Galit na sinabi ni Lily. “Itigil mo na ang kalokohan na ito. Ang restaurant ay walang kinalaman sa iyo. Huwag kang umasa na babayaran kita ni singko! Ang painting ay pagmamay-ari ng restaurant, kung hindi mo ibibigay iyon ngayon din, tatawagan ko ang pulis at idedemanda ka sa pagnanakaw!”Si Jerome, na nakatayo sa tabi ni Lily, ay kinutya rin. “Makinig ka, bata. Pinapayuhan kita na makipagtulungan ka sa amin. Ang koneksyon ko sa Aurous Hill ay isang bagay na hindi mo gustong subukan, hindi ba? Kung hindi mo ibibigay ang painting, kailangan ko lang bisitahin ang public security bureau at ikukulong ka agad nila! Sa halagang iyon, makukulong ka sa pinakamababang sampung taon!”Ang mga luha ni Douglas ay dumaloy na parang ulan, at tinanong niya si Lily, “Wala akong ginawa kundi kabutihan sa iyo sa mga nakaraang taon, binigay ko sa’yo ang lahat ng mayroon ako! Ayos lang kung hindi mo talaga ako mahal, pero bakit mo kailangang gawin sa akin ‘to!?”Naglabas nang malamig na hagikgik si Lily
Agad na tumawag si Jerome sa kanyang selpon at sumigaw, “Zaz, nasa Silverwing Hospital ako ngayon. Magdala ka ng mga tauhan mo, may papatayin tayong bata!”Si Charlie naman, sa kabilang dako, ay hindi nag-abalang tumawag. Sa halip, nag-text siya kay Albert Rhodes: [Pumunta ka sa Silverwing Hospital, may gustong pumatay sa akin.]Agad siyang tinawagan ni Don Albert.“Mr. Wade, sino ang p*tang inang iyan?”Sumagot si Charlie nang walang pakialam, “Huwag na masyadong magsalita, basta pumunta ka.”Sumagot si Don Albert, “Huwag kang mag-alala Mr. Wade, nandyan na ako sa ilang minuto.”Nang napagtanto ni Jerome na nakikipag-usap din si Charlie sa selpon, kinutya niya. “Hah, huwag mong sabihin na may pinapunta ka bilang backup. Anong biro!”Hindi siya pinansin ni Charlie at ngumiti. “Gaya ng sabi ko kanina, mamamatay kayo sa pinakamasakit na paraan.”Tumawa si Jerome na tila ba narinig niya ang pinaka nakakatawang biro sa buong planeta. “Sino ka ba sa tingin mo? Walang mangangahas na
Pagkatapos, nag-text si Charlie kay Isaac Cameron ng Shangri-La: [Sino itong Jerome Hunt?]Halos sumagot agad si Isaac. [Ang kanyang pamilya ay may negosyo, karamihan sa negosyo nila ay sa industriya ng jade. Bumibili sila ng mga stock o binebenta nila. Ang kanilang kapangyarihan sa lugar ay katulad din ng sinasabi ng iba. Bakit mo tinanong? Ginalit ka ba niya?]Sumagot si Charlie: [Oo. Sinabihan ko na si Albert na tulungan ako. Pero kailangan ko ng pabor mula sa iyo.]Sumagot si Isaac: [Kahit ano, young master!]Inutos ni Charlie: [Dalhin mo ang ama ni Jerome sa hospital. Ah, at isa pang matandang lalaki na nagsusuri ng mga antigo, ang kanyang pangalan ay Lewis Rhys. Dalhin mo sila sa’kin.]Sumagot si Isaac: [Opo, young master, dadalhin ko sila sa’yo ngayon mismo!]Sumagot si Charlie. [Hindi mo na kailangan, mag-utos ka lang ng tauhan mo. Ayokong mapansin ng mga tao na magkakilala tayo.]Isa pang text ang lumitaw sa kanyang selpon mula kay Isaac. [Sige po, young master. Kailang
