บททื 6 เด็กดีต้องได้รางวัล NC
เรียวลิ้นสากแตะลงตรงแอ่งชีพจรหญิงสาว เขาเกร็งลิ้นแล้วลากไล้ไปมาเบา ๆ คนโปรดเริ่มเปล่งเสียงครางหวานเมื่อถูกเล้าโลมด้วยความอ่อนนุ่มของเรียวลิ้นสากจากคนตัวโต
จากการถูกโลมเลียเป็นเวลานาน ความกระสันในร่างกายเธอก็ถูกกระตุ้น คนโปรดบิดเร้าร่างกายด้วยความมวนท้องน้อย ราวกับมีผีเสื้อนับร้อยมาบินวนท้องน้อยเธอก็ไม่ปาน
"อ๊ะ! อื้อ..." ร่างแน่งน้อยสะดุ้งโหยงเมื่อถูกคมฟันครูดที่ไหล่ หลังจากอีริคสร้างรอยช้ำไว้ที่ลำคอเธอจนหนำใจแล้ว ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ยอมผละใบหน้าออกห่างจากหน้าอกเธอ ยังคงเคล้าคลึงเต้านมกลมกลึงทั้งสองข้างอย่างเมามัน
ปลายลิ้นสากระรัวดุนดันเม็ดบัวจนมันหดแข็งเป็นไตสู้กับจังหวะรัวลิ้นของเขา ครู่หนึ่งร่างเล็กก็บิดกายไปมา ผิวเคยขาวแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อด้วยถูกไฟสวาทแผดเผา ร้อนวูบวาบทั่วทั้งตัว
"คะ คุณอีริค" คนโปรดครางเสียงหวาน ใบหน้าเธอแดงก่ำเมื่อปรือตาขึ้นมาสบตากับอีริคพอดี "อื้อ~" ภายในมันปั่นป่วนไปหมด ยิ่งเขาบดคลึงหน้าอกเธอเท่าไหร่ ความกระสันก็ยิ่งเข้ามาแทรก เธอไม่เคยรู้สึกอยากร่วมรักมากขนาดนี้มาก่อน
อีริคมองใบหน้าสวยแล้วยกยิ้มมุมปาก เขาลูบไล้ฝ่ามือกับเนินสวาทโล่งเตียนไร้ขนปกคลุมอย่างเพลิดเพลิน ด้วยความเสียวสะท้านทำให้คนโปรดบิดกายไปมาด้วยความกระสับกระส่าย
"อื้อ~" เพียงเสี้ยววินาทีที่เธอเผลอตัวครางออกมาเสียงหวาน อีริคก็สอดแทรกนิ้วเรียวเข้าไปในช่องสวาทฉ่ำแฉะ หมุนควงปลายนิ้วไปมาเบา ๆ จนเกิดเสียงทะลึ่งขึ้น
ลมหายในร้อนเจือมาด้วยกลิ่นบุหรี่เป่ารดกกหูเธอถี่ ๆ ด้วยเหตุนี้คนโปรดจึงปล่อยกายให้เป็นไปตามที่อีริคต้องการ อนึ่งเป็นของเล่นชิ้นหนึ่งที่เขาจะทำอะไรกับมันก็ได้
หลายนาทีที่ชายหนุ่มฟอนเฟ้นปลายนิ้วกับโพรงสวาท ในที่สุดสารให้ความหล่อลื่นฉ่ำแฉะก็ไหลเยิ้มช่องทางรักหญิงสาว
"ดูเหมือนเธอจะชอบนะ" อีริคมองน้ำสีใสบนปลายนิ้วตัวเอง พลางขบกรามแน่น แต่ก่อนที่จะปลดปล่อยสิ่งที่คัดเต่งเต็มเป้ากางเกง เขาก็ส่งนิ้วตัวเองเข้าปากคนโปรด บังคับให้เธอดูดกลืนน้ำรักตัวเอง "รังเกียจกระทั่งน้ำตัวเองหรือไง" เนื่องจากคนโปรดมีท่าทีไม่อยากกลืนกินน้ำรักตัวเอง อย่างกับรังเกียจที่จะต้องกลืนมันลงคอ
"ปะ เปล่านะคะ"
"หึ!" คำตอบจากปากหญิงสาวสร้างความไม่พอใจให้อีริคมาก เขาก้าวลงจากเตียง แล้วถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดสิ้น พร้อมกับล้วงหยิบถุงยาวอนามัยไซซ์พิเศษโยนไปบนตัวคนโปรด ขณะเดียวกันก็กำเข็มขัดหนังไว้แน่น
