NAGKATITIGAN NA NANG masama ang dalawang babae ngunit wala ni anong patutsadahang namutawi pa sa kanilang mga labi. Nang makita ni Warren ang tensyon na namamagitan sa kanila ay mabilis siyang lumabas ng kotse at pinuntahan ang dalawa upang pumagitna na. Hindi niya alam kung ano ang pinag-aawayan nila ngunit malakas ang kutob niyang meron. Lumambot naman ang expression ni Melissa nang makita ang anino ni Warren sa gilid ng kanyang mga mata na palapit na sa kanilang banda ni Daviana.“Ako na ang magsasakay niyan sa likod ng sasakyan, sumakay na kayong dalawa sa loob ng kotse.” kuha ni Warren sa handle ng maleta na hindi na nagawa pang ipagdamot ni Daviana dahil si Warren na kasi iyon.Nagawa ng makuha iyon ng lalaki nang hindi nakakapag-react ang nagulat na dalaga. Nakatalikod siya sa banda nito kung kaya naman hindi niya napansin ang ginawa nitong mabilis na paglapit sa pwesto nila. Hinawakan naman ni Melissa ang kamay ni Daviana upang ipakita kay Warren na okay sila ng babae. Hindi n
HABANG NAKABURO ANG mga maya ni Warren kay Daviana ay biglang sumagi sa isip na naman niya ang kakaibang panaginip niya ng ilang gabi kung saan kaulayaw niya doon ng walang saplot ang kaibigan. At nang dahil doon ay bigla na lang nag-iba ang reaction ng kanyang katawan na hindi niya na maipaliwanag. Gumalaw ang adams kanyang apple, at bahagya niyang pinigilan ang sariling mag-react sa pamamagitan ng pag-iwas niya na ng mga mata kay Daviana. Ipinilig niya ang ulo. Pilit iwinaksi ang mga makamundong ganap na iyon sa kanyang panaginip na malinaw na malinaw niyang nakita, na parang totoong-totoo ito. “Viana, pagbigyan mo na si Melissa. Huwag ka ng magalit. Alam kong nagtatampo ka pa rin sa akin dahil inuna naming magpunta kami ng Thailand sa halip na magdiwang kasama mo ng iyong kaarawan.” sabat na ni Warren na hindi siya tinitingnan, nasa kalsada pa rin ngayon ang kanyang mga mata. “Hindi ah, bakit ko naman gagawin iyon? Ayos lang. May mga kasama naman akong nag-celebrate noon.” pagtan
HINDI NA INISIP pa ni Daviana ang kahihinatnan ng kanyang mga salitang iyon kay Warren. Punong-puno na siya. Ang tanging nais niya lang mangyari ay ang ilabas dito ang sama ng loob niya. Noong nakaraan, palagi niyang sinasaalang-alang ang mararamdaman nila at natatakot na magbitaw ng mga salitang makakasakit. Subalit ngayon ay iba na. Hindi na pwedeng palagpasin niya pa ang lahat ng ito gayong nag-uumapaw na ang poot sa kanyang puso. Kung hindi niya iyon ilalabas, makakasama ito sa kalusugan niya. “Viana?!” bulalas ni Warren na tila naging blangko na rin ang kanyang isipan.Umakyat na sa ulo ang init ng dugo ni Warren dahil sa inaasta ng dalaga. Madiin na inapakan niya ang preno. Delikado iyon dahil nasa gitna sila ng busy na kalsada kung saan ay maraming mga sasakyan dito. Walang sinuman ang pwede at pinapayagan na basta na lang huminto sa bahaging iyon ng kalsada lalo na kung hindi naman emergency ang dahilan. Muntik na silang mabangga ng sasakyan na nasa likod. kaunting-kaunti na
