ako ay nabigla sa nagawa ko.

"Oh my God! So—sorry!" Mabilis akong lumapit dito at tinulungan siyang makatayo.

Ngunit, hinawi lang nito ang kamay ko. Napakunot ang noo ko sa inis dahil sa ginawa niya.

Tumayo rin ito tila inayos ang kaniyang panga dahil sa pagkakasuntok ko rito.

"Wow, pre! Akalain mo 'yon nasuntok ka? At, babae pa talaga," ani ni Mark na tumatawa pa. Agad itong napatikom ng titigan siya nito ng masama.

"Shut the f*ck up!" May diin sa bawat salitang binitawan nito. Nakakakilabot ang tono ng boses nito.

"Easy, man. Ang mabuti pa ay huwag mo na lang muna pilitin si ateng maganda, bigyan mo muna ng ilang araw. Kahit ako bigla mo akong ayain magpakasal, hindi rin ako papayag, e. Stranger ka sa mata niyan." Tila namangha ako sa binitawang salita ng lalaking clean cut ang buhok. Buti pa siya ay nakakaintindi sa nangyayari.

Sino ba naman kasing siraulo ang magpapakasal tapos hindi mo pa kilala? As in totally stranger pa sa buhay mo. Not me!

"Wow naman pareng Justin, may punto ka riyan," ani ni Mark habang tinatapik ang balikat ni Justin at bahagyang tumatawa, pero isang malakas siko lamang sa tagiliran ang natanggap nito.

"Fine. I'll give you a f*cking 1 day to think about it. Just a f*cking 1 day, woman." Dahan-dahan man ang pagkakabigkas nito sa akin ay ramdam ko pa rin ang diin sa bawat salita nito, grabe naman ito magmura.

"Fine. I'll you a f*cking answer after 1 day, asshole." Balik kong sabi rito pero kunot noo ang natanggap ko sa kaniya. Akala niya ba papatalo ako sa kaniya? In his dreams!

"Ayon, edi nagkaayos. Oo nga pala, miss. Ano nga palang pangalan mo?" Nabaling ang tingin ko kay Justin dahil sa biglaang pagtanong nito nang aking pangalan.

Nahihiya man ay nagawa ko pa ring sungitan ito kahit guwapo siya sa paningin ko, "Lara...Lara Foster," malamig na pagpapakilala ko.

Inabot naman nito ang kaniyang kamay para makipagkamay at hindi naman ako arrogante katulad ng lalaking gustong magpakasal sa akin ngayon, inabot ko ang kamay nito at nakipagkamay.

"Nice name," puri pa nito.

"Jacob Smith." Napalingon ako sa lalaking nagsalita, at napaismid dahil bigla-bigla na lang itong sumingit sa pag-uusap namin.

"Alis na ako, baka puwede niyo naman akong ihatid kung saan ninyo ako kinuha 'di ba?" usal ko na para bang hindi narinig ang pagpapakilala ni Jacob. Pakialam ko naman sa kaniya?

Gusto kong matawa pero pinipigilan ko lang dahil sa nakikita kong reaksyon sa mukha nito kahit itago niya pa, mukhang hindi sanay ang isa na ito na ma-reject sa buong buhay niya.

Huminga ito nang malalim at saka sumenyas sa dalawang kaibigan niya na parang sinasabi nitong sila na ang bahala sa akin.

"Tara na, Lara. Baka mapuno pa nang bala ang katawan namin dito." Tila natatakot na aya ni Mark sa akin at sumunod na rin si Justin sa amin.

Habang naglalakad ay hindi ko maiwasang mamangha sa laki ng bahay na pinagdalhan sa akin. Kaniya kaya itong bahay na ito? Malamang Lara sa kaniya ito. Sagot ko sa akong sariling tanong, tila ako nababaliw dahil kinakausap ko ang sarili ko sa isip ko.

Napakaputi ng buong bahay, kabaliktaran ng budhi ng aroganteng lalaki na iyon. Akala mo kinulang nang aruga dahil tila galit ito sa buong mundo, e. Kakaurat pagmasdan nang pagmumukha.

"Lara, sakay na."

Hindi ko namalayan nasa tapat na pala kami ng sasakyan at nakalabas na ng bahay dahil sa pag-iisip sa lintek na lalaking iyon. Sumakay naman na ako agad.

"Teka nga pala, alam niyo ba kung saan ninyo ako ihahatid?" Angal ko sa dalawang ito.