เธอมองมันแล้วลุกขึ้นมานั่ง ค่อย ๆ ฉีกซองถุงยางอนามัยด้วยความระมัดระวังอย่างรู้งาน แล้วสวมใส่กับแท่งร้อนของชายหนุ่ม ใบหน้าเธอใกล้ชิดส่วนปลายจนคนโปรดต้องเสสายตามองไปทางอื่น
"ทำไม ไม่อยากมองมันหน่อยเหรอ อีกหน่อยมันก็เข้าไปอยู่ในตัวเธอแล้วนะ"
"..." คนโปรดเงยหน้ามองคนที่ยืนอยู่ เธอเม้มปากแล้วหลุบตามองมัน ก่อนที่สมองจะผุดคิดอะไรน่าอับอายขึ้น ในเมื่ออยากให้เขาพึงพอใจแล้ว กับเรื่องอย่างว่าคงไม่มีอะไรต้องเอียงอายอีก
"..." อีริคมองว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรต่อ แต่พอคนโปรดโน้มใบหน้าลงไปใกล้ส่วนปลายแท่งร้อน แล้วแลบลิ้นเลียมันเขาก็เผยรอยยิ้มพึงพอใจออกมา โดยเฉพาะท่าทีเงอะงะที่เธอแสงออกเป็นธรรมชาติ "เด็กดีต้องเลียแบบไม่ให้ฟันครูด"
"ค่ะ" หญิงสาวเริ่มยกมือขึ้นมากำรอบโคนแก่นกาย จากนั้นก็รูดรั้ง เลียนแบบในตอนที่อีริครูดรั้งมันก่อนที่จะสอดแทรกเข้ามาในกายเธอ ค่อย ๆ เอาลิ้นแตะและโลมเลียด้วยความตั้งใจ หวังให้อีกฝ่ายพึงพอใจ
พอเธอทำไปได้สักพัก อีริคก็เชยคางคนโปรดขึ้น เขาใช้เข็มขัดมัดมือเธอ แล้วผลักร่างเล็กกระแทกลงกับฟูกนุ่ม ฝ่ามือหนากดเรียวขาข้างหนึ่งเธอไว้ อีกข้างยกขึ้นมาพาดบ่า
แก่นกายที่เต่งเต็มลำพร้อมใช้งานสอดใส่ไปในช่องทางรักที่มีสารหล่อลื่นเป็นตัวช่วยเบิกทาง แท่งร้อนเข้าไปจนสุดโคนแล้ว อีริคก็เริ่มเคลื่อนไหวเอวสอบอย่างเนิบนาบ แล้วเร่งจังหวะเร็วขึ้น
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นภายในห้องคอนโดฯหรู ยิ่งภายในเธอตอดรัดแก่นกายเขาถี่เท่าไหร่ อีริคก็ยิ่งกระแทกตัวตนเข้าออกหนักหน่วงกว่าเดิม
ริมฝีปากหนาเม้มแน่น ฝ่ามือหนาหยาบลูบไล้หน้าท้องแบนราบ ก่อนจะขยุ้มด้วยความมันเขี้ยว เสียงร้องครางของคนโปรดสร้างความพึงพอใจให้เขาไม่น้อย และยิ่งกระตุ้นความกระสันอีก
"อื้อ~ คะ คุณอีริคคะ โปรดจะ จุก" ความจุกเล่นงานเธอโดยตรง ใบหน้าชุ่มเหงื่อเหยเกจากอาการจุดท้องน้อยในจังหวะการกระแทกกระทั้นแสนดิบห่าม "อ๊ะ! อ๊า~" ร่างเล็กสั่นเทิ้ม สมองเริ่มขาวโพลนเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน
อีริคเร่งเคลื่อนไหวสะโพกสอบอย่างหนักหน่วง รู้สึกปวดหนึบเหมือนลาวาน้ำรักใกล้จะปะทุเต็มที
เหงื่อเม็ดเล็กเกาะแพรวพราวบนผิวกายสีแทนชายหนุ่ม ผสมกับเส้นเลือดปูดนูดขับให้เขาดูเซ็กซี่และน่าหลงใหล