HINDI NAGTAGAL AY nagpasyang umuwi na rin ng bahay si Daviana matapos na magmuni-muni ng ilan pang saglit sa lugar na iyon. Lumulan siya ng taxi na kanyang pinara nang gumaan na ang kanyang pakiramdam. Hindi niya tinawagan o kahit ang e-chat si Warren pagdating ng bahay para sana tanungin kung saan nito dinala ang kanyang maleta dahil hindi naman masyadong mahalaga ang mga bagay na nakalagay doon. Magiging rason pa iyon ng kanilang pag-uusap kung gagawin niya. Eh, ayaw niya ngang makausap muna ang kaibigan kaya naman bakit niya gagawin ang bagay na iyo? Bahala siya sa buhay niya kung ayaw siya nitong kausapin doon. “Hindi ako ang may kasalanan noon kaya naman hindi ako ang magpapakumbaba sa kanila ng pangit niyang niyang nobya. Unahan nila!”Kinabukasan ng araw na iyon ay inimbitahan ng ina ni Warren ang kanilang pamilya sa isang hapunan. Hindi naman iyon pinalampas ng mga magulang ni Daviana, lalo na ng kanyang amang si Danilo. Umaasa kasi itong pag-uusapan na nila ang tungkol sa ma
GANUNDIN ANG NARARAMDAMAN ni Warren sa tabi ni Daviana na halatang kanina pa napapanisan ng sariling laway. Dati-rati kasi ay sinusuyo at kinukulit ng lalaki ang matanda sa pamamagitan lang ng mga nakakatawang pananalita at saka nakikipag-usap din siya sa kanyang ama ngunit ngayon ay hindi na niya iyon ginagawa. Tikom ang bibig ni Warren na tila ba mayroon siyang kasalanan. Hindi naman iyon napansin ni Don Madeo na abala pa rin sa pakikipag-usap sa dalawang lalaki na padre de pamilya ng mga lalaki. Nakaramdam ng kaunting panlulumo si Daviana, ngunit kailangan niyang tapusin ang hapunan ng dalawang pamilya nang hindi gumagawa ng anumang kahihiyan. Nang malapit nang matapos ang hapunan, biglang tumahimik na si Welvin, ang ama ni Warren na para bang kanina pa may iniisip ito at nagtitimpi lang doon. Kinuha nito ang atensyon ng lahat na nasa hapag. “May gusto nga pala akong pag-usapan ngayon. Huwag niyo sanang masamain. Magiging malalim itong problema kung hahayaan lamang natin.”Napa-an
SINALUBONG NI WARREN ang matatalas na mga mata ng kanyang ina. Hindi niya magawang makaapgsalita ng ilang sandali. Pakiramdam naman ni Daviana ay parang sinampal siya ng malakas na katotohanan sa harap ng publiko. Sanay na siyang maging mabait at matinong babae sa mata ng matatanda kaya marahil sobrang nakaka-disappointed iyon sa kanila. Ang gayong pampublikong pag-aalipusta at mga akusasyon ay nagpahiya pa sa dalaga. Nagsimulang mag-init ang kanyang mukha, at tuluyang tumigil ang kanyang utak. Hindi na siya doon makapag-isip pa ng tama. Pinagpapawisan na rin siya ng malamig. Tinitigan na siya ng ina ni Warren nang hindi kumukurap, na para bang gusto ng Ginang na pahirapan si Daviana gamit lang ang sarili nitong mga mata. Nagsimula ng mamasa ang bawat sulok ng mga mata ng dalaga. Nagbabadya na doon ang kanyang luha.“Viana, napakaganda ng ugali mo simula noong bata ka pa man, kaya tuwing sasabihin ni Warren na gusto ka niyang makasama o lumabas na kasama ka ay ni minsan hindi kami nag
BUMALANDRA ANG MATINDING pressure sa mukha ng dalagang si Daviana at hindi lang sa mukha ni Warren matatagpuan nang marinig na nila ang litanyang iyon. Sa unang pagkakataon ay napunta sila sa seryosong usaping iyon na matagal ng kinatatakutan ni Daviana dahil alam niya sa kanyang sarili na lantarang tatanggihan siya ni Warren na pakasalan kahit pa sa harapan iyon ng kanilang buong pamilya. Isang malaking dagok iyon sa kanya at hindi lang basta malakas na sampal ng kahihiyan kapag nagkataon. Napaayos naman ng upo si Danilo, ang ama ng dalaga dahil iyon naman talaga ang pangunahing dahilan kung bakit siya pumayag na magtungo sa family dinner na iyon ng mga Gonzales. Sinipa naman ni Nida ang paa ni Danilo sa ilalim ng lamesa nang makita na naging masaya bigla ang aura ng mukha ng asawa.“Lolo naman, our child marriage is a thing of the past! Matagal na iyon napag-usapan kaya naman bakit kailangan pa nating ituloy?” bungad ni Warren na alam na agad ni Daviana kung saan ito patungo, “Hindi