Habang umalingawngaw ang boses sa kwarto, si Don Albert, na sinundan nina Bill at malaking grupo ng mga tao, ang pumasok sa kwarto.Pagkapasok, inutusan niya si Bill, “Isara niyo ang pinto, huwag niyong papasukin ang kahit sino sa kwartong ito!”Tumango si Bill. “Masusunod, Don Albert!”Tinitigan ni Zazpi si si Don Albert, gulat pa rin. Tila ba ang kanyang utak ay nakuryente.Si Don Albert Rhodes!Ang hari ng underground sa Aurous Hill!Si Zazpi ay isa lamang mababang pinuno sa loob ng lugar. Gayunpaman, si Don Albert ang hari ng mismong lugar! Alam ng lahat sa siyudad na si Don Albert ang pinakamakapangyarihan!Hindi niya kailanman inaasahan na makikilala niya si Don Albert dahil lamang humingi ng tulong si Jerome sa isang maliit na bagay!Hindi kilala ni Jerome si Don Albert, gayunpaman, nang makita kung gaano nagulat si Zazpi, kumunot ang kanyang mga kilay. “Zaz, anong nangyayari? Sino ang matandang lalaking ito?”Sa sandaling narinig niya ang mga salitang iton, sobrang nat
Kaagad doon, naglabas si Bill ng isang baras na metal at lumapit kay Zazpi. Kahit na ang lalaki ay nagmakaawa sa kanyang buhay, hindi nag-atubili si Bill na iangat ang baras na metal at ipalo ito nang mabilis.Crack!Ang kanang tuhod ni Zazpi ay nabali agad. Ang ganitong pagkadurog ay halos imposible nang gumaling!Sumigaw sa sakit si Zazpi, pero hindi tumigil si Charlie doon. “Hindi pa tayo tapos. Isang binti pa lamang ang nababali natin, kailangan niya pang maging lumpo sa kabila. Gusto ko siyang mapilay habang buhay!”Tumango si Bill at itinaas muli ang baras na metal, at hindi matagal, isang malakas na pagbitak ang narinig sa kaliwang tuhod ni Zazpi. Gumulong si Zazpi sa sahig, humihingi ng tulong, halos mangisay na ang kanyang katawan.Nagsabi ng utos si Don Albert. “Bill, lagyan mo ng takip ang kanyang bibig. Maiinis si Mr. Wade sa malakas niyang ungol!”“Opo, Don Albert!” Sumunod si Bill at nilagyan ng kaunting piraso ng gasa sa bibig ni Zazpi habang ang lalaki ay pumulupo
Hindi rin inasahan ni Lawson na ang pag-amin sa kanyang pagkakamali ay may mabuting magagawa sa kanya. Kahihimatay niya lamang sa gulat, gayunpaman, agad siyang ginising ng sakit ng hampas.“Ah!!!” Hindi pa naranasan ni Lawson ang ganitong matinding sakit sa buong buhay niya.Luha ang dumaloy sa mga kulubot niya sa kanyang mukha habang desperado siyang umiyak, “Mr. Wade, ang lahat ay kasalanan ko! Hindi ko na pababayaan ang mga pagkakamali niya kahit kailan, hindi ko na siya hahayaang gawin ang mga masasamang bagay.”Nandidiri, sinabi ni Charlie, “Ang galing mo palang manisi ng iba sa pagkakamali mo?”Ang pangungusap na ito ay sapat na upang magbigay ng panginginig sa gulugod ni Lawson Lewis.Pagkatapos ay sinabi ni Charlie, “Lawson Lewis! Tungkol sa isang daang libong dolyar na ininvest ng aking kaibigan sa restaurant mo, bakit ka tumanggi na bayaran siya? Bakit inangkin mo na regalo ito?”Nawalan ng kulay ang mukha ni Lawson, at sinubukan niyang magpaliwanag. “Mali ako, mali ak
Pagkatapos ng matagal na hinto, humarap si Charlie kay Bill. “Mukhang medyo matalas ang matandang lalaki na ito. Sa tingin niya ay hindi niya mapaparusahan hangga’t hindi siya siya sumasagot. Bills, baliin mo ang dalawang binti niya!”“Opo, Mr. Wade!” Sumunod si Bill.Habang nakatingin kay Dylan, na nagpa-panic na, sinabi ni Charlie sa malamig na tono. “Masisisi mo lamang ang anak mo.”Sinundan ng dalawang kakila-kilabot na sigaw, lumpo na rin si Dylan Hunt. Nang makita niya na binubugbog ang kanyang ama, naramdaman ni Jerome na hindi niya na makontrol ang kanyang katawan. Sa ilang sandali, nakaupo na siya sa isang lawa ng likido na may malakas at hindi kaaya-ayang amoy. Talagang naihi siya sa pantalon niya!Humagikgik si Charlie. “Aba, tingnan mo nga naman iyan? Mukhang hindi mo na makontrol ang ari mo! Ito ang pangunahing dahilan ng lahat na nangyayari ngayon! Sa tingin ko ay hindi mo na kailangan ito!”Pagkatapos ay inutos niya, “Kung gano’n, sirain na ang isang bagay na nagp