"อึก...อื้อ~" คนโปรดเปล่งเสียงครางหวานด้วยความเสียวซ่าน เธอส่งสายตาเว้าวอนอีกฝ่าย ในขณะที่อีริคยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเคลื่อนไหวร่างกายเลยสักนิด แต่จู่ ๆ เขาก็หยุดเคลื่อนไหวร่างกายแล้วมองหน้าเธอด้วยแววตาแข็งกร้าว
อีริคลุกขึ้น ถอดเครื่องป้องกันออก เขามองใจกลางความเป็นสาวคนโปรดแล้วเดินออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง อย่างไร้เหตุผล เธอได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเอง ว่าพลาดตรงไหน ทำไมเขาถึงยังไม่พอใจ
คนตัวเล็กเหลียวมองแผ่นหลังกำยำ รอบดวงตาแดงก่ำ เธอแค่อยากทำให้เขาพึงพอใจเท่านั้น แต่คงทำไม่สำเร็จ
"โปรดทำให้คุณอีริคไม่พอใจเหรอคะ" คนโปรดก้มหน้าเศร้า ขณะที่อีริคสูบบุหรี่โดยไม่หันมามองเธอด้วยซ้ำ "โปรดขอโทษนะคะ โปรดทำให้คุณอีริคอารมณ์เสีย"
"..." อีริคปรายตามองเพียงนิด จากนั้นก็บี้ก้นบุหรี่ที่ยังสูบไม่หมดกับราวระเบียง เขาเดินผ่านคนโปรดไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย พอเสร็จก็ออกมาข้างนอก "พาเวล" อีริคเรียกลูกน้อง
พาเวลเปิดประตูเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มก้มหน้าเอามือผสานกันด้วยท่าทางสุภาพ
อีริคหันไปมองคนโปรดแล้วโยนสูทที่พาดอยู่หัวเตียงไปปิดร่างกายเปลือยเปล่าเธอไว้
"โปรดแค่อยากทำให้คุณอีริคพอใจ..."
"หึ! นี่เป็นแค่รางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ จากฉันเท่านั้น" พูดจบอีริคก็เดินออกไปจากห้องพร้อมกับลูกน้อง
ประตูห้องที่ปิดสนิทจนเธอคิดว่าจะไม่มีใครเข้ามาในห้องอีกแล้วจึงลุกขึ้นทั้งที่ยังเปลือยกายอยู่ ทว่าพาเวลกลับย้อนเข้ามาอีก
"ว๊าย!" หญิงสาวรีบเอาผ้าห่มมาห่อตัว
"นายบอกว่า ให้เธอขอของขวัญได้หนึ่งอย่าง"
"ของขวัญเหรอคะ" เธอเอียงคอมองเล็กน้อย ไม่ใช่เซ็กซ์เมื่อครู่นี้เป็นของขวัญจากอีริคแล้วเหรอ
"รีบขอมา"
"เอ่อ ขออะไรก็ได้เหรอคะ"
"อืม"
"โปรดขอ...ทีวีได้ไหมคะ"
"..." พาเวลไม่ได้ตอบว่าได้หรือไม่ได้ แต่เขาเงยหน้ามองคนโปรดแล้วหันหลังเดินออกไปจากห้องทันที ปล่อยให้คนโปรดยืนงงอยู่คนเดียวในห้อง
"ตกลงได้หรือไม่ได้นะ พี่พาเวลก็ไม่ตอบ...แล้วคุณอีริคก็ไม่ได้บอกอะไรด้วย" หญิงสาวซีดปากแล้วเดินเข้าไปชำระร่างกายในห้องน้ำ