NAWALAN NG LAKAS ng loob si Daviana na sabihin sa kanila nang harapan na nang dahil iyon sa pakiusap sa kanya ni Warren kung kaya nagawa niya. Hindi niya na kailangan na idamay pa ang kaibigan. Walang dapat na ibang sisihin doon kundi isya dahil pumayag siya. Alam niyang mali pero ginawa pa rin niya. Wala namang magagawa si Warren doon kung nakipagmatigasan siya dito, isa pa siya pa rin naman ang masusunod sa gusto niya at hindi ibang tao. Aakuin na lang niya ang kasalanan tutal wala na rin naman siyang lusot. Sasarilin na lang niya lahat dahil pinairal niya noon ang pagiging maawain kay Warren. Tatanggapin na lang niya ang parusa na kapalit ng mga kasalanang ginawa niya. Pikit ang mga matang yayakapin na lang niya iyon at papalagpasin sa kanyang kabilang tainga. Para matapos na rin sa usapin. “P-Patawarin niyo po sana ako…”Gulong-gulo ang isipan ni Daviana ng mga sandaling iyon, nagkandabuhol-buhol na at hindi na siya makapag-isip pa ng matino. Nakaramdam na siya ng mali na sa mg
NAGSUKATAN NG MATALIM na mga tinginan ang dalawa na ikinalamig na ng buong katawan ni Daviana. Baka kasi mamaya ay magsuntukan sila doon, nakakahiya. Hindi mababanaag ang pagiging magkadugo ng dalawa na parang parehong ibang tao ng mga sandaling iyon. Sinubukan ni Daviana na pumagitna sa kanilang dalawa na nagiging manipis ang pagitan. Kitang-kita ng dalaga kung paano magngalit ang mga ngipin ni Warren sa sobrang inis niya rito.“Gusto ko lang makita ang tunay na nangyari. Iyon lang. Huwag mo na sanang ipagdamot iyon, Warren. Uulitin ko, wala akong masamang ginawa sa girlfriend mo. Ni hindi ko hinawakan ang kamay noon. Nagpatihulog siya ng sadya.” Hindi pa rin siya pinakinggan ni Warren na hinawi lang sila upang siya na ang maghanap ng footage. “Tingnan natin, Viana, kung sino ang nagsasabi sa inyong dalawa ni Melissa!” hawak nito sa mouse na binitawan ni Rohi kanina, ikinapula na iyon ng mga mata na naman ng dalaga. “Dito natin makikita kung sino ang sinungaling.” Namuo na ang luh
MALALAKI ANG MGA hakbang na tinungo ni Warren ang general security department ng kanilang Hacienda. Nais niyang patunayan na hindi nagsisinungaling ang kanyang nobya at ang kaibigang si Daviana talaga ang may kasalanan ng aksidente. Doon ay saka pa lang siya mapapalagay ng loob. Para matapos na rin pagka-guilty niya sa mga nangyari. Ganun na lang ang gulat ng head ng security department nila nang marinig kung kaninong anak siya at ng purpose ng pagpunta niya doon. Lingid sa kaalaman ni Warren ay kanina pa nauna doon si Rohi at Daviana upang tingnan ang CCTV, habang kumakain ng breakfast kanina ay hinimok ni Rohi na tingnan nila ang buong pangyayari sa mga CCTV. “Hindi na kailangan, Rohi, alam ko naman na wala akong masamang ginagawa.” “Kailangan iyon Daviana, para malinis mo rin ang iyong pangalan. Para masampal mo rin sa babaeng iyon na siya ang dahilan kung bakit ka nasaktan at hindi ikaw. Mappaatunayan mo lang iyon kung makikita iyon ng lantaran sa CCTV.” Muling iniiling ni Davi
