Nagulantang si Raymond!Kailanman ay hindi niya naisip, kahit sa kanyang panaginip, na ang pasilyo ay magbabago at magiging mas mahalagang kayamanan pagkatapos ayusin gamit ang ilang itlog!Tinuro niya si Charlie at sinabi, “Miss, ito ang lalaking umayos ng pasilyo…”Habang sumulyap si Jasmine kay Charlie, hindi niya maiwasang isipin kung paano nalaman ng isang batang lalaki ang matagal nang nawawalang pamamaraan ng pag-aayos ng isang kultural na relikya!Sa kabila ng kanyang pagdududa, nakapaglas siya ng isang magalang na ngiti at tinanong, “Hi, ako si Jasmine Moore. Paano dapat kita tawagin? Maaari ko bang malaman kung kanino mo natutunan ang pamamaraan ng pag-aayos ng relikya?”Si Jacob, na nanginginig pa rin sa gilid, ay nagulantang nang marini ang pangalan ni Jasmine Moore.Ang pamilya Moore!Ang pamilya Moore ang pinakamataas na pamilya sa Aurous Hill! Ang kanilang impluwensya ay hindi maikukumpara sa mga matataas na pamilya ng Eastcliff, pero sa Aurous Hill, sila ang nasa
Tumango si Charlie. “Naiintindihan ko.”Ang matandang lalaki ay naglabas ng isang malalim na buntong hininga, ibinulong niya, “Kung alam ko lang na may ganito kang kasanayan, hindi sana ako susugod sa’yo! Ngayon, hindi lang ako sobrang napagod, nasampal pa ako nang ilang beses! P*cha, malas naman!”Nagpatuloy siya, “Namumula pa rin ba ang mukha ko?”Sumagot si Charlie, “Kaunti.”Nagreklamo muli ang matandang lalaki. “Sabihin mo sa ina mo na nauntog ako sa poste kung itatanong niya.” Nang dumating siya sa bahay, agad na pumunta si Charlie sa supermarket upang bumili ng mga pagkain at gumawa ng hapunan para sa pamilya.Pagkatapos ay tinawagan niya ang kanyang asawa, si Claire Wilson, kung sakaling may gusto siyang kainin. Gayunpaman, may plano pala siya sa paparating na proyekto kasama si Doris Young sa gabing iyon, kaya inimbita niya si Claire upang maghapunan sa Emgrand Group.Nang marinig ang sinabi niya, sinubukan din ni Doris Young at sinabi, “Sir, ang proyekto ay isinasag
Pagdating sa Silverwing Hospital, makikita si Douglas na nakahiga sa isa sa mga kama sa may ward, nababalot ng gasgas at sugat. Mayroon din siyang cast sa kanyang kanang binti, at mukha siyang miserable. Hindi maiwasang makiramay ni Charlie. Ang lalaking ito ay niloko, nasira ang puso, at ngayon ay nababalot ng sugat.Nang makita ang pagdating ni Charlie, ang mga namamagang mata ni Douglas ay napuno, luha ang dumadaloy sa kanyang mga pisngi na parang isang ilog. “Charlie…” Napahagulgol sa iyak si Douglas.Mabagal siyang nilapitan ni Charlie at sinabi nang malambot, “Ayos lang yan, isa lang siyang asong babae, hindi siya karapat-dapat.”Nagpatuloy si Douglas, “Niligawan ko siya nang tatlong taon, halos itapon ko na ang dignidad ko sa basurahan para sa kanya! Pakiramdam ko ay isa lang akong mababang aso na nakakapit sa lahat ng makakaya ko, pero ngayon, napagtanto ko na wala akong kahit ano sa simula palang…”Tila ba nabubulunan si Douglas sa kanyang luha. “Hindi lang gustong makip