บทที่ 7 รางวัลชมเชยวันต่อมาระหว่างที่คนโปรดกำลังนั่งมองนกบินอยู่บนท้องฟ้า เธอก็นึกอิจฉาพวกมันขึ้นมาที่ได้โบยบินอย่างอิสระ "พวกแกมีปีกบินไปมาบนท้องฟ้า คงสนุกน่าดูนะ" หญิงสาวพึมพำเสียงพร่า โดยไม่รู้ตัวว่าพาเวลกับลูกน้องเพิ่งขนทีวีจอใหญ่ยักษ์เข้ามาในห้องก๊อก ก๊อกลูกน้องหนุ่มเคาะผนังห้องจนเกิดเสียงดัง ทำให้คนตัวเล็กหันขวับมามองโดยเร็ว เธออ้าปากค้างกับสิ่งของที่ลูกน้องพาเวลกำลังแกะออกจากกล่อง"ทีวี!""...""นะ นี่เป็นของขวัญที่โปรดขอไปเหรอคะ" ตื่นเต้นเหมือนเพิ่งเคยเห็นทีวีเป็นครั้งแรก แต่ก็เป็นทีวีเครื่องแรกที่เธอได้เป็นของขวัญจากผู้ชาย "โปรดดูได้ทั้งวันเลยไหม" เพราะมันน่าจะเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอคลายเหงาได้ พาเวลไม่ตอบและให้ลูกน้องติดตั้งจนเสร็จสรรพ"นายฝากมาบอกว่า ถ้าเธอเป็นเด็กดี ทำให้นายพอใจ นายจะให้เธอขอของขวัญได้หนึ่งอย่างต่อหนึ่งความพึงพอใจของนาย""รางวัลที่ทำให้คุณอีริคพอใจเหรอคะ""..." พาเวลนิ่งเงียบ และหันไปมองลูกน้อง เขาพยักหน้าให้ลูกน้องเก็บของเตรียมออกไปจากห้อง"เดี๋ยวค่ะ แสดงว่าโปรดทำให้คุณอีริคพอใจใช่ไหมคะ""เปล่า นายบอกว่า นี่แค่รางวัลชมเชยเท่านั้น""..อ้าว -_-!"หลังจ
บทที่ 8 ป่วยจริงสองวันต่อมาอีริคเดินอาด ๆ เข้ามาในห้องทำงาน หลังจากเขาไม่ได้เข้าร่วมประชุมเมื่อสองวันก่อน พาเวลโค้งคำนับเล็กน้อยแล้ววางแฟ้มงานลงบนโต๊ะทำงานเจ้านาย"ใจคอนายจะให้ฉันทำงานทันทีที่มาถึงเลยเหรอ""ขออภัยครับนาย แต่นี่เป็นแบบสรุปการประชุมที่ผ่านมาครับ"อีริคปรายตามองเพียงนิด"เอาไปไกล ๆ มือกู" เขาเขี่ยแฟ้มงานจนหล่นลงพื้น ขณะเดียวกันประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดเข้ามาอย่างไร้มารยาท ทั้งพาเวลและอีริคต่างหันมอง"โอ๊ะโอ๋...มาขัดจังหวะหรือเปล่าเนี่ย""จุ้นจ้านอะไรอีกล่ะ นี่สนามม้าฉันก็ให้เข้าออกตามสบาย แล้วนี่จะมาป่วนออฟฟิศฉันอีกเหรอ""เปล่า เห็นพี่เป็นคนยังไงวะ""คนวุ่นวายคนหนึ่ง""น้อย ๆ หน่อยเหอะ""แล้วมาทำไม" อีริคกดเสียงต่ำถามซินซิน เธอยกยิ้มมุมปากยากที่จะคาดเดา"เย็นนี้พ่อนัดกินข้าวกับเพื่อน แล้วฉันต้องไปด้วยน่ะ""เลยจะให้ฉันไปเป็นเพื่อน?""ฉลาดมากน้องชาย""ไม่" อีริคปฏิเสธ"ไม่อะไรกัน ไปเหอะนะ ไปนะน้องชายพี่""อย่ามาทำให้รำคาญ" อีริคปัดมือซินซินออกจากแขน "เพื่อนเธอก็มี ชวนมันไปดิ""ไม่เอา เดี๋ยวพ่อดุเอา""นี่..." อีริคชี้หน้าซินซิน "กับกูไม่เกรงใจ แต่กับไอ้เพื่อนคนนั้นกลับเกรงใ
