PUNO NG PAG-AALINLANGAN na sumulyap si Daviana kay Rohi upang tingnan kung medyo bumubuti na ba ang hitsura nito. Hindi niya ito pwedeng basta iwanan lang lalo pa at mayroon itong lagnat. Nag-angat ito ng paningin na tahimik ng nakatitig sa kanyang mukha nang maramdaman ang ginawang pagtitig niya. Matamlay pa rin ang kanyang hitsura kagaya kanina. Walang nagbago doon kahit na nakainom na ito ng gamot. Nakaramdam bigla ng pagkailang sa ginagawa niyang iyon si Daviana, parang hinahalukay kasi nito ang buong pagkatao niya gamit lang ang mga mata niya. Ibang-iba ang paninitig ni Rohi sa kanya. May laman na hindi niya kayang ipaliwanag sa pamamagitan lang ng mga salita. Binawi ni Daviana ang tingin dito nang maramdamang kumalabog ang kanyang puso. Iyong tipong biglang kinabahan siya sa hindi niya maipaliwanag na dahilan.“Sige, pupunta ako.” sagot niya sa katanungan ni Warren.Pagkatapos ibaba ang tawag ay pilit ang ngiting hinarap na niya si Rohi. Nahihiya siya dito pero kailangan niyang
UMIKOT LANG NAMAN ang mga mata ni Daviana sa narinig, damang-dama niya kasi ang excitement ng kaibigan na medyo nakakahawa. Iba talaga ang fighting spirit nito. Kumikislap pa ang mga mata sa galak.“Para kang sira, bakit ka naman iiyak aber?” natatawang tanong pa ni Daviana sa kaibigang kaharap niya.“Eh kasi naman, gustong-gusto ko ngang makuha nila. Ini-expect ko na isa ako sa mapipili nila. Hopefully. Alam mo ba kung gaano karaming mga nagtapos ang gustong makapasok sa team nila? Marami, Daviana.” bida pa ni Anelie na para bang walang alam tungkol doon ang kaibigan, “Pero ayon naman sa sabi-sabi ay napakahirap makapasok sa kanila. Masyadong mataas ang standards. Maliban na lang kung kasing talino mo si Darrell, nangangailangan sila ng mayaman sa mga karanasan sa trabaho at hindi may alam lang.” “Gusto mo talagang sundan si Darrell doon at makasama siya sa iisang kompanya?”“Hindi ah, nagkataon lang ang pagsunod ko sa kanya pero gusto ko talagang mapabilang sa team nila...” iwas ni
NAGKATITIGAN NA NANG masama ang dalawang babae ngunit wala ni anong patutsadahang namutawi pa sa kanilang mga labi. Nang makita ni Warren ang tensyon na namamagitan sa kanila ay mabilis siyang lumabas ng kotse at pinuntahan ang dalawa upang pumagitna na. Hindi niya alam kung ano ang pinag-aawayan nila ngunit malakas ang kutob niyang meron. Lumambot naman ang expression ni Melissa nang makita ang anino ni Warren sa gilid ng kanyang mga mata na palapit na sa kanilang banda ni Daviana.“Ako na ang magsasakay niyan sa likod ng sasakyan, sumakay na kayong dalawa sa loob ng kotse.” kuha ni Warren sa handle ng maleta na hindi na nagawa pang ipagdamot ni Daviana dahil si Warren na kasi iyon.Nagawa ng makuha iyon ng lalaki nang hindi nakakapag-react ang nagulat na dalaga. Nakatalikod siya sa banda nito kung kaya naman hindi niya napansin ang ginawa nitong mabilis na paglapit sa pwesto nila. Hinawakan naman ni Melissa ang kamay ni Daviana upang ipakita kay Warren na okay sila ng babae. Hindi n