Galit na sinabi ni Lily. “Itigil mo na ang kalokohan na ito. Ang restaurant ay walang kinalaman sa iyo. Huwag kang umasa na babayaran kita ni singko! Ang painting ay pagmamay-ari ng restaurant, kung hindi mo ibibigay iyon ngayon din, tatawagan ko ang pulis at idedemanda ka sa pagnanakaw!”Si Jerome, na nakatayo sa tabi ni Lily, ay kinutya rin. “Makinig ka, bata. Pinapayuhan kita na makipagtulungan ka sa amin. Ang koneksyon ko sa Aurous Hill ay isang bagay na hindi mo gustong subukan, hindi ba? Kung hindi mo ibibigay ang painting, kailangan ko lang bisitahin ang public security bureau at ikukulong ka agad nila! Sa halagang iyon, makukulong ka sa pinakamababang sampung taon!”Ang mga luha ni Douglas ay dumaloy na parang ulan, at tinanong niya si Lily, “Wala akong ginawa kundi kabutihan sa iyo sa mga nakaraang taon, binigay ko sa’yo ang lahat ng mayroon ako! Ayos lang kung hindi mo talaga ako mahal, pero bakit mo kailangang gawin sa akin ‘to!?”Naglabas nang malamig na hagikgik si Lily
Agad na tumawag si Jerome sa kanyang selpon at sumigaw, “Zaz, nasa Silverwing Hospital ako ngayon. Magdala ka ng mga tauhan mo, may papatayin tayong bata!”Si Charlie naman, sa kabilang dako, ay hindi nag-abalang tumawag. Sa halip, nag-text siya kay Albert Rhodes: [Pumunta ka sa Silverwing Hospital, may gustong pumatay sa akin.]Agad siyang tinawagan ni Don Albert.“Mr. Wade, sino ang p*tang inang iyan?”Sumagot si Charlie nang walang pakialam, “Huwag na masyadong magsalita, basta pumunta ka.”Sumagot si Don Albert, “Huwag kang mag-alala Mr. Wade, nandyan na ako sa ilang minuto.”Nang napagtanto ni Jerome na nakikipag-usap din si Charlie sa selpon, kinutya niya. “Hah, huwag mong sabihin na may pinapunta ka bilang backup. Anong biro!”Hindi siya pinansin ni Charlie at ngumiti. “Gaya ng sabi ko kanina, mamamatay kayo sa pinakamasakit na paraan.”Tumawa si Jerome na tila ba narinig niya ang pinaka nakakatawang biro sa buong planeta. “Sino ka ba sa tingin mo? Walang mangangahas na
Pagkatapos, nag-text si Charlie kay Isaac Cameron ng Shangri-La: [Sino itong Jerome Hunt?]Halos sumagot agad si Isaac. [Ang kanyang pamilya ay may negosyo, karamihan sa negosyo nila ay sa industriya ng jade. Bumibili sila ng mga stock o binebenta nila. Ang kanilang kapangyarihan sa lugar ay katulad din ng sinasabi ng iba. Bakit mo tinanong? Ginalit ka ba niya?]Sumagot si Charlie: [Oo. Sinabihan ko na si Albert na tulungan ako. Pero kailangan ko ng pabor mula sa iyo.]Sumagot si Isaac: [Kahit ano, young master!]Inutos ni Charlie: [Dalhin mo ang ama ni Jerome sa hospital. Ah, at isa pang matandang lalaki na nagsusuri ng mga antigo, ang kanyang pangalan ay Lewis Rhys. Dalhin mo sila sa’kin.]Sumagot si Isaac: [Opo, young master, dadalhin ko sila sa’yo ngayon mismo!]Sumagot si Charlie. [Hindi mo na kailangan, mag-utos ka lang ng tauhan mo. Ayokong mapansin ng mga tao na magkakilala tayo.]Isa pang text ang lumitaw sa kanyang selpon mula kay Isaac. [Sige po, young master. Kailang
Habang umalingawngaw ang boses sa kwarto, si Don Albert, na sinundan nina Bill at malaking grupo ng mga tao, ang pumasok sa kwarto.Pagkapasok, inutusan niya si Bill, “Isara niyo ang pinto, huwag niyong papasukin ang kahit sino sa kwartong ito!”Tumango si Bill. “Masusunod, Don Albert!”Tinitigan ni Zazpi si si Don Albert, gulat pa rin. Tila ba ang kanyang utak ay nakuryente.Si Don Albert Rhodes!Ang hari ng underground sa Aurous Hill!Si Zazpi ay isa lamang mababang pinuno sa loob ng lugar. Gayunpaman, si Don Albert ang hari ng mismong lugar! Alam ng lahat sa siyudad na si Don Albert ang pinakamakapangyarihan!Hindi niya kailanman inaasahan na makikilala niya si Don Albert dahil lamang humingi ng tulong si Jerome sa isang maliit na bagay!Hindi kilala ni Jerome si Don Albert, gayunpaman, nang makita kung gaano nagulat si Zazpi, kumunot ang kanyang mga kilay. “Zaz, anong nangyayari? Sino ang matandang lalaking ito?”Sa sandaling narinig niya ang mga salitang iton, sobrang nat