"Oo naman. Naitimbre na sa amin 'yan ni pareng Jacob." Walang kaabog-abog na sagot ni Mark sa akin.

Pansin ko sa dalawang ito na malayo ang personalidad nila lalo na doon sa lintek na lalaking iyon. itong si Mark parang pakawalang tao, na go with the flow at parang happy go lucky. Samantalang itong si Justin ay may pagkaseryoso man ay mabibiro mo pa rin. Malawak na tao, parang ang sarap kausap tungkol sa mga bagay-bagay.

Si Jacob? Nevermind.

Napansin kong malapit na kami sa bahay na— BAHAY NAMIN?! Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin sa dinadaanan namin. Paanong nalaman nila ang bahay namin? E, hindi ba't sa coffee shop naman kami nagkakakilala?

"Bakit alam ninyo ang bahay namin?!" Hindi makapaniwalang usal ko sa kanila.

"Chill, Lara. Siyempre, hindi naman pipili ng basta-basta lang si Jacob, sa katunayan niyan ay noong una ka pa lang niya nakita doon sa coffee shop ay inimbistigahan na niya ang ibang impormasyon tungkol sa'yo. Marami na rin nakilala iyon si Jacob, pero mukhang ikaw lang ang pumasa sa kaniya."

"So, dapat ko bang ipagpasalamat iyon, Mark? Mabuti pa ngang hindi ako pumasa sa kaniya para tahimik ang mundo ko ngayon."

"Kalma, Lara. Mukha nga talagang malaki ang galit mo sa mga lalaki, ah."

"Ab—" Natigil ang pagsasalita ko nang magbukas ang pinto at napalingon ako kay Justin na nakangiting inaya na ako palabas.

"Pasalamat ka talagang unggoy ka!" Habol kong asar kay Mark. Nanggigil na nga ako kay Jacob pati ba naman itong si Mark ay dadagdag pa.

Hindi ko talaga ma-imagine na pakasalan ang taong 'yon tapos may mga kaibigan pang ganito. Bwisit!

"Hoy! Anong unggoy?! Sa guwapo kong ito? Aba, babae!" rinig kong sigaw ni Mark sa akin pero nilingon ko lang ito at pinandilatan ng mata.

"Ate Lara!" Napalingon agad ako sa boses na tumawag sa akin.

Para nabuhayan ako ng dugo dahil nakita ko ang kapatid kong si Cristine at nakaakbay sa kaniya ang bestfriend kong si Krisha. Kumawala ito sa kaniya at tumakbo papunta sa akin, mabilis ko naman itong dinaluhan nang yakap.

"Namiss kita, Cristine! Kamusta ka? Kamusta kayo? Nasaan nga pala si Kyle?"

Ngayon ko lang napagtanto na wala ang nakababata kong kapatid. Nilingon ko si Krisha pero mabilis itong nag iwas sa akin nang tingin. Binalingan ko ulit si Cristine pero nag uumpisa nang mangilid ang kaniyang mga luha.

Para bang sumikip ang dibdib ko at naghihintay sa sasabihin nila pero ni isang salita ay hindi pa rin sila umiimik. Ayokong mag-isip nang masama dahil pakiramdam ko ay hindi ko kakayanin kung ano man ang mangyari sa kahit na sino man sa kanilang dalawa ni Cristine.

"Nasaan si Kyle, Krish?! Sagutin mo ako!" Hindi ko na naiwasang magtaas nang boses dahil sa kabang nararamdaman ko.

Lalong bumigat ang pakiramdam ko nang umiyak na si Cristine at nakayukong nilingon ako ni Krisha. Hindi ako nito matignan sa mata at pilit nitong binubuka ang kaniyang bibig.

"Si K—Kyle..."

"Ano Krisha? Sabihin mo, utang na loob!" Kapit ko na sa magkabilang balikat si Krisha at pilit itong tinitignan sa mata.

Nagtaas ito nang tingin sa akin at kitang-kita ko ang pamumugto ng mata nito. Halos bumagsak ako sa aking kinatatayuan na mabilis naman niya akong dinaluhan.

Hindi ko maramdaman ang buong katawan ko, para bang huminto ang mundo ko. Nararamdaman ko na ring nag uunahan na ang mga luha ko na bumagsak sa mata ko dahil sa binitawang salita ni Krisha.

"Si Kyle...naaksidente."