Pagkatapos ay pinabuhat ni Charlie ang lima palabas, sinabi bago sila umalis, “Pagbibigyan ko ang buhay niyo ngayon. Pero, kung lalabas ang nangyari dito sa ibang tao, papatayin ko kayong lahat, naiintindihan niyo ba?”Hindi nagdalawang-isip na umiling ang lima. Swerte na sila na mabuhay pagkatapos nito, paano sila mangangahas na suwayin pa si Charlie?Nang nalaman na hindi na siya susuwayin ng lima, tumango sa lugod si Charlie at humarap kay Lawson Lewis. “May malaking kabayaran ang pagsubok na manipulahin ang kaibigan ko. Bukas, gusto kong umalis kayo ng anak mong babae sa restaurant at ilipat ang pangalan nito sa ilalim ng kaibigan ko, naiintindihan niyo ba?”Tumango nang ilang beses is Lawson. “Naiintindihan ko, siguradong wala na ako sa restaurant bukas!”Pagkatapos ay humarap si Charlie kay Dylan Hunt. “Nakipagtalik ang anak mo sa nobya ng kaibigan ko, at binugbog pa siya nang ganito. Dapat ka nang maghanda ng dalawang milyong dolyar bilang kabayaran sa kanya, at huwag kang m
“Ano bang alam mo?!” Tumingin nang mapanghamak si Jacob sa kanya, pagkatapos ay sinabi kay Charlie, “Siya nga pala, Charlie, malapit nang magsagawa ng isang ancient calligraphy and painting exhibition ang Calligraphy and Painting Association. Sobrang taas ng mga pamantayan ng ancient calligraphy and painting exhibition na ito. Sobrang suportado rin ang siyudad dito, kaya malaking kilos siguro ito para sa bansa natin! Marahil ay imbitahin pa namin ang Central Oskia Media para magbigay ng kumpletong ulat sa buong event!”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Sobrang laking event nito? Hindi maituturing na base ang Aurous Hill para sa calligraphy at painting, kaya hindi ba’t masyadong puwersahan na gawin ang napakalaking event dito?”Sinabi ni Jacob, “Hindi mahalaga kung hindi ang Aurous Hill ang base para sa calligraphy at painting. Ayos lang ito basta’t kayang ipakita ng Aurous Hill ang mga magagandang calligraphy at painting, kaya nangongolekta kami ngayon ng mga likha ng mga sikat na a
Samantala, gabi na sa Aurous Hill.Naghanda na ng hapunan si Elaine at inimbita sina Charlie at Claire sa lamesa. Sa parehong oras, hindi niya mapigilang magreklamo, “Alas otso na, kaya bakit wala pa rin sa bahay ang g*gong iyon, si Jacob? Nasaan na kaya siya ngayon!”Sinabi nang kaswal ni Charlie, “Ma, si Papa na ang vice president ng Calligraphy and Painting Association, kaya siguradong abala siya. Sana ay maging maunawain ka.”Sinabi nang mapanghamak ni Elaine, “Bakit ako magiging maunawain sa kanya? Sa tingin mo ba ay wala akong alam sa abilidad niya? Sa tingin ko ay bulag ang taong namamahala sa Calligraphy and Painting Association para hayaan siyang maging vice president!”Habang nagsasalita siya, binuksan ni Jacob ang pinto at pumasok.Mabilis siyang binati ni Claire at sinabi, “Pa, maghugas ka na ng kamay at maghapunan tayo!”Tinanong nang kaswal ni Jacob, “Anong klaseng mga pagkain ang mayroon? May karne ba?”Nanumpa si Elaine at sinabi, “May takip, gusto mo bang nguyai