HABANG NAKABURO ANG mga maya ni Warren kay Daviana ay biglang sumagi sa isip na naman niya ang kakaibang panaginip niya ng ilang gabi kung saan kaulayaw niya doon ng walang saplot ang kaibigan. At nang dahil doon ay bigla na lang nag-iba ang reaction ng kanyang katawan na hindi niya na maipaliwanag. Gumalaw ang adams kanyang apple, at bahagya niyang pinigilan ang sariling mag-react sa pamamagitan ng pag-iwas niya na ng mga mata kay Daviana. Ipinilig niya ang ulo. Pilit iwinaksi ang mga makamundong ganap na iyon sa kanyang panaginip na malinaw na malinaw niyang nakita, na parang totoong-totoo ito. “Viana, pagbigyan mo na si Melissa. Huwag ka ng magalit. Alam kong nagtatampo ka pa rin sa akin dahil inuna naming magpunta kami ng Thailand sa halip na magdiwang kasama mo ng iyong kaarawan.” sabat na ni Warren na hindi siya tinitingnan, nasa kalsada pa rin ngayon ang kanyang mga mata. “Hindi ah, bakit ko naman gagawin iyon? Ayos lang. May mga kasama naman akong nag-celebrate noon.” pagtan
HINDI NA INISIP pa ni Daviana ang kahihinatnan ng kanyang mga salitang iyon kay Warren. Punong-puno na siya. Ang tanging nais niya lang mangyari ay ang ilabas dito ang sama ng loob niya. Noong nakaraan, palagi niyang sinasaalang-alang ang mararamdaman nila at natatakot na magbitaw ng mga salitang makakasakit. Subalit ngayon ay iba na. Hindi na pwedeng palagpasin niya pa ang lahat ng ito gayong nag-uumapaw na ang poot sa kanyang puso. Kung hindi niya iyon ilalabas, makakasama ito sa kalusugan niya. “Viana?!” bulalas ni Warren na tila naging blangko na rin ang kanyang isipan.Umakyat na sa ulo ang init ng dugo ni Warren dahil sa inaasta ng dalaga. Madiin na inapakan niya ang preno. Delikado iyon dahil nasa gitna sila ng busy na kalsada kung saan ay maraming mga sasakyan dito. Walang sinuman ang pwede at pinapayagan na basta na lang huminto sa bahaging iyon ng kalsada lalo na kung hindi naman emergency ang dahilan. Muntik na silang mabangga ng sasakyan na nasa likod. kaunting-kaunti na
HINDI NAGTAGAL AY nagpasyang umuwi na rin ng bahay si Daviana matapos na magmuni-muni ng ilan pang saglit sa lugar na iyon. Lumulan siya ng taxi na kanyang pinara nang gumaan na ang kanyang pakiramdam. Hindi niya tinawagan o kahit ang e-chat si Warren pagdating ng bahay para sana tanungin kung saan nito dinala ang kanyang maleta dahil hindi naman masyadong mahalaga ang mga bagay na nakalagay doon. Magiging rason pa iyon ng kanilang pag-uusap kung gagawin niya. Eh, ayaw niya ngang makausap muna ang kaibigan kaya naman bakit niya gagawin ang bagay na iyo? Bahala siya sa buhay niya kung ayaw siya nitong kausapin doon. “Hindi ako ang may kasalanan noon kaya naman hindi ako ang magpapakumbaba sa kanila ng pangit niyang niyang nobya. Unahan nila!”Kinabukasan ng araw na iyon ay inimbitahan ng ina ni Warren ang kanilang pamilya sa isang hapunan. Hindi naman iyon pinalampas ng mga magulang ni Daviana, lalo na ng kanyang amang si Danilo. Umaasa kasi itong pag-uusapan na nila ang tungkol sa ma
GANUNDIN ANG NARARAMDAMAN ni Warren sa tabi ni Daviana na halatang kanina pa napapanisan ng sariling laway. Dati-rati kasi ay sinusuyo at kinukulit ng lalaki ang matanda sa pamamagitan lang ng mga nakakatawang pananalita at saka nakikipag-usap din siya sa kanyang ama ngunit ngayon ay hindi na niya iyon ginagawa. Tikom ang bibig ni Warren na tila ba mayroon siyang kasalanan. Hindi naman iyon napansin ni Don Madeo na abala pa rin sa pakikipag-usap sa dalawang lalaki na padre de pamilya ng mga lalaki. Nakaramdam ng kaunting panlulumo si Daviana, ngunit kailangan niyang tapusin ang hapunan ng dalawang pamilya nang hindi gumagawa ng anumang kahihiyan. Nang malapit nang matapos ang hapunan, biglang tumahimik na si Welvin, ang ama ni Warren na para bang kanina pa may iniisip ito at nagtitimpi lang doon. Kinuha nito ang atensyon ng lahat na nasa hapag. “May gusto nga pala akong pag-usapan ngayon. Huwag niyo sanang masamain. Magiging malalim itong problema kung hahayaan lamang natin.”Napa-an