Kaagad doon, naglabas si Bill ng isang baras na metal at lumapit kay Zazpi. Kahit na ang lalaki ay nagmakaawa sa kanyang buhay, hindi nag-atubili si Bill na iangat ang baras na metal at ipalo ito nang mabilis.Crack!Ang kanang tuhod ni Zazpi ay nabali agad. Ang ganitong pagkadurog ay halos imposible nang gumaling!Sumigaw sa sakit si Zazpi, pero hindi tumigil si Charlie doon. “Hindi pa tayo tapos. Isang binti pa lamang ang nababali natin, kailangan niya pang maging lumpo sa kabila. Gusto ko siyang mapilay habang buhay!”Tumango si Bill at itinaas muli ang baras na metal, at hindi matagal, isang malakas na pagbitak ang narinig sa kaliwang tuhod ni Zazpi. Gumulong si Zazpi sa sahig, humihingi ng tulong, halos mangisay na ang kanyang katawan.Nagsabi ng utos si Don Albert. “Bill, lagyan mo ng takip ang kanyang bibig. Maiinis si Mr. Wade sa malakas niyang ungol!”“Opo, Don Albert!” Sumunod si Bill at nilagyan ng kaunting piraso ng gasa sa bibig ni Zazpi habang ang lalaki ay pumulupo
Tumingin si Vera na parang natalo habang tinitingnan ang tatlong piraso ng insensong sandalwood na malapit nang maubos. Parang nalilito siya nang sabihin kay Charlie, “Kaya nilang mahulaan ang mga huling minutong plano natin. Sino sila?!”Umiling si Charlie. “Hindi ko rin alam. Parang may nakakaalam ng lahat ng mangyayari, parang may Diyos na pananaw.”Pagkatapos nito, naglakad siya papunta sa main hall, na may layuning maglibot sa likod ng courtyard, ngunit napansin niya ang isang kahoy na pinto sa likod na kanto ng main hall.Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto at natagpuan ang isang maliit na silid na mga limang o anim na metro kwadrado. Tumingin siya sa paligid pero wala siyang nakita maliban sa isang simpleng kahoy na upuan at isang maliit na kahoy na mesa na hindi hihigit sa kalahating metro ang lapad. Ngunit may kakaibang amoy sa silid, isang amoy na nakakapagpasigla at nagpapalakas ng katawan.Habang tinitingnan niya ng mabuti, napansin ni Charlie ang isang kwintas na may
Tumango si Charlie at sinabi, “Sige. Akyatin muna natin at tingnan natin.”-Nang dumating ang dalawa sa pintuan ng Quiant Monastery, mahigpit na nakasarado ang pangunahing gate. Ngunit nang dahan-dahang itulak ito ni Charlie, bumukas ito ng may mahinang tunog.Pumasok si Charlie, tumingin sa matibay na kahoy sa likod ng gate, at napakunot-noo habang sinabi, “Mukhang alam nila na darating tayo, kaya’t sadyang iniwan nilang bukas ang gate para sa atin.”Halatang gulat si Vera nang marinig ito at bumulong, “Bawat hakbang na gagawin natin, pinagplanuhan nila…”Tumawa nang mahina si Charlie, at sinabi nang may pagpapakumbaba, “Tama ka. Akala ko na magaling tayo magtago, pero mukhang alam nila ang lahat. Ang pinakaimportante, kaya nilang hulaan ang lahat ng mangyayari. Hindi ko talaga ito maisip.”Bumuntong-hininga si Vera, at medyo nawalan ng pag-asa habang sinabi, “Mahigit tatlong daang taon kong ipinagmamalaki ang talino ko, pero ngayon, parang wala akong laban sa kanila.”Ngumiti