บทที่ 9 สำออยหลังจากกินข้าวเสร็จ อีริคก็ขอตัวกลับก่อนซึ่งซินซินก็ขอติดรถกลับมาด้วย"ใจคอจะไม่อยู่คุยกับพ่อเธอหน่อยเหรอ""คุยอะไรอีก ในโต๊ะอาหารนายก็ดูออกว่าพ่อเหน็บแนมฉันเรื่องงานแค่ไหน อยู่ต่อก็คงถูกตำหนิอีกเหมือนเคย" หญิงสาวทำหน้าเบื่อหน่ายขั้นสุด "ขอบใจนะ ถ้านายไม่มาด้วย ป่านนี้คงถูกพ่อดุไปหลายยก""ถ้าเป็นฉันนะ..." อีริคไม่พูดอะไรต่อ เขาเพียงเลียริมฝีปากตัวเองแล้วเปิดประตูก้าวขึ้นรถ ส่วนซินซินหันไปพยักหน้าให้ลูกน้องที่เดินตามมา บอกพวกเขาว่าไม่ต้องตามเธอกับอีริค"แล้วนี่จะไปไหนต่อ""บ้าน คอนโดฯ คลับ นั่งกินไวน์ชิลๆ""สรุป?""ไม่บอก""เออ"ซินซินหันไปมองนอกกระจก ก่อนจะพึมพำเสียงอ่อน"ถ้าฉันเกิดมาเป็นผู้ชายคงดีนะ""ทำไมคิดแบบนั้น เกิดเป็นผู้หญิงไม่ดีตรงไหน""..." เธอไม่ตอบแถมยังทำหน้ามุ่ยใส่เขาอีก หากให้อธิบายว่าทำไม คงต้องจอดรถคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว และไม่รู้ว่าจะจบที่ตรงไหน เกิดมาในตระกูลคนจีนแท้ ต้นตระกูลก็อยากให้ลูกผู้ชายสืบทอดนามสกุล แต่เธอดันเกิดมาเป็นผู้หญิงนี่สิครืด~ ครืด~โทรศัพท์อีริคสั่นสะเทือนอยู่ในกระเป๋ากางเกง เขาล้วงหยิบออกมากดรับสาย ทว่าโทรศัพท์กลับเชื่อมต่อกับรถทำใ
บทที่ 10 แขกVVIPช่วงเที่ยงวันอีริคปิดแฟ้มเอกสารแสนน่าเบื่อ ที่รั้งให้เขาต้องนั่งอยู่ในโต๊ะมานานสองนานด้วยความเมื่อยล้า"อาหารเที่ยงพร้อมแล้วครับนาย จะกินตอนนี้เลยไหมครับ""อืม เสร็จแล้วก็ไปเอามอร์แกนออกมาด้วย""มอร์แกนพร้อมแล้วครับ แต่เดี๋ยวบ่ายนี้ต้องเข้าสปาขนกับตัดแต่งเล็บเท้า""อืม" อีริคหยิบบุหรี่ออกมาจุดสูบเพื่อผ่อนคลายระหว่างเดินไปที่โต๊ะอาหารที่อยู่อีกห้องหนึ่ง และมันต้องเดินผ่านห้องที่คนโปรดพักอยู่ด้วย เขาหยุดเดินแล้วพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก จากนั้นจึงเปิดประตูเข้าไปด้านใน"คุณอีริค" คนโปรดรีบดึงเสื้อเชิ้ตที่ติดกระดุมไม่เรียบร้อยขึ้นมาปกปิดหน้าอก "ที่นี่เป็นของคุณอีริคเหรอคะ""พอฟื้นขึ้นมาได้ ความอยากรู้อยากเห็นก็ทำงานเลยนะ" ชายหนุ่มเดินไปนั่งลงที่ปลายเตียง พร้อมกับพ่นควันสีขาวออกจากปาก ลอยคละคลุ้งไปทั่วห้องคนโปรดปิดปากปิดจมูกไอแค่ก ๆ ทั้งกลิ่นฉุนละควันของบุหรี่ที่อีริคจงใจพ่นออกมาทำให้เธอสำลักจนหน้าแดง"ออกไป" เขาสั่งพาเวลให้ออกไปจากห้อง ทันทีที่ประตูปิดสนิท อีริคก็หันไปมองหญิงสาว เขาลุกขึ้นเดินอ้อมไปอีกฝั่งของเตียงขนาดหกฟุต"อ๊ะ! คะ คุณอีริค" ข้อมือข้างที่เสียบน้ำเกลือถูกเข