SINUNDAN NG MGA mata ni Rohi ang likod ng dalaga na naglaho na sa paningin niya nang sumara ang pintuan. Dahan-dahang naupo ang binata sa sofa habang nakatingin pa rin ang mata sa dahon ng pintuan ng silid. Nakapagkit pa rin sa kanyang balintataw ang namumulang mukha ni Daviana kanina. Napayuko na siya doon. Hindi na niya napigilan ang sarili at malakas na doong tumawa na tanging siya lang ang nakakarinig. Tuwang-tuwa ang binata sa naging reaksyon ng dalaga na halatang labis na nahihiya pa rin sa kanya. Nanatiling nakangiti pa rin ang labi ni Rohi.“Ang cute niya talagang maasar…” mahina niya pang usal na muling mahinang natawa. Nahiga na si Rohi sa sofa at pilit niyang pinagkasya ang sarili doon. Pinag-krus niya pa ang dalawang braso sa tapat ng kanyang dibdib. Muli pa siyang natawa nang pagpikit ng mga mata ay makita niya sa balintataw niya si Daviana. Ang linaw noon na tila ba kaharap niya lang ang dalaga. Nakagat na ni Rohi ang kanyang pang-ibabang labi, iba na kasi ito. Masyado
PINATAY NI ROHI ang gripo gamit ang kaliwa niyang palad. Biglang natahimik ang buong silid nang mawala ang ingay ng bumabagsak na tubig. Humigpit pa ang hawak niya sa kamay ni Daviana na parang bigla itong naging kabado doon. “Kung ganun, napag-isipan mo bang ikonsidera ang ibang lalaki kung sakaling mangligaw sa’yo?” Naramdaman ni Daviana na nagsimulang uminit ang kanang kamay na hawak ng binata. Hindi niya alam kung paano sasagutin ang tanong nito Pabilis na nang pabilis ang tibok ng puso niya, parang lalabas na sa dibdib niya ang puso. Nang sobra na ang tensyon na nararamdaman ng kanyang katawan ay laking pasasalamat niya nang biglang mag-ring ang cellphone niya na naging dahilan upang basagin ang katahimikan sa loob ng kwarto. Tila napasong binitawan ni Rohi ang kamay niya at umatras ng ilang hakbang upang makalayo sa katawan niya at bigyan na siya ng distansya.“Hindi mo ba sasagutin ang tawag?” Ang buong akala ni Daviana ay cellphone iyon ni Rohi kung kaya naman wala siyang a
HINDI NA MAPIGILAN ni Daviana na mapakurap ng kanyang mga mata. Para siyang nabingi sa narinig niyang pahayag ng kaharap na binata. Ano raw? Hindi na ito aalis? Doon ito matutulog kasama niya? Bakit niya naman gagawin iyon?“Anong s-sinabi mo, Rohi?” Sa halip na sumagot ay dire-diretso lang lumakad ang binata palapit sa sofa at naupo na ito sa kabilang gilid noon. “Ang sabi ko hindi na ako aalis. Dito ako matutulog. Sasamahan kita.” Hindi magawang makaimik ni Daviana. Bigla siyang kinabahan sa hindi niya maipaliwanag na dahilan. Paano ang mga tauhan nitong lasing na? Saka saan siya matutulog? Iisa lang ang silid at kama na naroon. Ano iyon magtatabi sila? “Bakit?” “Sa sofa ako matutulog. Huwag kang mag-alala.” sa halip ay sambit niya dahil nababasa ang pag-aalala ng dalaga.May bahid pa ng luha ang mata ni Davian, basa pa noon ang kanyang mga pilik-mata. Hindi nakaligtas iyon sa paningin ni Rohi. Malamang, paano niya iiwanan doon ang dalaga lalo na at nakita niya itong umiiyak da
NAPATITIG NA SI Daviana sa likod ni Rohi na nagsimula ng humakbang patungo ng pintuan ng holiday home. Mabagal niyang sinundan ang binata. Gusto niya itong pigilan para samahan siya doon, ngunit hindi niya magawang ibuka ang bibig lalo pa at alam niyang kailangan ito ng mga staff doon sa hotel. Nakaramdam ng pagkataranta at bahagyang pag-aalala na ang dalaga nang akmang lalabas na siya rito. “Rohi, sandali lang!” Agad napalingon sa kanya ang binata nang marinig ang kanyang sinabi. Mababanaag niya sa mukha ng dalaga ang pag-aalinlangan na may sabihin ito sa kanya. Bagay na hindi niya naman alam kung ano iyon.“Bakit? May kailangan ka pa ba?” Marahang kinagat ni Daviana ang labi. Ang nais niyang sabihin ay huwag siyang iwan nito sa lugar ngunit iba ang lumabas sa kanyang bibig. Salitang hindi naman niya pinagsisisihang sabihin pa rin sa binata.“Maraming salamat.”“Walang anuman, Daviana. Siya nga pala, bagama’t may mga guards ang lugar na ito na nagbabantay magdamag hindi pa rin ito