Medyo naging maingat si Charlie dahil sa sinabi ni Vera. Hindi niya napigilang tanungin siya, “Sa tingin mo ba may kakaiba sa pagkatao niya?”Bahagyang tumango si Vera at kinumpirma, “Nakilala ko na noon ang ilang mongheng tunay na bihasa sa Buddhism. Mahigpit silang sumusunod sa mga turo ng Buddha, palaging may binabanggit na scriptures at ginagamit ang karunungan ng Buddhism sa araw-araw na buhay at mga pag-uusap. Sa madaling salita, kahit sa simpleng bagay, laging nakakabit sa Buddhism ang pananaw nila. Pero para sa abbess na ikyon, bukod sa pagbanggit ng ‘Amitabha’, bihira siyang magsalita tungkol sa Buddhism. Kaya bigla kong naisip, baka hindi talaga siya tunay na abbess.”Naging alerto si Charlie at sinabi, “Kung hindi siya tunay na abbess, ibig sabihin, nagpapanggap lang siya para lang hintayin tayo dito. Kaaway man siya o kakampi, mukhang may isa pang puwersang gumagalaw sa likod niya bukod sa Qing Eliminating Society.”Tumango si Vera at seryosong sinabi, “Pero huwag kang m
Kahit halatang malungkot pa rin si Charlie, nagpasya si Vera na aliwin siya. Kaya marahan niyang hinawakan ang braso ni Charlie at saka siya inakay pabalik sa daan na kanilang dinaanan. Habang naglalakad sila, nakayuko lang si Charlie, at si Vera nama’y nag-iisip kung paano niya mapapagaan ang kalooban niya. Pagkatapos ay tinanong niya siya nang medyo sabik, “Young Master, sa tingin mo ba, nagkaroon na ng mga bagong usbong na dahon ang Mother of Pu’er Tea nitong mga nakaraang araw?”Kaswal na sumagot si Charlie, “Siguro ay lumago na siya nang kaunti, at kung tungkol naman sa mga dahon, mukhang okay lang naman kung may tumubong ilang malalambot na usbong.”Ngumiti si Vera at sinabi, “Kung gano’n, pagbalik natin, pipitas ako ng ilang bagong usbong na dahon, patutuyuin ko, at magtitimpla ako ng tsaa para matikman mo.”Tinanong ni Charlie nang mausisa, “Hindi ba komplikado ang paggawa ng Pu’er tea? Di ba dapat iniimbak at pinapa-ferment muna iyon?”Napatawa si Vera at ipinaliwanag niya
Samantala, sa paanan ng bundok kung saan matatagpuan ang Quiant Monastery, hindi pa rin makapagdesisyon si Charlie na itigil ang paglalakbay. Kung aalis siya nang ganito, siguradong mabibitin siya.Pero may punto rin ang paliwanag ni Vera. Kung may isang tao na nag-abala para bigyan sila ng babala, masyado namang mayabang kung ipipilit pa rin nila ang paglalakbay. Bigla niyang napagtanto na baka nga nagiging mayabang na siya, at naalala niyang kulang pa ang lakas niya para harapin ang hindi pa niya alam.Matapos mag-isip sandali, napabuntong-hininga siya at inamin, “Tama siguro ang abbess. Mas mahina pa ako kay Fleur. Hindi dapat ako masyadong kampante. At saka, alam niya ang impormasyon natin at mga kilos, kaya hindi siya isang ordinaryong tao.”Habang nagsasalita, seryosong tumingin si Charlie kay Vera at sinabi, “Miss Lavor, mas matalino ka kaysa sa akin, mas malalim kang mag-isip at mas malinaw mong nakikita ang mga bagay. Dahil ikaw mismo ang nagsasabing itigil muna natin ito,
Sinabi ni Charlie, “Pareho pa tayong hindi sigurado kung sino talaga ang kabila. Hindi ko pwedeng isuko ang lahat ng pinlano natin dahil lang sa sinabi niya.”Nag-aalalang sinabi ni Vera, “Young Master, may nakakaalam na paparating tayo rito at kinalkula pa ang ruta natin para abangan tayo. Ibig sabihin, kilalang-kilala tayo ng taong iyon. Kahit wala siyang masamang balak, kailangan pa rin nating amining nalantad na ang mga pagkakakilanlan natin. Kung magpapatuloy tayo sa ganitong sitwasyon, kaaway man siya o kakampi, malaki ang posibilidad na mapahamak tayo.”Sandaling natulala si Charlie sa mga sinabi ni Vera. Napaisip siyang muli sa buong sitwasyon. Gaya ng sabi ni Vera, kaibigan man o kaaway ang abbess, totoo nang nalantad na sila. Kung alam na sila ng abbess, baka may iba pang nakakaalam. Kung ipipilit niyang magpatuloy, bukod sa posibleng panganib, paano kung may ibang tao pang makaalam ng tunay niyang pagkatao? Paano kung makarating pa ito sa Qing Eliminating Society? Ano na l