บทที่ 11 แค่ของเล่น“นี่! ใจคอนายจะไม่กลับไปทำงานจริงเหรอวะริค” ซินซินขมวดคิ้วมองท่าทางนิ่งเงียบของน้องชายด้วยความไม่เข้าใจ อีริคทำตัวชิลมาก ทั้งที่งานที่บริษัทท่วมหัว แถมพวกที่ชอบพูดจาถากถางเขาก็คอยซ้ำเติมอยู่ไม่น้อยอีริคหันมามองหน้าซินซินแล้วพรูลมหายใจออกด้วยอาการเหนื่อยหน่ายใจ มีเธออยู่ข้างกายเหมือนเขากำลังเลี้ยงนกแก้วมาคอว์อย่างไรอย่างนั้น มันคอยตามติดพูดเจื้อยแจ้วถาม ไต่ถามรายละเอียดน่ารำคาญใจมากเขาควบม้าวิ่งออกห่างจากซินซิน แล้วพามอร์แกนเข้าไปในลานซ้อมวิ่งในอาคาร ส่วนซินซินก็บังคับม้าตามหลังมา ทว่าตอนนั้นสายตาเธอกลับเหลือบเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ร่างผอมเพรียวยืนอยู่ที่ระเบียงห้องพักแขกซึ่งอีริคไม่ได้เปิดให้ใครเข้ามาพักที่นี่นานแล้ว“นั่นใคร” ซินซินก้มมองหน้าลูกน้องอีริคที่กำลังจูงสายบังคับม้าเธออยู่ เขามีท่าทีอ้ำอึ้งเล็กน้อย เหมือนไม่อยากตอบคำถามเธอ แต่นั่นยิ่งทำให้ซินซินสงสัย “แขกวีวีไอพีของริคเหรอ”“ครับ” คราวนี้ลูกน้องหนุ่มพยักหน้าตอบอย่างรวดเร็ว ซินซินแสยะยิ้มมุมปาก เธอแสร้งทำเป็นไม่เห็น จากนั้นก็พาโซลาร์ไปเดินเล่นกระทั่งถึงสี่โมงเย็นของวัน“ฉันขอค้างที่นี่นะ ไม่อยากกลับไปหาเตี
บทที่ 12 ตำแหน่งของเล่นชิ้นโปรดคนโปรดนั่งเงียบด้วยความที่ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ แม้ว่าซินซินจะเอ่ยถามเธออยู่บ่อยครั้ง แต่คนที่ตอบแทนกลับเป็นอีริค“อ๊ะ!” รู้สึกว่าแขนที่ถือถุงน้ำเกลืออยู่มันเริ่มปวดหนึบ เธอเผลอร้องออกไปเบา ๆ แล้วรีบก้มหน้า ตอนนี้เธออยากกลับเข้าไปพักผ่อนในห้องแล้ว และถ้าอยู่ต่อก็คงหนีไม่พ้นถูกด้อยค่าด้วยคำพูดเหน็บแนบของอีริค ไม่มีสิทธิ์โกรธ เพราะชีวิตอยู่ในกำมือเขาแล้ว หากอีริคยังมีความปรานีอยู่บ้างเธอคงรอดพ้นจากคมกระสุน“พาเวลนายยืนนิ่งอยู่ทำไมเนี่ย”พาเวลรีบสั่งให้ลูกน้องเข้าไปเอาที่แขวนถุงน้ำเกลือออกมาให้คนโปรด“โปรดกลับไปพักก็ได้นะคะ คุณ ๆ จะได้พักผ่อนโดยไม่ต้องมีโปรดให้รำคาญตา”“อ๋อ ที่แท้ก็คนโปรดนี่เอง”“คะ?”“เปล่าหรอก ว่าแต่เธอ...ป่วยเป็นอะไร”“ไข้หวัดธรรมดาค่ะ”“ใครใช้ให้เธอพูด ฉันสั่งตั้งแต่เมื่อไหร่”“...”!“จะดุเธอทำไม”“อย่า ยุ่ง” อีริคกดเสียงต่ำปรามซินซินอย่างจริงจัง และเธอก็รับรู้ด้วยว่าน้องชายกำลังเอาจริงอยู่ จึงไม่เซ้าซี้ “พาเธอเข้าไป” อีริคหันไปสั่งพาเวลให้พาตัวคนโปรดเข้าไปในห้องรับรองแขกคนตัวเล็กเดินนวยนาดมานั่งลงบนโซฟา ถอนหายใจออกอย่างนึกเสียดาย “เกือบ