SINALUBONG NI WARREN ang matatalas na mga mata ng kanyang ina. Hindi niya magawang makaapgsalita ng ilang sandali. Pakiramdam naman ni Daviana ay parang sinampal siya ng malakas na katotohanan sa harap ng publiko. Sanay na siyang maging mabait at matinong babae sa mata ng matatanda kaya marahil sobrang nakaka-disappointed iyon sa kanila. Ang gayong pampublikong pag-aalipusta at mga akusasyon ay nagpahiya pa sa dalaga. Nagsimulang mag-init ang kanyang mukha, at tuluyang tumigil ang kanyang utak. Hindi na siya doon makapag-isip pa ng tama. Pinagpapawisan na rin siya ng malamig. Tinitigan na siya ng ina ni Warren nang hindi kumukurap, na para bang gusto ng Ginang na pahirapan si Daviana gamit lang ang sarili nitong mga mata. Nagsimula ng mamasa ang bawat sulok ng mga mata ng dalaga. Nagbabadya na doon ang kanyang luha.“Viana, napakaganda ng ugali mo simula noong bata ka pa man, kaya tuwing sasabihin ni Warren na gusto ka niyang makasama o lumabas na kasama ka ay ni minsan hindi kami nag
NAPAHAWAK NA SIYA sa magkabilang braso ni Rohi dahil kung hindi niya gagawin iyon ay paniguradong babagsak siya sa sobrang panghihina na katawan niya. Niyakap na siya ni Rohi sa beywang at walang pag-aatubiling binuhat na patungo ng kanyang kama. Maingat niyang inihiga doon ang katawan ni Daviana at kinubabawan habang hindi pa rin pinuputol ang pagdidikit ng kanilang labi. Mapaglaro ang dila na sinipsip niya ang labi ni Daviana na hindi na katulad kanina na may diin. Banayad na iyon at puno ng pag-iingat. Gumapang pa ang libreng kamay nito sa pailalim ng kanyang suot na damit na tuluyang nagpawala ng wisyo at the same time ay galit ni Daviana. Sabik na tumugon siya sa halik ni Rohi na nang maramdaman iyon ay tuluyan na ‘ring nawala sa kanyang sarili. Natagpuan na lang nilang dalawa na kapwa na pinapaligaya ang kanilang katawan sa ikalawang pagkakataon kahit nasa alanganin silang sitwasyon. Bigay todo sa pagtugon si Daviana dahil alam niya na baka huli na rin ang pagkakataong iyon. “M
SA PUNTONG IYON ay hindi na rin maikubli ni Daviana ang kalungkutan na bumabalot sa kanyang buong katawan. Gusto niyang sabihin kay Rohi na napipilitan lang siya sa engagement nila dahil hinihingi iyon ng pagkakataon at hindi magtatagal, bago pa sila maikasal ay sisirain din naman nila ni Warren. Subalit, may mag-iiba ba kung sasabihin niya? Baka mamaya umasa lang si Rohi ulit. Magiging katatawanan sila sa marami kung sakaling naging fiancée siya ni Warren, tapos hindi natuloy ang kasal tapos malalaman nila na nobyo niya naman si Rohi. Pag-uusapan ang kanilang pamilya at magdudulot iyon ng malalang isyu. Kaya mabuting manahimik na lang at hayaan na lumipas na lang ang lahat sa kanila.“Hindi ka pa rin magsasalita? Ayaw mo akong bigyan ng explanation, Viana? Bakit mo ito ginagawa?” Puno ng pagpipigil ng hiningang itinaas ni Daviana ang kanyang isang kamay at hinawakan ang pala-pulsuhan ni Rohi. Sinalubong niya ang pinupukol na mga tingin sa kanya ng dating nobyo.“Hindi ko pwedeng hin