Sa gabing iyon, umupo si Mr. Chardon sa sahig ng kanyang pansamantalang bahay habang naka-krus ang mga paa. Mukhang nagme-meditate siya habang nakapikit ang mga mata, pero sa totoo lang, kinakalkula niya kung kailan siya aalis para pumunta sa Aurous Hill.Bigla siyang nakatanggap ng isang notification sa kanyang cellphone, at ang British Lord pala ang gustong kumausap sa kanya.Binuksan niya agad ang cellphone niya, pumasok sa espesyal na software, at kumonekta sa British Lord.Narinig ang malamig na boses ng British Lord sa cellphone, “Mr. Chardon, sinabihan kita na pumunta sa Aurous Hill para hanapin ang anak ni Curtis Wade. Bakit hindi ka pa pumupunta?”Mabilis na nagpaliwanag si Mr. Chardon, “British Lord, may ilang ideya ako, at gusto kong i-report ang mga ito sayo!”Sinabi nang malamig ng British Lord, “Sabihin mo!”Sinabi nang magalang ni Mr. Chardon, “British Lord, noon pa man ay pakiramdam ko na marahil ay nasa Eastcliff si Vera, kaya naghahanap ako ng mga bakas tungkol
Tumingin si Mr. Chardon kay Samadius, na umabante agad at sinabi sa hindi matitinag na tono, “Ferris, may mahalagang gawain si Mr. Chardon na kailangan niyang gawin, kaya walang pwedeng pumigil o antalain siya! Sinabi na sa akin ni Mr. Chardon ang gusto niyong malaman, at sasabihin ko sa inyo ang bawat salita mamaya!”Pagkatapos itong sabihin, “Hayaan mong sabihin ko ito nang maaga. Kung may kahit sinong mag-aantala sa mahalagang gawin ni Mr. Chardon, hindi magkakaroon ng pagkakataon ang taong iyon na malaman ang paraan para sa pagpapahaba ng buhay!”Mayroong takot na ekspresyon ang lahat sa kanilang mukha, at wala nang naglakas-loob na magtanong.Si Ferris, na tinawag sa pangalan, ay nabalisa rin at sinabi, “Maging ligtas sana ang biyahe mo, Mr. Chardon!”Kumilos agad ang lahat at sinabi nang sabay-sabay, “Paalam, Mr. Chardon!”Hinimas ni Mr. Chardon ang mahabang balbas niya at naglakad palayo nang mahinhin. Nang ihahatid na siya palabas ng lahat, sinabi ni Mr. Chardon nang hindi
Pagkatapos itong sabihin, nagtanong ulit si Samadius, “Master Coldie, may karaniwang bakas ka ba tungkol sa babaeng ito? Halimbawa, saan siya maaaring magtago?”Umiling si Mr. Chardon at sinabi, “Hindi ko alam kung nasaan siya, pero sa tingin ko ay malaki ang posibilidad na nasa Oskia siya. Kaya, mas mabuti kung makakagawa ka ng isang grupo ng mga disipulo mo at hayaan silang maglakbay sa buong bansa para hanapin siya!”Tumango si Samadius at sinabi, “Walang problema, aayusin ko na ang lahat ngayon din!”Tumango nang bahagya si Mr. Chardon at sinabi, “Okay, kung gano’n, iiwan ko na sayo ang bagay na ito. Tandaan mo na ipaalam mo agad sa akin kung may nadiskubre kang kahit anong bakas.”“Opo, Master Coldie!” Sumang-ayon nang mabilis si Samadius. Pagkatapos ay tinanong niya si Mr. Chardon, “Siya nga pala, Master Coldie, mga junior ko ang mga taong naghihintay sa labas. Kung matuturo mo sa akin sa hinaharap ang paraan para humaba ang buhay, maaari ko rin ba itong ibahagi sa kanila? Mg
Nang marinig ni Mr. Chardon ang sabik na pagpapahayag ng katapatan ni Samadius, tumango siya at ngumiti nang kuntento. Ang lahat ay nangyayari ayon sa planong direksyon niya.Para kay Mr. Chardon, kailanman ay hindi siya naging isang mabuting tao. Bukod sa pagsisikap nang walang reklamo sa harap ng British Lord, kahit kailan ay hindi niya naabot ang pinakapangunahing kabutihang-asal ng ‘pagtupad ng pangako niya’ pagdating sa iba.Sa totoo lang, naisip niyang gamitin ang mga koneksyon at resources ng Cohmer Temple para hanapin si Vera noong una siyang dumating sa Eastcliff, pero pagkatapos itong pag-isipan nang mabuti, naramdaman niya na hindi sulit na ibunyag ang tunay niyang pagkakakilanlan para lang pagsamantalahan ang Cohmer Temple.Kahit hindi na banggitin kung matutulungan ba siya ng Cohmer Temple na makahanap ng mga bakas tungkol kay Vera, pero kung ang balita na buhay pa rin ang isang Taoist priest na ipinanganak sa 19th century at nag-ensayo ng Taoism sa Cohmer Temple ng dek