บทที่ 13 ออดอ้อนนานหลายนาทีที่ภายในห้องอบอวลไปด้วยความกดดันจากอีริค ยิ่งเขาเงียบยิ่งดีแต่สำหรับคนโปรดนั้นไม่ใช่แบบนั้นเลย ยิ่งเขาเอาแต่เงียบและจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา เธอก็ยิ่งหวาดหวั่นจนขนอ่อนตามร่างกายลุกเกลียว“เธอนอนบนโซฟาไป”“คะ คุณอีริคไปไหนเหรอคะ นอนด้วยกันก็ได้นะคะ” พอหันมองพื้นที่ว่างบนโซฟาเธอก็นึกขึ้นได้ว่าคงไม่เพียงพอสำหรับคนสองคนนอนด้วยกัน“...” อีริคไม่ได้พูดอะไร เขาลุกออกมาจากเก้าอี้ ย่างสามขุมเข้ามาหาคนโปรด จากนั้นก็จับเสาแขวนถุงน้ำเกลือเธอแน่น ทำเอาคนโปรดตัวแข็งทื่อราวกับลูกแกะตัวน้อยถูกผูกไว้กับหลัก ยิ่งเขาโน้มตัวลงมาหา หัวใจดวงน้อยก็ยิ่งเต้นระรัวจนกลัวว่ามันจะหลุดออกมาเต้นนอกเบ้าพรึบ!ฝ่ามือหนาผลักไหล่มนไม่แรงนัก เธอไม่ทันตั้งตัวล้มลงบนโซฟา“อย่าลุก ถ้าเธอลุกขึ้นมาแสดงว่าเธอกำลังดื้อและต่อต้านฉัน”“ค่ะ” คนโปรดไม่กล้าสบตากับอีริคจึงนอนนิ่งอยู่อย่างนั้น ส่วนเขาเดินออกไปข้างนอกและไม่กลับเข้ามาอีก กระทั่งถึงเช้าของวันใหม่นายแพทย์หนุ่มเจ้าของคนไข้เดินเข้ามาในห้องรับรองแขกด้วยรอยยิ้มหวานเช่นเคย เขาทำการตรวจคนโปรดอย่างละเอียดดีแล้วก็จัดยาให้เธอกินตามอาการ และวันนี้ก็ถอ
บทที่ 14 พื้นที่ส่วนตัวคนโปรดนั่งมองวิวนอกประตูที่เปิดออกกว้าง สามารถมองเห็นทั้งอีริคและซินซินได้อย่างชัดเจนโดยไม่ต้องแอบส่องที่ช่องประตูอย่างที่เคยทำก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้นสองครั้ง ก่อนที่แม่บ้านสาวร่างท้วมถือซองสีเงินเข้ามาวางไว้ข้างตัวคนโปรด“อะไรเหรอคะ” เธอมองมันด้วยความอยากรู้“เปิดดูเอง”พอได้คำตอบมาแบบนั้น เธอก็ไม่รีรอที่จะเปิดซองสีเงินออกดู ทันทีที่ฝ่ามือสัมผัสของด้านใน หัวใจดวงน้อยก็ฟูฟ่อง รับรู้ได้ว่าของด้านในคือถ้วยไอศกรีม“ไอติมช็อกโกแลต” ด้วยความดีใจ เธอเผลอกรี๊ดออกมาอย่างลืมตัวจนซินซินที่กำลังง่วนอยู่กับการเตรียมของหันไปมองทางห้องรับรองแขก“คนโปรดกรี๊ดอะไร เธอเป็นอะไรหรือเปล่า” ด้วยเห็นว่าน้องชายยังยืนนิ่ง คล้ายว่าไม่ได้ยินเสียงกรี๊ดเมื่อครู่ เธอจึงก้าวเข้าไปใกล้อีริค เอาไหล่กระแซะต้นเขาเขา “ไม่ไปดูเหรอ เธอร้องเสียงดังนะ”“ยุ่ง ห่วงงานตัวเองเถอะ”“อืม”ด้านคนที่ได้กินไอศกรีมสมใจ นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตักไอศกรีมเข้าปากคำแล้วคำเล่าด้วยความพอใจ ศีรษะทุยเล็กโยกไปมาเบา ๆ ตามอารมณ์ที่ได้กินของที่อยากกิน“ทีแรกนึกว่าจะไม่ได้กินแล้ว” ไม่ได้คาดหวังด้วยซ้ำว่าอีริคจะซื้อไอ