MARAHAS NA TUMIBOK pa ang puso ni Daviana na parang nagwawala na sa loob ng dibdib niya. Gusto niyang sumigaw, ngunit hindi siya nangahas na gawin iyon dahil makukuha ang atensyon ng marami. Isa pa ay malapit na ang engagement nila ni Warren ma tiyak na mabubulilyaso oras na gawin niya ang bagay na iyon. Saka mapapahamak niya rin si Rohi.“Please, Rohi?” muli niyang untag pero para itong binging ahas.Hindi pa rin nagsalita si Rohi kahit na ilang beses niya ng tinawag ang pangalan nito. Nasa iisang linya ang kanyang mga kilay. Mariin ang kagat niya sa labi niya, halatang nagpipigil. Nakapatay ang mga ilaw sa silid kung kaya naman hindi ni Daviana maaninag ang reaksyon ng mukha ng lalaki. Ang tanging tanglaw lang sa kabuohan ng silid ay ang maputlang liwanag ng buwan na nagmumula sa labas ng bintana. Liwanag ng buwan na hindi niya alam kung bakit malungkot ang dating sa mga mata ni Daviana ng mga sandaling iyon.“Isa! Bitawan mo ako, sabi! Baliw ka na ba, ha?!”“Oo, Viana. Baliw na nga
HUMIGPIT NA ANG hawak ni Daviana sa kanyang cellphone. Naiiyak na siya. Ngayon pa lang nagsi-sink in sa kanyang isipan ang mga ginawa niya kay Rohi. Ngayon pa lang na parang sinampal siya ni Anelie doon.“Wala akong ibang choice, Anelie…sana maintindihan mo ang naging desisyon ko.” bakas ang sakit sa kanyang mahinang boses, hindi na niya kayang itago pa ang tunay na nararamdaman ng puso niya. “Naiintindihan kita kung pag-intindi lang naman Viana, pero ang hindi ko maintindihan ay bakit kayo humantong sa ganito? Kita naman kay Sir na head over heels siya sa’yo. Iyong tipong lahat ay gagawin niya para sa’yo, pero bigla mo siyang iniwan sa ere. Bigla mo siyang binitawan nang ganun-ganun na lang...”Guilty na hindi na magawang makapagsalita pa doon ni Daviana. Wala na siyang maisip na ibang dahilan. Inaamin naman niya. Mali niya. Siya ang may kasalanan, ngunit kagaya ng naunang sinabi, wala siyang choice. Kung mayroon lang naman, iyon ang pipiliin niya. Hindi na siya magpapaipit sa sitwa
PARANG NAPUTULAN NG dila si Melissa dahil sa pananahimik nito ng ilang segundo. Lingid sa kaalaman ni Warren ay kinakalamay nito ang sarili na huwag ng bayolente pang mag-react. “So, ano napagdesisyunan mo na gusto mo akong maging sidechick mo lang na malayo sa mata ng publiko? Ganun ba ang gusto mong mangyari?”“Pansamantala lang naman iyon, Melissa. Alin ba doon ang hindi mo maintindihan ha? Habang nag-iisip kami ng ibang paraan. Gagawa ako ng paraan, ngunit hindi mo maaaring labanan ang aking pamilya sa sandaling ito. Hindi ka o-obra sa kanila kaya makinig ka na lang sa sinasabi ko.”“Alam ko naman iyon, Warren. Gusto ko lang namang makasigurado sa’yo eh. Baka mamaya wala naman na pala akong hinihintay. Assurance ang kailangan ko mula sa'yo. Assurance.” puno ng pagkabigo ang tono ng boses ni Melissa, naiiyak.Ayaw siyang suyuin ni Warren dahil paniguradong aarte'han siyang lalo ng nobya. Kailangan nitong makipag-cooperate sa kanya kung nais nilang maging matagumpay ang pina-plano
NAGAWA PANG ITURO ni Warren ang mga bodyguard niya na nasa bakuran ng tahanan nina Daviana na matatanaw sa may bintana ng silid ng dalaga. Hindi naman siya pinansin ni Daviana na pinalampas lang ang sinabi sa kabila ng tainga niya. Wala siyang pakialam sa mga problema nito dahil kung tutuusin ay mas marami ang kanyang problema kumpara kay Warren. Mas malaki rin iyon lalo na pagdating nito kay Rohi.“I've had enough, Viana. Sinabi ko na sa kanila na hindi naman ako tatakas, ngunit hindi pa rin sila naniniwala sa akin. Ngayong tinanggap na nating dalawa ang engagement na tanging hiling ng ating mga magulang ay maaari mo ba akong tulungang malutas ang problemang ito? Sige na, Viana. Na-miss ko ng lumabas ng ako lang at walang inaalalang buntot na mga bodyguard.” muling ulit ni Warren nang wala pa rin siyang makuhang opinyon tungkol doon sa babae na pumapayag ito sa mga gusto niyang mangyari.“Okay, sasabihin ko sa parents mo kapag nakita ko sila. Okay na ba iyon? Ano? Happy ka na ba?” “