Tumango si Mr. Chardon, bumuntong hininga, at sinabi, “156 years old na ako ngayong taon.”“156 years old?” Sinabi ni Samadius habang may mapaghangad na tingin sa kanyang mukha, “Hindi ka man lang mukhang 156 years old…”Sinabi nang kalmado ni Mr. Chardon, “Ito ang mga benepisyo pagkatapos ma-master ang Reiki. Tatlong siglo na akong nabubuhay; ang 19th, 20th, at 21st century. Hindi na ako magkakaroon ng pagsisisi sa buhay kung aabot ako ng 22nd century.”Nabigla si Samadius. Lumuhod ulit siya at yumuko sa harap ni Mr. Chardon habang nagmakaawa, “Master Coldie, pakiusap at ituro mo sana sa ako ang paraan ng pagpapahaba ng buhay! Kung papayag ka, handa akong sundan ka sa buong buhay ko para magamit mo! Susundin ko ang lahat ng hiling mo nang walang pag-aatubili!”Mahigit pitumpung taon na simula noong pumasok si Samadius sa Taoist Sect, at sa sandaling ito, nasa parehong estado siya ni Mr. Chardon noong unang umalis siya sa Cohmer Temple.Buong araw siyang nag-eensayo ng Taoism at g
Sa mga nagdaang taon, bumalik siya nang ilang beses sa Oskia gamit ang iba’t ibang pagkakakilanlan, pero kahit kailan ay hindi siya bumalik sa Cohmer Temple.Ito ay dahil ayaw niyang malaman ng mga disipulo niya sa Cohmer Temple na nadiskubre na niya ang paraan ng mahabang buhay.Sa opinyon niya, dumaan siya sa lahat ng uri ng paghihirap bago siya sa wakas nakapasok sa landas ng Taoism, kaya hindi dapat malaman ng kahit sinong nakakakilala sa kanya ang sikreto na ito, kasama na ang mga tao sa Cohmer Temple.Pinili niyang pumunta sa Cohmer Temple ngayong araw dahil wala siyang mahanap na kahit anong bakas tungkol sa kinaroroonan ni Vera pagkatapos ng mahabang panahon.Patuloy siyang inuudyok ng British Lord na pumunta sa Aurous Hill. Kaya niyang antalain ito ng tatlo hanggang limang araw pero hindi tatlo hanggang limang buwan. Ayon sa ugali ng British Lord, siguradong bibigyan niya siya ng dalawa o tatlong araw na lang, kaya walang nagawa si Mr. Chardon kundi humanap ng mga katulong
Sinundan ni Mr. Chardon ang binatang Taoist priest sa reception hall sa middle yard ng Cohmer Temple. Ito ang reception room sa Cohmer Temple na ginagamit para aliwin ang mga abbot at overseer mula sa ibang Taoist temple o peregrino na may malaking ambag sa Taoist temple.Pagkatapos sabihan si Mr. Chardon na maghintay dito, nagmamadaling tumakbo ang binatang Taoist priest para i-report ito sa kanyang master.Sa Cohmer Temple, karamihan ng tao na nananatili sa front yard nang matagal ay ang mga junior Taoist priest na may medyo mababang kwalipikasyon, kaya naatasan sila na panatilihin ang kaayusan ng mga turista at mga mananampalataya sa yard habang naglilinis, inaayos ang mga istatwa ng templo, at inaayos ang mga alay.Kaya, kung gustong i-report ng binatang Taoist priest ang balita sa overseer, kailangan patong-patong ang daan ng mensahe, at ang dami ng antas ng paglilipat ay higit sa inaasahan ng binatang Taoist priest.Makalipas ang dalawampung minuto, isang matandang lalaki na