Nahulaan na ni Vera ang ibig sabihin ng mga sinabi ng abbess, kaya agad siyang nagtanong, “Master, ang ibig n’yo po bang sabihin ay nakadepende kay Mr. Wade kung muling mabubuhay si Master Marcius Stark?”Sinabi nang walang ekspresyon ng abbess, “Marami na akong nasabi. Subukan mong pag-isipan na lang muna ang ilang bagay, pero tandaan mo, huwag mong ipapaalam kay Mr. Wade ang tungkol dito.”Nang makita ni Vera na ayaw na talagang magsalita pa ng abbess, agad siyang nagtanong, “Master, may iba pa po ba kayong bilin?”Magalang na pinagdaup ng abbess ang mga kamay niya at sinabi, “Wala na. Matagal ko nang naring ang tungkol sayo, Miss Lavor. Ngayon na nakita kita, natupad na ang isa sa mga hangarin ko. Naghihintay pa si Mr. Wade sa paanan ng bundok, kaya bumaba ka na at subukang kumbinsihin siyang bumalik sa Aurous Hill.”Hindi pa rin sumusuko si Vera kaya agad siyang nagtanong, “Master, ano po ba ang dapat gawin ni Mr. Wade? Kung hindi siya makakausad ngayon, baka mapahamak siya. Sa
Pagkasabi nito, luluhod na sana si Vera.Nang makita ito, mabilis siyang umabante, sinuportahan ang katawan ni Vera bago pa siya makaluhod, at sinabi, “Nakita na ni Miss Lavor ang mga malalaking pagbabago sa mundo sa loob ng daang-daang taon. Hindi ako mangangahas na sumobra sa harap mo. Sana ay huwag mong gawin ang engrandeng kilos na ito.”Habang sinuportahan niya si Vera, nagpatuloy siya, “Miss Lavor, siguradong alam mo ang mga misteryo ng tadhana. Kahit sa Book of Changes at Eight Diagrams, ang pinakamaliit na pagbabago ay maaaring humantong sa napakalaking kaibahan ng resulta. Kung masyadong marami ang masasabi ko, may panganib na magkaroon ng pagkontra. Kung gusto mo talagang tulungan si Mr. Wade, mas mabuti na paliitin ang ganitong panganib. Masasabi ko sayo nang malinaw na may mga panganib para kay Mr. Wade, at kailangan mo lang siguraduhin na susukuan ni Mr. Wade ang pagpunta doon. Ito ang pinakamagandang resulta. Kung masyadong marami kayong alam ni Mr. Wade, mas malaki ang
Nang marinig ang tanong ni Vera, ipinaliwanag nang tapat ng abbess, “Sa totoo lang, Miss Lavor, ang lugar na gusto niyong puntahan ni Mr. Wade ay limampung milya lang. Pero, Miss Lavor, kahit na pwede kang pumunta doon at kahit pwedeng pumunta doon si Fleur Griffin, hindi pwedeng pumunta doon si Mr. Wade.”“Master, kilala mo si Fleur?”Nang marinig ni Vera na binanggit ng abbess si Fleur, mas lalo siyang nagulat.Hindi niya maintindihan ang katauhan ng abbess na ito, lalo na kung bakit may pambihirang abilidad siya. Isang bagay na alam niya ang tungkol sa kanila ni Charlie, pero alam niya rin ang tungkol kay Fleur.Dahil nabanggit niya ang pangalan ni Fleur, pinapatunayan nito na may alam siya sa buhay ni Fleur.Sa ibang salita, alam niya siguro na mahigit tatlong daang taon nang nabubuhay si Fleur hanggang ngayon.Palihim na natakot si Vera sa puso niya habang nakatingin siya sa abbess, iniisip niya, ‘Alam niya ang mga sikreto ni Fleur, kaya alam niya rin siguro ang sikreto ko?’