HINDI NAMAN NA nagulat pa si Warren nang makita niyang bumaba si Daviana ng hagdan kasunod ng kanyang ama. Masakit man sa kanyang paningin na napipilitan lang si Daviana ay hindi niya ito pinansin. Iwinaglit niya iyon sa isipan dahil siya rin naman ang isa sa humimok kay Daviana para sa fake engagement.“Hija, napag-isipan mo na ba?” maligayang tanong ni Carol matapos na bigyan niya ng yakap si Daviana ng makalapit, “May sagot ka na? Alam mo na, gusto na naming matapos ito sa lalong madaling panahon.”“Opo, Tita…nagkausap na kami ni Daddy…” linga niya sa ama na nasa sulok lang at matamang nakikinig sa usapan. “Pumapayag na ako sa engagement namin ni Warren.” halos ayaw lumabas noon sa lalamunan.Sumilay na ang kakaibang ngiti sa labi ni Carol sa kanyang narinig. Ang gusto niya ay isang manugang na madaling kontrolin kagaya na lang ni Daviana na sunud-sunuran lang. Kung hindi ito, kung ang ugali niya ay katulad ng kanyang anak na si Warren paniguradong masakit sa ulo iyon ng kanilang b
HATINGGABI NA NANG humupa at bumaba ang taas ng lagnat ni Nida. Nakahiga na sa bakanteng kama ng ward si Danilo, habang si Daviana namann ay hindi kayang ipikit ang mga mata sa labis na pag-aalala pa rin sa kalagayan ng kanyang ina. Hindi siya dalawin ng antok sa patong-patong na problema at isipin. Stress na stress ang utak niya kung alin ang kanyang uunahin. Nagtatalo ang puso niya at ang isipan niya. Ayaw siyang patulugin noon kahit na gustohin niya man kahit na saglit lang. Madaling araw na iyon ng naalimpungatan si Nida. Natulala siya saglit nang makita ang anak na si Daviana na naroon pa rin sa tabi. “Ano pang ginagawa mo dito? Bakit hindi ka pa umaalis? Binalaan na kita noon na huwag kang—”“May lagnat ka na naman, dinala ka namin ni Daddy ng ospital.” pagputol ni Daviana upang sabihin ang bagay na iyon sa kanyang ina nang matapos na ang pag-iisip nito ng ibang mga bagay sa kanya.Naalala ni Nida ang nangyari ng nagdaang gabi sa kanilang bahay. Naging malinaw ang lahat ng iyo
WALANG IMIK AT piniling hindi na lang magsalita nina Danilo at Daviana sa mgasinabing iyon ng doctor. Wala rin namang mangyayari kung magbibigay pa sila ng katwiran at ipapaliwanag kung ano ang nangyari. “Bilhin niyo na ang mga kailangang ito ng pasyente.” tagubilin pa ng doctor at inabot na ang reseta.At dahil public hospital iyon ay sila ang pinabili ng mga gamot na kailangan ng kanyang ina. Hindi na siya sinamahan pa ni Danilo dahil batid ng lalaki na babalik naman ang anak lalo pa at nasa ganung sitwasyon ang kanyang ina. Hindi nito magagawang iwan ito sa kanyang palad kung kaya naman panatag na siya. “Siguraduhin mong babalik ka, Viana. Alam mo ang mangyayari sa iyong ina kung hindi.” mahina nitong usal na tanging silang mag-ama lang ang nakakaalam, “Huwag na huwag mong balakin iyon, Viana...”“Oo, Dad, babalik ako. Hindi mo kailangang paulit-ulit na sabihin iyon sa akin. Babalik ako...”Nanatili ang padre de pamilya nila sa labas ng ward pagbalik ni Daviana. May dextrose na s