DUMILIM NA ANG paningin ni Rohi nang marinig niya ang mga sinabi ng dalaga. Humigpit pa ang hawak niya sa manibela ng kanyang sasakyan. Marami siyang nais na sabihin pero hindi niya magawang sabihin dahil ang labas noon ay magiging pakialamero na siya sa buhay nito.“Paniguradong hindi na kami muling magiging magkaibigan pa ni Warren mula sa araw na ito.” mapakla ang tinig na sambit ni Daviana na bahagyang ikinalingon sa kanya ni Rohi, huminga pa siya nang malalim para lang hugutin ang sama ng kanyang loob. “Naaksidente kasi si Melissa kanina nang mangabayo kami at pumunta sa pusod ng kagubatan sa may waterfalls. Sa akin ba naman binebentang, ni hindi ko nga hinawakan kahit ang dulo ng daliri ng babaeng iyon. Malamang girlfriend niya iyon kaya siya ang pinapaniwalaan at hindi ako. May sira na ang utak ng babaeng ‘yun! Nakakabahala na talaga…”“Paanong bintang? Itinulak mo?” “Hindi. Ganito kasi iyon.” Umayos na ng upo si Daviana upang ikuwento ang nangyari kay Rohi. “Pinatakbo ko an
NAKAHINGA NANG MALUWAG si Daviana nang marinig niya ang pamilyar na boses ng lalaking lulan ng sasakyan. Hindi niya maintindihan kung bakit parang ang lahat ng takot niya ng mga sandaling iyon ay agad na nawala. Lumapit pa siya sa kotse upang lubos niyang maaninag ang mukha nito. Siya nga! Si Rohi.“Rohi?” masiglang sambit niya sa pangalan ng lalaki na hindi niya inaasahang makikita niya roon, dahil ang sabi ni Anelie ay hindi naman ito doon pupunta dahil sa busy raw. Ngunit ano ang ibig sabihing narito ito?Ngumiti lang si Rohi nang makilala siya ng dalaga matapos niyang magpunas ng mga luha niya. “Pumasok ka na ng kotse. Saan ka pa ba pupunta ng ganitong oras? Gabing-gabi na ah? Nag-walked out ka ba?” sunod-sunod niyang tanong na hindi sinagot ni Daviana dahil pinili niyang sumakay na roon.Umikot na ang mga mata ni Daviana na nagsusuot na ng seatbelt matapos isara ang pintuan ng kotse. Komportable talaga siya kapag si Rohi ang kanyang kasama. Ang layo noon sa pakiramdam niya kay W
SUMIDHI PA ANG galit ni Daviana sa walang imik at nakatayo lang na si Warren. Hindi niya ugali ang mag-eskandalo, pero hindi niya na mapigilan ang sakit nang dahil sa ginagawa ni Warren sa kanya. Pinagtitinginan na sila ng mga dumadaan, subalit hindi niya pa rin alintana. Wala ng pakialam ang dalaga sa kung anong sasabihin ng iba. Naramdaman na niya ang panghihina ng kanyang dalawang tuhod na parang anumang oras ay magco-collapse na siya. “Ikaw ang nagbago, dahil kay Melissa, ikaw Warren!” Sa mga sandaling iyon ay nais niyang isumbat ang lahat ng mga nagawa niya sa lalaki. Ang mga sakripisyo niya. Kung alam niya lang din na magiging ganito ito sa kanya ngayon, dapat noon pa lang ay inilayo na niya ang kanyang sarili. Hindi na dapat siya nag-aksaya pa ng oras.“Ngayon nagsisisi kang sumama ka dito? Hindi ba at gusto mo naman? Sana sinabi mo na lang sa akin na ayaw mo—” “Wala ka ba sa tamang katinuan? Tumanggi ako hindi ba? Anong ginawa mo? Pinadaan mo kay Daddy ang invitation mo! Gu